ร้ายเริ่มรัก

ร้ายเริ่มรัก

last updateLast Updated : 2025-07-16
By:  ดอกอ้อลู่ลมUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
82Chapters
25views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"คุณนนท์" ฉันเรียกชื่อเขา เขากำลังยืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่พอเขาเห็นหน้าฉันเขาก็หันมาแล้วโยนบุหรี่ทิ้งลงพื้น "มึงมาทำเชี่ยไรที่นี่" "ก็คุณนนท์ไม่ยอมกลับบ้านเลยปิ่นเลยมาตาม" "เป็นแม่กูเหรอห๊ะ ไป๊!!!!มึงจะไปไหนก็ไป" "ที่ปิ่นมาตามคุณนนท์ที่นี่ก็เพราะปิ่นมีข่าวดีจะบอกกับคุณนนท์ค่ะ" "ข่าวเชี่ยไรกูไม่อยากฟัง" "ปิ่นท้องค่ะ ท้องลูกของเรา" "ท้อง?? มึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงกูบอกมึงกี่รอบแล้วว่าอย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินแล้วมึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงห๊ะ" "ปิ่นขอโทษค่ะ คืนนั้นที่คุณนนท์เมาแล้วเข้ามาหาปิ่น ปิ่นไม่ได้กินยาเพราะเค้าบอกว่ากินมากไม่ดีมันอันตรายปิ่นก็เลยไม่กล้ากินยา" "มึงไปเอาเด็กออกซะ" ฉันไม่คิดว่าเขาจะพูดคำนี้ออกมา "อะไรนะคะ" ฉันถามย้ำเผื่อว่าตัวเองจะหูฝาดแม้ว่าน้ำเสียงที่เขาพูดเมื่อครู่มันจะเสียงดังฟังชัดขนาดไหนก็ตาม "กูบอกว่าใหัมึงไปเอาเด็กในท้องมึงออกซะ หูหนวกหรือไง" เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดังมากจนฉันตกใจ

View More

Chapter 1

อดีต

15ปีก่อน....

"คุณสุนีย์คะรีบลงไปดูข้างล่างเถอะค่ะ" น้อยแม่บ้านคนสนิทของสุนีย์วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องของผู้เป็นนายแล้วพูดด้วยน้ำเสียตื่นเต้น

"มีอะไรเหรอน้อยค่อยๆพูด" สุนีย์พยุงตัวเองลุกจากที่นอนหลังจากที่เธอเพิ่งได้นอนไม่กี่นาทีนี้เองเพราะเธอป่วยมานานเธอจึงต้องกินยาตลอดและต้องนอนพักในช่วงกลางวัน

"คุณผู้ชายค่ะคุณผู้ชายพาใครก็ไม่รู้ค่ะเข้ามาในบ้านเป็นผู้หญิงกับเด็กค่ะ"

"แม่บ้านคนใหม่หรือเปล่า"

"ไม่น่าใช่นะคะเพราะว่าดูคุณผู้ชายท่าน เอ่อคือ"

"มีอะไรก็พูดมาน้อย"

"เอ่อน้อยว่าคุณสุนีย์ลงไปดูเองดีกว่าค่ะ มาค่ะเดี๋ยวน้อยจะพยุงลงไปนะคะ น้อยค่อยๆพยุงสุนีย์เดินลงบันไดอย่างช้าๆและระมัดระวัง พอสุนีย์เดินลงมาก็เจอสามีของตนเองกำลังนั่งคุยหยอกล้อกับเด็กผู้หญฺิงอายุราวๆสามขวบและมีหญิงสาววัยกลางคนนั่งอยู่ข้างๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข

"คุณชาตินี่มันอะไรกันแล้วผู้หญิงคนนี้กับเด็กคนนั้นเป็นใคร" สุนีย์ถามสามีของเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่นและไม่มีแรง

