Masuk@คอนโดเทวา
รถสปอร์ตสีดำคันหรูเคลื่อนตัวมาจอดยังคอนโดใจกลางเมืองแห่งหนึ่งในเวลาเพียงสามสิบนาที ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยแพขนตางอนมองสำรวจไปรอบๆ ด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็นเนื่องจากแค่ชั้นล่างมันก็ดูหรูหรามากแล้วสำหรับเธอ น้ำหวานเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยอมตกลงมากับเทวาได้ เพียงแต่ร่างกายของเธอตอนนี้มันกำลังร้อนรุ่มไปด้วยความปรารถนาที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสามารถช่วยได้ รวมถึงเรื่องค่าเทอมของเธอที่เขาบอกว่าจะจ่ายให้ด้วย ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วมันก็คงจะไม่เสียหายอะไร “ลงมาสิ” ชายหนุ่มหันมาเอ่ยบอกคนด้านข้างเสียงนิ่ง “ค่ะ” เรียวปากบางอมชมพูเอ่ยตอบกลับไปเพียงเท่านั้นแล้วเดินลงตามเทวาไป ร่างเล็กเซไปทางด้านข้างเล็กน้อยเมื่อเท้าสัมผัสกับพื้นถนน แต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามประคองตัวเองแล้วเดินตามชายหนุ่มไป ตลอดทางไม่มีการพูดหรือสนทนาใดๆ ออกมาจากปากของทั้งคู่ จึงทำให้น้ำหวานแอบกังวลเล็กน้อยว่าจะเผลอทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีกหรือไม่ จนกระทั่งลิฟต์มาถึงยังชั้นเป้าหมายร่างสูงก็เดินนำไปด้วยท่าทางเรียบนิ่งเหมือนเดิม ก่อนจะ... “อื้ออ~” ทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลงหญิงสาวก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อโดนคนด้านหลังจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ปากหนาประกบจูบแนบชิดกับเรียวปากบางอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือร้อนระอุเลื่อนมาลูบไล้ทั่วเรือนร่างขาวเนียนแล้วบีบขย้ำที่หน้าอกใหญ่อย่างแรง จากนั้นจึงค่อยๆ ผละจูบออกแล้วก้มลงไปซุกไซ้ที่ลำคอระหงต่อ “ว๊าย!” น้ำหวานหลุดเสียงร้องอย่างตกใจเมื่อโดนช้อนตัวขึ้นในท่าเจ้าสาวอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาพาเธอมายังด้านในห้องนอนแล้วเหวี่ยงร่างบางลงไปบนเตียงนอนขนาดใหญ่อย่างแรงจนน้ำหวานเกิดอาการจุกเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรมากกว่าทัน คนด้านบนก็ก้าวตามขึ้นมาแล้วขึ้นคร่อมบนตัวของเธอทันทีอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมคายโน้มลงมาซุกไซ้ที่ลำคอขาวเนียนแล้วฝากรอยรักไว้อย่างเอาแต่ใจ ในขณะที่ฝ่ามือหนาบีบเคล้นที่หน้าอกใหญ่ไปด้วย “อ๊ะ คะ...คุณเทวา หวานเจ็บค่ะ อื้ออ~ อย่าบีบแรงค่ะ” “อ๊าาา ชอบมั้ย หื้ม” “อ๊าาา” แคว่ก! แคว่ก! แคว่ก! “อ๊ะ อย่าฉีกเสื้อหวานสิคะ อื้อ อย่าค่ะ” เสื้อตัวบางถูกฉีกกระชากออกอย่างป่าเถื่อนจนขาดวิ่นติดมือหนาออกมา เรือนร่างขาวเนียนของน้ำหวานตอนนี้เหลือแค่บราเซียร์และแพนตี้ตัวจิ๋วที่ปกปิดจุดสงวนไว้เท่านั้น ซึ่งเทวาเองก็ไม่รอช้า เขาสอดมือมาปลดตะขอด้านหลังออกอย่างง่ายดาย แล้วโน้มลงมาตะโบมดูดดุนยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่ออย่างหื่นกระหายจนคนใต้ร่างหลุดเสียงครางออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า “อ๊าาา สะ...