EP10 : ของฟรีไม่มีในโลก

“ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยคะ ขอนั่งด้วยได้มั้ย”

“ไม่มีจ้ะ นั่งได้เลย”

ไข่มุกตอบ แล้วยิ้มให้สองสาว สองสาววางจานอาหารลงแล้วมองหน้าไข่มุกตาลุกวาว

“อุ๊ย นี่ใช่ไข่มุกหรือเปล่า”

“ใช่เราไข่มุกเอง”

ไข่มุกตอบรับ และทำหน้างง สองสาวนี้เป็นใครกันนะ ทำไมรู้จักผมด้วย ที่แน่แน่ ผมไม่รู้จักและไม่คุ้นหน้าเธอทั้งสองเลย และดูเหมือนว่าสองสาวจะเข้าใจอาการของไข่มุก

“งงละซิ ว่าเรารู้จักเธอได้อย่างไร”

สาวแว่นหนึ่งในสองคนนั้น พูดมาพร้อมยิ้มตาหยี ไข่มุกพยักหน้ารับ

“ก็เราอ่ะ ชอบกินชานมที่คณะบัญชีเหมือนกัน และเราก็เห็นเธอโพสต์เช็คอินที่ร้านบ่อยๆ ชอบมุกจีบหนุ่มของเธออ่ะ ก็เลยแอบติดตามอยู่ แล้วเห็นเธอโพสต์เมื่อเช้า ก็เลยรู้สึกฟินมากเลยนะ อารมณ์แบบว่าชีวิตติ่งคอมพรีทน่ะ”

ไข่มุกเขินหน้าแดง

“ก็ไม่มีอะไรจ้ะ เราก็โพสต์สนุกๆ ไปเรื่อยเปื่อยหน่ะ”

“ไม่มีอะไรได้งัย เราว่าคุณชานมเขาต้องเริ่มมีใจให้เธอแล้วบ้างหล่ะ ไม่งั้นเขาจะชงชาสูตรใหม่ให้เธอชิมทำไม เราไปกินวันละสองรอบ เขายังไม่เคยชวนแล้ว ไม่เคยคุยกับเราด้วยซ้ำ เราเอาใจช่วยเธอนะ ขอให้จีบเขาสำเร็จ และเราก็จะจิ้น ‘นายชานมกับคุณไข่มุก’ ไปเรื่อยๆ เลย”

“ขอบใจนะแต่เราเขินจัง มันน่าอายเนอะ”

“ไม่เลย มันน่ารักมาก นี่เพื่อนๆ ที่คณะเราก็เริ่มจิ้น ‘ชานมไข่มุก’ และก็ จะเปิดด้อมให้แล้วนะ”

“เห็นมั้ยคุณไข่ ฉันบอกแล้ว นายชานมเขาเริ่มใจอ่อนแล้วแน่แน่ เพราะเธอได้สิทธิพิเศษอยู่คนเดียวอ่ะนะ”

“จริง”

เพื่อนใหม่ก็ยืนยันอีกเสียง ไข่มุกได้แต่ก้มหน้ายิ้ม เมื่อกินกันเสร็จไข่มุกกับเพื่อนสาวก็บอกลาเพื่อนใหม่

“เป็นไงล่ะคุณไข่ ใครๆ ก็ดูออกว่า เพื่อนฉันอนาคตเจ้าของกิจการชานมแน่แน่”

“นี่ก็พูดเกินไป”

“ไปเราไปทักทายเพื่อนเขยเราดีกว่า”

หว่าหวาชวนแล้วดึงมือไข่มุกที่นั่งขวยเขินอยู่ที่โต๊ะ กึ่งดึงกึ่งลากให้เดินตามไป ไข่มุกก้มหน้าเดินตามไป ตอนนี้ที่ร้านชานมมีคนต่อแค่สองคน หว่าหวาเดินไปเกาะเคาน์เตอร์ทำตาปริบปริบ ผู้ชายหลังเคาน์เตอร์มองมาแล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“รับอะไรดีครับ”

