บทที่45...สามวันมาแล้วที่เธอหายไป

“แต่พี่ยังไม่พร้อม”

“แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมล่ะคะ เราหมั้นกันมาเกือบสามปีแล้วนะคะ ตั้งแต่ที่คุณพ่อพี่ธีวางมือจากงาน พี่ธีก็ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาเลย”

“เราก็รู้นี่”

“แต่วีอยากแต่งแล้ว นะพี่ธี แต่งเถอะนะคะ”

เขาเคยคิดนะว่าการได้แต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ มันจะทำให้ตำแหน่งของเขาแข็งแร็งขึ้น เขาคิดเพียงเท่านี้จริงๆ นั่นเพราะเขาไม่ได้เชื่อในรักแท้หรือเชื่อในพิธีแต่อย่างใด แต่พอได้พบกับผู้หญิงบางคน ความคิดของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไป

“เอาไว้พี่จะคุยเรื่องนี้กับคุณพ่อคุณแม่ของวีเอง ส่วนตอนนี้ พี่ขอทำงานก่อน ขอบใจสำหรับกาแฟนะ”

“ก็ได้ค่ะ ว่าแต่ทำไมวันนี้ไม่เห็นเลขาพี่ล่ะคะ”

“อืม” เขาขมวดคิ้วนิดหน่อย “ไม่สบายน่ะ ลาหยุด วีมีอะไรเหรอ”

“เปล่าค่ะ ไม่เห็น เลยถามดูเฉยๆ เลขาพี่ธีทำงานโอเคมั้ยคะ”

“ก็ได้ พอไหว”

“แค่พอไหวเองหรือคะ งั้นทำไมพี่ธีไม่หาเลขาใหม่ละคะ อย่างพี่ธีมีเลขาเป็นผู้ชายดีกว่าค่ะ เลือกที่หน่วยก้านดีหน่อยก็ได้ จะได้ช่วยเสริมภาพลักษณ์ให้คูลกว่าเดิม”

“เดี๋ยวคุณชานนท์ก็จะกลับมาทำหน้าที่นี้ต่อแล้ว” สายตาของเขากำลังบอกเธอว่าอย่ามายุ่งเรื่องนี้เลยนะ “วีมีอะไรอีกรึเปล่า”

“ไม่มีก็ได้ค่ะ งั้นอย่าลืมนะคะพี่ธี