ตอนต่อไปจะมาภายในเจ็ดวันนี้ค่ะ
บทที่ ๑๐๓ตำหนักคุนหนิงทางด้านเฮยหลงหลังจากที่เข้าเฝ้าพระบิดากับพระมารดาเสร็จแล้วก็ถูกขันทีน้อยในตำหนักเฉียงหลงเชิญไปเข้าเฝ้าพระเชษฐาต่อโดยปรกติแล้วเวลาที่เฮยหลงเข้าเฝ้าฝูหวงตี้จะแสดงความเคารพเต็มพิธีการ แต่วันนี้เมื่อประตูห้องทรงอักษรของตำหนักเฉียงหลงปิดลง เขากลับเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้สำหรับพัก
แหกข้าเสียไม่เหลือชิ้นดีเลย“สองต่อหนึ่ง” พอเห็นเซียงฮวาเงียบไป ไช่ฮั่วฮวาก็กล่าวคะแนนในรอบนี้ออกมา ทำให้คนที่เงียบกริบไปก่อนหน้านี้เชิดหน้าขึ้นตั้งท่าเถียงต่อ “สองต่อหนึ่งที่ไหนกัน สามต่อหนึ่งต่างหาก คะแนนจากเงิน 10 ตำลึงของข้าลืมนับไปได้อย่างไร ข้าไม่ยอม อย่างไรข้าก็ชนะ”ไช่ฮั่วฮวาเลิกคิ้ว “ยอมร
บทที่ ๑๐๒ไม่ใช่ใครที่ไหนเพียงแค่ได้ยินเสียงเซียงฮวาก็รู้แล้วว่าเป็นใคร! นางได้ยินเสียงรองเท้ากระทบพื้นเดินเข้ามาใกล้กับโต๊ะเรื่อย ๆ จนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้านาง ตำแหน่งข้างสตรีที่นางแย่งชิงโต๊ะด้วยกันก่อนหน้านี้“ได้หรือไม่…”เซียงฮวาเผลอกลั้นหายใจ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเพราะกลัวโดนจำตัวได้ ในตอนนั้
เฮยหลงนึกใบหน้าสตรีปริศนาของเขา อยู่ ๆ ใบหน้าก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ ไท่เฟยที่เห็นเช่นนั้นตะลึง คำนวณถึงน้ำหนักในใจเขาที่มีต่อสตรีคนนั้น ในใจคิด…ข้ากับพระสวามียังทำให้พระโอรสยิ้มไม่ได้เลย แล้วนางผู้นั้นเป็นใครกัน!“เสด็จแม่อยากเจอนางหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ครั้งหน้าก็พานางมาด้วยสิ” ไท่เฟย
บทที่ ๑๐๑พานางมาด้วยสิณ พระราชฐานชั้นนอกซึ่งตั้งอยู่ทางทิศเหนือของเมืองหลวงถูกสร้างขึ้นมาเป็นที่ประทับของไท่ช่างหวง ไท่เฟยและพระสนมคนอื่น ๆ มีพื้นที่กว้างขวาง ตำหนักน้อยใหญ่แบ่งตามยศฐาบรรดาศักดิ์แต่เดิมก่อนที่ไท่ช่างหวงจะสละราชบัลลังก์ ที่นี่ต่างจากวันวานตรงที่พระสนมในวังหลังไม่ได้มากเท่าเมื่อก่อ
บทที่ ๑๐๐ศิษย์พี่คนเดิมทะเสสาบเหลียงหูตั้งอยู่ในบริเวณพื้นที่ป่าอุดมสมบูรณ์แต่ค่อนข้างอยู่ลึกห่างไกลจากตัวเมือง นอกจากจะเป็นเหล่านายพรานเข้าป่าล่าสัตว์แล้ว คนธรรมดาหาได้เข้ามาเดินเล่นเก็บดอกไม้ เห็ด สมุนไพรได้อย่างสบายไม่ ท่านเทพแห่งดวงชะตาจึงได้นัดเซียงฮวากับไช่เฟิงหยูมาสนทนากันที่นี่ “ข้าช่างเ