ประธานหญิงทวงตำแหน่งจากสามีไม่รักดี

ผ่านไปสักพัก กิจกรรมวันครอบครัวของโรงเรียนอนุบาลก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการทุกครอบครัวนั่งอยู่ที่โต๊ะที่เตรียมไว้ล่วงหน้า ลี่ลี่มองไปที่ซ่งกางที่นั่งอยู่แถวหน้า แล้วถามฉันด้วยความผิดหวังว่า“แม่คะ ทำไมพ่อถึงไม่มานั่งกับเราล่ะคะ?”ฉันบีบแก้มยุ้ยๆ ของลูกสาวเบาๆ เธออายุน้อยแค่นี้ ไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องสกปรกเหล่านี้“เพราะว่าแม่เป็นยอดมนุษย์ เพื่อความยุติธรรม พ่อเลยไปช่วยเด็กคนอื่นไงล่ะ”ในขณะนั้น ครูของโรงเรียนอนุบาลก็ประกาศเริ่มกิจกรรมแรก คือ การต่อบล็อกไม้ พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มีรางวัลให้สำหรับผู้ที่ได้ที่หนึ่งค่ะ เป็นเลโก้รูปยานอวกาศหนึ่งลำค่ะ”ลี่ลี่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที เธอชี้ไปที่ยานอวกาศ “แม่คะ หนูอยากได้!”“ได้สิ งั้นเรามาพยายามกันเถอะ!”เมื่อนาฬิกาทรายไหลใกล้จะหมด ลี่ลี่ชูมือเล็กๆ ขึ้นมาแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า“คุณครูคะ พวกเราต่อเสร็จแล้วค่ะ!”คุณครูเดินเข้ามาพยักหน้า กำลังจะประกาศ ทันใดนั้นก็มีเด็กชายคนหนึ่งวิ่งพรวดมาจากแถวหน้าเป็นเล่อเล่อ เขาปัดบล็อกไม้ที่เราต่อไว้จนล้มครืนลง แล้วพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า“แบบนี้ที่หนึ่งก็เป็นของผมแล้ว!”ลี่ลี่มองบ

ซ่งกางผู้ถูกรายล้อมด้วยผู้คนราวกับดวงดาว ในดวงตากลับฉายแววตาไม่อยากเชื่อ พลางก้มหน้ามองมาที่ฉันฉันใช้มือข้างหนึ่งยันพื้น ค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นยืนทั้งๆ ที่เจ็บปวด มุมปากเหยียดยิ้มเย็นเยียบเมื่อเห็นว่าเรื่องราวเริ่มบานปลาย ผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลก็รีบวิ่งเข้ามา ขมวดคิ้วพลางพูดกับฉันอย่างจริงจังว่า“คุณแม่ลี่ลี่ คุณอย่าดื้อรั้นไปเลย รีบไปขอโทษคุณซ่งกับคุณนายซ่งเถอะ คนอ่อนแอจะไปต่อกรกับผู้มีอำนาจได้ยังไงกัน!”ฉันส่ายหน้าให้กับผู้อำนวยการ เธอจ้องมองฉันแล้วถอนหายใจ“ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนมีคุณธรรม ไม่โกหก แต่ความจริงก็คือความจริง กลุ่มบริษัทใหญ่ๆ ที่อยู่มาเป็นร้อยปีพวกนั้นมีอำนาจมากมาย คุณจะไปหาเรื่องพวกเขาไหวได้ยังไง!”ในเวลานี้ บรรดาเหล่าหัวกะทิในชุดสูทที่ลงมาจากรถยนต์คันหรูใกล้จะเดินมาถึงลานจัดกิจกรรมแล้วบรรดาคนที่กำลังรอดูละครฉากนี้ คนที่คอยประจบสอพลอซ่งกาง รวมถึงเหล่าผู้ปกครองที่กำลังถือโทรศัพท์มือถืออยู่ ต่างก็มีสีหน้าราวกับว่ากำลังรอคอยการแสดงที่น่าตื่นเต้นที่จะเริ่มขึ้นพวกเขายักคิ้วหลิ่วตา มองมาที่ฉันอย่างสะใจมีเพียงซ่งกางที่ก้าวออกมาข้างหน้า ลดเสียงลงต่ำจ้องมองฉัน แล้วถาม

ซ่งกางเช็ดหน้า แล้วจู่ๆ ก็หัวเราะออกมา เขาจ้องมองฉันอย่างเย็นชา“เธอรู้หมดแล้วสินะ” “แล้วยังไง ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว ถึงหย่า ฉันก็แบ่งทรัพย์สินของเธอไปได้ครึ่งหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้น”“ตอนที่เธอท้องและคลอดลูก ฝ่ายธุรกิจของบริษัทก็ตกอยู่ในการควบคุมของฉันแล้ว ฉันสามารถพึ่งพาตัวเองได้!”ฉันก็หัวเราะออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะฉันยินยอม พวกแกนนำฝ่ายธุรกิจและนักเรียนนอกเหล่านั้นจะฟังคำสั่งของเขาได้ยังไงยิ่งไปกว่านั้น การตัดสินใจที่สำคัญของบริษัทล้วนมาจากฉัน ส่วนเขาเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่วางอยู่บนกระดานแต่ชัดเจนมากว่า หมากตัวนี้ไม่ได้คิดแบบนั้นฉันให้เสี่ยวหลิวยื่นข้อตกลงการหย่าให้เขา“อะไร?! ออกไปแต่ตัว ซูอวี่ เธอฝันอยู่เหรอ! นี่มันเป็นไปไม่ได้!”“ถ้าอยากหย่า ต้องแบ่งสมบัติครึ่งหนึ่งของตระกูลซูให้ฉัน!”ซ่งกางฉีกข้อตกลงการหย่าออกเป็นชิ้นๆ มองฉันอย่างยั่วยุฉันเรียกเสี่ยวหลี่จากฝ่ายบุคคล ให้ยื่นจดหมายไล่ออกให้ซ่งกางเขาก็ฉีกมันเป็นชิ้นๆ อีกครั้ง ฉันมองดูเศษกระดาษที่ปลิวว่อนแล้วก็หัวเราะออกมานี่ไม่เป็นไร เพราะวันนี้เป็นเพียงการแจ้งให้ทราบ อย่างที่ทุกคนพูด ทีมทนายของฉันไม่เคยแพ้คด