เสียวจังเลยค่ะ อ๊ะ อย่ากัดค่ะ หวานเจ็บ อื้ออ” “ซี๊ดดด แค่นมก็ดีขนาดนี้แล้ว อยากรู้ว่าข้างล่างจะดีแบบนมมั้ย” เทวาสอดมือเข้าไปด้านในแพนตี้ตัวจิ๋วด้านล่างแล้วค่อยๆ ดันนิ้วเรียวยาวเข้าไปสัมผัสกับโพรงนุ่มนิ่มด้านในเพียงเท่านั้นร่างเล็กก็ดิ้นพล่านไปมา “น้ำออกมาเยอะเลยนะ งั้นฉันขอชิมหน่อยก็แล้วกัน” ใบหน้าหล่อโน้มลงไปยังจุดสงวนจนลมหายใจอุ่นเป่ารดเนินสามเหลี่ยมถี่ๆ ชายหนุ่มเลียริมฝีปากแห้งผากเล็กน้อยจากนั้นจึงดันลิ้นเข้าไปยังด้านในเพื่อชิมน้ำหวานสีใสที่ไหลออกมา “อะ...อ๊าาา อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มันเสียวนะคะ” “อ๊ะ อ๊าาา คุณเทวาหยุดก่อนค่ะ วะ...หวาน อื้อ หวานจะไม่ไหวแล้ว” ปากเล็กส่งเสียงครางออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อโดนเล่นงานที่จุดอ่อนไหวครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุดหญิงสาวก็ทนไม่ไหวแล้วปลดปล่อยออกมา “คุณเทวาคะ หวานจะ อ๊ะ จะไม่ไหวแล้ว อะ...อร๊ายยย!” เทวาค่อยๆ ผละใบหน้าออกหลังจากที่ดูดกินน้ำหวานจนพอใจ ร่างกำยำหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าออกตัวเองออกจนทำให้แก่นกายขนาดใหญ่ที่ดีดผึ่งตรงหน้าของหญิงสาว น้ำหวานลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อได้เห็นแก่นกายที่โอบล้อมด้วยเส้นเลือดของคนด้านบน ร่างเล็กพยายามขยับหนีด้วยความหวาดกลัวเมื่อชายหนุ่มกลับขึ้นมาบนเตียงอีกครั้งพร้อมกับชักรูดความใหญ่โตไปด้วย แต่ยังไม่ทันที่จะได้หนีไปไหนไกลขาเรียวเล็กก็ถูกมือหนากระชากอย่างแรงจนร่างบางล้มตัวนอนที่เดิม ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจเมื่อเห็นคนใต้ร่างเริ่มหอบหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะ... สวบ!! “อื้อ!” มือเรียวจิกผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่เมื่อโดนความใหญ่โตกระแทกเข้ามาในคราวเดียว ก่อนที่น้ำเสียงพึงพอใจจะดังขึ้นทางด้านบน “อ๊าาา ยังซิงอยู่จริงๆ สินะ” “ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวเธอก็จะมีความสุขเอง” สะโพกแกร่งเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบก่อนจะเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงในนาทีต่อมาเมื่อน้ำหวานเริ่มปรับตัวได้ พร้อมทั้งเลื่อนมือไปบีบเคล้นที่หน้าอกขนาดใหญ่ไปด้วยเพื่อเพิ่มอารมณ์กระสันให้หญิงสาว เพียงเท่านั้นร่างบางก็ครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ “อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” “อะ...