"เธอลงมาก็ดีแล้วฉันจะได้แนะนำให้เธอรู้จัก นี่ปานวาดเมียของฉันอีกคนส่วนนี่หนูปิ่นปักลูกสาวของฉันเองแกเพิ่งจะอายุได้สามขวบวันนี้"

"อะไรนะคะ คุณพูดใหม่ซิ"สุนีย์คิดว่าตัวเองหูฝาดหลังจากที่สามีบอกว่าคนแปลกหน้าทั้งสองคนที่เธอเห็นคือเมียกับลูก

"สวัสดีค่ะพี่นีย์น้องชื่อปานวาดนะคะเป็นภรรยาอีกคนของพี่ชาติ ยินดีที่ได้เจอกันนะคะ" ปานวาดมองสุนีย์ด้วยสายตาเยาะเย้ยอย่างเห็นได้ชัดมิหนำซ้ำยังเกาะแขนสามีของสุนีย์อย่างสนิทชิดเชื้อไม่เกรงใจเธอผู้เป็นภรรยาเลย

"ใครอยากจะรู้จักผู้หญิงอย่างเธอกันเธอมันนังผู้หญิงหน้าด้านนังนังเมียน้อย เธอพาลูกของเธอออกไปจากบัานหลังนี้เดี่ยวนี้ ไป๊!!!!" สุนีย์ไล่ปานวาดด้วยความโกรธ เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าสามีที่อยู่กินด้วยกันมานานเกือบสิบปีจะทำกับเธอได้ขนาดนี้

"เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ปานวาดในเมื่อปานวาดก็เป็นเมียของฉันเหมือนที่เธอเป็น"

"ทำไมคุณพูดแบบนี้"

"ฉันจะพูดในเมื่อมันคือความจริง ปานวาดคือเมียของฉันเหมือนกันกับเธอส่วนหนูปิ่นก็คือลูกของฉันเหมือนกับตานนท์นั่นแล่ะ"

"ฮือออ ฮืออออคุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงคุณชาติ คุณใจร้ายกับฉันเกินไป ฮืออออ จิตใจคุณทำด้วยอะไรทำไมคุณถึงทำร้ายฉันแบบนี้" สุนีย์ร้องไห้ออกมาอย่างหนักด้วยความเสียใจ

"ทำไมจะทำไม่ได้ในเมื่อเธอให้ความสุขกับฉันไม่ได้ฉันก็ต้องหาคนมาทำหน้าที่แทนเธอและคนๆนั้นก็คือปานวาด ปานวาดเค้าดีกับฉันมากเขาดูแลปรนนิบัติฉันดีกว่าเธอซะอีก ไหนจะมีลูกสาวที่น่ารักให้ฉันอีกหนึ่งคน เธอน่าจะรู้ว่าฉันอยากได้ลูกสาวแต่เธอก็มีให้ฉันไม่ได้เพราะอาการป่วยของเธอ"

"ฉันผิดงั้นเหรอคะที่ป่วยฉันผิดเหรอคะที่ทำหน้าที่บนเตียงให้คุณไม่ได้ ฮือออ ฮืออออ"

"ใช่เธอผิดเพราะฉันเป็นผู้ชายฉันมีความต้องการในเมื่อเธอทำหน้าที่เมียไม่ได้เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาหึงมาหวงฉันหรือมาห้ามฉัน"

"ถ้าคุณจะเอาผู้หญฺิงคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านงั้นเราหย่ากัน"

"ได้ฉันรอฟังคำนี้มานานแล้ว"

"คุณชาติ!!!!" สุนีย์ไม่คิดเลยว่าสามีของเธอจะเลือกผู้หญิงคนนั้นแทนเธอที่อยู่กินกันมานานหลายสิบปี

"จะหย่าเมื่อไหร่ล่ะวันนี้เลยไหม" ชาติมองหน้าภรรยาที่อยู่ร่วมกันมาด้วยความรู้สึกเฉยชาเพราะเขาหมดรักภรรยาคนนี้แล้วตอนนี้เขารักปานวาดภรรยาใหม่ของเขารวมทั้งปิ่นปักลูกสาวของเขาที่เขารักยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ 

