บทที่ 202

“ผมไม่สนใจตระกูลซิมเมอร์ แต่ภรรยาของผมเป็นคนของตระกูลซิมเมอร์” ฮาร์วีย์ยังคงเมินเฉยและดูสงบ “ผมต้องรักเธออย่างสุดหัวใจตั้งแต่เธอเป็นภรรยาของผม นี่เป็นเหตุผลที่ง่ายที่สุด”

“อาจารย์ไนส์เวลล์ ถ้าไม่มีอะไรผมคงต้ออขอตัวก่อนเพราะภรรยาของผมรออยู่ที่บ้าน”

หลังจากนั้นฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ ไปที่โรซาลีและหันหลังเดินจากไป

เชนไม่ได้รั้งเขา เขาเพียงแค่มองไปที่ฮาร์วีย์ทางด้านหลังพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไป

‘เขาเป็นแค่เพียงผู้ชายคนหนึ่งและเขาก็ยังเด็ก แต่เขาสามารถสงบนิ่งและเมินเฉยเมื่อถูกล่อลวงด้วยเงิน อำนาจและความงาม ผู้ชายอย่างเขาจะมีความมั่นใจสูงขนาดนี้ได้ยังไง? เขาก็เป็นคนดื้อรั้นเหมือนกัน'

‘ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับทั้งเงินและอำนาจอย่างง่ายดายถ้าเขาต้องการ’

‘ในขณะนั้นเขาไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้นเพียงเพราะเขาไม่สนใจ’

‘เป็นเพราะความมั่นใจของเขาหรือเปล่า? หรือเขามีความคิดเป็นของตัวเองสูง? ’

ในขณะนั้นเชนพบว่าตัวเองมองฮาร์วีย์ไม่ออก แม้ว่าเชนจะเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างดุดันเมื่อเขายังหนุ่ม แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่ได้โดดเด่นและเก่งเหมือนฮาร์วีย์

‘เขาเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์และถูกคนอื่น ๆ ตราหน้าว่าเป็นข