อ๊าาา คุณเทวา” “ดูดแรงๆ เลยค่ะ อ๊า หวานเสียวจังเลยค่ะ ซี้ดด” ความเสียวซ่านแล่นพล่านทั่วร่างกายเมื่อโดนริมฝีปากหนาดูดเลียที่ยอดปทุมถันอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง มือเรียวเลื่อนไปขยุ้มที่กลุ่มผมสีดำอย่างลืมตัวแต่เทวาก็ไม่ได้เอ่ยห้ามแต่อย่างใด “หึ ได้สิ” “ซี้ดด แบบนั้นแหละค่ะ อ๊าา” “ซี้ดด เธอนี่เอามันส์จริงๆ เลยนะ อ๊า” “อ๊ะ ละ...แล้วคุณเทวาชอบมั้ยคะ อะ...อ๊า~” “ชอบสิ ซี้ดด ชอบจนฉันอยากเอาเธอทั้งคืนเลย อ่าา” ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ถ้าทั้งคืน อ๊ะ หวานจะ อ๊ะ จะไม่ไหวนะคะ อ๊าา~” “งั้นหรอ...” ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! “อ๊ะ อย่ากระแทกตรงนั้นค่ะ อื้อ อย่าเน้นสิคะ อ๊า” สะโพกแกร่งสะบัดเข้าออกอย่างหนักหน่วงและเน้นในทุกจังหวะราวกับจงใจจะทำโทษที่เธอไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขา มือหนาเลื่อนไปกดขยี้ที่ยอดปทุมถันอย่างแรงเพื่อกดดันเธออีกทาง “ว่าไงละ ซี้ดด สรุปจะไหวหรือไม่ไหว” “อ๊าา คะ...คุณเทวาขี้โกง อย่ากดค่ะ อื้อ อย่าดึงแบบนั้นสินะ” “ชอบให้ฉันดูดมากกว่าเหรอ” ใบหน้าคมคายเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วโน้มตัวลงมาดูดเลียหน้าอกขนาดใหญ่ที่กระเพื่อมขึ้นลงอีกครั้ง “อ๊ะ อ๊าาา เสียวจังเลยค่ะ” “ว่าไงสรุปจะให้ฉันเอาทั้งคืนมั้ย หื้ม” “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ หวานแล้วแต่คุณเทวาเลยค่ะ อ๊า~” สุดท้ายเธอก็ต้องยอมตอบตกลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะในตอนนี้สมองของเธอมันขาวโพลนไปหมด ตามร่างกายมีแต่ความเสียวซ่านจากสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้ “ซี้ดด น่ารักแบบนี้สงสัยต้องให้รางวัล” ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! “คุณเทวาคะ หวานจะ อื้อ! จะไม่ไหวแล้ว” “ปล่อยออกมาเลยซี้ดด” สะโพกแกร่งเร่งจังหวะการร่วมรักให้หนักหน่วงยิ่งขึ้นพร้อมกับเลื่อนมือไปจับล็อคเอวคอดไว้มั่นไม่ให้คนใต้ร่างขยับหนีไปไหน ไม่นานทั้งคู่ก็ปลดปล่อยความต้องการออกมาในที่สุด “อะ...อร๊ายยย!/อ๊าสสส!” “คะ...คุณเทวาคะ” ดวงตากลมโตเบิกโพลงอย่างตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงของเหลวอุ่นที่พุ่งเข้ามาในตัว ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยบอกคนด้านบนไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ “มีอะไร หืม? ” คิ้วหนาเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถามเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าที่ดูตกใจของคนใต้ร่าง “คุณ...