LOGINEP03
มุกดานอนแน่นิ่งปล่อยให้ร่างกายถูกชายหนุ่มเล้าโลม เอ็มเจที่สัมผัสจูบกับคนใต้ร่างไม่สามารถถอนตัวได้ ชายหนุ่มลุ่มหลงกับสิ่งตรงหน้าที่ตอนนี้กระตุ้นหัวใจของเขาให้เต้นแรงซะจนควบคุมไม่ได้ “เธอจูบไม่เป็นหรอ” จูบได้สักพักก็ผละออกเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามด้วยนํ้าเสียงแหบพร่า “ค่ะ หนูไม่เคยจูบกับใคร” “ฉันจะรอดูว่าที่เธอพูดคือเรื่องจริงหรือแกล้งไร้เดียงสากันแน่” พูดจบก็กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเริ่มถอดเสื้อบนร่างกายคนตัวเล็กออกทีละชิ้น จนร่างกายของมุกดาเริ่มเปลือยเปล่า ด้วยความรู้สึกเขินอายมือเล็กจึงยกขึ้นมาปิดร่างกายตนเองไว้โดยอัตโนมัติ “ทำอะไร?” การกระทำไร้เดียงสาของเด็กสาวทำให่ชายหนุ่มอดที่จะเชยชมร่างกายและความสดของคนใต้ร่างไม่ได้แล้ว “หนูอาย” “ถ้าเป็นลูกค้าคนอื่นคงไม่พอใจกับการกระทำของเธอแน่” “หนูถึงบอกให้คุณช่วยหนู” “ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยสอนให้เธอครบทุกท่าเลยเด็กน้อย..” ในขณะที่เอ็มเจพูดลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดบนน่าอกสวยเป็นระยะทำให้ขนอ่อนบนร่างกายเธอลุกชัน สายตาทอประกายต้องการมองเรือนร่างสาวด้วยความพึงพอใจ มุกดาสวยทุกที่จนหาที่ติไม่ได้ “ทะ ทำอะไรคะ” ดวงตากลมโตที่โอบล้อมด้วยขนตาแพงอนหลุบตามองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังก้มหน้าใช้ลิ้นกวาดเลียหัวนมสีแดงระเรื่อ “มันคือการเล้าโลม จุดเสียวของผู้หญิงจะอยู่ตรงนี้” “อึก อื้อ!” มุกดากัดปากกลั้นความเสียวซ่านเธอเชื่อเขาแล้วจริงๆว่าตรงนี้คือจุดเสียว เพราะเพียงแค่ลิ้นแตะลงที่หัวนมแล้วกวาดเลียร่างกายมันก็กระสันไปทั่วร่างแล้ว “เสียวใช่มั้ย” “อ๊าา…คะ คุณ” เสียงหวานครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหวก่อนจะยื่นมือสอดเข้าที่กลุ่มผมสีดำเงาของคนบนร่างแล้วออกแรงขยํ้าระบายความเสียวซ่าน เอ็มเจที่กำลังสนุกกับการหยอกล้อร่างกายของคนตัวเล็กก็เริ่มใช้ลิ้นเล่นกับหัวนมทั้งสองข้างแรงมากขึ้น บ้างก็สลับมาเลียตามเนินอกสีขาวสวยและทุกครั้งที่ลิ้นสัมผัสกับเนื้อตัวขาวเนียนก็ได้ยินเสียงครางหวานๆของมุกดาออกมาทุกครั้ง “นอนมองตาแป๋วแบบนั้นไม่กลัวมันแหกรึไง?” จัดการหยอกเย้ากับน่าอกสวยจนพอใจก็เอ่ยถามออกไป เมื่อเห็นมุกดานอนมองเขาอยู่แบบไม่ละสายตา “ตรงนั้นมันเปียกแล้วค่ะ…” ปากสวยพูดแล้วหลุบมองตรงนั้นของตรงเองที่เริ่มมีนํ้าหล่อลื่นออกมา “บอกทำไม ฉันรู้แล้ว” “คุณทำมันเปียก” “เดี๋ยวก็รับผิดชอบแล้วนี่ไง” “….” เด็กสาวไม่ได้ถามอะไรต่อ เรียวนิ้วสวยแหวกลงระหว่างสองกลีบแล้วแตะเบาๆจนเผลอครางออกมา “อ๊ะ!” “คุ้นเคยกับนิ้วไว้ก็ดี เจอของจริงมาจะได้ไม่ร้อง” “จะ เจ็บจังเลยค่ะ” มุกดาพูดในขณะที่ใช้นิ้วชี้ของตนเองสอดเข้าไปในร่องสวาทลึกกว่าเดิม จนใบหน้าหวานเริ่มเหยเก “ต้องทนให้มันไหว” เอ็มเจบอกทั้งที่สายตายังคงจับจ้องที่การกระทำของมุกดาอยู่ มือหนาค่อยๆถอดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตนเองออกทีละเม็ดจนครบแล้วกระชากออกจากร่างกายอย่างไม่ไยดี ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าทำให้สายตาของมุกดามองไป ร่างกายคนตรงหน้าอัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามหน้าท้องเรียงตัวกันสวยงามและร่องตํ่าลงไปกว่านั้นก็เห็นได้ชัดจนหญิงสาวใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา เอ็มเจที่รู้ว่ามีสายตาของคนตัวเล็กคอยจับจ้องมองอยู่ไม่ได้สนใจ ชายหนุ่มจัดการถอดท่อนล่างออกต่อ เผยให้เห็นแก่นกายขนาดใหญ่ที่ตอนนี้กำลังเเข็งผงาดสู่สายตาเด็กสาว พอร่างกายเปลือยเปล่าชายหนุ่มก็คลานขึ้นมาบนเตียง มุกดาทำตัวไม่ถูกเธอขยับตัวลุกขึ้นแล้วถอยไปชิดกับหัวเตียงทีละเล็กน้อยจนแผ่นหลังชิด ไม่สามารถขยับไปไหนได้ “จะขยับหนีทำไม” “หนู ไม่ทำแล้วได้มั้ย” มุกดาเอ่ยถามด้วยนํ้าเสียงสั่น “ทำไมล่ะ” “หนูกลัว” “แล้วถ้ามัวแต่กลัวแบบนี้คิดว่าตัวเองจะรอดหรอ” “…” “โอกาสสุดท้ายของเธอแล้วนะมุกดา” “อึก..” มุกดาหลบสายตากดดันคู่นั้นแล้วมองมือตนเองตนที่สอดประสานกันแน่นหน้าเข่าที่ชันขึ้น เธอไล่สายตามองร่างกายเอ็มเจก็หวาดกลัวไปด้วย โดนครั้งแรกขนาดเท่านี้มีหวังคงได้ตายบนเตียงแน่ๆ ไม่ตายก็คงระบมไปทั้งตัวแล้วก็คงเจ็บไปอีกหลายวัน ความคิดของมุกดาเริ่มตีรวนในสมอง “เซ็กของฉันมันไม่เลวร้ายอย่างที่เธอคิดหรอก” “นะ แน่ใจหรอคะ..” “อาจจะมีอุปกรณ์อะไรเข้ามาเล่นสนุกหน่อยระหว่างเซ็กของเรา” “คุณหมายถึง” มุกดาถามออกไปแค่นั้นก็เห็นร่างของเอ็มเจเดินไปหยิบกุญแจมือและโซ่ออกมาจากตู้แล้วโยนลงบนเตียง ปลายนิ้วแกร่งลูบริมฝีปากหยักของตนเองและจ้องมองที่เธออย่างกับสัตว์ที่กำลังหิวโหย “ใช่ อย่างที่เธอเห็นนั่นแหละ” สายตาเอ็มเจเริ่มฉายแวววิปริตขึ้นมา ทำให้หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงมากขึ้นกว่าเดิม เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองคิดถูกหรือคิดผิดที่ขอความช่วยเหลือจากภาคิน ไม่แน่ใจแล้วว่าการขายตัวอยู่ที่นี้กับการที่เอ็มเจช่วยออกไปแล้วแรกด้วยเซ็กครั้งนี้แบบไหนจะดีกว่ากัน เด็กสาวคิดนํ้าตาก็ไหลพรากออกมาจากดวงตากลมโต “ทำไมถึงได้ร้องไห้แบบนั้นล่ะ เธอควรดีใจที่ฉันให้โอกาสที่จะช่วยเธอ” “ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ หนูยอมขายตัวอยู่ที่นี้ซะดีกว่า” “เปลี่ยนใจง่ายซะจริง” “หนูคิดว่าอยู่ที่นี้ถึงจะทรมานแต่คงไม่เท่าอยู่กับคุณ ขะ ขอบคุณนะคะที่สละเวลามาช่วย แต่ฝากบอกพี่คินด้วยว่าหนูไม่ต้องการแล้ว คุณออกไปเถอะค่ะ” “เธอไล่แขกแบบนี้ ฉันฟ้องแม่เล้าเธอขึ้นมาจะซวยเอานะมุกดา” “….” มุกดาตัวสั่นเทาเธอนั่งตัวสั่นร้องไห้ บางทีการอยู่ที่นี้อาจมีวิธีหนีที่ดีกว่านี้ หรือไม่อาจจะเจอลูกค้าที่เขาปกติไม่น่ากลัวเท่าเอ็มเจ เหมือนตอนนี้เธอข้ามเลเวทมาระดับยากสุดของการเป็นผู้หญิงขายบริการแล้ว การที่ต้องรับมือกับแขกแบบเอ็มเจและการที่ต้องเสียครั้งแรกกับขนาดที่ใหญ่ขนาดนั้น มันยากเกินกว่าจะรับมือ “เปลี่ยนใจแล้วหรอ ไม่ให้ฉันสอนแล้วล่ะสิ” เอ็มเจถามแล้วเดินผิวปากอย่างนึกสนุกเข้ามาหามุกดา “ใช่ค่ะ หนูไม่ต้องการความช่วยเหลืออะไรจากคุณแล้ว” “ยังไงฉันก็จะซื้อเธอในฐานะคนขายบริการอยู่ดีมุกดา ไม่มีทางรอดหรอก..” ยังไงก็จะกินน้องให้ได้ เพราะถูกใจไปแล้วสินะ😳😳EP05(มุกดา)ฉันรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกที่รุนแรงและถี่มากขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกตอนนี้กลับเป็นความเสียวซ่านแทนความเจ็บปวด ฉันหลับตาลงแน่นแล้วปล่อยเสียงครางออกมาอย่างทนไม่ไหว"อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว อื้อ!" ความใหญ่โตถลำลึกเข้ามาในร่องร่างกายไม่หยุดราวกับคนอดอยาก เสียงลมหายใจอุ่นร้อนของเขายังคงเป่ารดใบหูทำให้ขนอ่อนทั่วร่างกายมันลุกชันเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสนั่นสลับกับเสียงมือหนาที่กำลังตบเข้าที่ก้นแรงๆ จนทำให้เผลอร้องกรี๊ดออกมา ร่างกายของฉันสั่นสะท้านแรงมหาศาลจากคนตัวโต มันทั้งเสียวซ่านและจุกแน่นจนฉันแทบจะสำลักน้ำลายตนเองจากการครางไม่หยุด"อ๊า~ มุกดา" น้ำเสียงแหบพร่าครางออกมาข้างหู มือหนาจับใบหน้าหันกลับไปแล้วประกบจูบ เขามอบจูบดูดดื่มให้ฉันไม่หยุดพร้อมกับจังหวะการกระแทกของเอวสอบ"อื้อ!" ฉันครางออกมาลิ้นตวัดเลียตอบกลับโดยปริยาย เปลือกตาหลับพริ้ม ในตอนนั้นเองหน้าอกก็ถูกปลายนิ้วเขี่ยจนร่างกายมันสั่นสะท้านด้วยความวาบวาม"จะเสร็จ อื้มม" ใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังเหยเกด้วยความเสียวซ่านผละจูบออกแล้วพูด ใบหน้าของเขายังอยู่ใกล้กับฉันมากจนสำผัสได้ถึงลมหายใจ สายตาคู่นั้นคอยจับจ้องมองฉันไม่หยุด ก่อนที่ร่างกายข
EP04 กึก! สติมุกดากลับมาอีกครั้งเมื่อถูกล็อกด้วยกุญแจมือทั้งสองข้างติดกัน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวหลุบมองช่วงล่างที่แก่นกายขนาดใหญ่กำลังจ่ออยู่หน้าช่องทางรักแล้วความใหญ่นั้นก็ค่อยๆดันเข้ามาในร่างของเธอทีละนิด ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกแน่นและอึดอัดจนแทบขาดใจ "คะ คุณ น้องดาเจ็บ" น้ำเสียงสั่นเครือคล้ายกับจะร้องไห้เอ่ยบอกคนบนร่างที่กำลังพ่นลมหายใจหนักๆออกมา ร่างกายคล้ายจะฉีกขาดเป็นท่อนๆ "ไม่ถึงตาย" สวบ!"อื้อ!" ใบหน้าหวานส่ายไปมาด้วยความเจ็บเมื่อเอ็มเจดันเข้ามาจนถึงครึ่งท่อนทะลุเยื่อบางๆเข้ามาจนมันขาดสะบั้น ชายหนุ่มออกแรงกระแทกเบาๆแต่มันกลับทำให้คนใต้ร่างจุกแน่นจนนํ้าตาไหลอาบพวงแก้มเนียนใส "อย่าเกร็ง" "ไม่ไหวแล้ว ปล่อยน้องดาไปเถอะนะคะ" "อีกนิดเดียว อ๊า~" แรงตอดรัดและความคับแน่นทำให้มาเฟียหนุ่มชอบใจไม่น้อย เอ็มเจกัดปากตนเองระบายความเสียวซ่าน มือหนาจับเอวขอดเอาไว้แน่นแล้วเร่งจังหวะถี่ขึ้น "อึก อ๊ะ อ๊าา!!" มุกดาร้องครางออกมาไม่สนใจว่าเสียงร้องครางของตนเองจะดังขนาดไหน ตอนนี้เธอทำได้เพียงทนแรงกระแทกจากคนตัวโตและเปล่งเสียงระบายความจุกแน่นออกมา "ร้องออกมาดังๆเลยมุกดา อื้มม~" "จะ จุก
