นักเขียนทักทาย

สวัสดีนักอ่านทุกท่านเลยนะคะที่สนับสนุนนิยายเรื่องนี้จนเราได้มาเจอกัน >///< นักเขียนหน้าใหม่คนนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องนิยายเรื่องที่สามแล้วค่ะที่หยกได้แต่งขึ้นมา หวังว่าทุกท่านจะสนุกกับการอ่านไปด้วยกันนะคะ

เรื่อง "เจ้าพ่อเพชฌฆาต" เป็นเรื่องเกี่ยวกับชายหนุ่มนามว่า ดีไวน์ เขาเป็นพวก โหดเงียบ พูดน้อย แต่มันสมองทางด้านการวางแผนของเขามันอัจฉริยะมาก

แถมเขายังมีรสนิยมชอบทางด้านวัตถุอันตรายจำพวกปืน ระเบิด และมีด เป็นชีวิตจิตใจอีกด้วย เขาเป็นคนประเภทที่ควรจัดว่าอยู่ในหมวดของ ผู้ชายลึกลับ! เป็นอย่างมาก

และเธอนามว่า เทียน เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ทำงานหาเช้ากินค่ำไปวัน ๆ แต่กลับต้องมาซวยซ้ำซวยซ้อนเพราะเผอิญเข้าไปตกอยู่ในสถานการณ์โหดร้ายเข้า

ชีวิตที่แสนธรรมดากลับกลายเป็นยุ่งเหยิงจากการถูกตามไล่ฆ่าในทันที เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อโปรดติดตามต่อในเรื่องนะคะ >__<

บทนำ

สถานที่ ร้านมินิมาร์ทแวร์ซาย

เวลา 00.35 น.

            “ทั้งหมดหนึ่งร้อยยี่สิบห้าบาทค่ะ”

            “…”

            “รับมาหนึ่งร้อยยี่สิบห้าบาทพอดีนะคะ”

            “…”

            “ขอบคุณที่มาใช้บริการนะคะ โอกาสหน้าเชิญใหม่ค่า”

แกร๊ก ~

            “เฮ้อ...ง่วงนอนจัง”

            มัวแต่ยุ่งวุ่นกับลูกค้าจนลืมแนะนำตัวเลย สวัสดีทุกคนนะคะเราชื่อว่า เทียน น้า อย่างที่ทุกคนได้ยินกันเมื่อกี้ เรากำลังทำงานอยู่ในร้านมินิมาร์ทแวร์ซาย เป็นร้านขนาดกลางไม่เล็กไม่ใหญ่ ขายของจำพวกทั่วไปเลย เช่น น้ำ ขนม ข้าว และของใช้อื่น ๆ

ร้านตั้งอยู่ในปั๊มวินเซลล์ใจกลางเมืองใหญ่ รอบข้างปั๊มมีตึกสูงสวยหรูวินเทจเรียงรายกันเป็นทางยาว แต่ไม่ได้มีแค่ร้านที่เราทำร้านเดียวหรอกนะ รอบข้างยังมีร้านซื้อของฝาก ร้านกาแฟ ร้านอาหาร เต็มไปหมดเลย แต่ช่วงเวลาตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว เลยมีแต่ร้านที่เราทำงานเปิดอยู่

            “เหนื่อยจัง ~”

            เนื่องจากวันนี้เราต้องอยู่เวรเฝ้าร้านคนเดียวในกะดึก แถมยังมีร้านเราเปิดอยู่ร้านเดียวเลยทำให้ลูกค้าเข้าร้านไม่หยุดหย่อน ดีหน่อยที่ตอนนี้คนเริ่มซาลง ทำให้ฉันมีเวลาพักนิดหนึ่ง

            “หืม? เขาถ่ายหนังกันเหรอเนี่ย”

            ระหว่างที่กำลังจะหันไปจัดของบนเชลล์ หางตาก็ไปสะดุดกับเหล่าชายใส่สูทชุดดำ ดูเหมือนกำลังวิ่งตามผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งมาทางร้านของฉัน แต่คงไม่หรอกน่าจะวิ่งตามมาร์คจุดมากกว่า เวลาถ่ายหนังเขาจะมีการกำหนดจุดวิ่งจุดเดินโดยใช้สัญลักษณ์เป็นจุดสี ๆ เท่าที่ฉันเคยเห็นนะ

มันเป็นเรื่องปกติของพนักงานที่นี่มาก เนื่องจากปั๊มวินเซลล์ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ล้อมรอบด้วยสภาพตึกที่สวยแนววินเทจ จึงทำให้มีทีมถ่ายหนังมาถ่ายแถวนี้กันเยอะ ฉันละความสนใจแล้วหันมาทำงานต่อให้เสร็จ

ปัง ปัง !

เพล้ง!

            “กรี๊ดดดด!!”

            เสียงปืนดังขึ้นสองรอบพร้อมกับกระจกร้านที่ฉันทำงานอยู่แตกกระจาย ฉันกรีดร้องตกใจพร้อมกับทรุดตัวนั่งลงปิดหูข้างเซลล์ที่กำลังจัดของอยู่ทันที ไม่นานเสียงปืนก็เงียบลงจนได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ฉันแทน

“มึงมานี่!”