All Chapters of นางบำเรอ [5P]: Chapter 1 - Chapter 10

“เฮ้ย ร้านนี้แม่งไม่มีเหยื่อเลยหรอวะ กูยังไม่เห็นมีผู้หญิงคนไหนที่ถูกใจกูสักคน” วายุพูดกับพี่น้องอีกสามคนของตัวเอง ซึ่งนั่นก็คือ เทวา ธัญ และเมธา ที่เขาชวนมาดื่มเป็นเพื่อนแก้เบื่อ และเมื่อดื่มได้ที่แล้วก็เริ่มมองหาเหยื่อเพื่อจะระบายอารมณ์ความต้องการของตัวเองโดยวายุนั้นมีพี่น้องสามคน แต่ละคนก็มีนิสัยแตกต่างกันออกไป โดยเทวา และเมธาจะเป็นฝาแฝดที่เป็นพี่คนโต ทั้งสองคนนั้นนอกจากจะมีหน้าตาที่คล้ายกันแล้ว ยังมีนิสัยที่เหมือนกันอีก คือความเย็นชา พูดน้อย และคาดเดายาก วายุเป็นคนกลางที่ค่อนข้างใจร้อนกว่าทุกคน ส่วนธัญเป็นน้องคนเล็กที่ภายนอกดูสุภาพ ใจดีและอบอุ่น แต่นิสัยจริง ๆ นั้น...“นั่นดิ มีแต่คนเดิมๆ โคตรน่าเบื่อเลย” ธัญตอบกลับพี่ชายของตัวเอง พลางกระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่“ถ้าพวกมึงสนใจเรื่องสนามแข่งรถแบบสนใจผู้หญิงบ้างก็คงดี” เมธาเอ่ยกับธัญและวายุด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ“แหมเฮีย มันก็ต้องมีบ้างปะวะ นี่กูชวนมาดื่มแก้เครียดนะ จะพูดให้เสียบรรยากาศทำไม” วายุพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย“หึ” เสียงหัวเราะที่ดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอหนาของน้องชายคนเล็กดังขึ้นทำให้ทุกคนต่างหันมามองที่เขาเป็นตาเดียวด้วย

@คอนโดเทวารถสปอร์ตสีดำคันหรูเคลื่อนตัวมาจอดยังคอนโดใจกลางเมืองแห่งหนึ่งในเวลาเพียงสามสิบนาที ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยแพขนตางอนมองสำรวจไปรอบๆ ด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็นเนื่องจากแค่ชั้นล่างมันก็ดูหรูหรามากแล้วสำหรับเธอ น้ำหวานเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยอมตกลงมากับเทวาได้ เพียงแต่ร่างกายของเธอตอนนี้มันกำลังร้อนรุ่มไปด้วยความปรารถนาที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสามารถช่วยได้ รวมถึงเรื่องค่าเทอมของเธอที่เขาบอกว่าจะจ่ายให้ด้วย ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วมันก็คงจะไม่เสียหายอะไร“ลงมาสิ” ชายหนุ่มหันมาเอ่ยบอกคนด้านข้างเสียงนิ่ง“ค่ะ” เรียวปากบางอมชมพูเอ่ยตอบกลับไปเพียงเท่านั้นแล้วเดินลงตามเทวาไป ร่างเล็กเซไปทางด้านข้างเล็กน้อยเมื่อเท้าสัมผัสกับพื้นถนน แต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามประคองตัวเองแล้วเดินตามชายหนุ่มไป ตลอดทางไม่มีการพูดหรือสนทนาใดๆ ออกมาจากปากของทั้งคู่ จึงทำให้น้ำหวานแอบกังวลเล็กน้อยว่าจะเผลอทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีกหรือไม่ จนกระทั่งลิฟต์มาถึงยังชั้นเป้าหมายร่างสูงก็เดินนำไปด้วยท่าทางเรียบนิ่งเหมือนเดิม ก่อนจะ...“อื้ออ~” ทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลงหญิงสาวก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อโดนคนด้านหลังจู่โจม

