ตอนที่ 46 รักใคร่โจษจัน1

ต่อให้ได้ร้อยหมอผู้เก่งกาจและยาดีอีกพันตำรับ มีหรือจะสู้สามีเพียงหนึ่งเดียวที่ดูแลชิดใกล้

หมิงเยว่ในร่างใหม่ที่อ่อนแอบอบบางเกินร่างเดิมจึงหายป่วยเร็วยิ่ง นางนอนซมเพราะพิษไข้ไม่กี่วันก็ลุกขึ้นมาเดินเล่นได้แล้ว

ทว่าท่านหมอหญิงยังคงกำชับก่อนจากไปถึงเรื่องเว้นระยะอันตรายภายในสามเดือน ทั้งย้ำเตือนจำนวนครั้งต่อคืนให้พ้นช่วงหนึ่งปี หากมีข่าวดีและคลอดจนสำเร็จลุล่วง ค่อยทำตามใจตัวเองหลังจากนั้น

ที่หน้าเรือนส่วนตัว หยางเจี้ยนได้แต่ตอบรับเรียบๆ แววตาตึงเครียด ก่อนน้อมส่งท่านหมอด้วยท่าทางเคร่งขรึม แต่ใบหูแดงเรื่อ

หมอหญิงย่อกายคารวะด้วยรอยยิ้ม ยังไม่ลืมกำชับเรื่องการแสดงความรักวิธีอื่น เพื่อรักษาสัมพันธ์อันดีต่อกัน

หยางเจี้ยนประสานหมัด “ลำบากท่านหมอให้ต้องกังวลแล้ว”

หมอหญิงวัยกลางคนผู้เปี่ยมประสบการณ์เอ่ยเบาๆ

“คำโบราณว่าสามีภรรยาห่างไกลก็ใช่ใกล้ชิดก็ใช่ บางครั้งเรื่องมิควรใส่ใจกลับจำฝังใจ เรื่องควรใส่ใจถ้วนถี่กลับมองเมิน จะด้วยเพราะเขินอายหรือไม่เห็นความสำคัญก็สุดรู้ ความสัมพันธ์เปราะบางนัก ข้าเห็นสามีภรรยารักใคร่ก็เบาใจ มิอาจเอื้อมเป็นกังวล”

ในฐานะสตรี หมอหญิงนึกชื่นชมคนตรงหน้าไม่น้อย ยากนักที่จะ