Share

บทที่ 764

Auteur: กระจอก
“แต่ว่าตั้งแต่วันนั้น พวกเขาก็หายตัวไปในกลีบเมฆ ไม่พบเจออีกเลย”

นี่มัน...

หลิ่วชิงเหอถูกฉู่เฉินจี้ถามจนพูดตะกุกตะกัก

เธออยากจะบอกจริงๆ ว่าพ่อมแม่ของฉู่เฉินไม่ได้ไปเมืองเอกของมณฑลเพียงเพราะคำพูดของเธอ แต่เป็นคำพูดของคนอื่น

เพียงแต่ว่าคำพูดพวกนี้ เธอไม่กล้าพูดออกไป

เพียงแค่พูดชื่อของคนนั้นออกไป ทุกสิ่งที่เธอมีอยู่ตอนนี้ หรือแม้แต่สิ่งที่ฉู่เฉินกำลังมีอยู่ตอนนี้อาจจะหายไปในพริบตา

“ฉู่เฉิน ถ้าแกอยากจะรู้ว่าในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น งั้นแกก็ไปสืบเอาเอง ถ้าแกหาเบาะแสอะไรไม่เจอ แม้ว่าฉันจะบอกทุกอย่างกับแกไป แล้วแกจะทำอะไรพวกเขาได้?”

หลิ่วชิงเหอพูดปลอบและพยายามเกลี้ยกล่อม

ฉู่เฉินกระตุกคิ้ว หรี่ตาจ้องมองไปที่หลิ่วชิงเหอแล้วพูดขึ้นมาว่า “เรื่องในตอนนั้นฉันต้องสืบเองแน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าถ้าให้ฉันรู้ล่ะว่าเธอมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่”

เมื่อเผชิญกับสายตาที่เย็นชาและเต็มไปด้วยความอาฆาตของฉู่เฉิน หลิ่วชิงเหอก็กลัวจนเซถอยไปหลายก้าว

“ฉู่เฉิน ฉันบอกไปแล้วนะว่าฉันสามารถสาบานกับฟ้าดินเลยก็ได้ ฉันไม่มีส่วนรู้เห็นจริงๆ เรื่องในตอนนั้นมันซับซ้อนกว่าที่แกคิดไว้มาก ฉั
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1148

    “จะไปไม่ไป ถ้าไม่ไป ผมจะกลับไปแล้วนะ!”ฉู่เฉินเข้าไปนั่งในรถทหาร เหลือบตามองเฉินเย่ว์เอ๋อร์อย่างเย็นชาแวบหนึ่งเฉินเย่ว์เอ๋อร์จ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉิน กำหมัดจนเกิดเสียงดังกรอบแกรบ!ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะซ่งหนิงซวงสั่งไว้ว่าจะต้องรับฉู่เฉินไป เธออยากจะไล่ฉู่เฉินลงไปจากรถจริง ๆ! “เหอะ คนแซ่ฉู่ ไม่ช้าก็เร็วต้องมีวันที่ฉันจะให้คุณต้องชดใช้!” เฉินเย่ว์เอ๋อร์เข้าไปนั่งในรถด้วยสีหน้าย่ำแย่อย่างยิ่ง ก่อนจะสั่งคนขับรถด้วยเสียงเย็นชาว่า “ขับรถ!” เมื่อเห็นฉู่เฉินจากไปแบบนี้ คนในตระกูลอู๋ก็มองหน้ากันเองอู๋อิงฉยงยิ่งดูเหมือนกับกินมะระเข้าไป สีหน้างอง้ำ โดนฉู่เฉินปฏิเสธซึ่ง ๆ หน้า แล้วจะให้เขาไปอธิบายกับโจวจื้ออย่างไรล่ะ!แต่คนที่มึนงงกว่าคนในตระกูลอู๋ก็คือฟางอวี่เจิ้ง ดูจากการที่ฉู่เฉินและคุณนายอู๋หายตัวไปด้วยกันหนึ่งชั่วโมงกว่า ต่อให้ฟางอวี่เจิ้งไม่ได้อยู่ที่เหตุการณ์ ก็เดาได้คร่าว ๆ ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเกรงว่ามีเพียงอู๋อิงฉยงที่ยังไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อยละมั้ง?ฟางอวี่เจิ้งเองก็รู้สึกนับถือไม่ไหวแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ว่าอย่างไรก็ดูไม่ออกเลยว่าฉู่เฉินจะมีจิตวิญญาณของโจโฉด้วย? .......

