Love Slave 4

ริมฝีปากบางถูกปิดด้วยริมฝีปากร้อนจนสนิท เสียงที่กรีดร้องออกมาได้เพียงนิดถูกกลืนหายไป พร้อมดวงตากลมโตที่เบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีด 

ร่างบางในตอนนี้ชาไปทั้งร่าง ข้อมือทั้งสองข้างถูกเธียรตึงราบไปกับเตียงกว้างจนกระดิกไม่ได้ ขาเรียวสวยอ่อนเปลี้ยไปหมด

เธียรบดจูบบนริมฝีปากบางเนิ่นนานก่อนจะรีบถอนออก เมื่อคนโดนจูบกำลังหมดอากาศหายใจ 

ดวงตากลมที่เบิกโพลงทำให้เธียรรีบถอยห่างออกจากร่างบางทันที ก่อนจะขมวดคิ้วจนขึ้นปม เมื่อคนที่โดนจูบทำท่าเหมือนจะเป็นลม จนเธียรต้องเข้าไปประคองให้เธอลุกขึ้น แต่ร่างบางกับถอยร่นหนีสัมผัสของเขาราวกับตื่นกลัว

"ยะ...อย่านะ..."

"นี่...จูบแรกของคุณหนูเหรอ"

/////เพี๊ยะ!/////

ใบหน้าคมถูกฝ่ามือเล็กตบเข้าเต็ม ๆ ไปหนึ่งฉาด ก่อนจะก้มหน้ายอมรับผิด ที่เผลอไปขโมยจูบแรกของเธออย่างไม่น่าให้อภัย

"หยาบคายที่สุด มีเมียแล้วแท้ ๆ เอาจูบแรกของนุดีคืนมานะ ฮือ ๆ คนฉวยโอกาส"

"คุณหนู พี่ขอโทษครับ ตบพี่อีกก็ได้นะ หรือจะตบจนกว่าจะหายโกรธก็ได้ แต่อย่าร้องไห้นะครับ"

"ถอยไป...นุดีจะกลับแล้ว นุดีเกลียดพี่เธียร ต่อไปไม่ต้องไปให้นุดีเห็นหน้าอีกนะ กลับไปหาเมียพี่เถอะ"

ร่างบางก้าวลงจากเตียงกว้าง แล้วรีบวิ่งไปที่ประตู เพื่อที่จะหนีออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

แต่แล้วเธียรก็เลือกที่จะทำตามหัวใจตัวเอง ด้วยการรั้งเธอเอาไว้ด้วยอ้อมกอดทรงพลังของเขา

เขากอดเธอแนบอกแน่น ภายในใจลึก ๆ แอบมีความภาคภูมิใจเล็ก ๆ เกิดขึ้น เมื่อรู้ว่าตนได้ครอบครองจูบแรกของเธอ

"ปล่อยนุดีนะ ปล่อย!"

"ฟังพี่ก่อนนะ พี่ยังไม่มีเมีย นั่นไม่ใช่รูปเมียพี่ครับ นั่นรูปพี่สาวพี่เอง ถ้าคุณหนูไม่เชื่อ พี่มีรูปแชทของพี่สาวยืนยัน ขอแค่คุณยอมรับฟังคำอธิบายของพี่"

ร่างบางในอ้อมกอดเริ่มนิ่งและไม่ขัดขืน เธียรจึงดึงให้เธอกลับมานั่งลงตรงปลายเตียง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือกดหาแชทของพี่สาวแล้วยื่นให้เธอดู แต่นุดีเบือนหน้าหนี ไม่ยอมดูแชทที่เขายื่นให้ เธียรจึงกดโทรหาพี่สาวทันที

[ ว่าไงจ๊ะเธียร ทำไมโทรมาดึกจัง พี่พึ่งพาแม่เข้านอนเมื่อกี๊เองหลับไปแล้ว งานเยอะเหรอถึงได้โทรมาดึกขนาดนี้ ]

"ครับพี่เทียร์ วันนี้งานยุ่งนิดหนึ่งครับ แต่ผมเคลียร์เสร็จแล้วเลยพึ่งโทรมา ฝากบอกคิดถึงแม่ด้วยนะครับ"