ไม่ได้ป้องกัน” “อืม พอดีฉันไม่ชอบใส่ถุงน่ะ แต่เธอไม่ต้องกลัว ฉันสดกับเธอคนแรก” “...” “แล้วน้องๆ ของฉันก็ชอบสดเหมือนกัน” “น้องๆ เหรอคะ? ” “ใช่น่ะสิ” ชายหนุ่มตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้านแล้วเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอีกครั้งเพื่อที่จะบรรเลงบทรักครั้งใหม่ต่อ “คะ...คุณหมายความว่ายังไงคะ” “ก็หมายความว่า เธอต้องปรนนิบัติทั้งฉันและน้องๆ ของฉันยังไงล่ะ” "..!!" "แต่คืนนี้ ฉันขอเอาเธอให้พอใจก่อนก็แล้วกัน แล้วค่อยส่งเธอให้พวกมัน" ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ "อะ อื้ออ~"@เช้าวันต่อมา"นั่งมาตั้งนานแล้วไม่เบื่อเหรอ หืม" วายุสวมกอดคนตัวเล็กที่กำลังนั่งมองน้ำทะเลสีฟ้าครามอยู่กับลูกสาวตัวน้อยจากทางด้านหลัง พร้อมกับใช้ปลายจมูกโด่งสัมผัสพวงแก้มนวลเบาๆ อย่างหยอกล้อจนหญิงสาวหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ"มีคนชอบค่ะ" น้ำหวานหันไปเอ่ยบอกกับสามีหนุ่มพลางใช้มือจับไปยังเท้าเล็กของคนด้านข้างที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่เล็กน้อย โดยที่เมษาก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดีแม้ดวงตาใสจะแสดงถึงความง่วงนอนออกมาอย่างชัดเจน"หวานต้องดุพวกเฮียดีไหมคะที่เมื่อวานหลอกเมษาให้เล่นจนหมดแรง ดูสิตอนนี้ยังง่วงอยู่เลย""ตัวแสบอยากเล่นเอง พวกเฮียไม่ได้หลอกสักหน่อย" เสียงเข้มของธัญแย้งขึ้นจากทางด้านหลัง มือแกร่งวางจานผลไม้และนมในมือลงบนโต๊ะกระจกก่อนจะย่อตัวลงด้านหน้าแม่ของลูกแล้วพรมจูบไปทั่วหน้าท้องนูนอย่างอ่อนโยน"พวกเฮียนั่นแหละค่ะที่หลอก อุตส่าห์วางแผนให้เมษาไม่มากวนตอนที่รังแกหวาน""หึ งอแงจังเลยนะ เฮียไม่ได้ทำแรงสักหน่อย""เฮียไม่ได้ทำแรงกับส่วนที่อันตรายต่อลูกไงคะ แต่ส่วนอื่นนี่สิ หวานเจ็บไปหมดเลย" คนตัวเล็กงอแงออกมาชุดใหญ่พลางใช้มือไปสัมผัสตามร่างกายที่มีรอยรักจากเมื่อคืนอยู่ทุกส่วน รวมถ
@กลางคืน"อื้ออ~" สัมผัสอุ่นที่มาคลอเคลียบริเวณพวงแก้มนวลปลุกให้น้ำหวานที่นอนหลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาหนึ่งทุ่มกว่าๆ ท่ามกลางแสงไฟที่ลอดผ่านระเบียงเธอเห็นใบหน้าหล่อที่คุ้นเคยบริเวณด้านหน้า มือเรียวเลื่อนไปสัมผัสเรือนผมสีดำขลับเบาๆ อย่างที่ชอบทำ ก่อนที่เสียงของวายุจะดังขึ้นบริเวณด้านข้าง"ลงไปกินข้าวก่อนไหม...หรือจะกินพวกเฮียดี""กินพวกเฮียแล้วหวานจะอิ่มเหรอคะ""พวกเฮียทำให้หนูอิ่มจนจุกได้เลยแหละ" ร่างบางหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ให้กับคำพูดของชายหนุ่ม พลางกวาดสายตาไปรอบห้องเพื่อมองหาลูกสาวของตัวเอง"เมษาอยู่ไหนคะ""พวกเฮียพาเข้าไปนอนแล้ว ตัวแสบไม่ดื้อเลย""แล้วเฮียเทวากับเฮียเมธายังไม่มาอีกเหรอคะ""หึ กว่าพวกเฮียมันจะมาถึงเราก็มีเวลาทำอะไรด้วยกันเยอะแล้วล่ะ" เป็นธัญที่เอ่ยตอบคำถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ มือหนาซุกซนเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบางจนน้ำหวานหอบหายใจติดขัดกับสัมผัสของสองหนุ่ม"ขอได้ไหม" เสียงแหบพร่าเอ่ยประชิดใบหูเล็กจนไรขนอ่อนตามลำตัวลุกตั้งชัน น้ำหวานกัดปากเบาๆ เมื่อเห็นสามีทั้งสองคนผละตัวออกไปถอดเสื้อผ้าออก ไม่นานร่างสูงที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดก็กลับมายังที่นอนตามเดิม ใบ