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1147

    ฉู่เฉินได้ยินคำกล่าวก็ขมวดคิ้วกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“ไม่สามารถบอกให้ชัดเจนด้วยคำพูดไม่กี่คำได้ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะส่งรถไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”ซ่งหนิงซวงพูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจ“คฤหาสน์ตระกูลอู๋ในเมืองเอกของมณฑล!”ตระกูลอู๋?ซ่งหนิงซวงอึ้งเล็กน้อยไม่กี่วินาที ก่อนจะพยักหน้ากล่าวทันทีว่า “โอเคค่ะ ฉันจะส่งคนไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”เมื่อพูดจบ ทางฝั่งซ่งหนิงซวงก็วางสายอู๋อิงฉยงเห็นฉู่เฉินวางสายแล้วก็เอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “นึกไม่ถึงเลยว่าคุณฉู่จะมีความสัมพันธ์กว้างขวางขนาดนี้ แถมยังมีเพื่อนในกองทัพด้วย?”ฉู่เฉินเพียงยิ้มบาง ๆ ไม่ออกความเห็นอะไรเมื่อเห็นฉู่เฉินไม่อยากพูดอีก อู๋อิงฉยงก็ไม่สะดวกถามต่อ ดังนั้นจึงได้แต่เอ่ยเข้าเรื่องว่า “คุณฉู่ คุณโจวจากเมืองหลงจิงหวังว่าจะได้พบคุณฉู่สักครั้ง ไม่ทราบว่า...”“ไม่ว่าง!”ฉู่เฉินปฏิเสธทันทีอู๋อิงฉยงอึ้งไป แล้วยิ้มแหย ๆ พร้อมกับอธิบายว่า “คุณฉู่ คุณโจวท่านนี้คืออัจฉริยะในวงการแพทย์ของภาคเหนือทั้งหมด ถ้าเกิด...” ไม่รอให้อู๋อิงฉยงพูดจบ ฉู่เฉินก็ขมวดคิ้วพูดว่า “ที่ผมพูดเมื่อกี้ยังชัดเจนไม่พอหรือไงครับ? ผมบอกว่าไม่ว่าง ก็คือไม่ว

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1146

    ฉู่เฉินพูดพลางยื่นยาควบคุมสตรีใส่มือของหลี่ซินหลานหลี่ซินหลานมองเม็ดยาที่ฉู่เฉินส่งมาถึงมือเธอ แล้วกลืนน้ำลายหนัก ๆ เธอย่อมรู้ว่ายาที่ฉู่เฉินให้เธอมีไว้เพื่ออะไรแต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีทางถอยใด ๆ แล้ว เธอเก็บยาควบคุมสตรีให้เรียบร้อยพลางถอดถุงน่องที่โดนฉีกขาด แล้วหยิบน้ำหอมจากในตู้เสื้อผ้าออกมาฉีดบนตัวเพื่อกลบกลิ่นเหงื่อ “ได้ค่ะ งั้นฉันจะเชื่อฟังคุณ แต่ว่า คะ...คุณจะต้องรักษาลูกชายฉันให้หายเท่านั้นนะ!” หลี่ซินหลานยังคงนึกถึงความปลอดภัยและชื่อเสียงของอู๋ตี๋อยู่เสมอ แม้ว่าวันหนึ่งเรื่องของเธอกับอู๋อิงเทียนจะแดงขึ้นมา แต่อู๋ตี๋ก๋เป็นลูกหลานของตระกูลอู๋อยู่ดีต่อให้เธอถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ อาศัยลูกชายสุดที่รักอย่างอู๋ตี๋คนนี้ เธอก็ไม่มีทางโดนไล่ออกจากบ้านแบบหมดตัวอย่างแน่นอน“วางใจได้เลย เดี๋ยวผมจะไปฝังเข็มให้เขาเดี๋ยวนี้!”ฉู่เฉินพูดจบก็หยิบเข็มเงินหนึ่งเล่มออกมาจากในแขนเสื้อ ก่อนจะเดินออกจากห้อง เขายังไม่วายตบบั้นท้ายหลี่ซินหลานไปหนึ่งฉาดหลี่ซินหลานลูบก้นที่โดนตีจนเจ็บ ก่อนจะถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดุดัน“จริงสิ มีเรื่องที่ลืมบอกคุณไปเลย ตั้งแต่นี้ไป คุณต้องรายงานทุกความเคลื่อนไหวข

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1145

    ฉู่เฉินมองลงมายังหลี่ซินหลานที่ทรุดตัวอยู่บนพื้น แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง “คุณเป็นแม่เลี้ยงของเธอ จะมาโดนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ควบคุมได้ยังไง?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ร่างกายของหลี่ซินหลานก็แข็งทื่อขึ้นทันใด กัดฟันเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ฉู่เฉินและกล่าวว่า “ถูกเธอควบคุมงั้นเหรอ? ถ้าอู๋อิงฉยงรู้เรื่องของคุณและฉันแล้ว ไม่เพียงแต่ฉันจะตายเท่านั้น คุณก็อย่าหวังว่าจะเอาตัวรอดไปได้คนเดียวเลย!”ฉู่เฉินส่ายศีรษะพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์กล่าวว่า “ตระกูลอู๋ไม่ได้อยู่ในสายตาของผม ต่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา เมื่ออยู่ต่อหน้าผมก็ไม่คุ้มค่าให้พูดถึง!”หลี่ซินหลานกำหมัดแน่น หลังจากที่ถูกฉู่เฉินเล่นสนุกด้วยแล้วก็ถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี!ต่อให้จะไม่สนใจใยดี ฉู่เฉินก็เปลี่ยนไปเร็วเกินไปหน่อยไหมไออุ่นที่ยังคงเหลืออยู่บนร่างกายยังไม่จางหาย ฉู่เฉินก็คิดจะทิ้งเธอและชิ่งหนีไปงั้นเหรอ?ไม่มีทาง!เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ซินหลานก็ลุกขึ้นจากพื้นทันที จับแขนของฉู่เฉินแน่นและกล่าวว่า “ยังไงฉันก็ไม่สนหรอกนะ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณบังคับให้ฉันทำแบบนี้!”“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1144