@อีกด้าน...“เฮ้ยเฮีย นี่คิดแอบเอาไปกินคนเดียวเหรอวะ ถึงว่ากูโทรหาไม่ติดเลย” วายุโวยวายยกใหญ่เมื่อเข้ามาถึงคอนโดของเทวา เขาคิดไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าถ้าเทวาต้องการอะไรเขาจะใช้เวลาจัดการไม่นาน แต่เมื่อคืนที่อยู่ๆ เขาก็ขาดการติดต่อไป ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่“กูก็แค่สอนงานให้ก่อน”“สอนงาน? ”“อย่าบอกนะว่าเด็กมันไม่เคยอะ เชี้ย นี่มึงสอนขนาดไหนวะ” แค่เห็นสภาพของเทวาและรอยตามลำตัว เขาก็พอรู้แล้วว่าหนักหน่วงแค่ไหน จะห่วงก็แค่คนที่ยังไม่เคยก็เท่านั้น“กูไม่รุนแรงกับคนที่ไม่เคยขนาดนั้นหรอก มึงห่วงตอนที่เจอไอ้เมธาดีกว่ามั้ย”“เออว่ะ ไอเหี้ย ขนาดกูยังไม่คิดเลยว่าคนเย็นชาอย่างมันจะซาดิสม์ขนาดนั้น” วายุทำท่าขนลุกเล็กน้อยเมื่อนึกถึงรสนิยมทางเพศของพิชายตัวเอง“แล้วนี่อยู่ไหน? ” ใบหน้าหล่อหันมาถามถึงหญิงสาวที่อยากเจอ“นอนอยู่ในห้อง” เมื่อได้ยินอย่างนั้นวายุก็ตั้งท่าจะเดินเข้าไปทันทีแต่ก็โดนคนด้านหลังเอ่ยห้ามไว้เสียก่อน“เดี๋ยว”“อะไรอีกวะ” ร่างสูงที่กำลังจะเดินเข้าไปหันมาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดทันทีที่โดนขัดจังหวะ“จะเอาก็ไปเอาที่บ้านอย่ามาเอาที่ห้องกู เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาไปส่ง วันนี้ให้พ

@เช้าวันต่อมาฉันลืมตาตื่นมาในเช้าวันใหม่บนเตียงนอนของคุณวายุซึ่งเป็นเตียงเดิมที่เราร่วมรักกันเมื่อคืน แต่ต่างตรงที่ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่บนเตียงด้วยแล้ว หรือเขาจะไปแล้วนะ...พอคิดได้อย่างนั้นมันก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา ทั้งๆ ที่คิดว่าเขาดูสนใจฉันมากขนาดนั้นแล้วแท้ๆ แต่หลังจากที่ได้ฉันเขาก็จะไม่ใยดีเลยงั้นหรอ ถึงฉันจะเป็นแค่นางบำเรอแต่ฉันก็มีหัวใจเหมือนกัน ในขณะที่ฉันกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้นแกร๊ก~เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของวายุที่มีเพียงผ้าขนหนูปกปิดช่วงล่างไว้ บนร่างกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามมากมายมีหยดน้ำเกาะอยู่ จึงทำให้น้ำหวานรู้ว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ หญิงสาวรีบดันตัวลุกขึ้นแล้วดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปิดหน้าอกไว้ทันทีที่เขาเดินเข้ามาใกล้“ตื่นนานรึยัง” วายุหย่อนตัวลงบนเตียงข้างๆ หญิงสาวแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น“อึก! ฮืออ” อยู่ๆ น้ำตาใสก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างห้ามไม่ได้ น้ำหวานรีบโน้มตัวเข้าไปโผกอดร่างกำยำของชายหนุ่มไว้แน่นพลางแนบใบหน้าลงที่แผงอกแกร่งแล้วปล่อยโฮออกมา“เป็นอะไร?” มือหนาลูบที่ศีรษะทุยเล็กอย่างอ่อนโยนแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจนัก“หวาน ฮึก ห

“อึก...” ทั้งแววตาและน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของคนด้านบนทำให้น้ำหวานลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหวาดกลัว“เร็วๆ สิ ไวน์หกหมดแล้วนะ”“ค่ะ...” หญิงสาวรีบก้มลงไปเลียตามแก่นกายขนาดใหญ่ตามคำสั่ง ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาดูดเลียตรงปลายหัวบาน โดยมีเสียงครางของเมธาดังออกมาเป็นระยะๆอ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก“ซี้ดดด ดีมาก อ่า”“อ่าส์ ดูดแรงๆ ซี้ดด”“เลียอีกอ่าส์...” มือหนาเริ่มเทไวน์ลงมามากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับตั้งใจจะมอมหญิงสาวยังไงอย่างงั้นพรึ่บ!อยู่ๆ ร่างสูงก็หยัดกายลุกขึ้นยืนทำให้แก่นกายหลุดออกจากโพรงปากบาง ก่อนที่เขาจะจับล็อคแขนทั้งสองข้างของน้ำหวานให้ขึ้นเหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียวโดยที่เธอยังคงนั่งอยู่ ทำให้ตอนนี้แก่นกายใหญ่ของเขาจ่ออยู่ตรงใบหน้าเรียวพอดี“คุณเมธะ...”อ๊อก~ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ คุณเมธาก็ดันแก่นกายเข้ามาในปากของฉันทันที เขาดันเข้ามาลึกกว่าตอนที่ฉันอมเองซะอีก มันเข้ามาลึกจนตอนนี้ฉันรู้สึกคับแน่นเต็มปาก ฉันไม่มีแม้แต่เสียงจะร้อง หรือแรงที่จะสู้เขาได้เลยเพราะในขณะที่มือของเขาล็อคสองมือฉันไว้ มืออีกข้างเขาก็กดหัวของฉันไม่ให้หนีไปไหนด้วยเหมือนกัน และปากของฉันก็ยังถูกแก่นกายของเขาเสีย