บงการรัก_EP.6

บงการรัก_EP.6

ตะวัน

"ไปเหอะน่า กูอยากปลดปล่อย ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย!!" ผมส่ายหัวให้ไอ้ทิตย์

"อะไรวะ! กูอุตส่าห์นั่งฟังมึงพูดมากในห้องประชุมทั้งวันนะ กูชวนไปเที่ยว ไอ้เหี้ยทำไมไม่ไป!!" ผมทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ในห้องทำงาน วันนี้เหนื่อยมาก นั่งฟังคนนู้นคนนี้พูดตั้งแต่เช้าจรดเย็น!

"กูเลี้ยงไปเหอะ!! ร้านใกล้บริษัทไง!" ผมถอนหายใจ ตื้อฉิบหาย ตื้อจริงๆ

"เออ! กูขออาบน้ำก่อนล่ะกันเจอที่ร้าน" มันผิวปากออกไป ผมนั่งเคลียร์งานสักพักก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้องเพื่อขึ้นไปอาบน้ำห้องส่วนตัวด้านบน

ผมมีคอนโดอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ เพราะไม่อยากจะนอนที่นี่มันใกล้ที่ทำงานเกินไป เวลาหิ้วใครมานอน...มันไม่สะดวก!

ผมอาบน้ำเสร็จเวลา 1 ทุ่ม แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินคอปกและกางเกงจั๊มขาสีเทาเข้ม รองเท้าผ้าใบ เซทผมนิดนึง ก่อนจะทาครีมบำรุงที่หน้า พ่นสเปรย์น้ำแร่ให้สดชื่น ก่อนจะเดินทางไปร้านที่ไอ้ทิตย์มันนัด

#ผับ VVV

ผมจอดรถหน้าร้านก้าวเดินเข้าไปในร้าน อาทิตย์ไลน์มาบอกว่าถึงแล้ว ผมเดินเข้ามารีเซฟชั่นรีบวิ่งมาต้อนรับ เด็กในตู้เพียบละลานตาไปหมดและพวกเธอก็มองออกมาอย่างกับจะตะครุบผมกิน!

"VVIP มา!!/คุณตะวัน!" ผมค้อมหัวให้คุณพุดตานนิดนึง เซลล์คนนี้ดูแลพวกผมเวลาไปเที่ยวเป็นหลายปีแล้ว ใช่! นี่คือเลาจน์แอนด์เรสเตอร์รอง

"หายไปเลยนะคะคุณตะวัน! หล่อวันหล่อคืนเลยเนอะ น้อง ๆ มองตาเป็นประกายแล้ว" ผมยกยิ้มก่อนเธอจะเดินผายมือนำในห้องคาราโอเกะด้านใน ผมเดินเข้าไปเสียงโหวกเหวกโวยวายออกมาจากในที่มีห้องควันบุหรี่ลอยฟุ้ง!

"ไอ้ตะวัน วู้วววว" ผมส่ายหัวไอ้ทิตย์มันเมาแล้ว ผมหย่อนก้นนั่งเพื่อนมันอีก 3 คนยื่นแก้วมาชนกับผม ทุกคนดูเมามาย...แม่งอัพยากันชัว ๆ

"คุณตะวันพี่มีเด็กใหม่มาให้นะคะ น้องไปเรียกจันจิมาหน่อย" เธอบอกเด็กเสิร์ฟ ผมหยิบแก้วเหล้ายกขึ้นดื่ม พวกเพื่อนมันก็มายกแก้วชน เมาแอ่ด ไอ่ทิตย์ไม่เอาไรเลยนั่งดมยาดมอย่างเดียว

"ดมป่ะตะวัน" เพื่อนไอ้ทิตย์ถามผม ผมส่ายหัว เรื่องยาเสพติดผมเลิกมานานแล้ว ก่อนจะหันหน้าหนีและยกแก้วขึ้นดื่ม จริง ๆ ถ้าไม่สนิทผมก็ไม่ได้อยากจะคุยด้วยหรอก

"คุณตะวันจะให้เรียกเด็กเก่าที่ชื่อ 'ออสก้า' มาไหมคะ?" ผมขมวดคิ้ว ออสก้าผมไปต่อกับเธอ และเรียกใช้บริการประมาณ 2 ครั้งแต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันเพราะอีกรำคาญ! ผมเลยส่ายหัวไป

