Share
บทที่ 301 เขารู้สึกปลอดภัยใช่ไหม?
Related chapter
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 302 ข้อยกเว้น
เจนนั่งกินเงียบ ๆ ในขณะที่อีกคนกำลังเฝ้ามองดูเธอหญิงสาวก้มหน้าลงขณะที่เธอกินอย่างเต็มปากเต็มคำ ส่วนคนที่อยู่ตรงข้ามเธอเอามือกุมไว้ใต้คางของเขาขณะที่เขาเฝ้ามองดูเธอกินอย่างเงียบ ๆ สำหรับผู้ที่ไม่ทราบถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสอง พวกเขาอาจจะตีความผิดว่าพวกเขาทั้งสองคือคู่รักที่คบกันมายาวนานแน่ ๆ ในความเงียบของยามค่ำคืนการพยากรณ์อากาศได้เตือนถึงความหนาวเย็น และเป็นคืนที่อุณหภูมิลดลงอย่างกะทันหันเมื่อได้ยินเสียงกรอบแกรบเจนก็ตื่นขึ้น หลังจากตั้งใจฟังเธอก็ตระหนักได้ว่าเสียงนั้นดังมาจากใต้เตียงเธอนั่งอย่างระมัดระวังแล้วมองไปที่ด้านล่างของเตียงเธอมักจะคิดว่าคน ๆ นี้มีนิสัยแปลก ๆ โซฟาในห้องนั่งเล่นน่าจะดีกว่าพื้นห้องนอนของเธอ แต่เขาก็ดื้อรั้น และยืนกรานที่จะทำเตียงนอนของเขาบนพื้นห้องนอนของเธอแทนที่จะนอนในห้องนั่งเล่นที่สบายกว่าถ้าจะให้เธอเลือก เธอก็จะเลือกยอมไปนอนที่โซฟาในห้องนั่งเล่นดีกว่านอนที่พื้นเช่นนี้ในตอนนี้เมื่อเธอมองไปที่ด้านล่างของเตียงฟันของเขาก็ส่งเสียงกระทบกัน แขนของเขาโอบรัดรอบตัวเองแน่นขณะที่เขานอนตัวงอเป็นรูปร่างคล้ายกับกุ้ง"คุณหลับอยู่เหรอ?" ในความมืดของคื
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 303 การสอนส่วนตัวอย่างลับ ๆ
เจนรู้สึกว่ามีบางอย่างกดเธอจากทางด้านหลัง เธอเอื้อมแขนออกไปเพื่อผลักมันออก แต่ก็ไม่สามารถผลักมันออกไปได้เลยเธอตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับ และเธอก็ได้รับ 'เซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่'“ใครให้คุณมานอนใต้ผ้าห่มของฉัน?”เธอเหวี่ยงแขนทุบตีเขาเบา ๆ และเขาก็จับแขนของเธอไว้ “เจนนี่ สวัสดีตอนเช้า”เมื่อมองไปที่ท่าทางง่วงนอนของเขา เจนก็รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ “ฌอน สจ๊วต คุณสัญญาว่าจะไม่เข้ามาใกล้ฉันแล้วนะ ใครอนุญาตให้คุณมานอนใต้ผ้าห่มของฉัน?”ชายคนนั้นตะเกียกตะกายอย่างตื่นตระหนก “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อย่าโกรธผมเลยนะเจนนี่”ด้วยความรีบร้อนที่เขาพยายามที่จะลุกขึ้นนั้น มันทำให้เขาได้ล้มทับเจนดวงตาของเธอเบิกกว้างทันที เธอรู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งที่ร้อนผ่าวกำลังเผชิญหน้ากับเธออย่างเต็มที่ หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที…อร๊ายยยยย!——“ฌอน สจ๊วต!” เธอเอื้อมมือออกไปอย่างลนลาน เพื่อผลักเขาออกไปจากเธอ ผ้าห่มก็กระจัดกระจายลงไปเต็มพื้น“คุณ -” ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยความโกรธ เมื่อเห็นรอยนูน ๆ ที่เห็นได้ชัดเจนมากภายในกางเกงนอนของชายคนนั้น "คุณ-"“เจนนี่ ผมรู้สึกไม่ค่อยดี” ใบหน้าของเขาแดงก่ำเจนพยายามระงับ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 304 ท่านดยุก คาลเลน