"แม่!!!! แม้ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรแม่" เด็กชายชานนท์หรือนนท์วัยห้าขวบวิ่งเข้าบ้านมาหลังจากคนขับรถไปรับมาจากโรงเรียนพอเข้าบ้านมาเขาก็เห็นแม่ของตนเองยืนร้องไห้เขารีบถามด้วยความเป็นห่วง

"นนท์ ฮือออ พ่อของลูกพาเมียน้อยเข้ามาในบ้านของเรา ฮืออ ฮืออออ"

"ปานวาดไม่ใช่เมียน้อยเธอบอกลูกให้มันดีๆ" ชาติโมโหภรรยาที่เธอบอกกับลูกชายว่าปานวาดเป็นเมียน้อย เขาไม่อยากให้ปานวาดรู้สึกไม่ดีรวมถึงลูกสาวของเขาด้วย

"จะไม่ใช่ได้ยังไงในเมื่อคุณจดทะเบียนแต่งงานกับฉันแล้วมันก็ต้องเป็นเมียน้อย"

"คุณพ่อมีเมียน้อยเหรอครับ"

"ตานนท์แกห้ามเรียกน้าปานวาดว่าเมียน้อยเป็นอันขาดไม่อย่างงั้นฉันจะทำโทษแกจำไว้"

เอาตอนแรกมาฝากกันจ้าาาาา เรื่องนี้ดราม่าแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย55555555ใครจิตแข็งใครสายดราม่าหน่วงตับไม่โลกสวยเชิญเข้ามาอ่านกันได้ อ่านฟรีอัพจบติดเหรียญเหมือนเดิม