เสียงสนทนาของทั้งคู่ ทำให้นุดีรู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้ ขณะที่เธียรคุยกับพี่สาวมือของเธียรก็ยกขึ้นมาเขี่ยไรผมให้นุดีเบา ๆ และจัดแต่งทรงผมให้เธอตลอด จนเจ้าของรู้สึกเขินอาย 

เธียรคุยกับพี่สาวสักพักใหญ่ก็วางสาย ก่อนจะดึงเอาคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก

"ฮึก...พะ...พี่เธียร"

"เชื่อพี่หรือยังครับ"

เธียรถามพลางเกยคางบนไหล่เนียนอย่างออดอ้อน 

"นุดีจะกลับแล้ว"

"เดี๋ยวพี่ไปส่ง แต่ไม่ใช่ตอนนี้"

"ไม่ค่ะ นุดีง่วงแล้ว"

"แต่คุณหนูบอกว่าจะมาตกลงกับพี่ ตอนนี้พี่พร้อมคุยข้อตกลงแล้ว"

"แต่นุดีไม่คุยแล้วค่ะ นุดีง่วง"

"ได้ครับ งั้นนอนกัน"

เธียรกอดนุดีล้มลงไปที่เตียง ก่อนจะกอดเธอแนบอกอย่างถือวิสาสะ

"ว้าย! พี่เธียรปล่อยนุดีนะ"

"ก็คุณหนูบอกว่าง่วงไม่ใช่เหรอ"

"นุดีจะไปนอนที่ห้องค่ะ"

ร่างบางลุกขึ้นนั่งและยืนยันจะกลับห้อง

"พี่ชอบคุณหนู"

คำสารภาพของเธียรทำให้นุดีอึ้งจนต้องหันมาเผชิญหน้า เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกเช่นเดียวกับเธอ เท่ากับว่าเธอกับเขาต่างพึงพอใจกัน แสดงว่าเธอไม่ได้คิดเช่นนั้นอยู่ฝ่ายเดียว

"เรา...คบกันไหม กลัวไหม...ถ้าต้องคบกับพี่ แบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ "

"พี่เธียร"

"พี่พูดจริง"

ทั้งสองจ้องตากันนิ่ง ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนเข้าหากันอัตโนมัติ ริมฝีปากทั้งคู่ประกบกันอย่างแผ่วเบา ก่อนเธียรจะสอนคนด้อยประสบการณ์ให้ได้รู้จักการจูบที่ดูดดื่ม

ปลายลิ้นอุ่นไล่เลียริมฝีปากบาง เพื่อควานหาช่องทางดุนดันเข้าไป จนคนที่โดนโอ้โลมยอมเปิดปากอย่างว่าง่าย ลิ้นเล็กก็โดนชอนไชเกี่ยวตวัดรัดรูดอย่างดูดดื่ม

"อือออ ฮื่ออออ"

เสียงเล็กใสครางเครือเพื่อประท้วงอย่างหนัก เมื่อคนที่รุกเธอด้วยปากเพิ่มสัมผัสอีกอย่างให้เธอได้เรียนรู้  นั่นคือการถูกรุกล้ำใต้ชุดนอนตัวบางด้วยฝ่ามือใหญ่

มือหนาที่สอดเข้าไปทักทายอกอวบ ควานหาจนเจอตุมไตที่กำลังแข็งตึงภายใต้เสื้อ เขาใช้ปลายนิ้วสะกิดมันเบา ๆ และบดบี้อย่างมันมือ อีกทั้งปากยังคงดูดดื่มกับจูบอันแสนหวานอย่างถอนไม่ได้

ฝ่ามือใหญ่เปลี่ยนมากอบกุมเต้านมอวบอิ่มของสาวรุ่น ก่อนจะออกแรงบีบและเคล้นคลึงอย่างมันมือ ร่างบางที่ถูกปลุกเร้าด้วยสัมผัสแปลกใหม่ ตื่นเต้นจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว

"อื้อ!"

จ๊วบ! จุ๊บ!

อืม!"

