ตอนที่ 4

“ฉันต้องการให้เธอเป็นแม่อุ้มบุญแท้... ”

“ยังไงคะ?”

เอากับเขาสิ… งงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ได้ยินทำเอาหัวคิ้วของชลันดาชิดเขาหากันด้วยความสงสัย แม้เคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง หากก็อยากฟังอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ

“การอุ้มบุญครั้งนี้จะใช้ทั้งไข่และมดลูกของเธอ”

“ค่ะ...”

ชลันดาพยักหน้า เข้าใจตามที่เขาพูด อุ้มบุญแท้ หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Full suroogacy ก็คือการใช้น้ำเชื้อจากฝ่ายชายของคู่ที่ต้องการมีบุตร ผสมกับไข่ของแม่ผู้อุ้มบุญ และฉีดฝังในมดลูกของคุณแม่อุ้มบุญ

“เธอโอเคมั้ย...”

ถามย้ำหลังจากอธิบาย

“ค่ะ... ไม่มีอะไรเสียหายนี่คะ ถ้าเอาสเปิร์มของคุณกับไข่ของฉันผสมกันในภายนอกแล้วฉีดเข้ามาในตัวฉันด้วยวิธีการทางการแพทย์”

ชลันดาถอนใจแรง เข้าใจว่าอย่างนั้น ทว่าเจ้าของน้ำเชื้อกลับส่ายหน้า

“ไม่... ไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจ สาเหตุที่ต้องตกลงกันก่อนก็เพราะว่าฉันจะฉีดน้ำเชื้อด้วยวิธีธรรมชาติ ฉันจะฉีดน้ำเชื้อด้วยตัวเอง”

คิมหันต์เอามือชี้ลงมาที่เป้ากางเกงของตัวเอง บอกให้รู้… ว่าเขาจะฉีดน้ำเชื้อด้วยอาวุธประจำกายของตัวเอง

“อะไรนะคะ…”

ชลันดาตกใจกับเงื่อนไขสุดพิสดารของคิมหันต์

“ลองอ่านรายละเอียดในสัญญา... ถ้าตกลงก็เซ็นชื่อยินยอม ฉันจะแบ่งการจ่ายเงินออกเป็นสามก้อน ล้านแรกหลังเธอเซ็นสัญญา ล้านที่สองจ่ายหลังจากเธอท้อง และล้านที่สามจ่ายภายหลังจากเธอคลอด... รายละเอียดทุกอย่างมีในสัญญา”

คิมหันต์แจงรายละเอียดให้ฟัง เมื่อวานเขาเรียกทีมกฎหมายของบริษัทเข้ามาพบ สั่งให้ร่างสัญญา ‘อุ้มบุญ’ ตามเงื่อนไขที่ตัวเองได้วางไว้

“ว่าไง... ”

เสียงเข้มดังขึ้นขัดจังหวะความเงียบ เมื่อเห็นว่าชลันดาอ่านสัญญาแล้วอึ้ง พูดอะไรไม่ออก หากสุดท้ายหล่อนก็ตอบ

“ค่ะ... ”

ด้วย ‘ความจำเป็น’ บางอย่างที่อยู่เบื้องหลังกำลังบีบบังคับ ชลันดาพยักหน้ารับ หลังจากกวาดสายตาลงมาถึงบรรทัดสุดท้ายของสัญญา

“โอเค... คุณต้องเซ็นชื่อต่อหน้าพยาน”

พูดพลางกดโทรศัพท์เรียกสายสมรเข้ามาพร้อมกับหัวหน้าทีมกฎหมายของบริษัทเพื่อร่วมลงชื่อเป็นพยาน ชลันดานึกในใจว่าอีตาบ้าคนนี้เคี่ยวชะมัด

ในเวลาต่อมา หลังจากสายสมรถูกเรียกเข้ามาเป็นพยาน คิมหันต์ยื่นปากกาวางลงตรงหน้าหญิงสาว ชลันดารับเอามาเซ็นชื่อด้วยมือที่สั่นน้อยๆ พยานอีกสองคนเซ็นชื่อด้านล่าง เป็นอันเสร็จสิ้นสัญญา ‘อุ้มบุญฉบับพิสดาร’ ของคิมหันต์ที่ต้องการ ‘ลูก’ เพื่อจะเอาชนะมารดาของตนที่ขู่เอาไว้ว่าจะยกมรดกทั้งหมดให้องค์กรการกุศล

ภายหลังสายสมรกับหัวหน้าทีมกฎหมายของบริษัทพากันก้าวออกมาจากห้อง ตอนนี้ในห้องจึงเหลือแค่เพียงคิมหันต์กับชลันดา สาเหตุที่ต้องให้หล่อนอยู่ต่อก็เพราะว่าคิมหันต์ต้องตกลงรายละเอียดปลีกย่อยให้เป็นที่เข้าใจตรงกันทั้งสองฝ่าย

“เธอพร้อมจะเริ่มงานเมื่อไหร่”

ก็จะไม่ให้คิมหันต์ใจร้อนได้ยังไง ถ้าเปรียบเขาเป็นเสือ ลูกกวางน้อยตรงหน้านี้ก็น่าขย้ำเหลือเกิน

“ขอเวลาดิฉันทำใจสักสามวันได้ไหมคะ”

ชลันดาอดกลัวขึ้นมาไม่ได้

“หืม... ใช้คำว่า ‘ทำใจ’ นี่ฉันมันน่าเกลียดน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ”

เป็นครั้งแรกที่คิมหันต์รู้สึกเสียความมั่นใจ ใครจะคิดว่าผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนพร้อมจะวิ่งเข้าใส่อย่างเขา ต้องทำให้ชลันดาหนักใจที่จะมีอะไรกัน

“ขอโทษค่ะ... ไม่ได้เกี่ยวกับคุณหล่อหรือคุณน่าขยะแขยง ที่ต้องขอเวลาสามวันก็พอดีผลตรวจร่างกายออก จะได้ยืนยันว่าดิฉันแข็งแรงสมบูรณ์พร้อมจะอุ้มท้องลูกของคุณ”

ชลันดาฉลาดบ่ายเบี่ยง

“ก็ดี... งั้นระหว่างนี้เราควรสร้างความคุ้นเคยกันไว้ดีมั้ย... พอลงสนามจริงเธอจะได้ไม่เกร็ง... ไม่เขินที่จะต้องมีอะไรกับฉัน”

“ก็ได้ค่ะ”

ชลันดาพยักหน้ารับ จากนั้นก็พูดคุยถึงรายละเอียดปลีกย่อยในสัญญา ว่าจากนี้ไปชลันดาจะต้องทำอะไรบ้าง

อีกสามวันต่อมา

ชลันดาย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่งของคิมหันต์ เป็นคอนโดหรู อยู่ชั้นบนสุด หล่อนเดินออกมาที่ระเบียงหลังห้อง มองลงไปเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาและกรุงเทพมหานครในมุมสูง ภายในห้องมีทุกอย่างพร้อมครบครัน ข้าวของเครื่องใช้และเฟอร์นิเจอร์ล้วนดูหรูหราราคาแพง สมกับเป็นคอนโดของมหาเศรษฐีหมื่นล้านอย่างคิมหันต์