โรงแรม
เอี๊ยด
เสียงล้อรถบดกับถนนเสียงดังลั่นก่อนที่รถคันหรูจะหยุดลงหน้าโรงแรมที่พลอยไพลินมองเข้าไปก็พบว่าโรงแรมแห่งนี้หรูหราระดับห้าดาวทีเดียว ราคาห้องพักที่เธอเคยได้ยินมาห้องแพงสุดราคาอยู่ที่ครึ่งแสนต่อคืนถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าคนที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆเธอเขาต้องรวยมากอย่างแน่นอน
ดูจากเสื้อผ้าราคาแพงนาฬิกาข้อมือที่ผลิตเพียงแค่ไม่กี่เรือนของแบรนด์ดังแล้วไหนจะยังรถซุปเปอร์คาร์ราคาแพงเหยียบร้อยล้านที่เธอกำลังนั่งอยู่เป็นบุญตูดนี่อีก พลอยไพลินคิดว่าเขาไม่เพียงเป็นแค่คนที่รวยมากแต่สังเกตุจากรถที่ขับตามมาด้านหลังสองคันบ่งบอกว่าเขาเป็นบุคคลที่น่าจะอันตรายพอสมควรจนถึงกับต้องมีบอดี้การ์ดขับรถตามคอยคุ้มกันความปลอดภัย
นี่เธอคิดถูกแล้วใช่ไหมที่มากับเขาพลอยไพลินตั้งคำถามๆตัวเองอยู่ในใจอย่างเหม่อลอย จนประทั่งประตูรถด้านข้างเปิดออกพลอยไพลินถึงเพิ่งจะรู้สึกตัวและเรียกสติที่หลุดลอยไปกลับคืนมา ก่อนที่จะก้าวลงจากรถอย่างเด็ดเดี่ยวในเมื่อเธอตัดสินใจแล้วเธอก็ไม่มีวันถอยหลังกลับอย่างเด็ดขาด
"เปลี่ยนใจยังทันนะสาวน้อยเพราะถ้าประตูแห่งโลกสีเทาปิดลงเธอจะก้าวออกมาไม่ได้อีกเลย เพราะเธอจะโดนเวทย์มนต์ของฉันสะกดจนไม่สามารถหนีไปไหนได้"
เรย์ไม่เพียงแค่พูดแต่ฝ่ามือใหญ่ของเขายังลูบไล้ใบหน้าสวย Sexy ที่ดวงตากลมโตกำลังมองมาที่เขาอย่างยั่วยวนปนท้าทาย ผู้หญิงที่เจอกันครั้งแรกกลับเหมือนมีแม่เหล็กดึงดูดกันและกันจนเขาและเธอมายืนอยู่หน้าโรงแรมที่พักในตอนนี้
"หึ ขอเพียงโลกสีเทาที่คุณพาฉันไปเต็มไปด้วยความสุขและผีเสื้อมากมายที่บินอยู่รอบๆฉันก็ไม่หวั่นค่ะ"
ประโยคที่มีนัยแฝงมาพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่ยั่วยวนของพลอยไพลินเพียงแค่นั้นเรย์ก็ก้มลงอุ้มพลอยไพลินที่ทำหน้าตกใจเมื่อจู่ๆเขาก็อุ้มเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิด แต่พลอยไพลินก็ตอบสนองเรย์ในทันทีด้วยการยกมือขึ้นคล้องที่คอแกร่งเอาไว้หลวมๆกันตกความใกล้ชิดสนิทสนมที่เกิดขึ้นทำเอาพลอยไพลินใจเต้นแรงไม่น้อย
เรย์ก้าวเดินขึ้นบันไดโรงแรมพาพลอยไพลินขึ้นลิฟต์โดยที่ไม่ยอมปล่อยร่างบางลงให้เดินเองแม้แต่น้อย จนกระทั่งประตูห้องเปิดออกและปิดลงเรย์ก็เดินมาที่เตียงใหญ่ก่อนที่จะโยนพลอยไพลินลงบนเตียงนุ่มอย่างไม่ค่อยจะปรานีสักเท่าไหร่ ทำเอาร่างบางถึงกับจุกเล็กน้อยแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอวดเก่งมองหน้าเรย์อย่างท้าทาย
"หึ สวรรค์ที่เธอฝันอยากเจอคงไม่มี แต่ถ้าเป็นนรกที่ร้อนแรงดั่งไฟโลกีย์ก็ไม่แน่"