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
82 Chapters
อดีต
15ปีก่อน...."คุณสุนีย์คะรีบลงไปดูข้างล่างเถอะค่ะ" น้อยแม่บ้านคนสนิทของสุนีย์วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องของผู้เป็นนายแล้วพูดด้วยน้ำเสียตื่นเต้น"มีอะไรเหรอน้อยค่อยๆพูด" สุนีย์พยุงตัวเองลุกจากที่นอนหลังจากที่เธอเพิ่งได้นอนไม่กี่นาทีนี้เองเพราะเธอป่วยมานานเธอจึงต้องกินยาตลอดและต้องนอนพักในช่วงกลางวัน"คุณผู้ชายค่ะคุณผู้ชายพาใครก็ไม่รู้ค่ะเข้ามาในบ้านเป็นผู้หญิงกับเด็กค่ะ""แม่บ้านคนใหม่หรือเปล่า""ไม่น่าใช่นะคะเพราะว่าดูคุณผู้ชายท่าน เอ่อคือ""มีอะไรก็พูดมาน้อย""เอ่อน้อยว่าคุณสุนีย์ลงไปดูเองดีกว่าค่ะ มาค่ะเดี๋ยวน้อยจะพยุงลงไปนะคะ น้อยค่อยๆพยุงสุนีย์เดินลงบันไดอย่างช้าๆและระมัดระวัง พอสุนีย์เดินลงมาก็เจอสามีของตนเองกำลังนั่งคุยหยอกล้อกับเด็กผู้หญฺิงอายุราวๆสามขวบและมีหญิงสาววัยกลางคนนั่งอยู่ข้างๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข"คุณชาตินี่มันอะไรกันแล้วผู้หญิงคนนี้กับเด็กคนนั้นเป็นใคร" สุนีย์ถามสามีของเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่นและไม่มีแรง"เธอลงมาก็ดีแล้วฉันจะได้แนะนำให้เธอรู้จัก นี่ปานวาดเมียของฉันอีกคนส่วนนี่หนูปิ่นปักลูกสาวของฉันเองแกเพิ่งจะอายุได้สามขวบวันนี้""อะไรนะคะ คุณพูดใหม่ซิ"สุนีย์ค
last updateLast Updated : 2025-07-05
Read more
แม่อย่าทิ้งผม
"แม่ครับแม่อย่าไป ฮือออ แม่ครับแม่""แม่ต้องไป นนท์อยู่ที่นี่นะลูก ฮือออ""ไม่ครับผมไม่อยู่ แม่ไปไหนผมก็จะไปด้วย ฮึก ฮึก""นนท์ฟังแม่นะลูก แม่ไม่สบายแม่จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ถ้าแม่พานนท์ไปด้วยแล้ววันนึงแม่เป็นอะไรไปนนท์จะอยู่กับใคร ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รักนนท์นะลูก แม่รักนนท์ที่สุดในชีวิตเพราะแบบนี้แม่ถึงพานนท์ไปด้วยไม่ได้ นนท์อยู่กับพ่อนะลูก""ไม่ ฮือออ พ่อไม่รักผมแล้ว ฮือออพ่อรักเด็กนั่นมากกว่าผม ฮือออฮือออออ""แต่ถึงยังไงนนท์ก็ต้องอยู่ แม่ไม่สามารถพานนท์ไปลำบากกับแม่ได้""ฮือออ ฮือออ ผมไม่กลัวลำบาก ฮืออออ ผมจะไปเก็บของแล้วไปกับแม่แม่รอนนท์ก่อนนะครับ ฮือออ ฮืออออ""นนท์อย่าดื้อแบบนี้สิลูก""ไม่เอาผมจะไปแม่รอนนท์ก่อน" เด็กชายนนท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นก่อนจะวิ่งไปที่ห้องนอนของตนเองแล้วเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อไปกับแม่"พี่นนท์ทำอะไรคะ""อย่ามาเสือก ออกไป!!!" เด็กชายนนท์ไล่เด็กหญิงตัวน้อยที่ยืนกอดตุ๊กตามองพี่ชายของเธอที่กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า"พี่จะไปกับคุณป้าสุนีย์เหรอคะ แต่มะกี้ปิ่นเห็น....""ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับลูกเมียน้อยอย่างเธอ" เด็กชายนนท์ต่อว่าเด็กหญิงตัวน้อยด้ว
