บทที่ 14 พาเด็กน้อยเข้านอน

บทร้ายที่ตอนนี้กำลังมีอารมณ์เดือดพล่านจากไอ้แก่หัวหงอกเสี่ยชาติที่มันบังอาจบุกเข้ามาวางเพลิงบ่อนคาสิโนของเขา พร้อมกับที่เขาโมโหเจ้าหญิงเด็กน้อยที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา เพราะเขาสั่งให้เธอรอเขาอยู่บนห้อง แต่เธอดันกลับเดินออกมาเสียดื้อๆ

ตอนนี้ร่างสูงใหญ่กำลังเดินก้าวขาฉับๆพร้อมกับที่เขาทุบประตูบ้านหลังเล็กสีขาวของเจ้าหญิงอย่างแรงจนเกิดเสียงดังลั่นบ้านไปหมด

ปั้งงงงง! ปั้งงงงง!

" เปิด!! " เขาทุบประตูอย่างแรงจนเจ้าหญิงที่กำลังจะงีบหลับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก หัวใจดวงน้อยๆของเธอตอนนี้แทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเธอได้ยินเสียงของคุณบทร้ายที่มีน้ำเสียงเหมือนจะฆ่าเธอให้ได้ในตอนนี้

" ฉันบอกให้เปิด!! เจ้าหญิง!! " บทร้ายตะโกนออกมาเสียงดังลั่นไปทั่วด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังจนทำให้บรรดาเหล่าบอดี้การ์ดที่อยู่แถวนั้นถึงกับหวาดกลัวไปกันหมดและรวมถึงเจ้าหญิงที่กำลังเปิดประตูห้องนอนออกมาเพื่อที่จะเดินมาเปิดประตูนอกบ้านบานอีกด้วย

แกร๊กกกกกก

เจ้าหญิงที่อยู่ในชุดนอนตัวเดิมเปิดประตูออกมาด้วยท่าทางสั่นระริกไปหมดทั้งตัว พร้อมกับดวงตากลมโตของเธอตอนนี้แทบจะปิดลง และอย่างเห็นได้ชัดว่าตอนนี้เด็กน้อยอายุ 17 ปี กำลังง่วงนอน

" คะ " เสียงใสเอ่ยขึ้นประโยคแรกพร้อมกับปิดปากหาวหวอดออกมาทันที

เมื่อบทร้ายที่ตอนนั้นมีอารมณ์ที่เดือดพล่านราวกับจะแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ให้ได้ แต่เพียงแค่พอเขาเห็นท่าทางของเด็กน้อยที่เดินออกมาด้วยท่าทางละอ้อนละแอ้นพร้อมกับดวงตากลมโตที่เปลือกตาแทบจะปิดลงและแถมยังยืนหาวต่อหน้าของเขาอีก เขาถึงกับเปลี่ยนสีหน้าจากที่จะมาด่าและกล่าวโทษเด็กน้อยที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขากลายเป็นสีหน้านิ่งเรียบขึ้นมาทันที

" เจ้าหญิงขอโทษนะคะ พอดีเจ้าหญิงง่วงนอนมากๆเลย เจ้าหญิงก็เลยถือวิสาสะเดินลงมาก่อนที่คุณบทร้ายจะขึ้นมา " เสียงใสของเด็กน้อยบอกเขาไปพร้อมกับหาวหวอดไปอีกครั้งด้วยท่าทางน่ารัก จนเขาที่ยืนมองอยู่ถึงกับเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

ส่วนบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่รอบๆบ้านถึงกับตกใจในท่าทีของนายท่านของพวกเขา ที่อยู่ๆอารมณ์ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือซะอย่างนั้น ท่าทางของนายท่านหนุ่มหล่อของเขาเมื่อครู่ยังเหมือนกับมัจจุราชอยู่เลยแต่ตอนนี้ทำไมนายท่านของเขากลายเป็นเทพบุตรขี่ม้าขาวไปแล้วล่ะ

" ... "

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบกลับอะไรเด็กน้อย เพียงแต่เขาเดินเข้าไปในบ้านหลังเล็กสีขาวของเธอทันที

พร้อมกับที่เขาถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอ พร้อมกับที่เขากวาดสายตามองไปรอบๆห้องของเด็กสาว จากที่เมื่อก่อนเป็นห้องเรียบๆ มีเฟอร์นิเจอร์นิดหน่อย แต่ตอนนี้ห้องของเธอกลายเป็นห้องเปรียบเสมือนห้องนอนของเจ้าหญิงในนิทานอย่างไงอย่างงั้นแหล่ะ

เพราะห้องนอนของเธอตอนนี้ได้ติดวอลเปเปอร์รูปเจ้าหญิงในการ์ตูนหลากหลายเรื่องเต็มผนังไปหมด พร้อมกับผ้าปูที่นอนลายเจ้าหญิงสโนไวท์ แถมยังมีมุ้งสีขาวที่อยู่บนเตียงนอนของเธอ ที่น่าจะจัดทำขึ้นด้วยฝีมือของเจ้าของห้องนั่นเอง

