EP 11 ปากหมา 18+++

"ส่งยามา"

เธอก้มหน้านี้คำพูดนั้นของเขา ด้วยมันกำลังทำให้หัวใจเธอเต้นแรงผิดจังหวะแทบจะทะลุออกมานอกอก

"ไม่มีทาง ขึ้นมานั่งข้างฉันนี้ ฉันจะทาให้"

มือหนาตบเบาๆ ลงบนเตียงนอนนุ่ม เชื้อเชิญให้เธอขึ้นมานั่งเคียงข้าง

"งั้นก็ไม่ต้องทา"

"แพรพลอย"

หญิงสาวไม่ได้สนใจเขาต่อเพราะได้เวลาที่คนป่วยจะพัก เธอหันมาจัดการกับที่นอนของตัวเอง

โซฟาตัวใหญ่ที่ดูท่าแล้วเจ้าของห้องจะไม่ค่อยได้ใช้ เธอจัดการเปลี่ยนมันให้เป็นที่นอนสำหรับคืนนี้

แมกซ์แวลล์จ้องมองหญิงสาวไม่วางตา เธอทำให้เขาต้องเปลี่ยนแปลงหลายอย่างรวมถึงอ่อนข้อให้เธอด้วย ใครมันจะกล้ามาขัดใจเขาได้แบบเธอไม่มีอีกแล้ว

"หลับหรือยัง"

"หลับแล้ว"

เสียงงัวเงียของแพรพลอยที่เพิ่งจะเข้าสู่ห้วงนิทราพูดตอบแบบขอไปที

"ฉันยังกินยาไม่ครบ"

"หื้ม"

"มียาบำรุงอีกอยู่ในลิ้นชัก ฉันหยิบไม่ถึง"

ร่างบางในชุดนอนกระโปรงลายดอกไม่เล็กๆ น่ารัก ลุกขึ้นงัวเงียด้วยความง่วง ผมเผ้ายุ่งเหยิง เดินกึ่งหลับกึ่งตื่นไปหายาตามที่เขาบอก

"ว้าย"

ร่างเล็กเดินเข้ามาใกล้เขา เธอลืมไปว่าคนที่อยู่กับเธอเจ้าบทบาทแค่ไหน เขารวบร่างบอบบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด กอดเธอนิ่งเนิ่นนานให้หายคิดถึง จมูกโด่งฝั่งลึกลงกับพวงแ