เขาพูดมองหน้าลูกค้าแล้วมองเลยไปข้างหลังเห็นใครบางยืนหลบหลังเพื่อนสาวอยู่

“ไข่มุกอร่อยๆ นี่ต้องกินกับอะไรหรือคะ ถึงจะเข้ากัน คริคริ”

หว่าหวาพูดไปทำตาซึ้งไปแล้วก็หัวเราะ ทำเอาคนที่อยู่ข้างหลังเขินม้วนและแอบหยิกหว่าหวาไปหนึ่งที

“โอ๊ย.. ใครมาหยิกฉันเนี่ย”

“ไข่มุกอร่อยหรือเปล่า ผมไม่รู้เพราะยังไม่เคยชิม แต่ถ้าอยากได้รสชาติฟินๆ ก็ต้องกินกับชานมเท่านั้นครับ”

“อร้ายยยย”

ทั้งหว่าหวาและใบเฟิร์นร้องขึ้นพร้อมกัน ใบเฟิร์นหันไปกระซิบกับไข่มุกที่ตอนนี้ยืนเขินหน้าแดงหลบอยู่หลังหว่าหวา

“เอาแล้วคุณไข่ นายชานมของเธอแอบร้ายนะคะ จะยอมให้เขาชิมมั้ย”

“พูดบ้าอะไรเนี่ย จะมาชงมาชิมอะไรกัน”

“คุณชานมอ่ะนะ ให้ความหวังเพื่อนเราแล้ว จะมาทิ้งขว้างกลางทางไม่ได้นะ เพื่อนเรา เรารักเราทะนุถนอมมา เพราะเราสองคนเป็นเหมือนฝาหอยที่คอยปกป้องไข่มุกอันล้ำค่าที่อยู่ภายใต้อ้อมกอดของสองเรา”

“คุณชานม จะมาวางกับดักรักแล้วจากเพื่อนเราไปไม่ได้นะ เพื่อนเรายังไม่มีประสบการณ์ด้านความรัก ยังไม่พร้อมจะอกหัก ถ้าจะลองเล่นๆ มาลองกับเฟิร์นก่อนได้นะคะ”

ใบเฟิร์นสยายผมแล้วทำท่าเซ็กซี่ใส่ ไข่มุกเห็นท่าทีของเพื่อนสองคนก็ตีไปสองที

“จะสั่งอะไรก็รีบสั่งกันสิ จะได้รีบกลับ”

“จะรีบไปไหนล่ะคุณไข่ ผู้ที่เราหมายปองอยู่ตรงนี้แล้ว ก็มาคุยมามองหน้าเขาสิ จะมัวมาเขินอายอะไรกัน วันก่อนยังเห็นคุยเจื้อยแจ้วอยู่เลย”

ใบเฟิร์นดึงไข่มุกมายืนหน้าเคาน์เตอร์แล้วสั่งออร์เดอร์

“ใบเฟิร์นเพื่อนสาวที่สวยและเซ็กซี่ที่สุดของไข่มุก ขอเป็นชานมมะลิ หวาน 25% เพิ่มบุกเหมือนเดิมค่ะ”

“ของหว่าหวา เป็นชาเผือกขอไข่มุกสองช็อตเพิ่มหวานค่ะ”

“ยัยช้าง ไหนบอกจะลดความอ้วนงัย จะเพิ่มหวานทำไม เดี๋ยวก็เบาหวานถามหาหรอก”

“ก็วันนี้อากาศมันร้อนอ่ะ กินหวานก็จะชื่นใจ”

“แถจนสีข้างถลอกหมดแล้ว ไข่มุกเอาไรอ่ะ”

“ยังคิดไม่ออกเลย”

“ผมทวนออร์เดอร์นะครับ ชานมมะลิหวาน 25% เพิ่มบุกหนึ่งแก้วกับชานมเผือกเพิ่มไข่มุกสองช็อต แล้วสรุปจะเพิ่มหวานไหมครับ”

“เพิ่มค่ะ”

“ไม่เพิ่มค่ะ ฉันเลี้ยงแกเองแก้วนี้ แต่ต้องกินหวานปกตินะ เอาไงยัยช้าง”

“โอเคหวานปกติค่ะ”