@สามวันต่อมา"แม่ง ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้วะ" เมธาสบถออกมาอย่างหัวเสียในขณะที่กำลังนั่งรอวายุ เทวา และน้ำหวานลงมาจากชั้นสองด้วยกัน โดยมีเมษาในชุดสีหวานนั่งอยู่บนหน้าตักอย่างอารมณ์ดี"ที่น้ำหวานสอนไปไม่เคยเข้าหัวเลยหรือไงเฮีย ต่อหน้าลูกยังพูดคำหยาบอีก" ใบหน้าหล่อของคนด้านข้างส่ายหัวเล็กน้อยให้กับนิสัยของพี่ชายตนเอง ก่อนจะเลื่อนมือไปสัมผัสแก้มนวลของเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเป็นเชิงหยอกล้อ ซึ่งเมษาก็หัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ"รอหน่อยนะครับ อีกไม่กี่เดือนหนูก็จะมีเพื่อนเล่นแล้ว จะมีน้องตัวน้อยมาเล่นกับหนูแล้วนะ""ย้อง~""ใช่ครับน้อง พอมีน้องเมษาก็จะเป็นพี่คนโตแล้วนะ ถ้าเป็นพี่คนโตต้องดูแลน้องดีๆ นะครับ อย่าทำตัวเหมือนป๊าล่ะ""ไอ้ธัญ!" เมธาหันมาตวาดน้องชายเสียงแข็งเมื่อเขาเอาแต่พูดกวนประสาทไม่เลิก ต่างจากเมษาที่หัวเราะคิกคักออกมาราวกับเห็นด้วยกับคำพูดของอีกคน"นี่หนูลูกใครกันแน่เนี่ยเมษา ป๊าอุตส่าห์ไปทำหนูถึงที่อังกฤษเลยนะ หนูต้องเข้าข้างป๊าสิ""งอนอะไรลูกอีกคะ" เสียงเล็กของน้ำหวานที่เดินเข้ามาพร้อมกับวายุและเทวาเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เมธาจะได้บ่นอะไรมากกว่านั้น"ลูกไม่เคยเข้าข้างเฮียเลยหวาน สงสัยต้
@บนห้องนอน"หวานอยากไปจริงๆ ใช่ไหม" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามคุณแม่สาวที่นั่งอยู่หน้ากระจกพลางหวีผมให้เธอไปด้วยอย่างเบามือ"หึ นี่เฮียระแวงพวกเฮียคนอื่นๆ ขนาดนั้นเลยเหรอคะ" น้ำหวานหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังของเทวา ที่ผ่านมาพวกเขาทั้งสี่คนมักจะเป็นรอยยิ้มให้กับเธอเสมอ จนน้ำหวานตอนนี้ยิ้มและหัวเราะออกมาได้บ่อยกว่าเมื่อก่อนโดยไม่รู้ตัวเลย"พวกมันชอบเล่นอะไรแผลงๆ เฮียกลัวว่ามันจะมาบังคับหนู""พวกเฮียคงแสบกันน่าดูเลยนะคะพี่ชายคนโตถึงได้ดูปวดหัวแบบนี้""พวกนั้นวันๆ ไม่ค่อยคิดถึงเรื่องมีสาระเท่าไรหรอก พอมาตอนนี้ก็ยิ่งทำตัวไร้สาระกว่าเด็กสามขวบอีก เฮียก็เลยต้องดัดนิสัยถ้าไม่อย่างนั้นคงจะดูแลหนูไม่ได้""หืม นี่เฮียจะให้ทุกคนดูแลหวานคนเดียวเลยเหรอคะ" ร่างบางหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับคนด้านหลังอีกครั้ง ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรู้จุดประสงค์ที่เทวาดูเข้มงวดขึ้นเลย แต่พอเขาเอ่ยขึ้นมาก็ทำให้เธอแปลกใจไม่น้อย"ไม่ใช่แค่หนู แต่เฮียหมายถึงเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะเกิดมาด้วย อีกหน่อยหนูก็ต้องมีลูกอีก พวกนั้นก็คงจะกลายเป็นพ่อกันหมดทุกคน ถ้าจะมาทำตามใจของตัวเองทุกอย่างเหมือนตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นที่