EP03 มุกดานอนแน่นิ่งปล่อยให้ร่างกายถูกชายหนุ่มเล้าโลม เอ็มเจที่สัมผัสจูบกับคนใต้ร่างไม่สามารถถอนตัวได้ ชายหนุ่มลุ่มหลงกับสิ่งตรงหน้าที่ตอนนี้กระตุ้นหัวใจของเขาให้เต้นแรงซะจนควบคุมไม่ได้ “เธอจูบไม่เป็นหรอ” จูบได้สักพักก็ผละออกเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามด้วยนํ้าเสียงแหบพร่า “ค่ะ หนูไม่เคยจูบกับใคร” “ฉันจะรอดูว่าที่เธอพูดคือเรื่องจริงหรือแกล้งไร้เดียงสากันแน่” พูดจบก็กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเริ่มถอดเสื้อบนร่างกายคนตัวเล็กออกทีละชิ้น จนร่างกายของมุกดาเริ่มเปลือยเปล่า ด้วยความรู้สึกเขินอายมือเล็กจึงยกขึ้นมาปิดร่างกายตนเองไว้โดยอัตโนมัติ “ทำอะไร?” การกระทำไร้เดียงสาของเด็กสาวทำให่ชายหนุ่มอดที่จะเชยชมร่างกายและความสดของคนใต้ร่างไม่ได้แล้ว “หนูอาย”“ถ้าเป็นลูกค้าคนอื่นคงไม่พอใจกับการกระทำของเธอแน่” “หนูถึงบอกให้คุณช่วยหนู” “ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยสอนให้เธอครบทุกท่าเลยเด็กน้อย..” ในขณะที่เอ็มเจพูดลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดบนน่าอกสวยเป็นระยะทำให้ขนอ่อนบนร่างกายเธอลุกชัน สายตาทอประกายต้องการมองเรือนร่างสาวด้วยความพึงพอใจ มุกดาสวยทุกที่จนหาที่ติไม่ได้ “ทะ ทำอะไรคะ” ดวงตากลมโตที่โอบล้อมด้วยขนตาแพงอนหลุบ
EP02 “นี่ค่ะ เด็กที่คุณต้องการ” พอมุกดาเดินออกมาอยู่ตรงหน้าเอ็มเจแล้ว นิดก็เอ่ยบอกพร้อมกับแนะนำตัวมุกดาให้เอ็มเจรู้จัก “ทำอะไรได้บ้าง” ชายหนุ่มเอ่ยถามแล้วไล่สายตามองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า“น้องทำได้ทุกอย่างเลยค่ะ” “ถ้าทำไม่ได้ล่ะ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามพลางพ้นควันบุหรี่ออกมาอย่างใจเย็น“ยินดีคืนเงินเลยค่ะ” “ไว้ฉันจะมาบอกความพึงพอใจของฉัน” “เริ่มงานเลยไหมคะ” “พาเด็กของเธอไปรอฉันที่ห้อง” “ได้ค่ะคุณเอ็มเจ” คุยกันเสร็จร่างของมุกดาก็ถูกนิดพาตัวเดินกลับมายังห้องใหม่ซึ่งใหญ่และหรูกว่าเดิมมาก ร่างกายของเธอถูกกดให้นั่งลงบนเตียงแล้วนิดก็ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยคำสั่งออกมา“งานแรกของเธอเป็นแขกระดับวีวีไอพี เป็นเกียรติอย่างมากที่คุณเอ็มเจมาใช้บริการของเรา เพราะฉะนั้นทำตัวให้เชื่องเหมือนหมาเข้าซะ อย่าทำให้ฉันขายหน้า แล้วถ้าเธอทำถูกใจคุณเอ็มเจจะได้เงินมาก้อนใหญ่ เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม” “เข้าใจค่ะ” “เข้าใจแล้วก็ทำตามที่ฉันสั่งให้ได้”“ค่ะ” ใบหน้าหวานพยักหน้าตอบ แล้วนิดก็เดินออกจากห้องไป ภายในห้องนอนถูกตกแต่งเป็นโทนทึบด้วยสีดำและสีเทา สถานที่บริการแห่งนี้มีอุปกรณ์เกี่ยวกับเรื่องบนเตี
