LOGINShare
Chapter 45. หลับสบายไหม?
Last Updated:
2025-05-02 11:35:47
Related chapters
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 46. แบบนี้สนุกกว่า
ใบหน้าคมเข้มก้มลงทาบริมฝีปากกับริมฝีปากของหญิงสาว ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ เพียงริมฝีปากนั่นขมเม้มริมฝีปากเธอเบาๆ อย่างหยอกล้อก็ทำเอาหญิงสาวแทบเข่าอ่อน เขาถอนจูบแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์“แบบนี้สนุกกว่า”เขาตอบ จะชวนเธอกลับไปห้องเขาก็กระไรอยู่ เลยดึงมือให้มาไปเดินเล่นที่นอกบ้าน มีมุมนั่งเล่นที่แม่เขาเป็นคนทำไว้ โต๊ะรับแขกและเก้าอี้แบบชิงช้าดูเข้ากับบรรยากาศ ยามบ่ายไม่ร้อนจัดเพราะมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา เขาหันไปเรียกเด็กรับใช้ที่ยืนรอรับคำสั่ง“ไปเอาเครื่องดื่มกับของว่างมาหน่อย”“เจ้าคะ”พิชญ์นรีรอจนเด็กรับใช้ออกไปแล้วค่อยพูดกับเขา “เราเพิ่งกินข้าวไปนะคะ อิ่มมากด้วย”“เอาเถอะ แค่น้ำกับขนม” เธอนี่มักน้อยเสียจริง เขาส่ายหน้าไปมา “ผมต้องคุยกับคุณ”“ค่ะ” หญิงสาวสูดลมหายใจแล้วตั้งสติ “นายนิพัฒน์แอบหนีไปได้ ตอนนี้ลูกน้องผมตามตัวอยู่ ระหว่างนี้เพื่อความปลอดภัยของคุณ คุณต้องอยู่กับผมก่อน”“อยู่กับคุณ? ในฐานะอะไรคะ? ลูกหนี้เหรอ?”ปรินทรขมวดคิ้ว “เป็นเมียผมไง”“มะ..เมีย...คุณ” เธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า“ผู้หญิงที่ไหนก็อยากเป็นเมียผมทั้งนั้นแหละ” เขาพูดหน้าตาเฉย แต่ไม่ได้พูดทั้งหมด
Last Updated : 2025-05-02บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 47 . ต้องอยู่กับคุณใช่ไหม
ปรินทรพาพิชญนรีกลับกรุงเทพฯ ด้วยรถตู้ส่วนตัว หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งในรถตลอดทาง ส่วนชายหนุ่มก็นั่งทำงานผ่านโน้ตบุ๊คแทบตลอดเวลา เธอเหลือบมองเขานิดๆไม่ให้เขารู้ตัว แม้จะสวมเสื้อเชิ้ตสบายๆ แต่ก็ยังดูเรียบหรู ดูดีตลอดเวลา รถจอดแวะบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันจนรถเคลื่อนเข้ามาสู่เขตกรุงเทพฯ แล้ว“เอ่อ...”“มีอะไร” เขาถามทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าจากจอโน้ตบุ๊ค“พั้นซ์ต้องอยู่กับคุณใช่ไหมคะ”“ฮืม” เขาตอบรับเป็นเพียงเสียงในลำคอ“ถ้าอย่างนั้น พั้นซ์อยากแวะไปเก็บของที่บ้านก่อนได้ไหมคะ”ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมองหญิงสาวที่นั่งนิ่งเงียบมาตลอดทาง พิชญนรีไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่ก็หลบสายตาคู่คมที่หากจ้องนานเกินไป เธอต้องหวั่นไหวแน่ๆ“พรุ่งนี้ผมจะให้คนไปส่งก็แล้วกัน”“ไม่เป็นไรคะ พั้นซ์ไปคนเดียวก็ได้”“ไม่ได้” เขาตวัดเสียงตอบจนหญิงสาวสะดุ้ง พอรู้ตัวว่าทำให้เธอตกใจเขาก็แอบถอนหายใจเบาๆ “หากนายนิพัฒน์ไปดักทำร้ายคุณจะทำยังไง”“เอ่อ...”“คุณยังเป็นหนี้ผมอยู่นะ อย่าลืมซิ”“ค่ะ”พิชญนรีเม้มปากแน่นจนเรียบตึงแล้วจมดิ่งกับความเงียบของตัวเอง เตือนตัวเองว่าเผลอใจไปกับเขาเพราะเขามองเธอเป็นสินค้าที่
Last Updated : 2025-05-02บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter1. อยากได้แม่บ้าน
ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง“อยากได้แม่บ้านไปดูแลบ้าน ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า” ภูมิพยัตโวยวายหัวเสียอยู่ในห้องพักของโรงแรม จากโรงงานมาในเมืองไกลร่วมร้อยกิโลเมตร หากได้เข้าเมืองมาทำธุระอะไรก็ตามแล้วเย็นย่ำนักเขาก็มักจะนอนค้างที่โรงแรม ไม่มีความจำเป็นต้องฝืนขับรถกลับแบบเมื่อยๆให้เหนื่อยเกินความจำเป็น ก็เขาเป็นเจ้าของ “โรงงานแปรรูปไม้ภูมิพยัต” เงินทุนจดทะเบียนมากกว่า 36 ล้านบาทนี่ เขาจะนอนไหนจะทำอะไรก็ได้ เหมือนกับที่เขากำลังเสียงดังใส่เจนนี่ สาวประเภทสองที่ยืนหน้าซีดเผือดอยู่ในห้องพักของเขา“เจนนี่ขอโทษค่ะคุณพยัต” เสียงแหลมพูดขึ้นทั้งที่ปากคอสั่น ผู้ชายคนนี้แม้จะอายุเพียงสามสิบต้นๆ แต่ดูน่าเกรงขาม และชื่อเสียงความโหดเหี้ยมเอาแต่ใจก็ดังกระฉ่อนพอๆ กับความร่ำรวยของเขาเองด้วย“ไม่อยากได้คำขอโทษ อยากได้แม่บ้าน ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว โทรมาสั่งแล้วว่าให้หาไว้ให้ ผมจะกลับโรงงานเย็นนี้แล้วจะได้ไหม?” ภูมิพยัตพูดน้ำเสียงราบเรียบแต่แววตาดุดันทำให้หญิงสาวอรชรในชุดรัดรูปเน้นสัดสวนไม่กล้าสบตาด้วย ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจใช่! เขาเคยใช้บริการเจนนี่ ให้จัดหาคู่นอนมาปรนเปรอเป็นครั้งคราว แต่ที่เขาโทรศัพ
Last Updated : 2025-02-23บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter2.ทั้งตัวเล็กและขาสั้นด้วย
“ผมภูมิพยัต เรียกพยัตก็พอ อ้อชื่อผมเขียนด้วยพานยักษ์ไม้หันอากาศตอเต่า พยัตที่แปลว่าฉลาดเฉียบแหลม อย่าสะกดผิดล่ะ” เขาบอกแล้วหยิบกางเกงยีนมาสวม“คุณ!ไปใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำซิ!” หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้า“อะไรกันคุณนี่ก็...” เขาพลอยเขินไปด้วย จำใจต้องหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ นึกแปลกใจทำไมต้องทำตามเธอสั่งด้วยนะ เขาเป็นเจ้านายนี่ ไปรยาถอนหายใจเฮือกใหญ่ รีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้ว่าที่เจ้านายอย่างรวดเร็วแต่เรียบร้อย กระนั้นก็อดกังวลคนที่จะตามมาจับตัวเธอไม่ได้ ไม่เอาล่ะ ยังไงเธอก็ไม่ยอมถูกส่งไปขายตัวใช้หนี้พนันให้อาธงชัยเด็ดขาด ถึงจะเคยเลี้ยงดูเธอมาอย่างไร แต่จะให้ตอบแทนบุญคุณแบบนี้เธอยอมไม่ได้ เธอได้แต่ขอโทษคุณอาในใจ ขอไปตายเอาดาบหน้า หากหาลู่ทางใช้หนี้ได้เมื่อไหร่จะติดต่อกลับไป ไม่กี่นาทีต่อมา ภูมิพยัตก็ออกมาจากห้องน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ด้วยเสื้อยืดกับกางเกงยีนเพิ่มเติมด้วยเสื้อเชิ้ตลายสก็อต เขาสวมรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อเสร็จก็หยิบกุญแจรถจะเดินออกมา หญิงสาวถือกระเป๋าตัวเองและถือเป้เสื้อผ้าให้เขา แต่เพราะเธอตัวเล็กมันดูขัดหูขัดตาจนชายหนุ่มเป็นฝ่ายคว้ากระเป๋าของเธอมาถือให้เสียเอง
