นางบำเรอ [5P]

“เฮ้ย ร้านนี้แม่งไม่มีเหยื่อเลยหรอวะ กูยังไม่เห็นมีผู้หญิงคนไหนที่ถูกใจกูสักคน” วายุพูดกับพี่น้องอีกสามคนของตัวเอง ซึ่งนั่นก็คือ เทวา ธัญ และเมธา ที่เขาชวนมาดื่มเป็นเพื่อนแก้เบื่อ และเมื่อดื่มได้ที่แล้วก็เริ่มมองหาเหยื่อเพื่อจะระบายอารมณ์ความต้องการของตัวเอง

โดยวายุนั้นมีพี่น้องสามคน แต่ละคนก็มีนิสัยแตกต่างกันออกไป โดยเทวา และเมธาจะเป็นฝาแฝดที่เป็นพี่คนโต ทั้งสองคนนั้นนอกจากจะมีหน้าตาที่คล้ายกันแล้ว ยังมีนิสัยที่เหมือนกันอีก คือความเย็นชา พูดน้อย และคาดเดายาก วายุเป็นคนกลางที่ค่อนข้างใจร้อนกว่าทุกคน ส่วนธัญเป็นน้องคนเล็กที่ภายนอกดูสุภาพ ใจดีและอบอุ่น แต่นิสัยจริง ๆ นั้น...

“นั่นดิ มีแต่คนเดิมๆ โคตรน่าเบื่อเลย” ธัญตอบกลับพี่ชายของตัวเอง พลางกระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่

“ถ้าพวกมึงสนใจเรื่องสนามแข่งรถแบบสนใจผู้หญิงบ้างก็คงดี” เมธาเอ่ยกับธัญและวายุด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

“แหมเฮีย มันก็ต้องมีบ้างปะวะ นี่กูชวนมาดื่มแก้เครียดนะ จะพูดให้เสียบรรยากาศทำไม” วายุพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย

“หึ” เสียงหัวเราะที่ดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอหนาของน้องชายคนเล็กดังขึ้นทำให้ทุกคนต่างหันมามองที่เขาเป็นตาเดียวด้วยความสงสัย

“ใครมันจะไปกินเงียบแบบพวกเฮียสองคนล่ะ คิดว่ากูไม่เห็นเหรอผู้หญิงที่เฮียเพิ่งจัดที่สนามแข่งเมื่อวาน...สภาพใช่ย่อย” ธัญพูดกับพี่ชายตัวเองออกไปเพราะในตอนที่เขาเข้าไปเคลียร์งานที่สนามแข่งรถซึ่งเป็นธุรกิจที่พวกเขาทั้งสี่คนลงทุนร่วมหุ้นกันภายในครอบครัว เขาเห็นมีผู้หญิงแปลกหน้าที่ค่อนข้างเซ็กซี่พอสมควรเดินเข้าไปยังห้องของเมธา ซึ่งห้องทำงานของพวกเขาทั้งสี่คนนั้นติดกัน นั่นจึงทำให้เวลาใครเดินเข้าออกทุกคนต่างสามารถมองเห็นกันได้

และในเวลาสองชั่วโมงต่อมาเขาก็ได้เห็นผู้หญิงคนเดิมเดินออกมา ซึ่งสภาพนั้นก็..เละใช่ย่อย จากผิวที่ขาวเนียนตอนแรกเปลี่ยนเป็นเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยแดงช้ำ การเดินก็ต่างจากเดิม หรือที่เรียกว่าขาถ่างนั่นแหละ สภาพของเธอนั้นราวกับไม่ได้ถูกกระทำด้วยคนเพียงคนเดียว

“เฮ้ย นี่เฮียแอบลากผู้หญิงไปกินไม่บอกเหรอวะ แล้วเป็นไงเฮียเด็ดมั้ย” วายุเอ่ยถามด้วยความอยากรู้เมื่อรู้ว่าพี่ชายของตนเองเพิ่งได้เหยื่อใหม่สดๆ ร้อนๆ มา

“งั้นๆ ลีลาดี แต่ไม่เด็ด”

“ทำไมวะเฮีย”

“หลวม แล้วยังร้องน่ารำคาญอีก”

“หึ เจอเฮียไปไม่ร้องก็แปลกแล้วล่ะ ซาดิสม์ชิบหาย” ชายหนุ่มเค้นหัวเราะในลำคออย่างรู้ทันรสนิยมของพี่ชายตัวเอง

