บทที่ 984

ถึงขนาดที่อยู่ห่างจากระดับควบแก่นแท้แค่ครึ่งก้าวเท่านั้น

เป็นอย่างที่คาดไว้จริง ๆ

ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย และชี้ไปยังเจียงเยว่ตงที่อยู่ทางด้านข้างแล้วพูดว่า “กินหมอนี่ซะ”

เจ้าทึ่มทำเช่นเดิมอีกครั้ง

แค่ครึ่งชั่วโมงสั้น ๆ พวกตู้เทียนหัวก็เหลือแค่โครงกระดูกเท่านั้น

แต่สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินไม่เข้าใจมาก ๆ ก็คือลมปราณบนร่างของเจ้าทึ่มไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ อีกเลย ตรงกันข้าม ดวงตาที่เคยดูไม่ค่อยเฉลียวฉลาดคู่นั้นของเขาราวกับฉายรัศมีแห่งสติปัญญาขึ้นมาแวบหนึ่ง

“ทำไมระดับพลังของนายถึงไม่เพิ่มขึ้นแล้วล่ะ?”

ฉู่เฉินมองสำรวจเจ้าทึ่มด้วยสีหน้างุนงง

“ผมรู้สึกว่าเหมือนมาถึงจุดคอขวดแล้ว”

เมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปาก ฉู่เฉินก็ตกใจจนสะดุ้ง

นะ...นี่เจ้าทึ่มพูดออกมาได้ด้วย?

ซี้ด!

วินาทีถัดมา ฉู่เฉินเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

เฉินไห่เสวียนเพิ่มพลังของเจ้าทึ่มจริง ๆ แต่ดูเหมือนตู้เทียนหัวกับเจียงเยว่ตงจะบำรุงสมอง

ทว่าปัญหาสำคัญคือใจจริงของฉู่เฉินไม่ต้องการให้เจ้าทึ่มมีสมอง คงอยู่ในสภาพกึ่งโง่กึ่งฉลาดตลอดไปก็ดีมากอยู่แล้ว

นี่แม่งสิ้นเปลืองแล้ว

ฉู่เฉินเดินวนอยู่ที่เดิมด้วยความกังวลใจ ขบคิดอย่างหน