“นั่นรถพ่อแกนี่!”
“หึ!” เธอยิ้มเยาะให้กับโชคชะตาของตัวเอง เพราะบิดาของเธอทำเหมือนว่าลืมไปแล้วว่ามีเธอเป็นลูกสาวอีกคน เขารักเมียใหม่ที่เป็นผู้ดีมาก และภูมิใจในตัวของลูกสาวสองคนจนหน้าบาน
ส่วนมารดาของเธอก็ใช่ย่อย ได้สามีใหม่เป็นถึงเจ้าของโรงแรมใหญ่ในตัวจังหวัด ทำหน้าที่เป็นมารดาของลูกเลี้ยงสองคนซึ่งเป็นลูกติดจากสามีได้อย่างดีจนได้รับรางวัลแม่ดีเด่นของจังหวัดเลยเชียวล่ะ!
มารดาของเธอพูดกรอกหูเธอเสมอ ว่าเธอนั้นเกิดจากความผิดพลาด หากมารดาของเธอไม่เกิดตั้งครรภ์ในตอนนั้น ป่านนี้เจ้าหล่อนคงได้เป็นนางเอกละครหลังข่าวที่มีชื่อเสียงไปแล้ว เธอมันก็แค่มารหัวขนสำหรับมารดาเท่านั้น !!!
“แต่ทำไมน้องสาวสองคนของแก ถึงไม่เคยเรียกแกว่าพี่เลยนะ ขนาดใช้นามสกุลเดียวกันแท้ ๆ ไม่รู้จะหยิ่งยโสไปถึงไหน หรือไม่ก็คงอิจฉาที่แกสวยกว่า”
“สองคนนั้นไม่อิจฉาฉันหรอกแก เชื่อฉันสิ”
“แต่ยังไงแกก็เป็นพี่”
“พวกมันไม่นับหรอก พ่อฉันยังไม่นับฉันเป็นลูกเลย แล้วพวกมันจะนับทำไม”
“ทำไมแกคิดงั้นวะ ยังไงพ่อก็คือพ่อนะโว๊ย ฉันว่าเขาก็รักแกนะ”
“แต่เขารักเมียเขามากกว่า ในเมื่อเมียเค้าไม่ต้องการให้เค้ามายุ่งกับฉัน เค้าก็คงต้องตัดฉันว่ะ”
“จริงหรือวะ ได้ไง?”
“ได้สิ เมียเค้าเคยโทรมาหาฉันด้วยนะ บอกว่าให้ฉันทำตัวดี ๆให้สมกับนามสกุลของพ่อ ถ้าวันไหนฉันทำตัวไม่ดี สร้างความอับอาย วันนั้นเค้าจะไม่ให้ฉันใช้นามสกุลพ่อด้วยว่ะ ทำอย่างกับฉันอยากใช้นักนี่!”
“โห อย่างกับละครน้ำเน่าแน่ะแก”
“ชีวิตจริงเน่ากว่าเยอะ! แต่แกไม่ต้องสงสารฉันหรอกนะโว๊ย ฉันชอบชีวิตของฉันอย่างนี้ มันอิสระดี ไม่ต้องขึ้นอยู่กับใคร ไม่ต้องมีใครมาคอยบงการ...อยากจะทำอะไรก็ได้!”
“แล้วแกอยากทำอะไร”
“ทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ฉันดัง ฉันอยากดัง อยากให้คนหันมาสนใจฉันเยอะ ๆ ที่ฉันต้องการ มีแค่นี้แหละ”
“แกก็เลยอยากเป็นดารา”
“ใช่”
“แกอยากให้พ่อแม่หันมาสนใจแกเหรอ”
“ไม่ต้องถึงกับสนใจหรอก แค่ไม่อยากให้ลืม เพราะงั้น ฉันจะทำทุกวิถีทางให้พวกเขาไม่ลืมฉัน และจำฉันไปจนวันตายเลย!”
“รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยคะ...”