Last Updated : 2025-02-23บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter3.หนี้
“ห้าล้าน! คุณอาเล่นพนันเสียเงินไปห้าล้าน! ทำไมคุณอาไม่เอาบ้านเอารถไปเข้าธนาคารละคะ? ทำไมต้องให้ปรายมาที่นี่”“อาหมุนเงินไม่ทันหรอก ทั้งบ้านทั้งรถก็ติดไฟแนนซ์ไปหมดแล้ว ปรายต้องช่วยอานะ”“จะช่วยอายังไงคะ ปรายไม่มีเงินขนาดนั้นหรอกค่ะ”“ก็หนูไง”“อะไรนะคะ ปรายไม่เข้าใจ”“ก็เอาตัวปรายไปใช้หนี้แทนก่อนไง”“คุณหมายขายปรายใช้หนี้เหรอคะ” “อย่าพูดแบบนั้นซิ อาเองก็เสียใจนะ แต่มันจำเป็นจริงๆ เสี่ยเขาเป็นคนดี ทำตัวดีๆ เดี๋ยวเขาก็ปล่อยตัวปรายเองนั้นแหละ”“คนดีที่ไหนเขาทำกันแบบนี้ค่ะ” คราวนี้เธอขึ้นเสียง และรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังจะเข้ามาไม่มีเวลาให้คิดต่อรองใดๆ ทั้งนั้น ไปรยาคว้ากระเป๋าตัวเองได้ก็อาศัยจังหวะที่ประตูเปิดออก เธอแทรกตัวออกไปทันที วิ่งไปตามทาง ได้ยินเสียงตะโกนเรียกไล่หลัง คิดว่าวิ่งแบบนี้อีกฝ่ายต้องตามทันแน่ๆ บังเอิญเธอเห็นประตูห้องพักห้องหนึ่งเปิดแง้มไว้ เธอจึงแทรกเข้าไปและแอบมองเห็นคนที่วิ่งไล่ตาม3-4คนวิ่งเลยไป ยังไม่ทันได้ถอนหายใจก็รู้สึกว่าในห้องไม่ได้มีเธออยู่คนเดียว“เจนนี่ส่งมาใช่ไหม” ไปรยาจำน้ำเสียงดุดันของเขาได้ เธอนี่ช่างหนีเสือปะจระเข้เสียจริง ยิ่งเห็นว่าเขามีเพียงผ้าข
Last Updated : 2025-02-23บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter4.เป็นแม่บ้านจริงๆ
“เป็นแม่บ้านจริงๆ ผมหาคนมาแทนป้าประนอมได้แค่นี้ล่ะ” เขาเสยผมทำหน้าเบื่อหน่าย แต่พอเหลือบมองใบหน้าคนข้างๆ ที่เขินหน้าแดงจัดก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเธอมีใบหน้าสวย ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย มีอะไรให้ชวนมองไม่น้อยเหมือนกัน“ชื่ออะไรล่ะหนู” ผู้เป็นพ่อถามด้วยความเอ็นดู“ไปรยาค่ะ เรียกปรายก็ได้” เธอยกมือไหว้อย่างมีมารยาททำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองรู้สึกถูกชะตา “คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายต้องการใช้อะไรบอกปรายได้เลยนะคะ เห็นตัวเล็กแบบนี้ปรายเก่งแรงเยอะนะคะ”“เรียกห่างเหินจัง เรียกพ่อกับแม่ก็ได้ลูก” “แค่กๆ” คราวนี้ภูมิพยัตสำลักน้ำลายตัวเอง ไม่คิดว่าแม่ของเขาจะแสดงความชื่นชมออกหน้าออกตาแบบนี้ “มิกล้าค่ะ ปรายมาอยู่ในฐานะลูกจ้าง ไม่สมควรตีตนเสมอนาย” “พูดจาน่าฟังดีจัง เอาเถอะๆ งานที่นี่ก็มีแค่ดูแลคนแก่อย่างเราสองคนกับลูกชายหัวรั้นอีกคน แต่ถ้ามันกล้าหือละก็มาฟ้องพ่อกับแม่ได้นะ เอ่อแล้วนี่นอนที่ไหนล่ะ มานอนเรือนใหญ่กับพ่อแม่ก็ได้นะ ไอ้ลูกบ้านี่มันก็สร้างบ้านหลังใหญ่แต่ให้พ่อกับแม่อยู่กันแค่สองคน ตัวมันรึดันไปอยู่อีกหลัง”“ปรายอยู่บ้านผม” ภูมิพยัตพูดตัดบท “ผมไม่ไว้ใจเกิดมาลักขโมยหรือทำร้ายพ่อกับแม่ขึ้นมาจะ