"จันจิมายืนตรงนี้สิ" เซลล์เอ่ยบอกเด็กคนที่เข้ามาใหม่ ผมนั่งอยู่ที่โซฟาเธอยืนอยู่ข้างหน้าผม ๆ ยกแก้วขึ้นดื่มและมองไล่สายตา ตั้งแต่ขาเรียวยาวของเธอขึ้นไป สะโพกผึ่งผาย เอวคอดกิ่ว หน้าอกก็โอเค...แต่มื่อผมมองไปที่ใบหน้าเธอชัด ๆ ก็ต้องขมวดคิ้ว

ผมเห็นแววตาตกใจทันทีที่เราสบตากัน เธอหลบสายตาผมและก้มหน้าลง ผมยกยิ้ม...นี่มันเด็กที่ทำงานในโรงแรมผมนิ! ที่อยู่หน้าฟร้อนและมีฝรั่งมาจีบ ผมจำได้

"ถูกใจไหมคะ...น้องมาได้ 3 วันเองค่ะ" ผมกระดกแก้วขึ้นดื่มและบอกเซลล์ให้เธอเงยหน้าขึ้น

"จันจิมานั่งนี่" เธอเงอะงะ ก่อนจะมานั่งบนโต๊ะด้านหน้าผม มันเป็นโต๊ะกระจกเตี้ยๆ เธอนั่งลงและเงยหน้ามองเซลล์ ผมเอ่ยบอกกับเซลล์ว่าให้เธอเงยหน้าขึ้นหน่อย แต่เซลล์ดึงเธอมานั่งใกล้ผม ชนิดที่ว่าแทบนั่งตัก!

"ดูแลคุณตะวันให้ดีนะจันจิ...ถ้าดูแลไม่ดีพี่ไล่ออก!" เธอพยักหน้าและยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่ม เธอนิ่ง ผมก็นิ่ง

"สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้ผมอีกครั้ง

"หนูพึ่งทำงานแรก ๆ เกร็ง ๆ หน่อยนะคะ แต่ถ้าคุณไม่โอเค สต๊อปดื่มหนูก็ได้ค่ะ" ผมยกยิ้มก่อนจะขยับตัวออก เธอก็ชวนคุยนู้นนี่ ผมก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง

"เราเคยเจอกันที่ไหนรึเปล่า" ผมเอ่ยถามเธอ

"นี่มุกจีบสาวรึเปล่าคะ?" ผมเลิกคิ้ว ลูกล่อลูกชนเยอะ!

"คุณเหมือนพนักงานที่บริษัทผม" ผมถามและยกแก้วขึ้นดื่ม

"มะ...ไม่ค่ะ!! หนูมาจากต่างจังหวัด! ไม่เคยเจอคุณตะวันเลยค่ะ!" ผมตวัดสายตามองเธอ วันนี้เธอแต่งหน้าจัดมาก ติดขนตาเป็นแพ ไหนจะชุดที่ใส่รัดจนหน้าอกหน้าใจแทบทะลักออกมา! ไม่เหมือนรีเซฟชั่นที่ยืนอยู่หน้าฟร้อนที่โรงแรมผมเลย!

"คุณตะวันดื่มผสมอะไรคะ?" เธอลุกขึ้นไปชงเหล้าให้

"ออนเดอะร็อก" เธอพยักหน้าก่อนจะเดินไปชงเหล้าให้ผมที่มุมห้อง ผมมองขาเรียวยาวก่อนจะลอบกลืนน้ำลายลงคอ...เธอดูอวบ ๆ แต่ก็มีเอว รวม ๆ ก็โอเคกับการสตาร์ท 7 ดื่ม แน่นดีแบบนี้!