ทั้งสองร่างเริ่มส่งเสียงประสานกันอย่างพึงพอใจ 

มือใหญ่ที่กอบกำทรวงอวบอิ่มในตอนแรก เลื่อนลงไปจับชายกระโปรงชุดนอนถลกขึ้น ก่อนจะสอดมือเข้าไปในกางเกงในชิ้นน้อยที่ห่อหุ้มสามเหลี่ยมเนินนางเอาไว้

เนินอวบอูมถูกฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั้งเนิน ก่อนปลายนิ้วเรียวจะแหวกร่องหาช่องทางมุดเข้าด้านใน

"อา...แฉะแล้วคนเก่ง"

ริมฝีปากหนาพูดชิดริมฝีปากบางด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ส่วนคนที่โดนรุกหนักก็ตกใจจนตัวสั่นกับสัมผัสที่ไม่เคยได้ลิ้มลอง

"อื้อ...พี่เธียร อ๊ะ!"

ปลายนิ้วแกร่งกดลงไปยังจุดกลางเนินที่เริ่มฉ่ำแฉะราวน้ำค้างพรม ก่อนเจ้าของนิ้วจะค่อยๆ ดันนิ้วลงไปในร่องหลืบสีสดใสนั้นช้า ๆ จนสุดความยาว

นิ้วเรียวยาวแหวกว่ายเข้าออกร่องลึก โดยอาศัยความฉ่ำแฉะเป็นสิ่งหล่อลื่น ยามที่นิ้วเรียวยาวรูดเข้ารูดออก ร่างบางก็สะดุ้งและตอดรัดเอาไว้แน่น จนเจ้าของนิ้วยกยิ้มมุมปากอย่างภาคภูมิใจ

"อื้อ! อ๊ะ! "

"คุณหนูครับ เรียกพี่เธียรขาสิ"

"พะ...พี่เธียรขา"

"เสียวไหมครับ ตรงนี้"

"อื้อ! "

"ไหนพูดว่า...เสียวสิ"

"สะ...เสียวค่ะ พี่เธียร"

ความน่ารักของคุณหนูผู้ใสซื่อ ทำให้เธียรเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ เขารัวนิ้วแกร่งเข้าร่องกลางกายสาวอย่างเร่งรีบ จนคนที่โดนนิ้วแยงถี่ ๆ เกร็งรับอย่างทำตัวไม่ถูก

เสียงครางดังระงมจนเจ้าตัวต้องอุดปากตัวเองเอาไว้ ก่อนความรัญจวนใจนั้นจะชักพาเธอให้ข้ามไปถึงฝั่งสวรรค์อันขาวโพลน

เสียงหอบหายใจของคนตัวเล็กดังขึ้นหลังเสร็จสุข เธียรโอบกอดเธอแนบอกแน่น โดยไม่แตะต้องเธอไปมากกว่านี้

แม้ว่าตอนนี้เขาจะต้องทนปวดร้าวจนแทบปริแตก เพราะดุ้นเอ็นของเขาแข็งขืนจนตึงเปรี๊ยะพร้อมรบสุด ๆ ก็ตาม

เขาทำได้เพียงนอนดูเท่านั้น จะไม่ทำให้เธอต้องลำบากใจ หากเธอยังไม่เอ่ยคำว่าพร้อมออกมา

มือเรียวเล็กที่เผลอไปโดนจุดกลางกายของเขาถึงกับเงยขึ้นไปมองหน้าเขาทันที  เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่จับโดนเมื่อครู่ ทำไมมันถึงแข็งขืนและใหญ่โตจนดูน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้

"พี่เธียร..."

"อย่าจับมันนะ เดี๋ยวมันก็สงบลงเอง เดี๋ยวพี่ไปส่งห้องนะครับ"

"แต่ว่า..."

"ถ้าคุณหนูพร้อมที่จะรับมือกับมันตอนไหนค่อยมาคุยกัน เพราะเจ้านี่ไม่เหมือนที่คุณหนูโดนเมื่อครู่นะบอกไว้ก่อน"

คำพูดของเธียรทำให้นุดีก้มลงไปซบอกเขาอย่างเขินอาย ตอนนี้เธอไม่พร้อมหรอก แค่นิ้วของเขาก็ทำเธอแทบขาดใจตายแล้ว ถ้าโดนเจ้านั่นของเขาเธอได้ดิ้นตายแน่ ๆ