Masukจากนั้นศึกรักบนโซฟาก็เริ่มขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง ต่อมาเบอร์นาโดก็อุ้มร่างอ่อนระทวยของอมิยาเข้าสู่ห้องน้ำ จัดการอาบน้ำให้หล่อนอย่างอ่อนโยน ไม่ลืมที่จะจัดการส่งหล่อนไปชมสวรรค์ด้วยปลายลิ้นนุ่มในห้องน้ำนั้นทางด้านนิคนั้น เมื่อเดินลงบันไดวนมา สายตาเข้มเหลือบไปมองนางเงือกน้อยที่ยังคงดำผุดดำว่ายอยู่ในสระน้ำ จีน่าเห็นร่างสูงโปร่งของเขาก็ทำให้รู้สึกประหม่าและหัวใจเต้นผิดจังหวะไปนิดหนึ่ง เขาหันมามองทำให้สายตาปะทะกัน หญิงสาวรีบเมินสายตาแล้วดำลงไปในน้ำทันที หล่อนว่ายน้ำนานเป็นเวลาหลายชั่วโมงโดยไม่หยุดนิคเดินผ่านสระเข้าไปยังตัวบ้านชั้นล่าง เขาตรงไปยังห้องครัวเพราะรู้สึกหิว ห้องครัวใหญ่มีเคาเตอร์ยาวที่มีเก้าอี้สูงนั่งมองทะลุเห็นสระน้ำอย่างชัดเจน ชายหนุ่มยกน้ำเปล่าขึ้นดื่ม สายตาคมจ้องมองไปยังสระน้ำอย่างไม่ได้ใส่ใจนักหล่อนว่ายน้ำอึดเสียจริง เขาเห็นหล่อนว่ายทุกวัน วันละหลายชั่วโมง ชายหนุ่มยกแก้วน้ำขึ้นดื่มจนหมด จากนั้นก็ลุกขึ้น อดไม่ได้ที่จะชำเลืองสายตาไปยังสระอีกครั้ง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อไม่เห็นร่างบางดำผุดดำว่ายอยู่ หายไปไหนเร็วจริง ชายหนุ่มนึกกังขาสงสัย“ขึ้นเร็วไปหน่อยมั
“อ๊ะๆ...เบิร์น...โอววว...แอมเสียวมาก...อูวย์”หล่อนเริ่มร้องครางดังเมื่อชายหนุ่มจับขาทั้งสองแยกอ้ากว่าเดิมแล้วส่งนิ้วเข้าไปในทางรักที่มีน้ำใสหล่อลื่นไหลซึมออกมาจนเปียกชื้นทั่วเนินเนื้องาม“โอ แอม...เธอร้อนและตอดแบบนี้ ฉันอยากเข้าไปในตัวเธอแล้ว อ่า”เขาพึมพำพร้อมกับอ้าปากดูดเกสรอ่อนจนอมิยาร้องระงมเด้งร่างเร่าๆ“โอว...เบิร์น...อ๊าๆ แอมจะไม่ไหวแล้วนะ...อ้ะๆ”“ปล่อยออกมาสิแอม ฉันรอกินอยู่ ไม่ได้กินน้ำหวานเธอนานเหลือเกินแล้ว”เขาส่งเสียงกระซิบพร่าทำการฉกลิ้นเข้าออกตรงปากทางขึ้นสวรรค์รัวเร็วสลับกับการปาดตวัดเลียฉวัดเฉวียนตรงปลายจงอยเกสร เพียงเท่านั้นอมิยาก็ร้องกรี๊ดยาวแล้วปลดปล่อยความอึดอัดเป็นสายธารออกมาอย่างรุนแรง เบอร์นาโดอ้าปากรับอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มดื่มกินน้ำหวานของเมียรักจนพอใจจากนั้นก็จับร่างอมิยาให้คลานสี่ขาบนโซฟา ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นยืนขยับเข้าไปประชิดด้านหลัง สะโพกโด่งงอนแอ่นรอรับการโจมตี“อ่า แยกขาอีกหน่อย...โอวว เซ็กซี่มากเมียฉัน”เบอร์นาโดครวญกับความสวยงามตรงหน้า มือใหญ่ถูกส่งไปลูบคลำตรงพื้นที่อันอ่อนนุ่ม คลำหาปากทางขึ้นสวรรค์เจอแล้วก็ทำการส่งนิ้วเข้าออกเพื่อบิลท์อารมณ์ให้หญิงส