เมืองซานย่าณ โรงแรมบันยันทรี"ผ่อนคลายหน่อยสิ" ชายในชุดทักซิโด้สีอ่อนโน้มตัวเข้าหาหูของหญิงสาวอย่างเกี้ยวพาราสีได้พูดออกมาเบา ๆ อย่างนุ่มนวลหญิงสาวก้าวถอยหลังไปเล็กน้อย แม้มันจะเป็นการกระทำที่ไม่ได้ตั้งใจและไม่ทันตั้งตัวก็ตาม แต่มันก็ยังไม่รอดพ้นสายตาอันเฉียบคมของชายคนนั้นในชั่วพริบตาเขาได้ก้าวถอยหลังไปสองก้าวในแบบฉบับบของสุภาพบุรุษ พรางหัวเราะเบา ๆ “เจน คุณดูกังวลมากเกินไปนะ”ฝ่ามือของเธอเกร็งและเธอรู้สึกได้ถึงความเหนียวจากเหงื่อที่กลางฝ่ามือของเธอ ‘แน่นอน ฉันประหม่า…คนที่ฉันกำลังจะไปเจอนั้น…’“อันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องกังวลมากนักก็ได้นะ เขาชอบพักผ่อนในช่วงฤดูร้อนที่โรงแรมบันยันทรีซานย่านี้ในทุก ๆ ปี ปกติเขาจะอยู่ที่นี่ประมาณหนึ่งเดือน” ชายคนนั้นพูดนิ่ง ๆ ด้วยภาษาจีนกลางที่เน้นเสียงของเขา ซึ่งมันทุ้มต่ำราวกับเสียงของเครื่องดนตรีเชลโล“เพราะฉะนั้น เจน คุณไม่จำเป็นต้องรีบมาที่นี่เพื่อพบคน ๆ นั้นทันทีที่ลงจากเครื่องบินหลังจากการเดินทางที่ยาวนานหรอกนะ”เธอส่ายหัว จนถึงตอนนี้หัวใจของเธอก็ยังคงสับสนอยู่เธอหนีไปโดยไม่บอกใครสำหรับสิ่งที่เธอกำลังหลบหนีอยู่นั้น มีเพียงเธอคนเดียว
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 305 ฉันไม่ได้ต้องการคำขอบคุณเพียงแค่คำพูดเท่านั้น
การประชุมครั้งนี้ได้ดำเนินไปเกือบชั่วโมงเช่นเคย คาลเลน เฟโรซ ยังอยู่ที่มุมบาร์ดื่มไวน์ ขณะที่คุยกับหัวหน้าเลขาของไมเคิลเมื่อเจนเดินออกจากประตูกระจกบานเลื่อนเขาก็วางแก้วลงอย่างสง่างามแล้วลุกขึ้นยืนทันที"ไปกันเถอะ คุณอยู่บนเครื่องบินมานาน และตั้งแต่ลงเครื่องมาคุณยังไม่มีเวลาพักผ่อนเลย คุณคงจะเหนื่อย ให้ฉันไปส่งคุณที่ห้องของคุณไหม?”“คาลเลน เดี๋ยวก่อน ไม่เจอเพื่อนเก่าตั้งนาน ไม่คิดจะดื่มกับฉันหน่อยหรอ?”ไมเคิลยิ้มและมองจากประตูกระจกที่เขายืนพิงอยู่เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจนก็รู้สึกโล่งอก และผ่อนคลายลง เธอจึงเอ่ยขึ้น “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไม่ก้าวก่ายเรื่องของพวกคุณสองคนหรอกนะ” โดยปกติแล้วปฏิกิริยาหรือทุก ๆ การกระทำของเธอมักจะถูกจับตามองโดยคาลเลนด้วยความกระตือรือร้น แต่เขาก็เป็นคนฉลาด เขาเข้าใจทันทีและไม่ยืนกรานที่จะพาเจนกลับห้องของเธอ “ได้สิ” เขาพูดขณะหันหน้าไปทางไมเคิลที่ยืนพิงประตูแล้วยิ้ม“มันดึกมากแล้ว และการปล่อยให้ผู้หญิงคนหนึ่งกลับด้วยตัวเองเพียงลำพัง มันไม่ใช่สิ่งที่สุภาพบุรุษควรที่จะทำ”สายตาของเขาชำเลืองไปยังหัวหน้าเลขาที่ยืนอยู่ด้านข้าง “คุณยินดีที่จะให้หัวหน้าเลขานุกา