Last Updated : 2025-02-23บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter5.ไอ้เสือ
“ไอ้เสือ หนูปรายเขาก็ทักทายก็ตอบเขาหน่อยซิ” คุณบุญมาดุลูกชาย“ต้องพูดอะไร ก็เห็นอยู่แล้วว่ายืนอยู่ตรงนี้ก็แสดงว่ากลับมาแล้วซิ คนถามนั้นแหละถามอะไรไม่รู้จักคิด”“เขาไม่ได้ถามเขาเรียกคำทักทาย” คราวนี้คุณรำเพยช่วยอธิบาย แต่ไม่หรอกนางเข้าข้างไปรยาสุดฤทธิ์ “พ่อแม่ครับ นั่นแม่บ้านนะครับ แล้วนี่ผมเป็นลูก สับสนอะไรหรือเปล่า” เขาทำหน้าไม่พอใจเหมือนเด็กไม่รู้ตัว“น้ำเย็นค่ะคุณพยัต” ไปรยาเปลี่ยนเรื่อง รีบรินน้ำใส่แก้วส่งให้ เขารับมาแล้วดื่มรวดเดียวเหมือนโมโห จะโกรธอะไรนักล่ะ เธอก็ตั้งใจทำงานดีแล้วนี่นะ วันนี้สนุกกับการเข้าครัวมาก คุณรำเพยชอบทำอาหารแต่อยู่กันแค่สามคนพ่อแม่ลูก จึงไม่ค่อยได้แสดงฝีมือนัก เธอพลอยได้ความรู้ใหม่ไปด้วย“พ่อกับแม่กำลังจะกินข้าวเย็นพอดี เอ็งมากินพร้อมกันไหมล่ะ” คุณบุญมาถามลูกชาย แม้จะมีกันอยู่แค่นี้แต่ลูกชายก็โตเกินกว่าจะมาออดอ้อนเอาอะไร จะว่าไปก็โตเกินวัยของเขานั้นแหละ เพราะทำงานเรียนรู้งานมาตั้งแต่วัยรุ่นก็ว่าได้ ภูมิพยัตเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการทำงานให้โรงงานเจริญเติบโตก้าวหน้ามาถึงทุกวันนี้ชายหนุ่มมองมาทางแม่บ้านคนใหม่เหมือนจับผิดแล้วพยักหน้ารับ ถ้าเป็นเมื่อก่
Last Updated : 2025-02-23บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter6.เปิดประเด็น
“ค่ะ ปรายทราบแล้ว” เธอเชิดหน้ามองเขาตรงๆไม่กลัวคำขู่ของเขา “แต่ปรายก็อยากให้คุณทราบ ปรายมาอยู่ที่นี่ด้วยความจำเป็น แต่ไม่เคยคิดร้ายอะไรกับคุณ และโดยเฉพาะคุณท่านทั้งสอง”ภูมิพยัตพนักหน้าและเหยียดยิ้มให้ เขาปล่อยให้เธอจัดการเก็บครัวเองแล้วเดินออกมาที่ด้านนอก พ่อของเขามองหน้าแล้วเรียกไว้“ไอ้เสือพาพ่อไปห้องหนังสือหน่อยซิ”“ครับ” ชายหนุ่มรู้ดีว่า ถ้าพ่อเรียกให้พาไปห้องหนังสือทีไร ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ภูมิพยักพยุงพ่อเดินเข้ามาในห้องหนังสือเล็กๆ ที่อัดแน่นไปด้วยหนังสือนานาชนิด ทั้งหนังสือสำหรับอ่านและบางเล่มเป็นหนังสือสะสม “เอ็งไปเจอหนูปรายที่ไหน” คุณบุญมาเปิดประเด็น“ก็...” จะบอกยังไงว่าแม่เล้าส่งมาให้ เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็เข้าใจผิดว่าเขาเอาผู้หญิงอย่างว่าเข้ามาบ้าน“เอาล่ะๆ หนูปรายบอกพ่อแล้วว่าเจนนี่ส่งตัวมาให้”“มันไม่ใช่อย่างที่พ่อคิดนะ”“เอ็งรู้เรอะว่าข้าคิดอะไรอยู่”“เอ่อ...เอ้า พ่อจะเอายังไงล่ะ จะให้ผมส่งกลับไหม?”“ไม่ใช่! พ่อกับแม่สงสารหนูปราย เธอคงมีความจำเป็นอะไรบ้างอย่างที่ต้องมาทำงานแบบนี้”“ก็เงินไง จะอะไรอีก” ภูมิพยัตพูดเหยียดๆ ผู้หญิงดีๆที่ไหนจะมาขายตัวแลกเงิน“ก็ใช่ มันก็ค
Last Updated : 2025-02-26
Latest chapter