“แล้วเฮียอะ ไม่ใช่ว่าแอบลากไปกินแบบเฮียเมธานะ” ใบหน้าหล่อหันไปพูดกับเทวาที่นั่งอยู่เงียบๆ อีกฝั่ง

“กูไม่ได้โรคจิตแบบมัน”

“แต่กูชอบนะ...” ธัญเอ่ยแทรกขึ้นพลางยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มร้ายกาจก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้นขัดจังหวะทำให้พวกเขาไม่ได้พูดคุยอะไรมากกว่านั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสองสามครั้งก่อนที่เสียงหวานของผู้หญิงจะดังเล็ดลอดมาจากทางด้านนอกของห้อง

“ขออนุญาตเสิร์ฟเครื่องดื่มค่ะ”

แกร๊ก~

ประตูห้องถูกเปิดขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของพนักงานเสิร์ฟสาวสวยที่ทำให้สี่หนุ่มต้องจ้องมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน

“เธอเพิ่งมาใหม่เหรอ” เป็นวายุที่เอ่ยถามขึ้นด้วยความสนใจ เพราะเขาไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย

“เอ่อ...ใช่ค่ะ ดิฉันเพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรก”

“น้ำหวาน...ชื่อเพราะดีนะ” เสียงทุ้มเข้มของอีกคนดังขึ้นจากทางที่นั่งอีกฝั่งหลังจากเห็นป้ายชื่อของเธอ หากแต่น้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง

“ขอบคุณค่ะ” ร่างบางยิ้มตอบไปเพียงแค่นั้น ก่อนจะเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ทุกคน

“แล้วเธอเป็นเด็กเสิร์ฟแค่นั้นเหรอ” ชายหนุ่มยังคงถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยความอยากรู้ไม่หยุด

“ใช่ค่ะ”

“แล้วไม่สนใจทำงานอื่นบ้างเหรอ” เทวาที่นั่งเงียบอยู่นานถามด้วยน้ำเสียงและแววตาที่ดูสนใจในตัวเธอไม่น้อย

“นั่นสิ มาทำงานกับฉันไหม ฉันมีสนามแข่งรถนะ กำลังหาเด็กฝึกงานเพิ่มพอดี” วายุรีบพูดแทรกขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าบรรดาพี่ๆ น้องๆ ของเขาต่างก็สนใจน้ำหวานเช่นเดียวกัน เพราะเขากลัวว่าคนอื่นจะแย่งเหยื่อของเขาไป

“ขอบคุณนะคะ แต่ดิฉันเพิ่งทำงานที่นี่ได้แค่วันเดียวเอง ถ้าอยู่ๆ ลาออกไปเกรงว่าจะไม่เหมาะสมน่ะค่ะ” คนตัวเล็กพยายามอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ

“งั้น...ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” เธอก้มหัวให้พวกเขาสี่คนเล็กน้อยแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทันที โดยมีสายตาทั้งสี่คู่ที่จ้องมองตามแผ่นหลังบางไปจนลับสายตา

“เฮ้ย ไม่ได้นะเว้ย คนนี้กูจอง” หลังจากที่น้ำหวานเดินออกไปวายุก็รีบพูดขึ้นเมื่อเห็นสายตาของอีกสามคนที่เหลือ

“ใครดีใครได้ว่ะ”

“ไอ้ธัญ!”

“มึงจะเถียงกันทำไม ก็เอาทุกคนไปเลยดิ” เทวาเสนอขึ้นตามความคิดของตนเอง

“เชี้ย จริงปะวะ”

“ถ้าชอบก็แค่เอามา...”

“...หรือพวกมึงจะไม่เอา” น้ำเสียงนิ่งเรียบของเทวาเอ่ยแทรกเมื่อเห็นวายุที่โวยวายราวกับไม่อยากจะทำตามที่เขาบอก

“เอาดิ ใครจะไม่เอาวะ แม่งแค่เห็นก็รู้แล้วว่าเด็ด”

“พวกมึงแม่งโคตรโรคจิตเลยว่ะเฮีย แต่กูชอบนะ...มันน่าตื่นเต้นดี”

“เดี๋ยวกูจัดการเอง พวกมึงกลับไปก่อน” สองฝาแฝดมองหน้ากันนิ่งเป็นเชิงตกลงกันเล็กน้อย ก่อนที่เทวากระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่แล้วเป็นฝ่ายลุกเดินออกไป