เรย์พูดจบก็เดินขึ้นเตียงตามไปคร่อมร่างบางของพลอยไพลินเอาไว้ใบหน้าหล่อเหลาตาแบบฉบับชาวยุโรปตะวันตกกวาดตามองไปทั่วร่างบางที่อวบอิ่มเฉพาะจุดด้วยความพอใจ โดยไม่คาดฝันเรย์กระชากสายเดี่ยวของพลอยไพลินทีเดียวเสื้อตัวบางก็ขาดติดมือเขามาอย่างง่ายดาย
หน้าอกอวบใหญ่โชว์หราอยู่ตรงหน้าของเรย์เต้าอวบที่กลมกลึงใหญ่เกินขนาดชวนให้น่าหลงไหลและซุกซบเสียจริง ถึงแม้จะเขินอายสักแค่ไหนแต่พลอยไพลินก็ต้องเสแสร้งทำเป็นว่าเธอช่างช่ำชองเรื่องบนเตียงเสียจนดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่กร้านโลกทำให้เรย์ไม่นึกสงสัยเธอเลยแม้แต่นิดเดียวว่าผู้หญิงที่เขากำลังจะพาไปชมผีเสื้อช่างบริสุทธิ์ผุดผ่องราวกับน้ำค้างบนยอดหญ้าในยามเช้า
"ผมซาดิสม์นะคุณไหวเหรอ"
เรย์ถามย้ำสุภาพสตรีสาวน้อยที่กำลังนั่งโชว์เต้าอวบใหญ่อยู่กลางเตียงนอนนุ่มเรย์แค่ถามเพื่อหยังเชิง เพราะถึงต่อให้พลอยไพลินเปลี่ยนใจตอนนี้เขาก็ไม่มีวันปล่อยให้เธอหนีไปไหนได้อย่างแน่นอน เสือมันไม่มีทางปล่อยเหยื่อให้หนีรอดไปได้หรอกตราบใดที่มันยังไม่ขย้ำให้แหลกคามือ
"แค่คำพูดมันพิสูจน์ไม่ได้หรอกค่ะ การกระทำต่างหากที่ชัดเจนที่สุด"
พูดจบก็ยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเรย์ออกทีละเม็ดๆเท่านั้นยังไม่พอพลอยไพลินยังทำใจกล้าด้วยการปลดกระดุมกางเกงของเรย์ออกและรูดซิบลงเผยให้เห็นความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดชั้นในราคาแพงของเขา ทำเอาพลอยไพลินเผลอเลียริมฝีปากที่แห้งผากอย่างเชิญชวนโดยไม่รู้ตัว
"ถ้าอย่างนั้นผมจะย้ำกับคุณทั้งคืนให้ขึ้นใจว่าผมไม่ใช่ผู้ชายที่อ่อนโยน"
เรย์ก้มหน้าลงมาประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแรงจนพลอยไพลินรู้สึกว่าจากแรงกระแทกที่เขาส่งมาทำให้ปากสวยนุ่มนิ่มของเธอแตกในทันใด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจนชุ่มกลีบปากถึงกระนั้นเรย์ก็ยังคงขบเม้มกลีบปากนุ่มของพลอยไพลินอย่างดูดดื่ม ก่อนที่จะสอดลิ้นเรียวเข้าไปควานหาความหอมหวานที่ผสมไปด้วยกลิ่นคาวเลือดยิ่งทำให้ไฟปรารถนาของเรย์ยิ่งลุกฮือมากกว่าเดิม
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ
ถึงแม้จะถูกผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยก็ตามกำลังขบเม้มดูดลิ้มชิมความหวานจากกลีบปากแตกที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดพลอยไพลินรู้สึกเจ็บเพียงแค่เล็กน้อยก่อนที่จะจูบตอบเรย์อย่างเงอะๆงะๆ ท่าทีตอบสนองที่ดูเหมือนจะไร้เดียงสาผิดกับท่าทางกร้านโลกที่พลอยไพลินแสดงออกมาทำเรย์ถึงกับรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ด้วยความอยากที่ต้องการการตอบสนองทำให้เขาไม่คิดที่จะใส่ใจ