อาโปสอบถามกับลูกค้าด้วยน้ำเสียงสดใส สุภาพและน่ารักเสมอ เธอมาทำงานที่ร้านสะดวกซื้อใกล้แหล่งท่องเที่ยวของตัวเมืองได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์แล้ว โดยเช่าห้องพักราคาถูกไม่ไกลจากที่ทำงานสักเท่าไหร่
“พี่บอกตรง ๆก็ได้ ว่าเป็นหนังอีโรติก แต่เป็นทุนจากต่างชาตินะ ไม่ได้ฉายในเมืองไทย”“อ๋อ...หนังโป๊น่ะเหรอคะ”“ฮ่า ๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อย่าเพิ่งกลัวน่า”เธอไม่ได้กลัวหรอก เพียงแค่อยากรู้ความจริง“หนังอีโรติกนี่มันเป็นยังไงคะ ต่างกับหนังโป๊หรือหนัง R ตรงไหน”“มันสวยงามกว่า มีคลาสกว่าเยอะ ลองไปหาหนังแนวนี้ศึกษาดูสิครับ”“อ๋อ ค่ะ แล้วทำไมไม่ฉายเมืองไทยล่ะคะ”“เพราะมันเป็นทุนของต่างชาติ พี่เป็นแค่โปรดักชั่นที่รับทำหนังเรื่องนี้ เขาจะเอาไปฉายที่บ้านเค้า”“แล้วค่าตัวเยอะมั้ยคะ”“ก็ประมาณหกหลักจ้ะ”พอได้ยินว่ารายได้หกหลัก เธอก็ถึงบางอ้อทันที ว่าทำไมสาว ๆสวย ๆถึงเข้ามาสมัครกันเพียบ “มันมีรายละเอียดเยอะนะ อยากมาคุยกันมั้ย พี่จะบอกทุกอย่างเลย ตอนนี้พี่อยู่ที่โรงแรมปาร์ค...”เธอรู้แล้วน่าว่าเขาอยู่ที่โรงแรมอะไร เพียงแต่ยังลังเลว่าจะไปดีหรือไม่ “ถ้าน้องยอมเล่นเรื่องนี้ให้พี่นะ พี่จะให้น้องเทสหนังอีกเรื่องด้วย เรื่องนั้นได้เล่นกับดารามีชื่อเสียงด้วยนะ ถ้าน้องสนใจ”เธอต้องสนใจอยู่แล้ว โอกาสไม่ได้มีมาบ่อย ๆ เธอเคยเห็นดาราที่มีชื่อเสียงหลายคน ก็เลยผ่านงานในลักษณะนี้มาแล้วทั้งนั้น “โอเคค่ะ...งั้นหนูจ
“ใช่ แบบนี้ผ่านแน่นอน” เธอเห็นสายตาเขาแว่บ หนึ่งตอนที่จ้องหน้าอกของเธอ “หนูเหมาะกับบทที่พี่กำลังหาอยู่จริง ๆนะ”“หนังเกี่ยวกับอะไรคะ”“ถ้าอยากรู้รายละเอียดโทรมานะ”เธอได้คุยกับผู้กำกับหนังคนนั้นเพียงแค่นั้น เพราะมีลูกค้ามารอจ่ายเงินต่อจากเขาเพียบ และเธอต้องทำงานต่อแล้ว ผู้จัดการร้านเริ่มชะเง้อมองมาอย่างสงสัยว่าเธอมีปัญหาอะไรกับลูกค้ารึเปล่า“ใครอ่ะ รู้จักเหรอ” เพื่อนร่วมงานคนเดิมขยับเข้ามาถามไถ่ หลังจากกลับมาจากไปจัดชั้นวางสินค้ามาอย่างเหน็ดเหนื่อย“เปล่าหรอกพี่ ลูกค้าเค้าก็ถามหาสินค้าไปเรื่อยอ่ะ เราก็ตอบไปเท่าที่จะตอบได้”“อ๋อ นึกว่ารู้จักกันซะอีก เห็นคุยกันตั้งนาน ที่แท้ก็เหมือนลูกค้าหน้าหม้อคนอื่น ๆใช่มั้ย”“คงงั้น” แต่คนนี้ถึงกับให้นามบัตรเอาไว้เลยทีเดียว มันทำให้การทำงานในคืนนี้ของเธอเริ่มมีความหวังขึ้นมาแล้ว เธอกำลังจะได้ในสิ่งที่ปรารถนาแล้วใช่มั้ย???เมื่อเธอออกกะในตอนเช้า เธอรีบกลับไปที่หอพักโดยทันที แต่ยังไม่ขึ้นห้อง เธอแวะเข้าไปในร้านอินเทอร์เน็ตใต้ตึกก่อน เพื่อจะเช็คข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ให้นามบัตรเธอมาเมื่อตอนดึก“ไหน ดูสิ เป็นผู้กำกับจริง ๆ รึเปล่า”เมื่อเธอคลิกหาชื่อของเขา