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 47 . ต้องอยู่กับคุณใช่ไหม
ปรินทรพาพิชญนรีกลับกรุงเทพฯ ด้วยรถตู้ส่วนตัว หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งในรถตลอดทาง ส่วนชายหนุ่มก็นั่งทำงานผ่านโน้ตบุ๊คแทบตลอดเวลา เธอเหลือบมองเขานิดๆไม่ให้เขารู้ตัว แม้จะสวมเสื้อเชิ้ตสบายๆ แต่ก็ยังดูเรียบหรู ดูดีตลอดเวลา รถจอดแวะบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันจนรถเคลื่อนเข้ามาสู่เขตกรุงเทพฯ แล้ว“เอ่อ...”“มีอะไร” เขาถามทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าจากจอโน้ตบุ๊ค“พั้นซ์ต้องอยู่กับคุณใช่ไหมคะ”“ฮืม” เขาตอบรับเป็นเพียงเสียงในลำคอ“ถ้าอย่างนั้น พั้นซ์อยากแวะไปเก็บของที่บ้านก่อนได้ไหมคะ”ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมองหญิงสาวที่นั่งนิ่งเงียบมาตลอดทาง พิชญนรีไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่ก็หลบสายตาคู่คมที่หากจ้องนานเกินไป เธอต้องหวั่นไหวแน่ๆ“พรุ่งนี้ผมจะให้คนไปส่งก็แล้วกัน”“ไม่เป็นไรคะ พั้นซ์ไปคนเดียวก็ได้”“ไม่ได้” เขาตวัดเสียงตอบจนหญิงสาวสะดุ้ง พอรู้ตัวว่าทำให้เธอตกใจเขาก็แอบถอนหายใจเบาๆ “หากนายนิพัฒน์ไปดักทำร้ายคุณจะทำยังไง”“เอ่อ...”“คุณยังเป็นหนี้ผมอยู่นะ อย่าลืมซิ”“ค่ะ”พิชญนรีเม้มปากแน่นจนเรียบตึงแล้วจมดิ่งกับความเงียบของตัวเอง เตือนตัวเองว่าเผลอใจไปกับเขาเพราะเขามองเธอเป็นสินค้าที่
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 46. แบบนี้สนุกกว่า
ใบหน้าคมเข้มก้มลงทาบริมฝีปากกับริมฝีปากของหญิงสาว ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ เพียงริมฝีปากนั่นขมเม้มริมฝีปากเธอเบาๆ อย่างหยอกล้อก็ทำเอาหญิงสาวแทบเข่าอ่อน เขาถอนจูบแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์“แบบนี้สนุกกว่า”เขาตอบ จะชวนเธอกลับไปห้องเขาก็กระไรอยู่ เลยดึงมือให้มาไปเดินเล่นที่นอกบ้าน มีมุมนั่งเล่นที่แม่เขาเป็นคนทำไว้ โต๊ะรับแขกและเก้าอี้แบบชิงช้าดูเข้ากับบรรยากาศ ยามบ่ายไม่ร้อนจัดเพราะมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา เขาหันไปเรียกเด็กรับใช้ที่ยืนรอรับคำสั่ง“ไปเอาเครื่องดื่มกับของว่างมาหน่อย”“เจ้าคะ”พิชญ์นรีรอจนเด็กรับใช้ออกไปแล้วค่อยพูดกับเขา “เราเพิ่งกินข้าวไปนะคะ อิ่มมากด้วย”“เอาเถอะ แค่น้ำกับขนม” เธอนี่มักน้อยเสียจริง เขาส่ายหน้าไปมา “ผมต้องคุยกับคุณ”“ค่ะ” หญิงสาวสูดลมหายใจแล้วตั้งสติ “นายนิพัฒน์แอบหนีไปได้ ตอนนี้ลูกน้องผมตามตัวอยู่ ระหว่างนี้เพื่อความปลอดภัยของคุณ คุณต้องอยู่กับผมก่อน”“อยู่กับคุณ? ในฐานะอะไรคะ? ลูกหนี้เหรอ?”ปรินทรขมวดคิ้ว “เป็นเมียผมไง”“มะ..เมีย...คุณ” เธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า“ผู้หญิงที่ไหนก็อยากเป็นเมียผมทั้งนั้นแหละ” เขาพูดหน้าตาเฉย แต่ไม่ได้พูดทั้งหมด
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 45. หลับสบายไหม?