"ขยับเข้ามาใกล้หน่อยสิ" ผมที่กึ่ม ๆ แล้วเอ่ยบอกเธออึกอัก ผมจับเอวเธอและออกแรงดึงเธอเข้ามาใกล้

"อะ...เอ่ออ/ตะวันนน มานี่หน่อยยย" ผมหันไปไอ้ทิตย์เรียก ผมเดินไปหามัน

"เอาเด็กมึงมาหน่อย ขาวจั๊วเลย! แลกกานน" ผมผลักหัวมันให้ออกห่างไป ไอ้ฉิบหายนั่งจะไม่ไหวอยู่ล่ะยังเสือกมองเห็นอีก

ผมเดินมานั่งที่เดิมเธอนั่งนิ่งหลังตรง ผมโอบเอวเธอและดึงเธอมาใกล้ เธอตัวแข็งทื้อ...ก่อนจะยอมเอาหน้าซบลงที่อกผม

"อยากดื่มอะไรไหม? เตอกีร่าไหม? ถาดนึงเธอจะได้เงินพิเศษเท่าไหร่?" เด็กเสิร์ฟไปเรียกเซลล์มา

"ขา...คุณตะวัน" ผมสั่งเตอกีร่าให้เธอ 2 ถาด ๆ ละประมาณ 10 แก้ว

"เธอได้พิเศษถาดละ 500 แต่ถ้าเธอกินหมดนี่คืนนี้ฉันให้เธออีก 5,000" เธอเด้งตัวลุกและมองหน้าผม

"กะ...กินค่ะ!" เธอเอ่ยบอก หึ! ผู้หญิงก็เห็นแก่เงินกันทุกคนสินะ! ผมมองเธอที่ยกแก้วช็อตขึ้นดื่ม สลับกับเอามะนาวที่หั่นบางเข้าปาก

"พี่ช่วยไหมน้องจันจิ" เซลล์เอ่ยถาม

"ไม่ต้องช่วย! ให้เธอกินเองให้หมด!" ผมเอ่ยบอกเธอมองหน้าผม หมดไปแล้ว 1 ถาด ผมดึงเธอให้เข้ามาชิดตัวก่อนเธอจะทิ้งหัวลงมาที่ไหล่ผม ๆ เลื่อนมือลูบไปที่หลังเธอชุดเธอนี่มันจะโป๊ไปไหน เหมือนเธอจะรู้ตัวขยับออก

"ไปต่อกับฉันไหม?" ผมเอามือบีบเคล้นสะโพกเธอ ๆ เอามือปัดออก เซลล์ลุกขึ้นเดินออกไปเมื่อเห็นเราคลอเคลียกัน

"จันไม่ออกไปกับลูกค้าค่ะ" เธอเงยหน้าขึ้นพูดกับผม กลิ่นแอลกอฮอล์ปะทะจมูก ผมก้มลงไปชิดหน้าและเอาจมูกคลอเคลียแก้มใส

"อยากได้เท่าไหร่?" ผมเอ่ยถาม เธอชันตัวลุกขึ้นหยิบแก้วเตอกีร่าดื่มต่อ เธอไม่ตอบ

"มาทำงานกลางคืนแบบนี้...เพราะอยากได้เงินเยอะ ๆ ไม่ใช่หรอ? ไปต่อกับฉันสิ! ฉันให้เงินได้เท่าที่เธอต้องการ" เธอมองหน้าผมนิ่งและยกแก้วขึ้นดื่มก่อนจะกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ

"หนูมาทำงานวันนี้วันที่ 4 มีคนพูดแบบนี้ทุกวันเลยค่ะ...คุณตะวันไม่ถือหรอคะ?" ผมยกยิ้ม นี่เธอกำลังจะบอกว่าเธอโดนคนซื้อไปทุกวันงั้นหรอ หึ!

"แล้วไปไหมล่ะ...กับฉัน?" ผมมองเธอไม่วางตา ก่อนจะเอ่ยถามเธออย่างลองใจ

"หนูไม่ได้ขายตัวค่ะ" และเธอก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ผมมองตามเธอออกไป เธอหายไปประมาณ 10 นาทีและกลับมานั่งลงข้างผม เธอไม่มองหน้าผมเลย เธอหมุนนาฬิกาดูบ่อย ๆ ผม

"ถ้ามีธุระต่อก็ไปเหอะ ผมนั่งคนเดียวได้" ผมเอ่ยบอกอย่างหมั่นไส้!! ไม่มีมรรยาทเลย นี่ผมเสียเงินนะ ไม่ดูแลบริการอะไรเลย!

