ตอนที่ 41 แขกพากันนั่งร่วมวง อยากมีความสุข

แสงไฟจากกองฟืนกลางลานทอประกายส้มอบอุ่น สะท้อนบนใบหน้าและดวงตาของทุกคน

เสียงหัวเราะดังสลับกับเสียงไม้แตกเปรี๊ยะ ๆ กลายเป็นดนตรีประกอบของค่ำคืนนี้

แขกใหม่ที่เพิ่งมาถึงเมื่อบ่าย นั่งลงข้างเดือนพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“บรรยากาศแบบนี้…ผมไม่ได้เจอมานานแล้วครับ ที่บ้านผมไม่มีใครมานั่งล้อมกองไฟแบบนี้เลย”

เดือนหันไปมอง ดวงตาเขาเป็นประกายเหมือนเด็กที่เจอของเล่นชิ้นใหม่ “ที่นี่เราทำกันบ่อยค่ะ มันทำให้รู้สึกว่าเรามีบ้านจริง ๆ”

พี่เข้มยื่นไม้เสียบข้าวหลามให้แขกชิม “ลองดูสิ ร้อน ๆ เลย”

แขกกัดไปหนึ่งคำแล้วหัวเราะ “โห…นี่แหละรสชาติที่ผมอยากเจอ”

พอลนั่งเล่าเรื่องขำ ๆ สมัยวัยรุ่น จนทุกคนรอบวงหัวเราะเสียงดัง แม้แต่ต้นฝันก็หัวเราะตามโดยไม่เข้าใจเนื้อเรื่อง

พี่ลินดากับพี่ข้าวหอมผลัดกันลุกไปเติมซุปและเนื้อย่างให้ทุกคน จานไม้บนตักทุกคนไม่เคยว่างเปล่า

แขกใหม่หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพรอบวงอย่างเงียบ ๆ เก็บรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และแสงไฟที่เต้นระบำ

“ผมอยากให้คนอื่นเห็นภาพนี้” เขาพูดขึ้นเบา ๆ “เพราะมันคือความสุขจริง ๆ ไม่ได้จัดฉาก”

ขุนที่นั่งฟังอยู่ยิ้มมุมปาก สบตากับเดือนเพียงครู่เดียวก็เข้าใจกันโดยไม่ต้องพูด

คืนนี้…ทุกคน