Share
บทที่ 195
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 196
เหลยเทียนสงกระสับกระส่ายอยู่ในห้องทำงาน เดินไปมาเหมือนมดบนหม้อไฟเขาพึมพำเป็นครั้งคราว แต่ผู้ช่วยไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดเลย ราวกับว่าเขาสูญเสียจิตวิญญาณ!ทุกคนในแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ยไม่เคยเห็นเขาแบบนี้มาก่อนเลขารีบเข้ามาจากข้างนอกอย่างเร่งรีบโดยลืมแม้แต่เคาะประตูหัวใจของเขาเต้นรัว โดยคิดว่าความผิดพลาดแบบนี้ อาจทำให้เหลยเทียนสงโกรธจัด"คุณเหลย ตรวจเจอแล้ว!" เขาพูดอย่างระมัดระวังดูเหมือนว่าเหลยเทียนสงจะไม่สังเกตเห็นรายละเอียดบางอย่างเลย "พูดมาเร็วเข้า!"เลขาก็เล่าเรื่องตามเนื้อเดิมให้เขาฟังรวมถึงข้อมูลโดยตรงที่ได้รับจากหลี่เหวินหัวและหลิวตงฉี่"ปึง..."เหลยเทียนสงโกรธจัดและกระแทกโต๊ะ "หลินเกาอวี้ผู้นี้มันโง่เขลา เป็นคนงี่เง่าที่สุด!""เห็นว่าพ่อของเขาเป็นเพื่อนเก่าของฉัน พูดสิ่งที่ดีให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันจึงมอบงานที่ไปเมืองจิงไห่ให้เขา ให้เขาสร้างความประทับใจที่ดีต่อหน้าผู้สูงศักดิ์!""ไม่คิดว่าเขาจะทำให้ชายผู้สูงศักดิ์ขุ่นเคืองจะแย่!"ตั้งแต่วินาทีที่หลินเกาอวี้และเย่หลิงจวิ้นดูหมิ่นลั่วอู๋ฉาง จนถึงช่วงเวลาที่พวกเขาทั้งคู่ถูกลักพาตัวจนถึงลั่วอู๋ฉางเพิกเฉย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 197
"ปึง..."ประตูวอร์ดถูกเปิดออกอย่างหยาบคายหลินเกาอวี้ตกใจมากจนมีดผลไม้บาดนิ้วของเขาเขากำลังจะโวยวาย เห็นเหลยเทียนสงเดินเข้ามา เขาพูดด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่ง "ลุงเหลย ลุงมาเยี่ยมผมเหรอ?"เขาคิดว่าเหลยเทียนสงกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเขา และแทบรอไม่ไหวที่จะเจอเขา เขาจึงเตะประตู"ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นไร ผมหายดีแล้ว ทางโรงพยาบาลยังเก็บผมไว้ที่นี่ บอกว่าต้องสังเกตอาการต่อไป ไม่งั้นผมจะไปพบลุงตั้งนานแล้ว!"ใบหน้าของเหลยเทียนสงมืดมิดราวกับน้ำลึก และเขาก็ก้าวเข้ามาโดยไม่ลืมที่จะพูดว่า "ปิดประตู ใครก็ห้ามเข้าใกล้"หลินเกาอวี้ดีใจมาก เห็นกันหรือยัง?ในแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ยทั้งหมด มีกี่คนนับมา ใครที่ลุงเหลยเคยให้ความสำคัญขนาดนี้?มีเพียงฉันหลินเกาอวี้เท่านั้นที่สามารถเพลิดเพลินกับการดูแลแบบนี้ได้!พวกคุณก็แค่อิจฉาไปเถอะ"ลุงเหลย ลุงไม่จำเป็นต้องเองเลยจริง ๆ" หลินเกาอวี้ดีใจหน้าบานเหลยเทียนสงพูดด้วยความโกรธ "ใช่ นายใหญ่ขนาดนั้น อย่าเรียกฉันว่าลุงเลย ฉันรับไม่ได้"แม้แต่คุณลั่ว นายก็ยังกล้าที่จะไม่เห็นอยู่ในสายตา นับประสาอะไรกับฉัน หัวหน้าแก๊งธุรกิจตัวเล็ก ๆหลินเกาอวี้พูด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 198