"เปล่าค่ะ" เธอขยับเข้ามานั่งใกล้ผมและเอาหน้าซบลงที่อก เหมือนเธอจะรู้ว่าผมไม่พอใจ ก็เลยทำทีเข้ามาใกล้และออดอ้อน

"เที่ยงคืนหนูขอกลับบ้านได้ไหมคะ?" เธอพูดอู้อี้อยู่ใกล้ ๆ อก ผมไม่ตอบ

"นะคะ...ถ้าคุณไม่อนุญาต แม่พุดตานไม่ให้จันกลับบ้านแน่ค่ะ" เธอกอดผมแน่นขึ้นหน้าอกหน้าใจบดเบียดเข้ามาที่หน้าอกผม

"ถ้าให้กลับเร็ว...แล้วฉันจะได้อะไร" เธอย่นจมูก ก่อนจะจุ๊บมาที่สันกรามผม

"พรุ่งนี้หนูมีงานเช้า..." ผมมองหน้าเธอ ๆ ตกใจที่หลุดพูดออกมา เราสบตากันผมก้มหน้าลงไปใกล้ ก่อนเธอจะผละออกนิดนึงแต่มือยังกอดเอวผมอยู่

"งั้นกินให้หมดแล้วจะให้กลับ" ผมชี้ไปที่ถาดเตอกีร่าที่ผมสั่งให้เธอ ๆ ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยกแก้วดื่มติด ๆ แก้วสุดท้ายเธอสะบัดหัวเหมือนเรียกสติ และหันมามองหน้าผม ๆ เลิกคิ้วถาม เธอแบมือ หึ!

"เอาเลขบัญชีมาสิ" เธอขอปากกาเด็กเสิร์ฟและจดเลขบัญชีให้ผม ๆ กดเข้าแอปพลิเคชันโอนเงิน กดเลขลงไปตามที่เธอจด 'ลูกจันทร์ ใจเย็น' ผมกดให้จำนวนเงินให้เธอไป 10,000 บาท ก่อนจะยื่นหน้าจอโชว์ให้เธอดู เธอพยักหน้าและยื่นหน้ามาหอมแก้มผม

"จันกลับก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่เรียกจันนั่งด้วย" เธอยกมือไหว้และเตรียมจะลุกออกไป

"มาทำงานวันไหนบ้าง" ผมจับมือเธอไว้และเธอถาม

"จันทำพาสไทม์ค่ะ ไม่ได้มาทุกวัน ถ้าไม่ติดทำ OT งานประจำจันก็มาค่ะ" ผมพยักหน้า เธอค้อมหัวให้และเดินออกไป เซลล์เดินเข้านั่งข้างผม ๆ

"เป็นยังไงคะ โอเคไหม?" ผมไม่ตอบแต่ยกแก้วขึ้นดื่มแทน

"น้องเป็นเด็กดีนะคะ ทำงานหาเงินช่วยพ่อที่เป็นโรคไต พื้นเพเป็นคนต่างจังหวัด แต่น้องมาทำงานไม่ทุกวันนะคะ เหมือนจะมีงานประจำทำ นี่ก็มารับจ๊อบงานพิเศษ" ผมนั่งฟังเฉย ๆ เซลล์ที่ดูแลก็ร่ายยาวให้ฟัง

"ถ้าวันไหนน้องมาพี่จะแจ้งคุณตะวันไปนะคะ..." ผมพยักหน้าให้

"ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ" เธอยกมือไหว้ขอบคุณผม ถามว่าเธอเชียร์เด็กคนนี้ให้ผมทำไมก็เพราะงานแบบนี้ ต้องให้ลูกค้าติดเด็ก จะได้มาเปิดเมมเบอร์กับเธอ ซึ่งวันนี้ผมก็เปิดเมมเบอร์กับเธอไปแสนนึง

พอรูดบัตรเสร็จผมมองไปที่ไอ้ทิตย์ ลำบากกูทุกรอบถึงไม่อยากมากับแม่ง! ก่อนผมจะโทรเรียกเอกให้มาเอารถมันกลับและก็ให้มันหอบมันกลับบ้าน ทุเรศทุรังฉิบหาย!

❤️ฝากกดไลท์ คอมเมนต์ติชมได้นะคะ❤️

ในเรื่องนางเอกมาจากดอยแต่เธอก็ไม่ได้แบ๊วแบบไม่รู้เรื่องอะไรนะคะ 

เพราะเธอมีแม่น้ำคอยสอน พวกเรื่องลูกล่อลูกชนกับผู้ชายอยู่ และที่เธอทำทั้งหมดก็เพื่อครอบครัว