มือใหญ่กระชากกระโปรงหนังตัวสั้นออกอย่างไม่ไยดีตามด้วยแพนตี้สีดำสุด Sexy ส่งผลให้ร่างกายขาวโพลนอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาที่แทบจะกลายเป็นไฟที่จ้องมองตรงไหนพลอยไพลินก็รู้สึกเห่อร้อนจนแทบไหม้ตรงนั้น
"bellissimo"
ภาษาต่างชาติที่เธอไม่เคยได้ยินได้ฟังอีกทั้งยังไม่เข้าใจความหมายหลุดออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูปของผู้ชายที่กำลังแยกเรียวขางามของเธอออกจากกันช้าๆ กลีบกุหลาบที่ไม่เคยมีใครได้เชยชมมาก่อนปิดสนิทราวกับว่าไม่เคยมีภมรใดได้ไต่ตอมดอมดม นิ้วเรียวยื่นไปลูบติ่งเกสรสีชมพูสวยเบาๆพลอยไพลินก็ถึงกับขนลุกกรูด้วยความสยิว
"อ๊าาาา"
เสียงครางที่เคยได้ยินตอนที่ดูหนังเรท18++หลุดออกมาจากริมฝีปากที่บวมเจ่อเพราะแรงกระแทกจูบของผู้ชายแปลกหน้าด้วยความไม่ตั้งใจ เรย์กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจก่อนที่จะแทกเรียวนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบที่กลีบดอกไม้แหวกออกยามนิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไป
"อ๊ะ จะ เจ็บ"
พลอยไพลินร้องออกมาเสียงเบาหวิวพร้อมกับมองใบหน้าหล่อเหลาของเรย์อย่างหลงใหล นิ้วเรียวหนึ่งนิ้วที่แทรกเข้าไปทำเอาร่องกุหลาบงามถึงกับรู้สึกเจ็บแปลบแต่ถึงอย่างนั้นพลอยไพลินก็ได้แต่บอกตัวเองอยู่ในใจว่า
ไหว เธอยัง ไหวอยู่
"อ๊ะ อื้อ เจ็บ"
ใจบอกว่าไหวแต่เสียงร้องที่ดังออกมากลับบอกว่าเจ็บพลอยไพลินเกร็งขมิบช่องทางรักด้วยความเจ็บแปลบเรย์มองนิ้วที่เข้าไปด้านในอย่างยากลำบาก แววตากลมโตที่ส่งมาหาเขาตอนนี้กลับมีแต่ความอ้อนวอนพร้อมกับเสียงที่ร้องออกมาบอกว่าเธอเจ็บในใจเกิดความสับสนชั่วขณะก่อนที่จะตัดสินใจถอดถอนนิ้วเรียวออกจากช่องทางรักสีหวานของพลอยไพลินอย่างรวดเร็ว
ของแบบนี้ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองจะดีที่สุดเรย์แยกเรียวขาเล็กออกจากกันกว้างเป็นรูปตัวเอ็มก่อนที่จะลุกขึ้นถอดกางเกงของตัวเอง ออกช้าๆจนกระทั่งตอนนี้ร่างกายที่เต็มไปด้วยไรขนปรากฎต่อหน้าพลอยไพลิน ความใหญ่โตที่เธอเห็นมันแค่เพียงผิวเผินบัดนี้มังกรใหญ่ยักษ์ปรากฎอยู่เต็มสองลูกตาปากสวยอวบอิ่มอ้าขึ้นกว้างด้วยความตกใจ
แม่เจ้าโว้ยตั้งแต่อีพลอยไพลินคนนี้เกิดมาและเคยดูหนังเรท 18++ มาหลากหลายแนวแต่เธอไม่เคยเห็นของใครที่ใหญ่และยาวจนทำเอาแทบลืมหายใจเหมือนของผู้ชายคนนี้เลย หัวใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นที่มาพร้อมกับความกลัวใหญ่ขนาดนี้ขืนแทงเข้าไปในจิมิของเธอครั้งนี้มีแหกเลือดสาดแน่นอน
อ๊ายยยยยย พลอยไพลินเธอเจอของใหญ่ของยาวตามที่นังเบลลมันอวยพรเข้าให้แล้ว
