เจ้าสาวไม่เดียงสา 83

“หวานไม่เคยเปลี่ยน ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้จูบจนถึงครั้งนี้ พิมพ์ของพี่น่ารัก น่ากินที่สุด”

“อืม...เข้าข้างในเถอะพี่เมฆ เดี๋ยวใครมาเห็นหรอก”

“หืม...นี่ชวนกันซึ่งๆหน้าเลยเหรอ แต่พี่ว่าก่อนเข้าห้องเรามาวอร์มร่างกายกันหน่อยเถอะ”

“อ๊ะ! พี่เมฆ อย่าค่ะ” คนแรงน้อยกว่าหรือจะสู้คนแรงเยอะกว่าได้ มือใหญ่สองข้างสอดผ่านผ้าผืนน้อยที่โอบอุ้มสองเต้าอวบไว้อย่างรวดเร็ว เคล้นคลึงสลับบีบฟอนเฟ้นอย่างหลงใหล

“อา...ดีจัง นุ่มเนียนมือที่สุด อยากกินจัง” พูดจบก็จับร่างภรรยาหันหน้ากลับมาหาตนเอง ไม่นำพาว่าเจ้าของเขาจะดิ้นรน ป่ายปัดสักนิด ผ้าชิ้น

เล็กสีสวยถูกแกะปมที่ผูกไว้ด้านหลังออก อกอวบเต่งตึงดีดเด้งล่อสายตาคนคอยท่าจ้องมองอยู่แล้วทันที

“พี่เมฆ...ไม่ได้นะ เข้าไปในห้องกันเถอะ อ๊าย!” ปากหนาอุ่นซ่านฉกวูบลงพอดิบพอดีกับเม็ดลูกกวาดสีหวาน และออกแรงดูดดึงโดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามใดๆ พิมพ์รพีพรจับบ่ากว้างทั้งสองข้างแน่น เล็บสั้นจิกลงในเนื้อหนั่นแน่นที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของสามี ริมฝีปากบางขบเม้มเพื่อเก็บเสียงหวาน เพราะความเสียวซ่านแล่นปราดไปทั้งร่างแล้ว คนอยากกินนมก็ช่างเอาแต่ใจ ทั้งข