พิชญนรีคิดว่าเขาไม่ได้พูดเกินจริงไปเลยสักนิด บ้านของเขาหรือของพ่อเขานั้นมันกว้างขวางใหญ่โตเสียเหลือเกิน แถมเป็นบ้านไม้สักทั้งหลังแลดูสง่างามไม่เหมือนบ้านคนธรรมดาทั่วไป ชายหนุ่มกระชับมือเธอไว้แน่นแล้วพาเดินไปที่ห้องรับประทานอาหาร ดูท่าพ่อจะ “จัดเต็ม” เพราปกติจะใช้ห้องนี้แค่รับแขกเท่านั้น ส่วนเวลาธรรมดาก็กินข้าวในห้องเล็กมากกว่า หญิงสาวเห็นชายวัยกลางคนนั่งที่เก้าอี้หัวโต๊ะ ปรินทรพาเข้าไปใกล้ เลื่อนเก้าอี้ให้ แต่หญิงสาวยกมือไหว้ออย่างมีมารยาทก่อนจะนั่งลง กำนันทรงชัยมองอย่างพิเคราะห์แล้วก็แอบพอใจอยู่ไม่น้อย ไม่แปลกใจเลยที่ลูกชายจะยอมอยู่บ้านนี้เพียงเพื่อดูแลผู้หญิงคนเดียว เพราะไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดานี่เอง “เป็นยังไง เมื่อคืนหลับสบายไหม?”“หลับสบายดีค่ะ ขอบพระคุณค่ะ”“พ่อ” ปรินทรเรียกไว้ไม่อยากให้พ่อซักอะไรมากนัก “อะไร” กำนันทรงชัยเสียงขุ่นที่ถูกดักคอ“เปล่าแค่จะแนะนำให้รู้จัก นี่พิชญนรี, พั้นซ์ครับนี่พ่อผม รู้จักกันในชื่อกำนันทรงชัย”“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้อีกครั้ง“ไหว้พระเถอะ หน้าตาน่าเอ็นดู เป็นอะไรกับไอ้มังกรมันล่ะ” “เอ่อ...” หญิงสาวอึกอักพูดอะไรไม่ออก
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 44. พูดไม่ทันขาดคำ
ปรินทรเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องทำอะไรมากเพียงนี้ เพราะคราบเลือดจางๆ บนที่นอนเขานะหรือ? สงสารหรือเห็นใจล่ะ? คนอย่างนายปรินทรเคยรู้สึกอะไรแบบนี้ด้วยหรือไง ชายหนุ่มหงุดหงิดตัวเอง ไม่อยากคิดใคร่ครวญหาคำตอบในเวลานี้ เขาสั่งให้คนขับรถจอดที่ร้านขายเสื้อผ้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง จำได้ว่าเคยมากับแม่ตอนที่แม่ยังอยู่ แต่ก็นานมากแล้วจริงๆ เดินเข้าไปในร้านแล้วก็ชี้ๆ เอาเสื้อผ้าสองสามชุดเผื่อให้หญิงสาว รวมทั้งชุดชั้นในด้วย สีหน้าเรียบนิ่งเล่นเอาพนักงานเองก็ไม่กล้าชวนคุยอะไร“เอ่อ...ใช่คุณมังกร ลูกชายคุณจำปาหรือเปล่าจ๊ะ”“ครับ”ปรินทรพยักหน้ารับ แปลกใจที่มีคนจำแม่ของเขาได้อยู่ ไม่ค่อยมีใครทักเขาแบบนี้ เพราะส่วนใหญ่จะทักเขาว่าใช่ลูกกำนันทรงชัยหรือเปล่า“ไม่เจอกันนาน โตเป็นหนุ่มขนาดนี้เชียว” เจ้าของร้านเป็นหญิงวัยห้าสิบกว่าๆ “ป้ามารศรีจ๊ะ หลานคงจำไม่ได้แล้วมั้ง”“ป้ามารศรีที่ย้อมผ้าไหมหรือเปล่าครับ” เขาถามกลับอย่างไม่แน่ใจ“ใช่ๆ ป้าเองจ๊ะ แก่แล้วไม่มีแรงย้อมผ้าเองแล้ว เลยมาช่วยงานหน้าร้านแทน มาเยี่ยมพ่อหรือจ๊ะ”“ครับ” เขาโกหก มาเพราะโดนพ่อตามตัวมากกว่า“มีลูกมีเมียหรือยังละ”“ผมยังไ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 43. อย่าห่วงเลย
“คุณแพ้กุ้งไหม?”“อะไรนะคะ” เธอถามกลับเมื่อตั้งสติได้“ในครัวทำข้าวต้มกุ้ง”“อ้อ พั้นซ์ทานได้ค่ะ ไม่ได้แพ้กุ้ง” หญิงสาวตอบแล้วก็มองเห็นเดินมานั่งที่ขอบเตียง ตบที่ว่างข้างๆเหมือนเรียกลูกแมวและเธอก็เดินเข้าไปอย่างแสนเชื่อง มือใหญ่รั้งให้เธอนั่งลงบนตักแล้วลูบผมเธอเบาๆ“ตกใจ?”