“คุณจิตรานี่เป็นนางงามเก่าของจังหวัดเลยนะ ยังสวยอยู่เลย ลูก ๆก็หล่อสวยนะ...น่าอิจฉาจัง สามีของเธอรวยมาก มีโรงแรมตั้งหลายแห่ง”“เหรอพี่”“ใช่ อาโปไม่รู้จักเหรอ นี่คนดังของจังหวัดเลยนะ”“ฉันไม่รู้เรื่องของพวกคนรวยหรอกพี่ เค้ากับเรามันคนละสังคมกันเลย”“จริง วาสนาเค้าดี คงทำบุญมาเยอะ”“ส่วนเราทำบาปมาเยอะ” สองสาวหัวเราะให้กับตลกร้ายของชีวิต“ทำงานกันต่อไป ผู้หญิงกลางคืนอย่างเรา แต่ถ้าอยากสบายก็...”“ไปเป็นเมียน้อยเค้าดีมั้ยพี่ หรือไม่ก็เป็นเด็กเสี่ย”“อย่างโปหาเสี่ยเลี้ยงได้สบาย”“อย่างเจ้าของโรงแรม...สามีคุณจิตตราดีมั้ย”“นี่พูดเล่นหรือพูดจริง”“พูดเล่นสิพี่ โอย ใครจะบ้าทำอย่างนั้น โปไม่ใช่คนหิวเงินจนยอมไปเป็นเมียน้อยใครหรอกพี่”เธอแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน ขณะหัวใจเธอเต้นเร่าด้วยความโกรธเกลียดเหมือนไฟที่กำลังรุกไหม้โหมกระหน่ำ เธอล่ะอยากจะตะโกนเรียกมารดาต่อหน้าเด็กพวกนั้นจัง ‘แม่ ๆ ๆ ๆ’ มารดาของเธอคงจะได้อายที่มีลูกเป็นเด็กยากจนทำงานพาร์ททามในร้านสะดวกซื้อ !!!“ลืมไปแล้วเหรอว่าเคยมีฉันเป็นลูก?” ทั้งพ่อและแม่ของเธอ ทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกันนะ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ“น้องครับ?” เสียงเรียกจ
สาวน้อยเริ่มทำงานในกะกลางคืน โดยทำตั้งแต่สามทุ่มสี่ทุ่มจนถึงช่วงเช้าของอีกวัน จึงทำให้เธอได้เจอกับนักเที่ยวราตรีทั้งชาวไทยและต่างชาติมากมาย ซึ่งเข้ามาซื้อของพร้อมกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง คนพวกนี้มักมาซื้อเครื่องดื่ม บุหรี่ และถุงยางอนามัย แต่ก็ไม่วายที่จะแซวและจีบเธอระหว่างรอจ่ายเงินหน้าเคาน์เตอร์จนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว“รับเพิ่มครับ แต่ขอรับเป็นเบอร์โทรของคุณแทนได้มั้ยครับ”“ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย...ชื่อน่ารักจัง” เธอเป็นแค่พนักงานพาร์ททามจึงไม่ได้ใส่ชุดพนักงาน จึงยิ่งทำให้พวกผู้ชายทั้งรุ่นใหญ่รุ่นเล็กสนใจมากขึ้นไปอีก ถ้ามากันเป็นกลุ่มจะรุมทึ้งไม่เลิก“อาโป...มีแฟนยังครับ...เป็นแฟนกับพี่มั้ย”“น้องอาโปคนสวย”เธอโปรยยิ้มหวาน ๆ ให้คนเหล่านั้น ไม่ได้นึกโกรธหรือรำคาญแต่อย่างใด เพราะพวกเขาเป็นลูกค้าของทางร้าน เธอต้องบริการด้วยความสุภาพอย่างที่ถูกเทรนด์มา เธอทำงานที่นี่ไปด้วยความหวังว่าวันหนึ่ง อาจมีแมวมองเดินผ่านมาแล้วสนใจในหน้าตาและรูปลักษณ์งดงามของเธอ เขาหรือเธออาจชวนสาวน้อยคนนี้ไปแคสงานก็ได้“แหม เสน่ห์แรงจัง ลูกค้าเข้าร้านกันแน่นเพราะอยากมาดูอาโปเลยนะเนี่ย” รุ่นพี่ที่ทำงานในร้านด้ว
