ตอนที่ 25 บทลงโทษของคนดื้อ

เสียงเปิดประตูคอนโดหรูกลางกรุงเทพฯ ยามดึก แทรกความเงียบของทั้งห้อง ไฟในห้องสว่างขึ้นเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่แสงสลัวจะกลับมาครอบคลุมความเงียบสงบอีกครั้ง

ประตูปิดลงพร้อมเสียงล็อกแน่นสนิท—ขณะร่างสูงของอลิสแตร์ก้าวเข้ามาเงียบ ๆ ในอ้อมแขนของเขา…มีหญิงสาวที่ใบหน้าแดงจัด ริมฝีปากเผยอหอบหายใจแผ่วเบาอย่างไม่รู้ตัว

อลิสอุ้มลลิลไว้แน่นราวกับเธอคือของรักที่เขาหวงยิ่งกว่าชีวิต...ราวกับเป็นเจ้าหญิงที่เขาจะไม่ยอมให้ใครแตะต้อง

เขาวางเธอลงบนโซฟาหนานุ่มอย่างแผ่วเบา—ตรงกันข้ามกับสายตาคมที่ยังเปล่งแรงโทสะออกมาไม่ลดแม้แต่นิด

“อ๊ะ…บอส…”

ลลิลพึมพำ แก้มแดงซ่านเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ผสมกับความร้อนรุ่มบางอย่างที่กำลังซึมเข้าเนื้อทุกอณู เธอไม่ทันได้เอ่ยอะไรต่อ สายตาสีเทาเข้มของเขาก็เฉือนเธอแทบลุกเป็นไฟ

“…คิดยังไงถึงใส่ชุดนั้น ไปนั่งกลางคลับ…เสื้อคอวีที่ลึกจนจะถึงสะดือ?”

“ไม่ใช่สะดือซะหน่อย…” เธอบ่นอุบอิบแก้ตัว

“เงียบ”

เขาตัดบททันที เสียงต่ำกดลึกติดดุ

ดวงตาสีเทานิลฉายประกายคลั่ง ผสมกับเพลิงโทสะที่ยังไม่ลดลงแม้แต่นิดเดียว

“รู้ไหมว่าถ้าฉันไม่อยู่ตรงนั้น เธออาจจะไม่ได้กลับมาในสภาพแบบนี้เลยด้วยซ้ำ”

มือหนารั้งเธอขึ้นจาก