บทที่ 35 การกลั่นแกล้ง

ฝันร้ายไม่รู้จบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอยืนอยู่บนขอบหน้าผาและจู่ ๆ เธอก็ดิ่งลงเหว! ... เจนสะดุ้งตื่น

ไม่ใช่เพราะเธอตกหน้าผา แต่เป็นเพราะประตูด้านหลังเธอเปิดออกจากข้างใน

"อะไรกันเนี่ย? ทำไมเธอถึงนอนที่ประตู และไม่นอนบนเตียงของเธอ "

ซูซี่ไม่สนใจเจนทุกครั้งที่พบกัน หลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นทำตัวเย็นชาและห่างเหิน แม้ว่าเธอจะดูถูกเจน แต่เธอก็ไม่ได้คุยกับเจนเช่นกัน ราวกับว่าแค่คุยกับเจนตัวเธอก็จะถูกลดระดับลง

อย่างไรก็ตามเมื่อเช้านี้ที่หอพักทั้งสองคนเจอกัน ซูซี่ได้คุยกับเจนจริง ๆ โดยทำเหมือนเป็นการแสดงออกถึงความเมตตา

แต่…เธอไม่ได้พูดอะไรที่ดีเป็นพิเศษ มันอาจจะดีกว่าถ้าเธอไม่พูดอะไรเลย

“ประตูถูกล็อคจากด้านในเมื่อคืนนี้”

เจนพูดอย่างอ่อนโยน มีบางสิ่งที่ดีที่สุดที่ยังไม่ได้พูด

เธอไม่ได้หวังคำขอโทษ เธอแค่อยากให้ซูซี่หยุดแค่นั้น

ซูซี่พูดอย่างเมินเฉย เสียงของเธอไปถึงหูของเจน“ โอ้ ~ มันถูกล็อคจากข้างในใช่ไหม? บางทีฉันอาจจะชนมันโดยบังเอิญ ตอนที่ฉันปิดประตูเมื่อคืนนี้”

บังเอิญชนเข้าหรือเปล่า? ... คงไม่มีใครเชื่อเช่นนั้น

เจนส่ายหัว เธอไม่อยากทะเลาะกับซูซี่เพราะหัวของเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ และรู้สึ