“ดีมากตาเบิร์น ลูกชายฉันฉลาดขึ้นมากตั้งแต่ได้เมียอย่างหนูแอม”มารดาเอ่ย ซึ่งเบอร์นาโดไม่แน่ใจว่ามันเป็นคำชมหรือคำด่ากันแน่ สองแม่ลูกคุยกันอย่างเจ้าเล่ห์ต่อจนได้บทสรุปจึงวางสายเบอร์นาโดยิ้มกริ่มเดินมานั่งกระแซะข้างๆ อมิยา หญิงสาวแกล้งส่ายหน้าส่งสายตาระอาในความเหลี่ยมจัดของเขาแม้แต่กับน้องชายก็ไม่เว้น“เหนื่อยไหม เธอหิวหรือยัง ฉันจะให้คนเอาของว่างมาเสิร์ฟในนี้ดีมั้ย”เขาถามเสียงนุ่ม มือใหญ่เอื้อมมาปัดผมให้อย่างอ่อนโยน อมิยาพิงร่างไปซบกับอกเขาแล้วยกขาขึ้นเหยียดยาวไปกับโซฟาอย่างผ่อนคลาย ความเจ็บไม่มีแล้ว เหลือเพียงแผลเป็นสีชมพูที่ตรงถูกกระสุน เขาดึงหล่อนให้นอนลงไปหนุนตักเสียเลย“ยังไม่หิวค่ะ คุณให้แอมทานมาตลอดทาง”หญิงสาวกล่าว เอื้อมมือไปดึงจมูกเขาอย่างแกล้งๆ เขาจับมือหล่อนมาหอมทีละนิ้ว“ต้องกินให้มีแรง”เขากล่าวพร้อมกับส่งสายตาวิบวับเป็นประกายมาให้ อมิยาแสร้งทำเป็นหน้าตายไม่รู้เรื่อง“คุณจะแกล้งนิคเหรอเบิร์น จะดีเหรอคะ”“ดีสิ คุณแม่ยังชอบแผนของฉันเลย”เขากล่าวตอบด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจเสียเต็มประดา อมิยาแกล้งส่ายหน้าอีกครั้งแต่ก็ยิ้มออกมาเมื่อเขาส่งสายตาอ้อนปริบปรอยมาให้“คืนนี้ต้องโต้รุ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”อมิยาเอ่ยโต้ตอบอย่างถ่อมตัว นิคมองหน้าพี่ชายที่ยังทำหน้ายุ่งอยู่“ตกลงว่ารู้จักกันแล้วนะ”เบอร์นาโดเอ่ยสรุปเสียงเข้มไม่วาย อมิยาลูบหลังเขาเบาๆ อย่างเอาใจ“แอมไม่เคยเจอคุณนิคหรอกค่ะ แค่เคยเห็นทางทีวีบ้าง แอมไม่รู้ว่าเขาเป็นน้องชายคุณ จนกระทั่งตอนที่คุณเล่าให้ฟังครั้งก่อน แอมเลยเดาเอาว่าเป็นนิคซูเปอร์เชฟที่แสนโด่งดังที่เกาะอังกฤษ”อมิยาเอ่ยตอบ เบอร์นาโดพยักหน้ารับรู้“โอเค...รู้จักกันแล้วก็ไปได้ไอ้นิค ว่าแต่เกือบสามอาทิตย์แกอยู่ได้โดยไม่กลับอังกฤษ แสดงว่าที่ผ่านมาแกโกหกแม่น่ะสิ เรื่องงานยุ่งกลับมาไม่ได้ แกมันเหลือเกินจริงๆ”ทำเสียงบ่นน้องชายราวกับตัวเองดีเหลือเกิน ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองก็หนีมาอยู่ลาสเวกัสเช่นเดียวกัน“ผมไม่ได้โทรเพราะพี่สั่งไม่ให้โทร”นิคพาซื่อเชื่อพี่ชายจริงๆ ถึงสามอาทิตย์ ชายหนุ่มยังคงคาใจเรื่องมารดาที่เบอร์นาโดใช้เป็นข้ออ้างหลอกล่อเขาให้บินกลับมาจากอังกฤษ“ตอนนี้แม่โอเคแล้ว แต่ห้ามแกถามอะไรแม่ ห้ามพูดถึงเด็ดขาดเข้าใจไหม มันเป็นเรื่องเปราะบางสำหรับแม่มาก” เบอร์นาโดเอ่ยด้วยน้ำเสียงขึงขังแกล้งอำน้องชายต่อไป“บ้าเหรอเบิร์น ผมห่วงแม่เหมือนกันนะ จะไม่ใ