ในความทรงจำของหลินเกาอวี้ เหลยเทียนสงเป็นผู้อาวุโสที่น่ารักมาโดยตลอดพ่อของหลินเกาอวี้และเหลยเทียนสงเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ และอาจเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนร่วมสาบานด้วยซ้ำพ่อของเขามีสุขภาพไม่ดีและเสียชีวิตไปนานกว่าสิบปีแล้ว ทิ้งลูกชายของเขาซึ่งตอนนั้นอายุเพียงยี่สิบเศษเท่านั้น ให้เหลยเทียนสงช่วยดูแลเป็นเพราะความสัมพันธ์นี้ ทำให้หลินเกาอวี้มีโอกาสเข้าร่วมแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ยในด้านความสามารถส่วนตัวเพียงอย่างเดียวเขายังตามหลังอยู่มากแม้ว่าเหลยเทียนสงจะดูแลอย่างลับ ๆ คนที่ไร้ตัวตนอย่างหลินเกาอวี้ สามารถเบียดอยู่ภายในแก๊งนักธุรกิจที่มีความสามารถมากมายแต่ยังอยู่ขอบ ๆไม่เช่นนั้น ก็จะไม่ได้เป็นแค่ผู้อำนวยการธรรมดาจนถึงตอนนี้ไม่ใช่ว่าเหลยเทียนสงไม่ได้ไม่พยายามฝึกฝนเขา แต่ผู้ชายคนนี้โง่ พูดตรง ๆ โคลนไม่สามารถยึดกำแพงได้ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ด้วยว่าความสามารถของเขามีจำกัด ส่วนใหญ่มักจะวางท่าเลวทราม ทำท่าทางเหมือนไม่แก่งแย่งแน่นอนว่านี่ไม่ได้ขัดขวางเขาจากการสร้างรายได้อย่างเงียบ ๆสำหรับเจ้านายอย่างเหลยเทียนสง การทำเงินเป็นการดำเนินการขั้นพื้นฐานเหลยเทียนสงทนไม่ได้ที่จะเห็นลูกช
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 199
นอกจากนี้ยังมีเฉียวชิงเวยแม้ว่าเธอจะเป็นภรรยาของเฉินไท่และครอบครัวของเธอมีทรัพย์สินหลายพันล้าน แต่ก็เป็นการทำงานหนักตลอดชีวิตของเฉินไท่และไม่มีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับเธอทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของเธอ จริง ๆ แล้วมีหรือไม่มีก็ได้อย่างไรก็ตาม เฉินไท่ยังคงมอบวิลล่าระดับกษัตริย์ให้กับลั่วอู๋ฉางนี่ถึงจะเรียกว่าทำงานเป็น"นายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของนาย นายมีอะไรจะสั่งเสีย พูดออกมาเถอะ""เพื่อเห็นแก่พ่อของนายและฉันรู้จักกันมาหลายปี ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด!""หลังจากนายตาย ทรัพย์สินของตระกูลนายจะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งจะใช้จ่ายค่ารักษาพยาบาล และอีกส่วนหนึ่งใช้เพื่อการกุศล ถือเป็นการทำความดีสำหรับนายในยมโลกด้วย"ขาของหลินเกาอวี้เดินกะเผลกและล้มลงกับพื้น เขาปีนขึ้นไปหาเหลยเทียนสงด้วยมือและเท้า กอดขาของเขาแล้วพูดว่า "ลุงเหลย!""ผมโตมากับลุงตั้งแต่เด็ก ลุงไม่สามารถปล่อยให้ผมตายแล้วไม่ช่วยได้ ถ้าผมตาย ตระกูลหลินจะต้องจบแน่!"เหลยเทียนสงยังคงใจแข็ง "ถ้าเป็นคนอื่น ฉันคงไม่พูดอะไรกับเขามากนัก หรือแม้แต่พบเขา สั่งประหารชีวิตเขาโดยตรง""ถ้านายตายแล้ว ตระกูลหลินจะไม่ม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 200
ในเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์ วิลล่ากวนหูอาบไปด้วยแสงแดดสีทองคฤหาสน์หมายเลขหนึ่ง"เสี่ยวอวี๋ ทำไมลูกแต่งตัวเรียบร้อยตั้งแต่เช้า นี่จะไปไหนล่ะ?"เจิ้งอวิ๋นจวนถามลูกสาวของเธอที่กำลังลงมาชั้นล่างอวี๋อีเหรินตอบว่า "พ่อของผู้จัดการแผนกของเราเสียชีวิตแล้ว เพื่อนร่วมงานไปด้วยกันเพื่อดูว่าจะช่วยอะไรได้หรือไม่""ผู้จัดการที่เคยตามจีบลูกมาก่อนเหรอ? ลูกไม่ได้บอกว่าเขาลาออกไปแล้วเหรอ!" เจิ้งอวิ๋นจวนถามอีกครั้งอวี๋อีเหรินกล่าวว่า "ลาออกแล้ว แต่ไม่สามารถออกไปแล้วก็ไม่รู้จักกันเลย นั่นเป็นเรื่องไร้มนุษยธรรมเกินไป""นอกจากเรื่องจีบหนูแล้ว ผู้จัดการตู้ก็ยังดีในด้านอื่น ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาดูแล หนูคงไม่บรรจุได้อย่างราบรื่นขนาดนั้น""ตอนนี้เกิดเรื่องที่บ้านเขาแล้ว หนูถือว่าไม่รู้ไม่ได้นะ!"เจิ้งอวิ๋นจวนพยักหน้าและพูดอย่างเห็นด้วย "คนต้องรู้จักความกตัญญูจริง ๆ งั้นก็กินข้าวเช้าก่อนแล้วค่อยไปเถอะ""ไม่แล้วค่ะ รถของเพื่อนร่วมงานมาถึงหน้าประตูแล้ว รับหนูไปด้วย หนูกินระหว่างทางก็ได้" อวี๋อีเหรินรีบจากไปบนระเบียง ลั่วอู๋ฉางกำลังรับโทรศัพท์จากเฉินไท่"ได้เลย พวกคุณมาสิ"เฉินไท่ลากเกาฉี่เฉียง เกาชิงเหย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 201
นี่คือเหตุผลที่ฟางจื่อเสวี่ยรู้ว่าการขายบ้านไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ปฏิเสธที่จะเลิกงานขายแค่ซื้อยาพิเศษให้แม่ทุกเดือนก็มีค่าใช้จ่ายสามสี่หมื่นแล้ว เมื่อบวกกับยาอื่น ๆ ก็เกินห้าหมื่นแล้วนี่เป็นค่าใช้จ่ายมหาศาลสำหรับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเงินออมของครอบครัวหมดไปนานแล้ว ยังกู้หนี้ยืมสินไปทั่ว นี่ถึงจะประคับประคองไว้ได้โชคดีที่ตอนนี้เธอมีเงินเดือนผู้ดูแลบ้านยืนพื้น ไม่เช่นนั้นชีวิตคงลำบากมาก"ให้ผมดูหน่อยได้ไหม?" ลั่วอู๋ฉางถามฟางจื่อเสวี่ยพยักหน้าทันที "ได้สิคะ!"ลั่วอู๋ฉางหยิบยาแล้วเปิดกล่อง ข้างในเป็นยาเม็ดห่อผนึกด้วยขี้ผึ้งบรรจุภัณฑ์ด้านนอกมีราคามากดังนั้นจึงดูมีระดับมาก"หวังซื่อเภสัชกรุ๊ป?" ลั่วอู๋ฉางอ่านข้อความบนกล่องฟางจื่อเสวี่ยพยักหน้าและกล่าวว่า "ก็คือหวังซื่อกรุ๊ปของเมืองจิงไห่เรา เป็นบริษัทยาเก่าแก่แห่งหนึ่ง เพิ่งพัฒนายาพิเศษนี้เมื่อไม่นานมานี้""ได้ยินมาว่าเป็นที่นิยมมากในต่างประเทศ ได้รับการยอมรับจากสถาบันที่เชื่อถือได้และกำลังจะถูกจดทะเบียนในต่างประเทศ!"ยาจากบริษัทใหญ่ ๆ ย่อมมีความน่าเชื่อถือมากลั่วอู๋ฉางหยิบยาห่อขี้ผึ้งออกมา วางไว้ใต้จมูกของเขาแล้วดมกลิ่น ทันใด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 202