“ครับชานมเผือกเพิ่มไข่มุกสองช้อต หวานปกติหนึ่งแก้วนะครับ”

ต้นน้ำหยิบแก้วขึ้นมาสามใบแล้วเขียนส่งให้ออยไปสองใบสักพักแก้วชานมสองแก้วก็ถูกวางไว้ที่เคาน์เตอร์ สองสาวรีบหยิบมามองส่องดูข้อความบนแก้วแล้วก็กรี๊ดกร๊าดฉีกยิ้มกันทั้งคู่ หว่าหวาอ่านไปเขินไป

“ดื่มหวานมากไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ ถึงไม่ได้เป็นหมอแต่ก็เป็นห่วงนะครับ”

“หอมน่ากินกว่าชานมมะลิ ก็เจ้าของแก้วนี้ละครับ”

แล้วชานมสีชมพูพาสเทลน่ารักก็ถูกยกขึ้นมาวางตรงหน้าไข่มุก

“อะไร เราไม่ได้สั่งนะ”

“ไม่ได้สั่งออกมาเป็นเสียง แต่ได้ยินเสียงหัวใจสั่งมา”

ต้นน้ำยื่นแก้วให้แล้วพยักหน้าให้

“คุณชานมนี่เครื่องแรงดีจังนะคะ แล้วยัยคุณไข่ทำไมวันนี้ไม่เก่งเหมือนทุกวันที่ผ่านมาล่ะคะ”

“เอาไปสิ เดี๋ยวหายเย็นแล้วจะไม่อร่อยนะ”

ต้นน้ำหยิบแก้วชานมสีชมพูพาสเทลยื่นใส่มือไข่มุก ไข่มุกรับมาด้วยสีหน้าตกใจในตอนแรก เพราะไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะกล้ามาจับมือเขาทำให้เส้นเลือดภายในสูบฉีดพลุ่งพล่าน ใจเต้นโครมคราม แล้วก็มองเห็นข้อความบางอย่างที่แก้ว ทำเอาหน้าร้อนผ่าวเขินหนักไปอีก

‘แก้วนี้สีชมพู ถ้าอยากบอกว่าเลิฟยู ต้องทำงัย’

“ไหนไหน เขียนว่าอะไร ขอดูหน่อยคุณไข่”

หว่าหวาดึงแก้วจากมือไข่มุกมาอ่าน ใบเฟิร์นก็เข้ามามุงด้วย

“กรี๊ด กรี๊ด ยังไงคะ ยังไง สรุปว่าสองคนนี้สลับกันจีบหรือไงคะ”

“แก้วหว่าหว่า ว่าฟินแล้ว มาดูแก้วคุณไข่นี่สิตัวจริง ชีวิตติ่งหว่าหวาคอมพรีทแล้ว”

ใบเฟิร์นส่งแบงค์ห้าร้อยให้ แล้วมองดูเงินทอนและบิลที่ส่งมา ก็ทำหน้าสงสัย

“อ้าว.. คิดตังแค่สองแก้วหรือคะ”

“อีกแก้วเดี๋ยวให้มาจ่ายกับผมส่วนตัวนอกรอบครับ”

“ไม่เอา เอาไปเลย”

ไข่มุกยื่นแบงค์ร้อยให้ แต่ต้นน้ำปฏิเสธไม่รับ

“แก้วนี้ไม่รับเป็นเงิน รับเป็นอย่างอื่น”

พูดจบต้นน้ำก็ยื่นหน้ามาใกล้ไข่มุก แล้วทำแก้มป่องเอียงหน้าให้ แล้วเอานิ้วเคาะที่แก้มตนเอง ไข่มุกทำตาโตแล้วเอามือดันแก้มของคนหน้าทะเล้นออกไป

“ออกไปเลย ถ้าไม่เอาเงิน ก็ถือว่ามื้อกินฟรี ชิ”

ไข่มุกรีบลากเพื่อนสาวออกจากร้านไป พร้อมกับมีข้อความเด้งมาจากมือถือ

‘ของฟรีไม่มีในโลก ค่าน้ำแก้วนี้ไม่รับเป็นเงินนะ’