บทที่ 10 ได้เวลาสอบสวน

" คุณบทร้ายเรียกเจ้าหญิงเข้ามาเพื่อจะตีเจ้าหญิงใช่หรือเปล่าคะ " เจ้าหญิงที่นึกขึ้นได้แบบนั้นก็ถามเขากลับไปพร้อมกับก้มหน้าก้มตาลงอย่างหวาดระแวง

" หึ! " ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากคุณบทร้าย นอกจากเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอของเขา

" ตามมา " เขาสั่งเธอเสียงเข้มพร้อมกับเดินหันหลังไปขึ้นบันไดไปที่ชั้น 2 ทันที

" อย่าให้ต้องเรียกเป็นครั้งที่สอง "

หลังจากที่เขารู้ว่าเด็กน้อยยังไม่เดินตามหลังเขามา เขาก็สั่งเธอด้วยน้ำเสียงดุดันและจริงจังอีกครั้ง เพื่อเป็นการข่มขวัญให้เด็กน้อยกลัว และมันก็ได้ผล เจ้าหญิงที่มีร่างกายผอมบางรีบวิ่งแจ้นขึ้นไปบนบันไดตามแผ่นหลังแกร่งของเขาอย่างง่ายดาย

" จะไปไหนเหรอคะ ห้องเชือดที่โดนทำโทษอยู่ข้างๆบ้านหลังใหญ่ไม่ใช่เหรอคะ " เจ้าหญิงที่เดินตามแผ่นหลังแกร่งเอ่ยถามเขาขึ้นอย่างนึกสงสัย

" วันนี้เธอต้องมาทำหน้าที่เป็นเด็กขัดดอกให้ฉัน " เมื่อเดินถึงหน้าประตูห้องห้องหนึ่งเขาก็หยุดเดินและหันหน้ากลับมาพูดกับเจ้าหญิงอีกครั้ง

" ทำหน้าที่ขัดดอกเหรอคะ ? " เจ้าหญิงเอียงคอเล็กน้อยอย่างนึกสงสัยว่าเขาจะให้เจ้าหญิงทำหน้าที่แบบไหนกันนะถึงได้พามาที่บ้านหลังใหญ่ที่เขาหวงนักหวงหนาแบบนี้

การกระทำของเจ้าหญิงในตอนนี้ แววตากลมโตเอียงคอถามเขาอย่างตาแป๋ว ดวงตาที่ใสซื่อ ร่างกายที่ผอมบอบบาง แต่มีสัดส่วนโค้งเว้า พร้อมกับกลิ่นตัวหอมอ่อนๆจากเด็กสาวที่บริสุทธิ์ผุดผ่องลอยโชยมากระทบจมูกของเขา เขาพยายามอดกลั้นและควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้เป็นอย่างมากกับภาพตรงหน้าที่น่ารักๆแต่มันช่างยั่วยวนปลุกกำหนัดความเป็นชายขึ้นมาอย่างง่ายดาย

บทร้าย เขาไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนจริงจังมาก่อน เอาง่ายๆไม่เคยคิดจะคบกับใคร และเขาไม่เคยคิดจะผูกมัดกับใครด้วยซ้ำ เพราะผู้หญิงสำหรับเขามันดู น่ารำคาญ แต่ถ้าถามว่าเขาเคยผ่านผู้หญิงมาแล้วกี่คน อายุปูนนี้แล้วแน่นอนว่ามันมีไม่น้อยเลยทีเดียว บางคนก็มาเสนอตัวให้เขาฟรีๆบ้างและเขาก็ต้องสนองให้อยู่แล้ว บางทีเหนื่อยมาจากการทำงานหรือหงุดหงิดจากอะไรสักอย่าง ที่ระบายอารมณ์ของเขาก็คือการร่วมหลับนอนกับผู้หญิงด้วยการกระทำที่รุนแรงอย่างทารุณกรรม และเขาไม่เคยขัดขืนหรือข่มขืนจิตใจหรือร่างกายใคร มีแต่พวกหล่อนเองที่เสนอตัวเข้ามาให้เขาระบายอารมณ์เองด้วยความเต็มใจ และที่สำคัญไม่มีผู้หญิงคนไหนได้ขึ้นเตียงกับเขาเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน แม้กระทั่งบ้านหลังนี้เขาก็ไม่เคยให้ผู้หญิงหน้าไหนเข้ามาเหยียบแม้กระทั่งด้านหน้าประตูรั้วบ้านใหญ่ด้านนอก

" .... "

หลังจากที่เจ้าหญิงถามเขากลับไป เขาก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรเธอ เพียงแต่เขายื่นมือหนาของเขาไปเปิดลูกบิดประตูห้องที่พวกเขายืนอยู่ตรงนี้

พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าเป็นห้องนอนขนาดใหญ่ มีทั้งโซฟาราคาแพง เตียงนอนคิงไซส์ เบาะที่นอนที่หนานุ่ม ดูยังไงๆราคาก็ไม่ต่ำกว่าหลักหมื่นอย่างแน่นอน ส่วนด้านหน้าขวามือข้างๆเตียงนอนจะเป็นประตูบานเลื่อนกระจกใสซึ่งมองทะลุห้องเข้าไปก็จะเห็นเหมือนเป็นห้องแต่งตัว และด้านหน้าขวามือถัดกันไปอีกนิดหน่อยก็จะเป็นประตูบานเลื่อนกระจกซึ่งมองทะลุเข้าไปก็น่าจะเป็นห้องน้ำอย่างแน่นอน

" พาเจ้าหญิง มะ มาห้องใครเหรอคะ " เจ้าหญิงที่ก้าวขาเดินตามเขาเข้ามาในห้องถามกลับเขาไปด้วยความหวาดระแวง

" ห้องของฉัน! " เขาหยุดเดินพร้อมกับตอบเจ้าหญิงเสียงนิ่งเรียบเย็นเฉียบ

" ให้เจ้าหญิงมาทำความสะอาดที่ห้องนอนของคุณบทร้ายเหรอคะ " เจ้าหญิงถามออกไปอย่างไม่รู้ความมากนัก

เด็กโง่ พามาถึงห้องขนาดนี้แล้วยังคิดอีกเหรอว่าเขาจะพามาทำความสะอาดห้อง ดึกดื่นป่านนี้แล้วใครเขาจะมาทำความสะอาดห้องกันล่ะ

" เดือนหน้าเธออายุ 18 ปี แล้วใช่ไหม " เขาหันหน้ามาประชันชิดกับร่างบางที่ยืนตัวเกร็งอยู่

" เอ่อ...ค่ะ " เจ้าหญิงพยักหน้าหงึกๆ

" เปิดเรียนอีกทีวันไหน " เขาถามเจ้าหญิงกลับไป ซึ่งเขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเจ้าหญิงเปิดเรียนวันไหน เพราะเขาตามสืบเธอและรู้เรื่องการเรียนของเธอเป็นอย่างดี

เจ้าหญิงเป็นเด็กสาวที่ขยัน และเรียนเก่งเอามากๆ เป็นที่ชื่นชอบของคุณครูทุกๆคน และที่สำคัญเขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าตอนนี้เจ้าหญิงที่โรงเรียนเป็นยังไง เพื่อนๆต่างพากันนินทาว่าร้ายเจ้าหญิงต่างๆนาๆ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะเขาไม่จำเป็นต้องไปแก้ข่าวอะไรให้กับเด็กน้อยคนนี้ เพราะมันคือเรื่องจริงยังไงล่ะ จะหนีให้ตายยังไงก็หนีความจริงไม่พ้นอยู่ดีว่า...เธอเป็นเด็กขัดดอกของเขา

ส่วนเรื่องอื่นๆที่เขาไม่ได้ตามสืบ และไม่เคยคิดจะสงสัยกับการกระทำของเจ้าหญิงก็คือ การที่เจ้าหญิงแอบหนีออกไปนอกโรงเรียนเพื่อพบแม่ของเธอในทุกๆวันศุกร์ในคาบสุดท้ายที่เป็นคาบโฮมรูม ถ้าเขารับรู้และแถมยังไปกับเถวะเพื่อนผู้ชายอีก ไม่รู้จริงๆว่าถ้าเขารู้เรื่องนี้ขึ้นมันจะเกิดอะไรขึ้น