รถหรูสองคันจอดที่หน้าคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งพวกเกาฉี่เฉียงถือของขวัญทั้งเล็กและใหญ่โดยยึดหลักการของเยอะคนจะได้ไม่ว่าพวกเขาทั้งสามลดตัวลงและกลายเป็นคนยกของมีผู้ชายอยู่ เกาชิงเหยียนและเฉียวชิงเวยย่อมไม่ลงมือแน่นอน ทั้งสองควงแขนคุยกัน เดินไปข้างหน้าและกดกริ่งประตูคนที่เปิดประตูคือเจิ้งอวิ๋นจวน เห็นคนที่มาเป็นสาวสวยสองคน ก็ตกใจทันทีเป็นผู้หญิงที่สวยมาก!เจิ้งอวิ๋นจวนรู้สึกมาโดยตลอดว่าลูกสาวตัวเองไม่เลวเลย แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสองคนที่อยู่ข้างหน้าก็แตกต่างกันมากไม่ใช่อวี๋อีเหรินไม่สวย แต่ในแง่ของรูปลักษณ์ภายนอก เธอไม่ได้ด้อยกว่าคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าความแตกต่างที่สำคัญอยู่ที่ท่าทาง สองคนนี้มองแวบเดียวก็ดูหรูหราโอ่อ่า แผ่เสน่ห์ความมั่นใจออกมาทั้งตัว"คุณคืออาสะใภ้เจิ้งใช่ไหมคะ เรามาหาคุณลั่วค่ะ" เกาชิงเหยียนพูดด้วยรอยยิ้มอาสะใภ้เจิ้งก็ยิ้ม "ยินดีต้อนรับ เสี่ยวลั่วอยู่ข้างบนน่ะ ฉันจะเรียกเขา""ไม่ต้องครับ" ลั่วอู๋ฉางปรากฏตัวที่บันได"สวัสดีค่ะคุณลั่ว!" เฉียวชิงเวยรีบทักทายผู้ช่วยชีวิตของเธอลั่วอู๋ฉางมองเธอด้วยสีหน้าปกติแล้วพูดว่า "ไม่เลว ฟื้นตัวเร็วกว่าที่ผมคิดไว้"เฉียวชิง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 203
"ผมไม่กล้ามีความหวังฟุ่มเฟือยอื่น ๆ เพียงแค่ขอฝึกฝนผู้สืบทอดที่มีคุณสมบัติเหมาะสมในช่วงสามปีนี้และปกป้องประชาชนเมืองจิงไห่ให้ปลอดภัย""และด้วยความเห็นแก่ตัว ผมอยากเห็นลูกของน้องสาวเกิดด้วยตาตัวเอง""ด้วยวิธีนี้ธูปของตระกูลเฉียวของเราก็จะต่อเนื่องแล้ว เมื่อไปถึงยมโลกพบพ่อแม่และบรรพบุรุษ ผมก็ถือว่ามีคำอธิบายแล้ว"เฉินไท่ก็รีบยืนขึ้นและรีบลงไปที่พื้น "คุณลั่ว แม้ว่าพี่ชายภรรยาผมจะอารมณ์ร้อน แต่เขาเป็นคนดีจริง ๆ""ดำรงตำแหน่งทหารมาหลายปี เป็นคนดีมาตลอด ไม่เคยกล้าก้าวล่วงแม้แต่นิดเดียว ขอให้ท่านช่วยเขาด้วย"เกาชิงเหยียนและเกาฉี่เฉียงก็ยืนขึ้นเพื่อพูดช่วยเฉียวจินซงลั่วอู๋ฉางตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวของเฉียวจินซง พบว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่ที่ดีและมีจิตใจที่ชัดเจนจริง ๆถูกและผิดชัดเจน หลังจากทำงานมาหลายปี คนอื่นก็จะถูกทำให้ราบเรียบลง แต่เขาก็ยังคงยึดมั่นในความตั้งใจเดิมและกล้าที่จะต่อสู้กับความอยุติธรรมบางทีรู้ว่าตัวเองป่วยหนัก เฉียวจินซงก็ดูเป็นอิสระและง่ายกว่าคนอื่น ๆเขาไม่แต่งงานมีลูก และมุ่งความสนใจไปที่งานถ้าจะบอกว่าห่วงอย่างเดียวก็มีแต่น้องสาวเฉียวชิงเวยเหตุผลที่เขายอมตกลงให้น้อ
Latest chapter