last updateLast Updated : 2025-07-05
Read more
ไม่มีน้องสาว
2ปีต่อมา..."ฉันจะให้แกไปเรียนต่ออังกฤษ"".........." นนท์อายุเจ็ดขวบนั่งฟังพ่อของตนเองพูดโดยที่เขาไม่ได้โต้แย้งใดๆอยากให้เขาไปไหนทำอะไรเขาก็จะทำ จะให้ไปเรียนเมืองนอกก็ดีเหมือนกันเพราะเขาก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ เขาเกลียดบ้านหลังนี้เกลียดพ่อตัวเองเกลียดเมียน้อยพ่อเกลียดเด็กปิ่นนั่นด้วยเขาเกลียดทุกคนที่เป็นต้นเหตุให้แม่เขาทิ้งเขาไปเมื่อสองปีก่อน จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้เลยว่าแม่เขาอยู่ที่ไหนเพราะแม่ไม่ติดต่อกลับมาเลย ตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาเฝ้ารอทุกวันว่าแม่จะกลับมารับเขาไปอยู่ด้วยแต่ก็ไร้วี่แวว"ทำไมต้องให้ไปเรียนตั้งเมืองนอกด้วยคะพี่ชาติค่าเทอมที่นั่นคงจะแพงหน้าดูไหนจะค่ากินค่าอยู่อีกวาดว่าให้เรียนที่นี่แต่เป็นโรงเรียนประจำก็ได้นะคะพี่ชาติ""มันจะแพงแค่ไหนกันเชียว ตานนท์เป็นลูกชายคนเดียวของพี่พี่ก็อยากให้แกได้เรียนที่ดีๆก็แค่นั้นเอง" ปานวาดฟังสามีพูดอย่างไม่พอใจ ทำไมต้องเสียเงินตั้งหลายบาทด้วยก็แค่ลูกเมียเก่า"แต่ว่าวาด.....""ไม่ต้องห่วงหรอกทรัพย์สินเงินทองในส่วนของเธอพี่ก็จัดการไว้ให้แล้วไม่ต้องกลัว" ปานวาดยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินแบบนั้นแต่เธอก็ไม่อยากให้สามีคิดว่าเธอรังเกียจลูกเลี้ย
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
ความจริงที่รับไม่ได้
12ปีต่อมา...."ปานวาดเลวมากฉันไม่คิดว่าเธอจะทำกับฉันได้ขนาดนี้ เห็นฉันเป็นควายหรือยังไงห๊ะปานวาด!!!!!""ใช่ค่ะวาดมันเลวไม่ได้แสนดีเหมือนนังสุนีย์เมียของพี่นี่""เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดถึงสุนีย์แบบนี้เธอไม่มีสิทธิ์""ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ก็ในเมื่อวาดก็เป็นเมียของพี่ชาติเหมือนกัน""ไม่เหมือนเธอมันก็แค่ผู้หญิงสารเลวผู้หญฺิงหน้าด้าน เธอทำได้ยังไงเธอหลอกฉันมาตลอดว่ายัยปิ่นคือลูกของฉันแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ ยัยปิ่นมันเป็นลูกของผัวเก่าเธอที่มันทำเธอท้องแล้วมันก็ทิ้งเธอ เธอก็เลยพยายามทำทุกวิถีทางให้ฉันมีอะไรกับเธอแล้วเธอก็โกหกว่าเธอท้องกับฉัน ทำไมตอนนั้นฉันไม่เอะใจสักนิดฉันมันโง่เองฉันมันโง่เอง""ใช่ค่ะโง่ แล้วพี่จะทำอะไรได้คะในเมื่อตอนนี้เราสองคนก็เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วทุกคนก็คิดว่ายัยปิ่นเป็นลูกของเราสองคน""ฉันไม่มีวันยอมรับเด็กนั่นเป็นลูกอีกต่อไปมันไม่ใช่ลูกฉัน ลูกฉันมีเพียงคนเดียวคือตานนท์""ไอ้นนท์น่ะเหรอ เหอะมันคงนับว่าพี่เป็นพ่ออยู่หรอกนะคะพี่อย่าลืมว่าพี่ทำอะไรไว้กับมันกับแม่มันบ้างบ้างทั้งไล่แม่มันออกจากบ้านทั้งไล่มันไปเรียนต่อถึงเมืองนอก นี่ก็ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วมันเคยกลับมา