" คุณบทร้ายเข้ามาในห้องนอนของเจ้าหญิงทำไมคะ " เด็กน้อยที่ตอนนี้เปลือกตาแทบจะปิดลงอยู่แล้วเอ่ยถามเขาไปด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากการง่วงนอน

" ขึ้นไปนอนบนเตียง " ชายหนุ่มเอ่ยปากบอกกับเด็กน้อยไป เมื่อเห็นท่าทางของเด็กน้อยแล้วเขาก็นึกสงสารขึ้นมา เด็กง่วงนอนขนาดนี้เขาก็ยังเข้ามากวนเธออีก

" ค่ะ " เจ้าหญิงคานเข่าขึ้นไปบนเตียงนอนที่เหมือนเตียงนอนเจ้าหญิงของเธอด้วยท่าทางดุกดิกๆก้นส่ายไปส่ายมา จนบทร้ายที่ยืนมองอยู่ถึงกับกลั้นหัวเราะเอาไว้แทบจะไม่อยู่กับท่าทางของเด็กน้อยที่ไร้เดียงสานั่น

ป๊าบบบบ!!

มือหนาฟาดเข้าไปที่ก้นน้อยๆของเจ้าหญิงเบาๆ แต่ก็ทำให้เด็กน้อยที่ร่างบอบบางรู้สึกเจ็บขึ้นมาไม่น้อย

" อุ้ย! คุณบทร้ายตีก้นเจ้าหญิงทำไม ก้นแดงไหมเนี่ย! " เจ้าหญิงที่โดนเขาตีก้นรีบหันหน้ากลับมาหาเขาและเอาก้นของตัวเองรีบนั่งลงบนเตียงนอนทันที พร้อมกับทำหน้าตาบูดบึ้งแกมป่องอย่างงอนง่อที่เขาตีก้นของเธอเข้า

" ไหนบอกวันนี้จะกลับมาให้ตี ยังไม่ได้ตีเลย " เขาบอกออกมาแบบนั้นพร้อมกับเดินขึ้นไปบนเตียงของเจ้าหญิง

" คุณบทร้ายขึ้นมาบนเตียงของเจ้าหญิงทำไมคะ " เจ้าหญิงที่ท่าทางงัวเงียจากการง่วงนอนถามขึ้นมาอย่างนึกสงสัย

" นอน " เขาไม่ได้ตอบกลับอะไรเจ้าหญิงมากนัก แต่เขาดันหน้าผากของคนร่างบางให้นอนลงหนุนกับหมอนด้วยมือของเขาทันที

" นอนไป ดึกมากแล้ว " เขาสั่งแกมบังคับเด็กน้อยให้นอนทันที เจ้าหญิงที่เห็นเขานั่งอยู่บนเตียงด้วยถึงกับคิดหนักขึ้นมาทันที

" คุณบทร้ายก็กลับไปนอนบ้านหลังใหญ่ซี่ ถ้าคุณบทร้ายนั่งอยู่แบบนี้เจ้าหญิงก็คงนอนไม่หลับหรอก " เจ้าหญิงบอกกับเขาไป พร้อมกับที่เขาจับเอาผ้าห่มนวมลายการ์ตูนเจ้าหญิงสโนไวท์เข้ามาห่มให้เด็กน้อยจนถึงหน้าอกนุ่มนิ่ม

" นอนไปอย่าพูดมาก " เขาสั่งเจ้าหญิงอีกครั้ง

" หลับตา " เขาสั่งให้เด็กน้อยหลับตา

เจ้าหญิงที่ได้ยินคำสั่งด้วยน้ำเสียงจริงจังของเขา เธอถึงกับปิดเปลือกตาลงทันที ผ่านไปไม่ถึง 2 นาทีด้วยซ้ำ เด็กน้อยก็หลับปุ๋ยไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

" เจ้าหญิง " เขาลองจับลงไปที่แก้มนิ่มของเจ้าหญิงและเรียกชื่อของเธอเพื่อเช็คดูให้แน่ใจว่าเธอหลับไปแล้วจริงๆหรือเปล่า พร้อมกับที่เขาเอื้อมมือไปเปิดเปลือกตาของเธอเช็คดูอีกรอบว่าเด็กน้อยแกล้งหลับไปหรือเปล่า พอเช็คดูจนเรียบร้อยแล้วว่าเด็กน้อยคนนี้ได้หลับไปแล้วจริงๆเขาถึงกับเผลอยิ้มออกมาอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว

วันนี้เขาเผลอยิ้มออกมาหลายรอบมาก เพราะเจ้าหญิงเด็กน้อยขัดดอกคนนี้ และเขาเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าวันนี้เขายิ้มไปกี่รอบแล้ว

" หึ ไหนบอกว่าถ้าฉันอยู่ตรงนี้แล้วเธอจะนอนไม่หลับไง ไม่ถึง 2 นาทีก็หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้ว " เขาพึมพำออกมาเบาๆพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมุมปากและหัวเราะออกมาเบาๆ

" ไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้ฉันจะได้มีโอกาสแบบนี้ พาเด็กน้อยเข้านอน " เขาพูดพลางยื่นมือหนาของเขาไปลูบผมสีดำสนิทของเจ้าหญิงไปมาอย่างนึกเอ็นดูเด็กน้อยคนนี้อย่างไม่รู้ตัว