“ค่ะ” เธอเริ่มชินกับวิธีการพูดของเขา สั้นๆ ได้ใจความ เป็นทั้งคำบอกเล่าและประโยคคำถามในคราวเดียว“อย่าห่วงเลย ผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับคุณอีก” “ไม่เป็นไรคะ พั้นซ์จะพยายามช่วยตัวเองให้ได้” หญิงสาวขมวดคิ้ว เขาจะได้อะไรกับการช่วยเธอ เสียงหัวเราะในลำคอของเขาทำให้เธอหน้ามุย แต่ก็ยังยืนว่าจะดูแลตัวเองให้ได้“ถ้าเมื่อวานผมไปไม่ทัน ป่านนี้คุณจะเป็นยังไง” ปลายนิ้วเกี่ยวพันเส้นผมเธอแล้วดึงเล่นเบาๆ“จริงๆแล้ว พั้นซ์ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยค่ะ” เธอสารภาพไปตามตรง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่“คุณพร้อมจะฟังหรือยังล่ะ” เขาถามแล้วกอดเธอไว้ราวกับกลัวเธอจะรับความจริงไม่ได้ แต่เมื่อหญิงสาวพยักหน้า เขาก็เอ่ยปากเล่า“นายนิพัฒน์เป็นหนี้พนันในคาสิโน่ของพ่อผมอยู่สองแสนห้า เขาเสนอให้คุณเป็นสินค้าใช้แทนหนี้เค้าบอกใครต่
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 42. คุณไม่ใส่เสื้อ
ปรินทรไม่รู้ว่าทำไมตัวเองหงุดหงิด โมโห น้อยใจ อีกสารพัดความรู้สึกที่เกิดขึ้น เขาเดินตัวเปล่าไปหยิบเสื้อผ้าที่เด็กรับใช้เอามาให้หญิงสาวแล้วคลี่ออกดู มันเป็นเพียงเสื้อยืดกับผ้านุ่งสีพื้น เสื้อผ้าที่เธอใส่มาสภาพมันก็แทบกลายเป็นผ้าขี้ริ้ว เขาถอนหายใจเบาๆ เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าตัวเอง หยิบเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาออกมาจากตู้ ตัวนี้คงพอให้เธอใส่ไปก่อน แล้วค่อยให้เด็กไปหาซื้อเสื้อผ้าดีๆให้เธอใส่สักชุดเขาเดินกลับมาจะเอาเสื้อมาให้ แต่พอเห็นก้อนผ้าห่มบนเตียงก็ทำหน้าไม่ถูก ทั้งที่เมื่อครู่โกรธเธอจะแย่ แต่เห็นแบบนี้แล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ เขานั่งลงที่เตียงข้างก้อนผ้าห่มแล้วโน้นหน้าลงไปค่อยๆ ดึงผ้าห่มออกจากศีรษะของเธอ“เดี๋ยวก็ขาดอากาศหายใจหรอก ผมไม่อยากให้ใครมาตายบนที่นอนผมนะ”“คุณ...คุณ...คุณไม่ใส่เสื้อผ้า”“ฮืม คุณก็ไม่ได้ใส่นี่จะอายทำไม เราเสมอกันนะ” เขากลั้นหัวเราะหญิงสาวโผล่หน้าออกมาแล้วจ้องมองใบหน้าของเขาก่อนค่อยๆไล่สายตาไปที่แผงอกกว้างและ..ท่อนล่างของเขากับบางสิ่งที่มันทำให้เธออ้าปากค้างแล้วมุดกลับเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง“คุณช่วยนุ่งอะไรหน่อยได้ไหม” เธอส่งเสียงมาจากใต้ผ้าห่มผู้หญิงคนนี้ประ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 41. ริมฝีปากของเขา
เปลือกตาที่ปิดอยู่ค่อยๆกะพริบตา หญิงสาวปรับสายตากับความมืดในรอบกายจนพอมองเห็นทุกสิ่งในห้องได้ชัดขึ้น ห้องนอนที่ค่อนข้างกว้าง ทุกอย่างถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ผิดกับที่เธอเจอมาก่อนหน้านี้ พิชญนรีไม่อยากคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเจออะไรมา ทำไมเธอต้องมาเจอเคราะห์กรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ เหมือนน้ำตาจะรื้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอพยายามกลั้นมันไว้ เปล่าประโยชน์ที่จะมาร้องไห้ในเวลาแบบนี้ร่างบางรู้สึกถึงวงแขนที่กระชับรั้งเธอกอดแนบแน่นขึ้น หญิงสาวตัวเกร็งขึ้นมาทันทีเมื่อนึกได้ว่าเธอไม่ได้อยู่ตามลำพังบนเตียงนุ่มนี้ มือเรียวกอดผ้าห่มไว้ราวกับเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจะขยับตัวหนีแต่มือแข็งแกร่งกอดเธอแน่นขึ้นจนเธอไม่กล้าหันกลับไปมอง“ยังไม่เช้าหรอก นอนต่ออีกสักนิดเถอะ”น้ำเสียงที่พูดแผ่วๆ อยู่ข้างหูทำให้พิชญ์นรีต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น สมองยังสับสนไม่รู้ว่าต้นสายปลายเหตุเป็นมาอย่างไรกันแน่ แต่เหมือนคนตัวใหญ่ที่นอนซ้อนอยู่ด้านหลังจะรับรู้ เขาเพียงกอดเธอแน่นขึ้นอย่างหวงแหน แรงสั่นสะเทือนน้อยๆ นั้นปลุกให้เขาตื่นนานแล้ว“ที่นี่...ที่ไหนคะ” “บ้านพ่อของผมเอง” เขาพึมพำแล้วลูบผมเธอเบาๆ “นี่ห้องนอนผม”