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
การกลับมา
ชานนท์...."อะไรนะครับคุณลุง" ผมย้อนถามคุณลุงทนายหลังจากที่ท่านโทรมาบอกเรื่องบางอย่างกับผมมันเป็นเรื่องที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น"ตอนนี้คุณท่านเสียชีวิตแล้วนะครับท่านประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมกับคุณปานวาดส่วนรายละเอียด...ผมคิดว่าผมอยากให้คุณนนท์มารับทราบด้วยตัวเองจะดีกว่า""คุณลุงพูดอะไรผมไม่เชื่อเมื่อวันก่อนพ่อเพิ่งโทรมาหาผมอยู่เลย" ใช่ครับเมื่อวันก่อนพ่อโทรมาหาผมแต่ผมไม่ยอมรับสาย ตั้งแต่ผมมาเรียนต่อที่นี่ผมไม่เคยรับสายจากพ่อเลยทุกครั้งที่ท่านโทรมาผมจะปิดเครื่องตลอด จะบอกว่าผมเกลียดพ่อก็ไม่ถูกนักผมโกรธท่านมากกว่าโกรธที่ท่านเห็นคนอื่นดีกว่าผมกับแม่โกรธที่ท่านทำให้แม่ของผมทิ้งผมไปโกรธที่ท่านให้ผมมาอยู่ที่นี่ที่ที่ผมไม่รู้จักใครเลย กว่าผมจะปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะผมเป็นคนที่ไม่ชอบความวุ่นวายไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผมผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดไม่คบเพื่อนไม่คบใครเรียนเสร็จก็กลับห้อง"ผมจะโกหกคุณนนท์ทำไมครับมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลยสักนิด ตอนนี้ผมอยากให้คุณนนท์รีบกลับมาจัดการเรื่องงานศพของคุณท่านและกลับมารับรู้ความจริงอีกหลายอย่างที่คุณนนท์คงจะยังไม่ทราบ""ความจริงอ
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
จัดการ
ชานนท์....ตอนนี้ผมบินกลับมาถึงไทยแล้วหลังจากที่ไม่ได้กลับมานานหลายสิบปีก็ตั้งแต่ผมอายุได้เจ็ดขวบนั่นแล่ะ ที่ผ่านมาผมต้องใช้ชีวิตตามลำพังเพียงคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องไม่มีใครเพราะผมไม่เอาใครพ่อส่งใครมาดูแลผมผมก็ไล่กลับไปหมดในเมื่อไม่อยากให้ผมอยู่ขวางหูขวางตาก็ไม่ต้องมาสนใจว่าผมจะอยู่ได้ไหมคนเดียวในประเทศที่ผมไม่คุ้นเคย ตอนแรกผมก็เหงามากแม้จะมีเพื่อนต่างชาติเข้ามาคุยด้วยแต่ผมก็ยังเหงาอยู่ดี ผมคิดถึงบ้านคิดถึงแม่คิดถึงครอบครัวที่เคยอบอุ่นที่มันไม่มีอีกต่อไปแล้วตั้งแต่วันที่พ่อผมพาปานวาดผู้หญิงสาระเลวคนนั้นเข้ามาในบ้านเรื่องที่ท่านเสียถามว่าผมเสียใจไหมผมก็ต้องเสียใจอยู่แล้วเพราะท่านคือพ่อของผมผมรักท่านนะไม่ใช่ไม่รักเพราะถ้าผมไม่รักท่านผมคงไม่กลับมาหรอกและที่ผมกลับมาคราวนี้ผมก็จะมาจัดการกับตัวปัญหาให้พ้นไปจากวงจรชีวิตของผมซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับคนๆนั้นก็คือน้องสาวนอกไส้ของผมเองน้องสาวที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับผมเลยแม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนั้นหลอกลวงพ่อผมมาตั้งแต่แรกหลอกว่าเด็กคนนั้นคือลูกของท่าน แต่สุดท้ายความจริงถูกเปิดเผยว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของพ่อผม ผมถามลุงทนายว่าพ่อผมรู้ได้ย