" เปิดเรียนวันที่ 24 ค่ะ " เจ้าหญิงตอบกลับเขา ซึ่งวันเกิดครบรอบอายุ 18 ปีบริบูรณ์ของเธอก็คือวันที่ 1 ส่วนวันที่ 24 ก็เป็นวันเปิดเรียนเพื่อขึ้นระดับชั้นมัธยมศึกษาปีทีี 6

" แล้วคิดไว้หรือยังว่าจะเรียนต่อคณะอะไร " เขาเอ่ยปากถามเจ้าหญิงอย่างไม่รู้ตัว

จู่ๆ เขาจะมาถามและจะมาสนใจเรื่องแบบนี้ของเธอไปทำไมกัน อาจจะเป็นเพราะว่าในช่วงเวลาที่เธอกำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเธอก็ยังคงเป็นเด็กขัดดอกของเขาอยู่กระมั้ง เขารู้เอาไว้มันก็เป็นเหตุผลที่สมเหตุสมผลแล้วนิใช่ไหม

" เจ้าหญิงยังไม่รู้ตัวเลยค่ะว่าตัวเองชอบอะไร " เจ้าหญิงตอบเขากลับไป พร้อมกับเขาก้าวขาเรียวยาวของเขาเดินไปนั่งบนโซฟาราคาแพงสีดำสนิท

" มานั่งลงตรงนี้ " เขาหันหน้าไปบอกเจ้าหญิงและชี้นิ้วลงกับพื้นกระเบื้องที่อยู่ตรงด้านหน้าของเขาทันที พร้อมกับที่เจ้าหญิงก้มตัวลงเล็กน้อยและเดินเข้าไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงพื้นกระเบื้องต่อหน้าต่อตาของเขา

" เรียนจะจบแล้วยังไม่คิดอีกเหรอว่าตัวเองจะเรียนต่ออะไร " เขาหันหน้าไปถามเจ้าหญิงอย่างไม่พอใจมากนัก

" แต่เพื่อนของเจ้าหญิงบอกว่าเจ้าหญิงแสดงละครเก่ง เจ้าหญิงควรจะไปเรียนคณะที่เป็นการแสดงค่ะ " หลังจากที่เจ้าหญิงนึกคำของหมวยเพื่อนสาวของตัวเองออกมาว่าเธอเหมาะกับการแสดง เธอก็ตอบเขาไปด้วยรอยยิ้มบางๆทันที

เจ้ากรรมนายเวร เด็กสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ ใส่แค่ชุดนอนสายเดี่ยวสีฟ้าบางๆ แถมเวลาที่เขาก้มหน้าลงไปมองเธอมันก็เจอเข้ากับหน้าอกหน้าใจของเด็กสาวเข้าเต็มๆ แถมยังมีกลิ่นหอมของเด็กสาวบริสุทธิ์โชยมาแตะจมูกของเขาอีก เขาแทบจะอดกลั้นจิตใจเอาไว้ไม่ไหวแล้ว เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งนะ

" การแสดง คณะนิเทศศาสตร์น่ะเหรอ ? " เขาเลิกคิ้วขึ้นถามและก็ระคนปนที่เขามีอาการไม่พอใจกับคำตอบของเจ้าหญิงนัก

การแสดง เรียนจบมาจะไปเป็นดารานักแสดงให้ผู้ชายคนอื่นได้กอดจูบ ลูบคลำ อย่างตามอำเภอใจหรือยังไงกัน แบบนี้ให้ตายยังไงเขาก็ไม่อนุญาตให้เจ้าหญิงเรียนแบบนี้เด็ดขาด!

เพราะเธอยังต้องเป็นเด็กขัดดอกให้เขาอยู่อย่างไงล่ะ ถ้าเขาจะสั่งอะไรเธอก็ต้องทำตาม แม้แต่อนาคตและชีวิตของเธอในตอนนี้ก็ยังอยู่ในกำมือของเขา