    เมื่ออู๋อิงฉยงเห็นอู๋เพ่ยเพ่ยทำท่าเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ลังเล ใจก็อดเป็นห่วงอาการของอู๋ตี๋ขึ้นมาไม่ได้อู๋เพ่ยเพ่ยรีบส่ายหน้าและกล่าวว่า “เปล่าค่ะ... อู๋ตี๋กำลังนอนกลางวันอยู่ หนู... หนูไม่เห็นหลี่ซินหลานอยู่ในห้องของอู๋ตี๋ค่ะ”“แล้วทำไมลูกไม่ไปหาล่ะ? หรือต้องให้พ่อไปที่นั่นเอง?”อู๋อิงฉยงก็เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว ปกติแล้วหลี่ซินหลานไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักกาลเทศะนี่?ทำไมต้องทำให้เขาเสียหน้าในตอนที่ฉู่เฉินเป็นแขกมาที่บ้านด้วยนะ?หืม?อู๋อิงฉยงเหลือบมองที่นั่งของฉู่เฉินโดยไม่รู้ตัวและขมวดคิ้วพลางกล่าวว่า “คุณฉู่ไปเข้าห้องน้ำครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่ออกมาอีก?”“อีกเดี๋ยวลูกเรียกคนรับใช้ไปดูในห้องน้ำหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น!”อู๋เพ่ยเพ่ยทำได้เพียงพยักหน้าซ้ำๆ และเดินไปทางคฤหาสน์ครั้งขณะเดินกลับไป อู๋เพ่ยเพ่ยก็แอบคาดเดาว่าผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว หลี่ซินหลานกับฉู่เฉินก็ควรจะเสร็จธุระกันแล้วใช่ไหม?แต่เมื่อเธอมาถึงหน้าประตูห้องแต่งตัวอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงหายใจหอบหนักของหลี่ซินหลานนอกจากนี้ เสียงหอบหายใจของเธอ เห็นชัดว่ายังแฝงไว้ด้วยอารมณ์ที่ถูกกดเอาไว้ ราวกับอดกลั้นเอาไว้เป็นเวลาน

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1143

    “ไม่เคยคิดว่าหลี่ซินหลานคนนี้เป็นผู้หญิงใจง่าย!”ขณะดู อู๋เพ่ยเพ่ยก็อดไม่ได้ที่จะแอบด่าหลี่ซินหลานในใจว่าไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว กล้าดียังไงถึงได้ไปแอบกินกับฉู่เฉินที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันในห้องแต่งตัว?ฉากนี้ไม่เพียงแต่ทำให้อู๋เพ่ยเพ่ยตกใจอย่างมากเท่านั้น และยังทำลายทัศนคติสามด้านของเธอไปอย่างสิ้นเชิงอีกด้วย!แม้ว่าอู๋เพ่ยเพ่ยจะได้รับการอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ขัดต่อหลักศีลธรรม แต่เธอก็ไม่สามารถละสายตาไปได้เห็นเพียงฉู่เฉินคว้าผมของหลี่ซินหลานแล้วจับเธอกดเข้ากับผนัง จากนั้นก็กระชากกระโปรงรัดรูปของเธอออก“ฉู่เฉิน คุณอย่าทำถุงน่องฉันขาดนะ!”เมื่อหลี่ซินหลานเห็นว่าฉู่เฉินหยาบกระด้าง จึงรีบหันศีรษะไปเตือนเขาหนึ่งประโยคแต่แล้ววินาทีต่อมา ก็ได้ยินเพียงเสียงแคว่ก ถุงน่องของหลี่ซินหลานถูกฉีกขาดเป็นทางยาว ต้นขาขาวผ่องก็เผยออกสู่อากาศทันที“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง!”หลี่ซินหลานเบิกตากว้าง มองที่ฉู่เฉินด้วยสายตาที่มีความกังวลเต็มเปี่ยมถุงน่องคู่นี้เธอเพิ่งซื้อมาเมื่อสองวันนี้เองและซื้อมาแค่คู่เดียวเท่านั้น ถ้าออกไปข้างนอกแล้วอู๋อิงฉยงจับได้ว่าเธอเปลี่ยนถุงน่องล

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status