บทที่ 5...สนใจถ่ายแบบมั้ยครับ

“คุณจิตรานี่เป็นนางงามเก่าของจังหวัดเลยนะ ยังสวยอยู่เลย ลูก ๆก็หล่อสวยนะ...น่าอิจฉาจัง สามีของเธอรวยมาก มีโรงแรมตั้งหลายแห่ง”

“เหรอพี่”

“ใช่ อาโปไม่รู้จักเหรอ นี่คนดังของจังหวัดเลยนะ”

“ฉันไม่รู้เรื่องของพวกคนรวยหรอกพี่ เค้ากับเรามันคนละสังคมกันเลย”

“จริง วาสนาเค้าดี คงทำบุญมาเยอะ”

“ส่วนเราทำบาปมาเยอะ” สองสาวหัวเราะให้กับตลกร้ายของชีวิต

“ทำงานกันต่อไป ผู้หญิงกลางคืนอย่างเรา แต่ถ้าอยากสบายก็...”

“ไปเป็นเมียน้อยเค้าดีมั้ยพี่ หรือไม่ก็เป็นเด็กเสี่ย”

“อย่างโปหาเสี่ยเลี้ยงได้สบาย”

“อย่างเจ้าของโรงแรม...สามีคุณจิตตราดีมั้ย”

“นี่พูดเล่นหรือพูดจริง”

“พูดเล่นสิพี่ โอย ใครจะบ้าทำอย่างนั้น โปไม่ใช่คนหิวเงินจนยอมไปเป็นเมียน้อยใครหรอกพี่”

เธอแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน ขณะหัวใจเธอเต้นเร่าด้วยความโกรธเกลียดเหมือนไฟที่กำลังรุกไหม้โหมกระหน่ำ เธอล่ะอยากจะตะโกนเรียกมารดาต่อหน้าเด็กพวกนั้นจัง ‘แม่ ๆ ๆ ๆ’ มารดาของเธอคงจะได้อายที่มีลูกเป็นเด็กยากจนทำงานพาร์ททามในร้านสะดวกซื้อ !!!

“ลืมไปแล้วเหรอว่าเคยมีฉันเป็นลูก?” ทั้งพ่อและแม่ของเธอ ทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกันนะ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ

“น้องครับ?” เสียงเรียกจากลูกค้าคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหันไปมองเขา พร้อมร้อยยิ้มสุภาพตามปกติ

“ค่ะ จะจ่ายเงินใช่มั้ยคะ” ชายหนุ่มผู้นั้นอายุน่าจะราว ๆ40 ปี เป็นหนุ่มใหญ่ร่างสูงแต่ค่อนข้างท้วม หน้าตาดุเข้ม ผมดำหยักศก มีเคราระบายเต็มกรามและคาง เขาสวมเสื้อยืดสีดำ สวมทับด้วยแจ็กเก็ตยีนส์ เขาสวมกางเกงยีนราคาแพงและรองเท้าหนังมันวับ ดูเหมือนเพิ่งออกมาจากผับ

“ครับ คิดเงินด้วยครับ” เขายิ้มให้เธอ ส่งสายตามองด้วยความสนใจ ระหว่างที่เธอกำลังสแกนราคาสินค้าอย่างคล่องแคล่ว “น้องหน้าตาดีมากนะครับ ไม่ทราบว่าสนใจไปทำงานกับพี่มั้ย”

เธอเหลือบตามองเขานิดหน่อย “งานอะไรคะ”

“ก็...งานถ่ายแบบถ่ายหนังอะไรแบบนี้”

แค่คำว่าถ่ายหนังก็ทำให้เธอหัวใจเต้นรัวขึ้นมาเลยทีเดียว เธอหยุดสแกนสินค้าแล้วเงยหน้ามองเขาตรงๆเพื่อให้แน่ใจว่าเขาถามเธอแบบนั้นจริงๆ

“หมายถึงงานในวงการน่ะเหรอคะ?”

“ใช่ครับ พี่เป็นผู้กำกับหนังน่ะครับ ตอนนี้พี่กำลังหาเด็กไปแคสหนังเรื่องใหม่อยู่พอดี ถ้าน้องสนใจ นี่นามบัตรพี่นะครับ”

เขายื่นนามบัตรใบหนึ่งให้แก่เธอ เด็กสาวรับมาด้วยความดีใจและเต็มใจ แต่พยายามเก็บสีหน้าไว้ให้เป็นปกติที่สุด

“ถ้าน้องสนใจรีบโทรมานะครับ เพราะดูจากหน่วยก้านแล้ว พี่ว่าน้องโอเคเลยนะ”

“โอเคคือ...หนูผ่านเหรอคะ”