สองวันต่อมา เบอร์นาโดพาอมิยากลับบ้านที่ลาสเวกัสในเวลาบ่ายคล้อย มารดาของชายหนุ่มไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไรนัก เพราะกำลังเห่อว่าที่ลูกสะใภ้ตามประสาคนไม่มีลูกสาว เธอรักอมิยาพอๆกับที่รักจีน่าแล้วเวลานี้เบอร์นาโดแอบถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อไทสันขับรถถึงบ้าน ชายหนุ่มประคองอมิยาลงจากรถ“...คิดว่าแม่จะยึดเมียฉันเสียแล้ว”ชายหนุ่มแกล้งกล่าวพร้อมกับหันมาหอมแก้มอมิยาฟอดใหญ่ หญิงสาวหัวเราะกับประโยคของเขา“ความจริงแอมยังอยากอยู่กับพวกท่านยาวอีกหน่อยนะคะ”“บ้าเหรอ แค่นี้ฉันก็แทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว ขืนอยู่ต่อฉันต้องขาดใจตายไปจริงๆ แน่ เธอใจร้ายเชื่อแม่ไปเสียหมดแบบนั้น”คนตัวสูงทำเสียงต่อว่าในตอนท้าย กล่าวหาที่หล่อนเชื่อมารดาเขาในเรื่องแยกห้องกันอยู่และไม่ยอมให้เขาเซ้าซี้อยู่ดึกดื่น เขาถูกมารดาไล่ออกจากห้องหล่อนทุกคืน ท่านเองอยู่รอจนแน่ใจว่าเขาจะไม่แอบกลับไปหาอมิยาอีกสุดยอดว่าที่แม่สามีจริงๆ“อย่าทำเป็นเด็กๆ ตัวออกโต คุณแม่เป็นห่วงแอมนี่คะ” หญิงสาวเอ่ยโต้ เขาทำหน้ามุ่ยนิดหนึ่ง“ห่วงกลัวฉันจะทำอะไรเมียตัวเอง บ้าแล้ว จะไปทำอะไรเธอได้ ฉันเป็นห่วงเมียฉันเหมือนกันนะ แค่อยากกอดอยากนอนคุยด้วยเท่านั้น
“อะไรกันตัวเองเจ็บขนาดนี้ยังจะห่วงของอีกหรือแอม อยู่ที่เพื่อนของเธอมั้ง ผู้ชายคนที่เป็นตำรวจ รอให้เธอหายก่อนแล้วฉันจะสัมภาษณ์เธอ มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับเมียตัวเองอีกหือ” เขาแกล้งทำเสียงคาดคั้น“เอาไว้หายก่อน แล้วแอมจะเล่าให้ฟังนะคะ” หญิงสาวกล่าว เบอร์นาโดพยักหน้าอย่างว่าง่าย ภายในใจยอมรับล่วงหน้าแล้วอย่างเงียบๆ ว่าเมียของเขานั้นจะต้องมีประวัติไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน “คุณพ่อของคุณเป็นยังไงบ้างคะ”“ท่านไม่เป็นอะไรมาก สายๆ คงจะพากันมาเยี่ยมเธอ ตอนนี้เธอเป็นคนโปรดของคุณแม่ฉันไปแล้วนะ ฉันบอกเอาไว้ก่อนกลัวเธอจะตกใจ การเป็นคนโปรดของคุณแม่นั้น ฉันไม่แน่ใจว่าเธอจะโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่นะ” เบอร์นาโดเอ่ยกลั้วหัวเราะนิดหนึ่ง มารดาได้โทรมาถามทุกชั่วโมงเมื่อคืนนี้ และได้บอกว่าจะทำอาหารสำหรับคนป่วยมาให้อมิยาด้วยตัวเอง“ฟังพูดเข้า อันที่จริงท่านน่ารักดีค่ะ ท่านรักคุณมาก ทำให้แอมรักท่านไปด้วย เรารักผู้ชายคนเดียวกัน” อมิยาเอ่ยพร้อมกับยิ้มบางให้ ทำเอาคนถูกรักถึงกับยิ้มแก้มปริทีเดียว ปากได้รูปก้มมาจุ๊บปากอิ่มนิดหนึ่ง“ปากดีแบบนี้ หายแล้วเตรียมรับรางวัลเลย” เขากระซิบพร้อมกับจูบตรงขมับ อมิยาแกล้ง