"ตัวแสบดูติดเฮียจังเลยนะคะ" คุณแม่สาวเอ่ยแซวสามีของตนเองเมื่อเห็นว่าเขาดูแลลูกของเธอได้ดีมากจนตอนนี้เมษาติดเขามากกว่าเมธาเสียอีก"ถ้าให้ไอ้เมธาดูแลมันคงเอาแต่ตามใจ โตมาแล้วจะสอนยาก""สามีของหวานน่ารักจังเลยค่ะ" มือเรียวบีบที่แก้มสากเบาๆ เป็นเชิงหยอกล้อ ถึงแม้บางครั้งการกระทำของเทวาจะทำให้อีกสามคนที่เหลือไม่พอใจในบางครั้งแต่เขาก็ทำเพราะเป็นห่วงเธอกับลูก ซึ่งน้ำหวานก็เข้าใจในข้อนี้ดี"แต่เฮียเมธาคงต้องน้อยใจแน่ๆ เลย ที่ตัวเล็กติดเฮียมากกว่า""เฮียก็ไม่ได้กีดกันพ่อลูกนะ แต่มันทำให้ลูกติดมันไม่ได้เอง" ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงพลางรั้งตัวหญิงสาวมานั่งบนหน้าตักแกร่งช้าๆ มือหนาคอยประคองเธออย่างแผ่วเบาด้วยความทะนุถนอมเป็นที่สุด"หึ สงสัยจะจริงค่ะ ขนาดมานอนกับลูก ลูกยังร้องหาเฮียเลย""เฮียรักหนูมากนะ รักทั้งหวานทั้งลูกของหวานเลย""หวานรู้ค่ะว่าเฮียรักหวานมากแค่ไหน" ใบหน้าเรียวซบลงที่แผงอกแกร่งแล้วหลับตาลงช้าๆ อ้อมกอดของเทวายังคงอบอุ่นสำหรับเธอเสมอตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้@วันต่อมา-ห้องรับประทานอาหาร"พวกมึงออกไปก่อน" วายุเอ่ยบอกลูกน้องที่ยืนอยู่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหันไปมองหน้าธัญเล็ก
@ห้าเดือนต่อมา"ปาาา~" เสียงใสของเด็กน้อยวัยหนึ่งขวบกว่าๆ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องรับแขกของคฤหาสน์หลังใหญ่พยายามเอ่ยเรียกคนที่คิดว่าเป็นพ่อตรงหน้า ซึ่งเทวาก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู ต่างจากเมธา"เมษา ปะป๊าอยู่นี่ลูก คนนั้นไม่ใช่ป๊าของหนูนะ" คุณพ่อตัวจริงนั่งกุมขมับด้วยความปวดหัวที่ลูกสาวเอาแต่เรียกเทวาว่าเป็นปะป๊าของตัวเองอยู่อย่างนั้น และไม่ว่าเขาจะพยายามบอกเธอเท่าไรเธอก็ไม่เคยสนใจเลย"จะเรียกยังไงก็ลูกของพวกเราเหมือนกัน มึงจะไปบังคับเมษาทำไม" มือแกร่งอุ้มเด็กสาวตัวน้อยขึ้นมาแนบอกพลางเอ่ยบอกคนด้านข้างด้วยความรำคาญที่เมธาเอาแต่พูดประโยคนี้มาหลายครั้งแล้ว ในขณะที่เมษาแนบพวงแก้มนวลกับแผงอกแกร่งอย่างอารมณ์ดี"เพราะมึงเอาแต่พาลูกกูไปอยู่ที่ห้องตัวเอง ลูกกูเลยเรียนรู้อะไรผิดๆ อย่างนี้ไง""เมษาร้องมาหากูเอง""นั่นเป็นเพราะมึงฝึกเธอตั้งแต่แรกไง!""ทะเลาะอะไรกันอีกคะ ปะป๊าทั้งสอง" เสียงเล็กดังขึ้นขัดจังหวะเมื่อเห็นสองหนุ่มที่กำลังนั่งโวยวายใส่กันอยู่โดยเฉพาะเมธาที่จะดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก"ใครเดินมาส่ง" น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความจริงจังของเทวาทำให้น้ำหวานรู้สึกเสียวสันหลังวาบ เธอพ