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 306 ขอโทษ และขอบคุณ
เมื่อคาลเลนได้ยินคำว่า ‘นักล่า’ อีกครั้งเขาก็ค้นพบว่าตอนนี้เขาไม่ชอบคำนี้มากยิ่งขึ้นการแสดงออกทางสายตาของหญิงสาวตรงหน้าเขาชัดเจนมาก และเธอก็มีเหตุผลมาก ในขณะนี้เขาก็เริ่มรู้สึกเสียใจเงินที่เขาใช้ก่อนหน้านี้ และโอกาสที่เขามอบให้เธอในตอนนี้ เธอบอกว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างทั้งสองอย่างเขาอยากจะพูดว่า 'ใช่ มันมีความแตกต่าง'อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาถัดไป เขาไม่สามารถเถียงได้…มีความแตกต่างจริง ๆ งั้นหรือ?เธอพูดอย่างชาญฉลาด และเขาเข้าใจอย่างชัดเจน ถ้าความเข้าใจภาษาจีนของเขาไม่ดีนัก เขาก็อาจแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เขาได้ยินมือของเขาค่อย ๆ สูญเสียเรี่ยวแรงฝ่ามือของเขาไม่มีไออุ่นของร่างกาย เขาจ้องไปที่แขนของผู้หญิงสาว มันแปลกมาก เธอมีแขนที่บางมาก และมันสามารถเติมความว่างเปล่าลงในฝ่ามือของเขาได้อย่างง่ายดายหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเริ่มพร่ามัวในสายตาของเขา เธอล่องลอยมากจนทำใหเธอดูเหมือนภาพลวงตานักล่าเหรอ?เขาเริ่มเกลียดคำนี้ไม่ว่าเขาจะมองไปที่ใหน เขาจะได้ยินการตอบสนองที่มีสติของเธอ และเห็นดวงตาที่ชัดเจนของเธอไม่ว่าสายตาที่เหลืออยู่ของเขาจะผ่านไปที่ไหน เขาจะเห็นผมสีดำข
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 307 อันไหนคือตัวจริงของเธอ
เที่ยวบินกลางคืนใช้เวลาไม่ถึงสามชั่วโมงก่อนที่จะมาถึงเอส ซิตี้ เมื่อเธอลงจากเครื่องบิน มันก็เป็นเวลา 01.00 น.เมื่อเธอเช็คเอาท์จากโรงแรมบันยัน ทรี โฮเทล เธอรีบออกไป และลืมเปลี่ยนเสื้อผ้า เนื่องจากเธอเดินทางจากใต้ไปเหนือ จึงมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงของสภาพอากาศ เมื่อเธอเดินออกจากสนามบิน ลมหนาวก็พัดเข้ามาที่คอเสื้อของเธอวิเวียนยังไม่นอน เจนลงจากเครื่องบิน และเปิดโทรศัพท์ของเธอ ในไม่ช้า มีสายที่ไม่ได้รับ และข้อความจำนวนมากไม่กังวลกับในสิ่งที่ตาไม่เห็น มือของเธอเลื่อนมัน และมันก็ไปถึงข้อความถัดไปทันใดนั้น หัวใจที่เย็นชาของเธอก็อบอุ่นขึ้นมันคือวิเวียน “คุณยังไม่นอนอีกเหรอ?”“คุณเพิ่งมาถึงจากเครื่องบินเหรอ? งั้นเดี่ยวฉันออกไปรับ”“ไม่ต้องหรอก ฉันอยู่บนแท็กซี่แล้ว”เธอวางโทรศัพท์ของเธอลง ริมฝีปากของเธอก็อดไม่ได้ที่โค้งขึ้นยิ้มอย่างเย้ยหยันที่เรียกว่าครอบครัวนั้นเทียบไม่ได้กับเพื่อนที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอเลยข้อความหนึ่งคือการบังคับเธอ ตำหนิเธอ และทำให้เธอไม่พอใจ; อีกข้อความคือรอเธอกลับมา และไปรับเธอจากสนามบินเมื่อไม่มีการเปรียบเทียบ ก็ไม่มีทางรู้ได้ ตั้งแต่เมื