“อุแว้ อุแว้ อุแว้” เสียงทารกที่แผดเสียงร้องไห้จ้าในยามราตรีปลุกให้พลอยไพลินกับเรย์ที่เพิ่งล้มตัวลงนอนได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงพากันสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจทันที ก่อนที่สัญชาตญาณของแม่จะบอกให้พลอยไพลินรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนเพื่อมาปลอบโยนลูกชายที่กำลังร้องไห้หากแต่สองมือของเรย์กลับกดร่างอวบอิ่มของภรรยาให้นอนลงบนเตียงเช่นเดิม“พลอยพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวเฮียดูลูกเอง”“แต่ว่า”“ไม่มีแต่ค่ะวันนี้พลอยคนดีของเฮียเหนื่อยมาทั้งวันแล้วที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเฮียเองค่ะ”คำพูดที่หนักแน่นของเรย์ทำให้พลอยไพลินยอมพยักหน้ารับในที่สุดก่อนที่เธอจะค่อยๆหลับตาลงเพื่อพักผ่อนหลังจากที่ไม่ได้หลับเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว พลอยไพลินค้นพบว่าการเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเธอตั้งแต่ที่ออกจากโรงพยาบาลเธอแทบจะไม่ได้พักผ่อนเพราะเธอตั้งใจที่จะเลี้ยงลูกด้วยตัวเองทำให้ในทุกๆวันของเธอคือการเลี้ยงลูกชายตัวน้อยที่อารมณ์ดีในตอนกลางวันและอารมณ์แปรปรวนในยามกลางคืน ยังดีที่ช่วงกลางวันเธอมีมารดาคอยช่วยเลี้ยงทำให้เธอได้นอนหลับพักผ่อนบ้างส่วนตอนกลางคืนก็จะมีสามีอย่างเรย์ที่รับหน้าที่กล่อมลูกน้อยให้เลิกร้องไห้แทนเธอ“ร้อง
“ฮะ เฮีย พลอยเจ็บ ฮือ ฮือ เจ็บไม่ไหวแล้ว”พลอยไพลินร้องไห้น้ำตาไหลใจจะขาดด้วยความรู้สึกเจ็บปวดตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดที่แทบขาดใจเหมือนตอนนี้เลยในใจรู้สึกสงสารมารดาขึ้นมาในทันทีเมื่อคิดว่าตอนที่ท่านคลอดเธอก็คงจะเจ็บปวดและทรมานไม่น้อย“อดทนหน่อยนะคะคนดีของเฮียใกล้ถึงแล้วค่ะใกล้ถึงแล้ว เจมส์เร็วๆหน่อย”ปลอบใจพลอยไพลินเสร็จเรย์ก็หันไปสั่งให้เจมส์เหยียบให้มิดซึ่งเจมส์ไม่รอช้าเขารับคำสั่งตามที่ผู้เป็นนายสั่งทันทีทำเอาเบลล่าที่นั่งคู่กับเจมส์ด้านหน้าถึงกับหาที่ยึดเกาะเอาไว้แทบไม่ทันส่วนโอมนั้นไม่ได้แตกต่างกันกับเบลล่าเลยสักนิดสองมือรีบยึดเกาะข้างประตูเอาไว้มั่น แต่ถึงแม้ว่าเจมส์จะเหยียบจนมิดแค่ไหนในช่วงจังหวะเลี้ยวเขาก็ผ่อนความเร็วแล้วหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถอย่างนุ่มนวลเพราะเขากลัวว่าหากไม่ผ่อนเกรงว่าผู้เป็นนายคงจะคิดบัญชีกับเขาทีหลังอย่างแน่นอนที่ทำให้นายผู้หญิงได้รับความความกระทบกระเทือนโรงพยาบาล Nเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลทุกสิ่งทุกอย่างก็พร้อมแล้วสำหรับการทำคลอดเพราะเรย์โทรมาแจ้งที่โรงพยาบาลตั้งแต่ที่เขาออกมาจากคฤหาสน์ พลอยไพลินถูกนำตัวส่งไปยังห้องคลอดซึ่งเรย์ที
วันเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆจากอายุครรภ์เพียงสามเดือนตอนนี้ครรภ์ของพลอยไพลินย่างเข้าเดือนที่ 9 ท่ามกลางการรอคอยของทุกคนโดยเฉพาะเรย์ที่ตั้งหน้าตั้งตารอลูกชายตัวน้อยอย่างมีความสุข เขาไม่เคยคิดเลยว่าการที่จะได้เป็นพ่อคนนั้นมันช่างรู้สึกดีและมีความสุขมากมายขนาดนี้ช่วงเวลาที่พลอยไพลินตั้งครรภ์เรย์ไม่เคยทิ้งให้ภรรยาต้องอยู่เพียงลำพังเลยแม้แต่วันเดียวทุกๆที่ภายในคฤหาสน์ทุกคนจะได้เห็นภาพสองสามีภรรยาที่นั่งอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ที่ไหนมีพลอยไพลินที่นั่นจะมีนายใหญ่ของบ้านเรย์ คาร์เทอร์คอยอยู่เคียงข้างภรรยาเสมอทำให้ทุกคนภายในบ้านล้วนมีความสุขและตั้งตารอนายน้อยของบ้านไม่ต่างจากผู้เป็นเจ้านายเลย“ทำไมน้าพลอยถึงถักถุงเท้าได้ไม่สวยเหมือนเฮียเลยสักนิด”เสียงบ่นเล็กๆของคนข้างกายทำเอาว่าที่คุณพ่อที่กำลังนั่งถักถุงเท้าสำหรับลูกชายตัวน้อยถึงกับชะงักไปก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและวางงานในมือลงข้างกายพร้อมกับยื่นมือมาโอบภรรยาตัวน้อยเข้ามาแนบชิด“พลอยไม่เห็นจำเป็นต้องทำให้เหนื่อยเลยค่ะที่รัก เฮียอยากให้หนูพักผ่อนรอวันที่ตาหนูคลอดก็พอส่วนงานนี้เดี๋ยวเฮียทำให้เองค่ะ”“ก็พลอยอยากถักถุงเท้าให้ล
หลังจากวันที่รู้ว่าภรรยาตั้งท้องเรย์ก็ไม่เคยออกไปทำงานนอกบ้านหรือต่างเมืองอีกเลยสักครั้งไม่ว่าจะเป็นงานเล็กหรืองานใหญ่เขาล้วนมอบหมายให้คริสเตียนกับเจมส์จัดการทั้งสิ้น เพราะเขาอยากทุ่มเทเวลาทั้งหมดเพื่อดูแลพลอยไพลินที่กำลังตั้งท้องมากกว่าการทิ้งให้เธอต้องอยู่เพียงลำพัง“นายครับงาน...”“ไม่ไป”“นายครับท่าน…”“ป่วย ไม่สบาย ไม่ไป”“นายครับการขนส่ง…”“นายไปจัดการได้เลยเจมส์”ทุกเรื่องที่เจมส์เข้ามารายงานล้วนถูกปฏิเสธจากเรย์ทั้งหมดจนทำให้เจมส์ถึงกับมีสีหน้าลำบากใจแววตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารเงยหน้าขึ้นมองพลอยไพลินที่นั่งข้างๆเรย์อย่างขอความช่วยเหลือ เพราะงานบางอย่างก็สำคัญเกินกว่าที่เขาจะกล้าตัดสินใจด้วยตนเองได้พลอยไพลินที่เห็นท่าทีอึดอัดของเจมส์ก็ได้แต่ยื่นแขนเรียวสวยไปแตะแขนของสามีที่กำลังตั้งใจปอกส้มให้เธอกินเบาๆทำเอาเรย์ถึงกับชะงักมือที่กำลังตั้งใจปอกส้มอยู่“เฮียเรย์ขาพลอยแค่ท้องเองนะคะไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย เฮียไปทำงานเถอะค่ะพลอยดูแลตัวเองได้อีกอย่างเจด้าก็มาอยู่เป็นเพื่อนพลอยทุกวันพลอยไม่อยากให้เฮียทิ้งงานนะคะ”น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกสามีอย่างมีเหตุผลทำให้คนที่กำลังปอกส้มอยู่ได้แต่บึนปา