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
ต้องชดใช้
ปิ่นปัก...."เธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้นปิ่นปัก" "พี่นนท์!!!!""ฉันไม่ใช่พี่เธอเธอไม่ใช่ลูกสาวของพ่อฉันฉะนั้นอย่ามาสะเออะเรียกฉันว่าพี่เพราะฉันไม่มีน้องสาวอย่างเธอเธอมันก็แค่ลูกของผู้หญิงสารเลวหน้าด้านไร้ยางอายเพราะแม่ของเธอทำให้พ่อของฉันต้องตายเธอต้องชดใช้ อยู่เป็นคุณหนูมาตั้งแต่เกิดแล้วนี่ลองมาเป็นขี้ข้าดูบ้างจะเป็นไรไป"ฉันยอมรับว่าตกใจและใจเต้นแรงไปพร้อมกันเมื่อเห็นคนตรงหน้า พี่ชานนท์พี่ชายของฉันไม่สิเขาไม่ใช่พี่ชายของฉันเราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยเพราะฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณพ่อ สายตาของเขาที่มองมาที่ฉันมันมีแต่ความเกลียดชังมันเป็นสายตาที่ฉันเห็นมาตั้งแต่เกิดฉันรู้มาตลอดว่าเขาเกลียดฉันเกลียดแม่ของฉันมากแค่ไหน ตอนที่ฉันยังเป็นเด็กตอนที่เขายังไม่ได้ไปเรียนต่อฉันพยายามทำทุกวิถีทางให้เขายอมรับว่าฉันเป็นน้องสาวแต่เขาก็ไม่เคยยอมรับว่าฉันเป็นน้องเลยฉันถูกเขากลั่นแกล้งหลายต่อหลายครั้งแต่ฉันก็ไม่เคยบอกใครเพราะฉันรู้ว่าถ้าคุณแม่หรือคุณพ่อรู้เรื่องเขาจะต้องโดนทำโทษ แต่แทนที่เขาจะหยุดรังแกฉันเปล่าเลยพอเขาเห็นว่าฉันไม่บอกใครเรื่องที่เขารังแกเขาก็ยิ่งแกล้งฉันแม้ว่าตอนนั้นฉันจะยังเด็กมากอาย
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
โง่!!!!
ปิ่นปัก...."ฉันต้องการให้เธอเซ็นต์คืนทุกอย่างกลับมาเพราะเธอไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น""ได้ค่ะปิ่นจะคืนทุกอย่างให้คุณนนท์แต่ปิ่นมาข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งข้อ""อะไร""ปิ่นขอแค่คุณนนท์ให้ปิ่นได้เรียนต่อปิ่นขอแค่นี้""เธอยังกล้ามาต่อรองกับฉันอีกงั้นเหรอ เหอะ เธอรู้ไหมว่าค่าเทอมเธอมันแพงขนาดไหนฉันจะต้องใจดีส่งเสียเธออีกงั้นเหรอห๊ะไม่ทุเรศไปหน่อยรึไง""ถ้าคุณนนท์ไม่ทำตามที่ปิ่นขอร้องเรื่องพินัยกรรมปิ่นก็จะไม่คืนค่ะ" ฉันแค่ขู่เขาไปอย่างนั้นเองเพราะถึงยังไงฉันก็ต้องคืนให้เขาอยู่แล้วเพราะมันไม่ใช่ของฉัน แต่ฉันขอแค่อย่างเดียวขอแค่เขายอมให้เรียนต่อจนจบมอหกแค่นั้นเอง อีกแค่ปีเดียวฉันก็จะเรียนจบแล้ว"ปิ่นปัก!!! เธอนี่มันเลวเหมือนแม่เธอไม่มีผิด" ฉันก้มหน้ายอมรับคำด่าจากเขาไม่โต้แย้งใดๆชานนท์....คืนนี้ผมมีนัดเพื่อนของผมไว้ ผมกับพวกมันไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ผมย้ายไปเรียนต่อเมืองนอก พอมันรู้ว่าผมกลับมามันก็เลยชวนผมมากินเหล้าที่ผับ"ไอ้นนท์เพื่อนรักกูกลับมาแล้วโว๊ยยยแบบนี้ต้องฉลองทั้งคืน" ไอ้ทิวพอมันเจอหน้าผมมันก็รีบเดินมาหาแล้วพาผมไปนั่งที่โต๊ะทันทีก่อนจะจัดการเทเหล้าใส่แก้วให้ผม"กูโคตรคิดถึงมึงเลยว่ะไอ้น
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