“นั่นรถพ่อแกนี่!”“หึ!” เธอยิ้มเยาะให้กับโชคชะตาของตัวเอง เพราะบิดาของเธอทำเหมือนว่าลืมไปแล้วว่ามีเธอเป็นลูกสาวอีกคน เขารักเมียใหม่ที่เป็นผู้ดีมาก และภูมิใจในตัวของลูกสาวสองคนจนหน้าบานส่วนมารดาของเธอก็ใช่ย่อย ได้สามีใหม่เป็นถึงเจ้าของโรงแรมใหญ่ในตัวจังหวัด ทำหน้าที่เป็นมารดาของลูกเลี้ยงสองคนซึ่งเป็นลูกติดจากสามีได้อย่างดีจนได้รับรางวัลแม่ดีเด่นของจังหวัดเลยเชียวล่ะ!มารดาของเธอพูดกรอกหูเธอเสมอ ว่าเธอนั้นเกิดจากความผิดพลาด หากมารดาของเธอไม่เกิดตั้งครรภ์ในตอนนั้น ป่านนี้เจ้าหล่อนคงได้เป็นนางเอกละครหลังข่าวที่มีชื่อเสียงไปแล้ว เธอมันก็แค่มารหัวขนสำหรับมารดาเท่านั้น !!!“แต่ทำไมน้องสาวสองคนของแก ถึงไม่เคยเรียกแกว่าพี่เลยนะ ขนาดใช้นามสกุลเดียวกันแท้ ๆ ไม่รู้จะหยิ่งยโสไปถึงไหน หรือไม่ก็คงอิจฉาที่แกสวยกว่า”“สองคนนั้นไม่อิจฉาฉันหรอกแก เชื่อฉันสิ”“แต่ยังไงแกก็เป็นพี่”“พวกมันไม่นับหรอก พ่อฉันยังไม่นับฉันเป็นลูกเลย แล้วพวกมันจะนับทำไม”“ทำไมแกคิดงั้นวะ ยังไงพ่อก็คือพ่อนะโว๊ย ฉันว่าเขาก็รักแกนะ”“แต่เขารักเมียเขามากกว่า ในเมื่อเมียเค้าไม่ต้องการให้เค้ามายุ่งกับฉัน เค้าก็คงต้องตัดฉันว่ะ”“จริง
“ยังไม่มีใครเข้าตาเลย แต่ฉันไม่แลเด็กแถวนี้หรอก ไม่อยากอยู่บ้านนอกคอกนาอีกแล้ว“อยากไปเป็นดาวจรัสแสงอยู่เมืองใหญ่ว่างั้น”“อื้ม...ฉันไม่เหมาะกับที่นี่” อาโปค่อนข้างภูมิใจในความสวยของตัวเองอยู่นะ และเธอก็รู้สึกมีความสุขมากมายเวลาโดนผู้ชายแซวหรือมีคนมาขอเบอร์ ถึงเธอจะไม่ได้ให้เบอร์ใครไป แต่เธอก็สุขใจที่ได้บริหารเสน่ห์“เออ ปิดเทอมหนึ่งนี้แกจะทำอะไร”“อยู่บ้านช่วยงานสวนพ่อแม่มั้ง”“ไปทำงานในเมืองกันมั้ย” อาโปรีบเสนอเพื่อนรัก “ฉันว่าจะไปสมัครงานพาร์ททามที่ร้านสะดวกซื้อ เค้าเปิดรับนักเรียนหลายอัตราเลยนะ”“ก็ดีนะ แต่ฉันต้องขออนุญาตพ่อกับแม่ก่อนอ่ะ”“ไม่เห็นต้องขออนุญาตเลย เราอายุ 18 แล้วนะ อีกอย่าง ไปทำงานแค่ในเมืองเอง ไม่ได้ไปถึงกรุงเทพฯซะหน่อย”“แต่ในเมืองก็ไกลหลายสิบกิโลอยู่นะแก นั่งรถสองแถวหรือรถตู้ตั้งเกือบชั่วโมงกว่าจะถึง ยังไงถ้าแกได้งาน แกก็ต้องไปเช่าหอพักอยู่ดี ฉันว่าพ่อกับแม่ฉันไม่ให้ไปหรอก แต่อย่างแกก็ทำได้สิ เพราะพ่อกับแม่แกไม่ค่อยสนใจแกอยู่แล้ว”เมื่อเพื่อนสาวพลั้งปากพูดออกไปไม่ทันคิด ทำให้อาโปหน้าสลดไปเหมือนกัน“ขอโทษแก ฉันลืมไปอ่ะ” ตันหยงหน้าเสีย “ขอโทษนะ ฉันนี่ปากเสียจริง”“