“อะ เอ่อ เฮียเบาๆนะคะ พลอยกำลังท้องอยู่”เสียงที่เปล่งออกมาเบาราวกับเสียงกระซิบแต่กลับดังก้องอยู่ในหัวของเรย์ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านก่อนหน้านี้พลันแข็งค้างด้วยความตกใจ ความรู้สึกมากมายพากันถาโถมเข้ามาจนเขาไม่ทันได้ตั้งตัวทั้งดีใจ ตกใจ ตื่นเต้น ซาบซึ้งใจและมีความสุขเป็นครั้งแรกที่คนอย่างเขาไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกเช่นไรอยู่“พะ พลอยว่ายังไงนะคะไหนหนูลองพูดใหม่อีกครั้งสิคะ”เรย์เอ่ยถามพลอยไพลินอย่างรู้สึกไม่มั่นใจเพราะบางทีเขาอาจจะหูฟาดจนได้ยินผิดไปก็ได้ในขณะที่พลอยไพลินได้แต่เผยรอยยิ้มหวานออกมาและเอ่ยย้ำกับเขาอีกครั้งว่าสิ่งที่เธอพูดไปนั้นคือความจริงไม่ใช่ความฝันแต่อย่างใด“พลอยกำลังตั้งท้องเราสองคนกำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะคะ เฮียดีใจไหม”เมื่อได้ฟังพลอยไพลินพูดอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคำเรย์ก็เผยรอยยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะรูดสาวท่อนเอ็นใหญ่ไปมาอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น อารมณ์กระสันที่เต็มไปด้วยความใคร่ก่อนหน้านี้ที่คล้ายจะหายไปเพราะได้รับข่าวน่ายินดีพลันกลับมาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้เขาตื่นเต้นจนแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่แล้ว“เมียจ๋า เรื่องที่น
โรงพยาบาล N“ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์แล้ว“กรี๊ด ดีใจด้วยนะเพื่อนรักในที่สุดมึงก็กำลังจะมีเบบี้น้อยแล้ว”คุณหมอสาวเอ่ยบอกพลอยไพลินด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดีส่วนคุณแม่มือใหม่ตอนนี้นั้นตัวแข็งค้างกับคำว่าตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์ที่ดังซ้ำไปซ้ำมาในหัวราวกับว่าเธอไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง แต่แล้วคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ก็ต้องดึงสติของตัวเองกลับมาเมื่อเพื่อนสาวของเธอกรีดร้องเสียงดังลั่นห้องด้วยความดีใจที่ทำเอาแก้วหูของพลอยไพลินแทบแตก“เบาๆก็ได้ไหมเจ แก้วหูกูจะแตกแล้วเนี่ย”พลอยไพลินหันมาเอ็ดเพื่อนสาวเสียงเบาๆให้ได้ยินกันสองคนก่อนที่เจด้าจะรีบยกมือขึ้นปิดปากเอาไว้ทันทีด้วยความเกรงใจคุณหมอที่กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาเอ็นดู เมื่ออาการของเธอนั้นดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นกว่าพลอยไพลินที่เป็นคนตั้งท้องเสียอีก“ก็กูนี่ ดีใจมากดีใจที่สุดเลยพลอยมึงท้องแล้ว เย่ เย่ เย่”เจด้าบอกพลอยไพลินด้วยความดีใจก่อนที่หยดน้ำตาจะไหลกลิ้งลงมาบนพวงแก้มเนียนของเธอทำเอาพลอยไพลินถึงกับตกใจที่เห็นเจด้าร้องไห้ราวกับว่าเธอกับเจด้ากำลังสลับบทบาทกันอย่างไรอย่างนั้นเลย คนที่ต้องร้องไห้ด้วยความดีใจที่กำลังจะได้เป