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter40. อยากได้อีก
เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านก็เกือบสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว ปรินทรแกะมือของเธอที่หนึบหนับอย่างกับหนวดปลาหมึกออกจากร่างตนเองแล้วลงจากรถ เขาไม่ให้ใครเข้ามาช่วย รีบอุ้มร่างที่เปียกชื้นจนเหมือนจะเปลือยเปล่าแล้วเดินเข้ามาในบ้าน“พ่อล่ะ” เขาถามเด็กรับใช้ที่รอเปิดประตูให้“คุณท่านเข้าห้องนอนแล้วเจ้าคะ”เขาเหลือบตามองเด็กรับใช้ประเมินด้วยสายตา เล่นเอาเด็กสาวเขินอายจนหน้าแดงจัด“เอาเสื้อผ้าเธอมาให้ฉันชุดนึง”“อะไรนะคะ?”“ได้ยินแล้วนี่”“ค่ะๆ”ปรินทรอุ้มร่างของพิชญ์นรีไปที่ห้องนอนของเขา หญิงสาวหอบหายใจแรง ใบหน้าหวานแดงจัด เธอแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง รู้สึกลำคอแห้งผากไปหมด และเนื้อตัวก็คันยุบยิบเหมือนมีอะไรไต่ เธอถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรวดเร็ว“เฮ้ย!” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง มองหญิงสาวที่ยืนอยู่กลางห้องที่บนตัวเหลือเพียงชุดชั้นในลูกไม้สีหวานเท่านั้น“มันคัน คันยุบยิบไปทั้งตัว” เธอลูบเนื้อตัวของตนเอง“รู้แล้ว” ปรินทรส่ายหน้าไปมา ไปโดนยาเม็ดไหนเข้าไปนะ เขาหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปหาแต่เธอกลับยื่นมือไปประคองใบหน้าเขาไว้แล้วเขย่งปลายเท้าจูบริมฝีปากเขา ชายหนุ่มถึงกับตกใจไปอึดใจ ลิ้นเล็กๆ ตวัดเลียริมฝ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 39. ผมจะพาคุณไปจากที่นี้
“ตั้งสติหน่อยพิชญนรี” พิชญนรีบอกกับตัวเองแล้วลองเดินไปเขย่าประตู มันล็อกจากด้านนอก ไม่กี่นาทีต่อมา ร่างกายเธอก็เริ่มรู้สึกผิดปกติ มันผ่าวร้อนและทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงจนทรุดไปนั้งกับพื้น เธอมองรอบตัวอีกครั้ง อย่างไรก็ไม่ยอมเป็นเหยื่อง่ายๆ เด็ดขาด! เสี่ยกำธรเดินเข้ามาในห้องรับแขก เขากระตุกยิ้มเมื่อเห็นปรินทรนั่งรออยู่ก่อนแล้ว แม้จะสวมเสื้อยืดทับด้วยแจ็ตเก็ตสูทเรียบๆ แต่ก็ดูโดดเด่นไม่เหมือนผู้ชายที่จะมาเที่ยวซ่องเท่าไหร่นัก“ลมอะไรหอบเสี่ยมังกรมาถึงที่นี่ละครับเนี้ย” เสี่ยกำธรพูดราวอายุเท่านั้น ทั้งที่อีกฝ่ายรุ่นลูกด้วยซ้ำไป“ผมมาซื้อของ” ชายหนุ่มเอ่ยน้ำเสียงราบเรียบ“ของแบบไหนที่คนระดับเสี่ยมังกรต้องมาซื้อเองแบบนี้ครับ”“ผู้หญิง”“ผู้หญิง?” เสี่ยกำธรถึงหัวเราะออกมา“ผู้หญิงคนที่นายนิพัฒน์เอามาขายนั้นแหละ” เขาพูดตรงไปตรงมา ต้องการปิดเกมให้เร็วที่สุด เธอถูกจับตัวมาตั้งแต่เมื่อวาน ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง“เสี่ยมังกรหูไวตาไวไม่เบา ของเพิ่งมาถึงผมมือก็รู้ไปถึงหูเสี่ยมังกรแล้ว”ปรินทรส่ายหน้าไปมา “เสี่ยจะเอายังไงก็ว่ามาเถอะ ผมอยากเห็นของชิ้นนั้นแล้ว”“แสดงว่าสำคัญมากถึงข