เอาไม่ลง
ปิ่นปัก.....แต่ในขณะที่ฉันกำลังเดินกลับห้อง ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามฉันมาฉันหันไปมองแวบหนึ่งซึ่งก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาเดินตามฉันมาทำไมแต่ฉันก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวว่าเขาจะหาว่าฉันคิดไปเอง ฉันเดินมาจนถึงหน้าห้องนอนของตัวเองพอฉันจะปิดประตูเขาก็เอามือมาขวางไว้"พี่นนท์!!!!พี่จะทำอะไรคะ" ฉันถามเขาด้วยความตกใจเพราะเขาไม่ยอมเอามือออกจากประตูห้องนอน"กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่ากูไม่ใช่พี่ชายมึงมึงไม่ต้องมาเรียกกูว่าพี่!!!" เขาตะคอกใส่ฉันขึ้นมึงขึ้นกูใส่ซึ่งฉันเพิ่งสังเกตว่าท่าทางและคำพูดของเขามันเหมือนคนเมา ตอนแรกฉันไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่จนกระทั่งได้กลิ่นเหล้าออกจากจากตัวเขาซึ่งมันมีทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ตลบอบอวนไปหมดจนฉันต้องเอามือปิดจมูกเพราะฉันไม่ชอบกลิ่นพวกนี้มันเวียนหัว"ทำไมต้องปิดจมูก รังเกียจอ่อ??" เขาขยับเข้ามาใกล้เหมือนแกล้งฉันรีบถอยหลังทันที"ปะเปล่าค่ะ" ฉันรีบปฏิเสธแต่เขากลับยิ้มเหมือนมีอะไร สักพักเขาก็ผลักตัวฉันเข้ามาในห้องแล้วเขาก็ก้าวขาตามเข้ามา"คะ คุณนนท์จะทำอะไร ออกไปจากห้องปิ่นเดี๋ยวนี้นะ""กูเป็นเจ้าของบ้านกูจะเข้าออกห้องไหนก็ได้ทั้งนั้น""แต่นี่มันห้องนอนปิ
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
ไล่ออก
ปิ่นปัก...."ทำไมมือเแกถึงบวมแดงขนาดนี้ปิ่นไปโดนอะไรมา" ดิวถามฉันเมื่อเห็นฉันกำลังทายาที่มือเพราะตอนนี้มือของฉันบวมและแดงมาก แต่มันไม่ได้บวมแค่มือเท้าก็เหมือนกันเมื่อคืนฉันก็เอายาสีฟันทาเพื่อบรรเทาอาการไปก่อนเพราะฉันไม่มียาทาครั้นจะไปถามกับป้าแม่บ้านก็เกรงใจเพราะมันดึกมากแล้วฉันก็เลยแวะซื้อยาก่อนเข้าโรงเรียนเมื่อเช้านี้เอง"โดนน้ำร้อนลวกน่ะ" "ไปทำอิท่าไหนถึงโดนน้ำร้อนลวกมือ ว่าแต่แสบมากเลยใช่ไหม""อื้มมม แสบมากเลยแต่ถ้าทายาแล้วคงดีขึ้น""ปิ่น""หื้มมม""ฉันมีเรื่องอยากจะถามแกหน่อยอ่ะแต่ถ้าแกไม่โอเคไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรนะ""เรื่องอะไรเหรอ""ก็เรื่องพ่อของแกไงตอนนี้เค้าพูดกันทั้งโรงเรียนแล้วนะว่าจริงๆแล้วแกไม่ใช่ลูกแท้ๆแถมยังมีพูดถึงแม่แกอีกว่าแม่แกไปแย่งพ่อแกมาจากภรรยาเก่าแล้วแกรู้มั้ยว่าใครเป็นคนเอามาเล่า""ใคร""จะใครซะอีกล่ะก็ยัยจีจี้ไงที่เป็นคนเอามาเล่าให้คนทั่วทั้งโรงเรียนฟังจนคนเค้ารู้กันทั่วฉันไม่รู้ว่ามันไปรู้มาจากไหน มันใส่ร้ายแกหรือเปล่าเพราะมันอิจฉาแกมาตลอดมันคงแค้นใจที่อาจารย์เลือกแกให้เป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งแถมเวลามีงานสำคัญอะไรแกก็ได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนตลอดทุกปี""มันค
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status