EP011 เดือนต่อมา...ในขณะที่มุกดากำลังจมอยู่กับห้วงความทุกข์ของตนเองเสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นเป็นบทสนทนากับอีกคน ในระยะเวลาราวหนึ่งเดือนเธอแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ การติดต่อกลับไปหาภาคินครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้ายและเธอก็ไม่คิดว่าตนเองจะได้รับการช่วยเหลือแล้ว เพราะมันนานเเสนนานเหลือเกินที่อยู่บนเรือลำนี้ ไม่รู้ว่าตนเองถูกส่งข้ามนํ้าข้ามทะเลไปที่ไหน"เป็นไงบ้าง" "ยังหลับอยู่" "อีกห้านาทีถึงท่าเรือจับตัวมันไปรวมกับคนอื่น""เดี๋ยวกูจัดการเอง" ตกลงกันเสร็จสับอีกคนก็เดินห่างออกไปเหลือเพียงชายอีกคนที่เดินเข้ามาจับตัวมุกดาแก้มัดและใส่เป็นกุญแจมือแทน ก่อนจะพาตัวไปยังห้องรวมที่หญิงสาววัยแรกแย้มหลายคนและหลายเชื้อชาติกำลังรวมตัวกันอยู่ มุกดาที่แสร้งหลับร่างกายถูกทุ่มลงบนพื้นกองรวมกับคนอื่นๆ "เตรียมตัวซะ อีกห้านาทีเรือจะจอด" นั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่มุกดาได้ยินแล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินออกไป พอรู้สึกปลอดภัยก็เปิดเปลือกตาขึ้นแล้วกวาดมองทั่วบริเวณรอบ หญิงสาวราวนับร้อยคนที่ถูกล็อกด้วยกุญแจมือรวมตัวกันอยู่อย่างแออัด บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็มีสีหน้าโศกเศร้าไม่ต่างจากเธอ เด็กสาวพยายามตั้งสติแล้วเดินออก
INTOประเทศอังกฤษ..โรงเรียนคอนแวนต์แห่งหนึ่งในกรุงลอนดอนมีหญิงสาววัยมัธยมปลายต่างมารอรับโทรศัพท์จากผู้ปกครองหรือแม้กระทั่งรอจดหมายติดต่อกลับมาในรอบสัปดาห์ ทุกคนได้รับการติดต่อจากผู้ปกครองหมดแล้วยกเว้นเสียแต่เธอ ‘มุกดา’“รอจดหมายจากผู้ปกครองหรอ” ในขณะที่เธอกำลังยืนหน้าเศร้ามองนักเรียนทุกคนต่างดีใจกับการติดต่อกลับมาจากครอบครัวอยู่นั้นเสียงเอ่ยทักเป็นภาษาอังกฤษของใครบางคนก็เอ่ยขึ้น“มาสเซอร์” เธอเอ่ยเรียกมาสเซอร์ที่ยืนอยู่ข้างหลัง “ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อย” “ได้ค่ะ” มุกดาตอบเพียงเท่านั้นก็เดินตามมาสเซอร์ไปที่ห้องของเขา “ผู้ปกครองไม่ได้ติดต่อเธอมาหลายสัปดาห์แล้ว รู้ใช่มั้ย” มาสเซอร์ถามในขณะที่ยืนหันหลังให้คนตัวเล็ก "รู้ค่ะ" "ทางโรงเรียนช่วยติดต่อกลับไปให้แล้ว แต่ก็ไม่มีสัญญาณอะไรตอบกลับมา ไม่สามารถติตต่อได้" คำพูดของมาสเซอร์ทำให้สีหน้าของเธอยิ่งเจื่อนลง "สัปดาห์นี้หนูขอลากลับบ้านนะคะมาสเซอร์" "เขียนใบลามาส่งฉัน แล้วอาทิตย์นี้ก็กลับบ้านได้เลย" "ได้ค่ะมาสเซอร์" มุกดาขานรับแล้วย่อตัวเคารพมาสเซอร์ก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากห้อง เพื่อที่จะเดินไปยังห้องพักของตนเอง ซึ่งห้องพักก็เป็นห้องพักรวม