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 308 ตั้งใจแน่วแน่
แสงแรกของแสงแดดในตอนเช้าสาดเข้ามาในห้องนอน และจุดของแสงแดดตกกระทบบนผ้าปูที่นอนสีขาวของเตียง แสงแดดสดใสหลายเส้นโปรยลงบนใบหน้าของหญิงสาวแม้ว่าเธอจะเหนื่อยล้าจากการขึ้นเครื่องบินในช่วงดึกของเมื่อคืนนี้ แต่อาการนอนไม่หลับของเธอก็ทำให้เธอกระสับกระส่ายในช่วงครึ่งแรกของเมื่อคืน เธอหลับไปตอนที่มันดึกมากแล้ว เมื่อรุ่งสางเธอไม่อยากตื่น เธอตัดสินใจที่จะนอนในวันนี้ ซึ่งมันหาได้ยากใบหน้าของเธอรู้สึกคัน เธอยื่นมือออกมา และโบกมือด้วยความสับสน อาการคันหายไป ไม่นานเธอก็กลับไปนอนอีกครั้ง อาการคันที่น่ารำคาญกลับมาอีกครั้งเธอทนกับความง่วงนอน และลืมตาของเธอดวงตากลมโตของเธอสบเข้ากับดวงตาคู่เล็กใบหน้าที่อยู่ใกล้เธอนั้นช่างดูคุ้นเคย คุ้นเคยมากจน ...เธอกระพริบตาแล้ว กระพริบอีกครั้ง ...ดวงตาที่ยาว และแคบที่สบเข้ากับดวงตากลมโตของเธอก็กะพริบแล้วกระพริบอีกครั้งด้วยเช่นกันหัวของเธอเต็มไปด้วยเลือดทันที และมันกำลังจะระเบิด!ทันใดนั้นเธอก็ยื่นมือของเธอออกไป และผลักโดยออกแรงมากกว่าสัญชาตญาณของเธอ "คุณกำลังทำอะไร!" เธอยกมือขึ้น และตบทำให้บรรยากาศที่เงียบสงบของเช้าตรู่ถูกทำลายลงด้วยเสียงของการตบหน้าที่
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 309 ดีมาก ในที่สุดก็ไป
เจนเพียงแค่ทำความสะอาด หยิบกระเป๋าของเธอ และจากไป โดยไม่สนใจสีหน้าผิดหวังของคน ๆ นั้นเธอยุ่งอยู่ในสำนักงานตลอดทั้งวัน วิเวียนมาที่สำนักงานแต่เช้าในวันที่ทำข้อตกลงกับเดมอนส์ ในตอนเที่ยงวิเวียนพบว่าหญิงสาวยังคงยุ่งอยู่ในห้องทำงานเธอคิดว่าการร่วมงานกับเดมอนส์ทำให้หญิงสาวมีสมาธิ และยุ่งกับงานมาก จากนั้นวิเวียนได้ยินจากเลขาว่าเจนขอให้เลขานำเอกสารทั้งหมดมาให้เธอ ไม่ว่ามันจะสำคัญกับเธอหรือไม่ก็ตามวิเวียนคิดเกี่ยวกับมัน และรู้สึกว่ามันต้องมีปัญหาใหญ่กับเรื่องนั้น ประตูห้องทำงานของประธานเปิดออกเล็กน้อย เธอต้องการจะเคาะประตู แต่เมื่อมือของเธอแตะประตู ประตูก็เปิดออกเอง จากนั้นวิเวียนก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับงานของเธอจริง ๆ“คุณดันน์” เธอเปิดประตู ก้าวเข้าไปแล้วเดินเข้าไปด้วยก้าวใหญ่ เธอรู้สึกโกรธเล็กน้อย “คุณทำสิ่งนี้ไม่ได้ ฉันรู้ว่าดันน์ กรุ๊ปมีปัญหามากมาย แต่เราไม่ได้ลงเซ็นสัญญาข้อตกลงทำงานร่วมกับเดมอนส์แล้วงั้นหรือ? เราพักผ่อนสักหน่อยไม่ได้เหรอ?”“ไม่ใช่เดมอนส์” หญิงสาวยุ่งกับงานมากจนไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา เธอตอบเบา ๆ ขณะเซ็นเอกสารในมือ“ไม่ใช่เดมอนส์เหรอ” วิเวี
Latest chapter
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 325 ฉันรักคุณ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ
