Novels by Coffee Lemonade / Gemini Leo

ใบเฟิร์นเห็นไข่มุก นั่งพิมพ์โต้ตอบไลน์กับใครบางคนอยู่ แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก็อดสงสัยในพฤติกรรมนี้ไม่ได้ เพราะปกติไข่มุกจะเป็นคนที่ตั้งใจเรียนสุดแล้วในกลุ่มเธอ จะไม่สนใจโทรศัพท์ในเวลาเรียนเลย แต่นี่อะไรใครกันนะที่สามารถดึงความสนใจของไข่มุกได้“นี่คุณไข่ .. จบคาบนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”“คุยอะไร”ไข่มุกทำหน้างง“เดี๋ยว เดี๋ยวรอให้หมดเวลาก่อน”ใบเฟิร์นเอียงคอมากระซิบข้างหูไข่มุก แล้วหันไปสนใจอาจารย์ผู้สอนต่อ ไม่นานก็จบคาบเรียน พออาจารย์ผู้สอนออกจากคลาสเรียนไปเท่านั้นแหละ ทั้งใบเฟิร์นและหว่าหวาลุกขึ้นยืนประกบสองข้างไข่มุก ใบเฟิร์นยืนเอามือเท้ากับโต๊ะแล้วคาดโทษไข่มุก“นี่คุณไข่ มีอะไรที่พวกเรายังไม่รู้อีกบ้างบอกมา”“เที่ยงแล้ว ไม่หิวข้าวกันเหรอ ไปกินข้าวกันเถอะ”“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย พูดมา”ไข่มุกเปลี่ยนเป็นหันมาสบตาหว่าหวาเพื่อขอความเห็นใจ หว่าหวาได้แต่ส่ายหน้า“ไม่.. เรายังไม่หิวก็ได้ เราต้องรู้เรื่องคุณไข่ก่อน เมื่อก่อนคุณไข่ไม่เคยมีความลับกับเพื่อนๆ นะ”“โอเค.. เล่าให้ฟังก็ได้ แต่จะไม่ไปกินข้าวกันจริงๆ เหรอ”“ไม่เป็นไร ไปตอนนี้คนก็แน่นโรงอาหาร เรามาคุยกันก่อน”ใบเฟิร์นเท้ามือที

“ถ้าจะจองประกาศให้โลกรู้เขาต้องถ่ายแบบนี้ ไม่ต้องมาแอบถ่าย”ไข่มุกยังคงอึ้ง อ้าปากค้าง ทำตาโต เหวออยู่ เขาได้แต่คิดในใจว่า ‘นี่คุณชานมเขาถ่ายรูปเซลฟี่กับเราเหรอ เฮ้ย.. เป็นไปได้งัย’ต้นน้ำหยิบโทรศัพท์ตัวเองแล้วเปิดหน้าแอพพลิเคชั่นไลน์ แล้วสแกนเพิ่มเป็นเพื่อนกับไข่มุกแล้วยื่นโทรศัพท์ส่งคืนให้“อย่าลืมส่งรูปเมื่อกี้มาให้ด้วยนะ”ไข่มุกยังนิ่งแล้วเอามือตบหน้าตัวเองสองสามที แล้วคุยกับตัวเองว่า“ก็เจ็บนี่นา นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ที่คุณชานมถ่ายเซลฟี่กับเรา”“จะยืนงงอีกนานมั้ย เด็กน้อย”ต้นน้ำเอามือจับที่หัวทุยสวยได้รูปของไข่มุก แล้วยื่นหน้ามาใกล้ จนไข่มุกตกใจ ผละตัวเองออก“นี่นายจะทำอะไรอ่ะ”ไข่มุกเขินหน้าแดง“อ้าว.. แล้วอยากให้ทำอะไรล่ะ”“จะบ้าเหรอ คนลามก”“ลามกตรงไหน ยังไม่ได้พูด ไม่ได้ทำอะไรเลย หน้าก็แดงซะแล้ว แสดงว่าเธอคิดอะไรอยู่นะสิ เอ.. งั้นลองจูบหน่อยเป็นไง”ต้นน้ำเท้าแขนกับ

เช้านี้ก็เป็นอีกวันที่ไข่มุกออกจากหอพักแต่เช้า แล้วมุ่งหน้าตรงไปที่ร้านชานมร้านโปรดที่มหาวิทยาลัย ไข่มุกทำอย่างนี้จนรู้สึกว่าเป็นหนึ่งในกิจวัตรประจำวันไปแล้วที่เขาจะต้องแวะมาทักทายหนุ่มเซอร์หน้าใสเจ้าของร้านชานมก่อนไปเรียน“ว้า... จัดร้านเสร็จแล้วหรือ เรามาช้าไปหรือนี่”ไข่มุกทักทายเจ้าของร้าน แต่ก็ไม่มีการตอบรับจากหนุ่มเซอร์หลังเคาน์เตอร์ ซึ่งดูเขากำลังให้ความสนใจง่วนกับการทำอะไรบางอย่างอยู่ ไข่มุกจึงหันไปทักทายพี่ออยผู้ช่วยของต้นน้ำต่อ“สวัสดีครับพี่ออย วันนี้จัดร้านเร็วจัง ผมเลยไม่ได้ช่วยพี่ออยเลย” “ไม่เป็นไรค่ะ แค่มาช่วยเปิดประเดิมแก้วแรกเรียกแขกเข้าร้านทุกวัน พี่ก็โอเคแล้วค่ะ เรื่องจัดร้านให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง ขืนน้องไข่มุกมาช่วยพี่ทุกวัน เดี๋ยวพี่โดนหักตังขึ้นมา แย่แน่เลย”“ห๊ะ.. เขาหักตังพี่ด้วยหรือครับ โหดจัง”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่หักค่ะ พี่พูดเล่น เห็นคุณน้ำอย่างนั้นนะ เขาใจดีจะตายไป”“ใ

“คุณน้ำคะ คุณน้ำไปหลอกน้องเขาทำไมคะ เดี๋ยวฐานแฟนคลับคุณน้ำหาย ยอดร้านตก พี่ออยก็อดค่าคอมสิคะ”“ผมไปหลอกอะไรเขาล่ะ”“ก็เรื่องที่ไปบอกว่ามีลูกแล้วงัยคะ”“ก็น้องเค้กงัย ลูกผม”“มันใช่ที่ไหนล่ะคะ คุณน้ำก็รู้”ต้นน้ำนึกถึงหน้า “น้องเค้ก” เด็กหญิงวัยสามขวบแก้มยุ้ยจ้ำม่ำ พูดเก่ง อ้อนเก่ง หลานสาววัยกำลังซนคนเดียวของเขา ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของปลายฟ้าคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ด้วยที่เขาไม่อยากให้น้องเค้กมีปมเรื่องไม่มีพ่อ เขาจึงให้หลานเรียกเขาว่าพ่อแทนในระหว่างที่เขากำลังคิดอยู่นั้น เขาก็เหลือบตามองไปข้างนอกเห็นไข่มุกเช็ดทำความสะอาดโต๊ะเสร็จแล้ว แต่ก็ยังพยายามที่จะยกโต๊ะ ยกเก้าอี้ย้ายไปมา‘เขาจะทำอะไรของเขานะ’ไข่มุกหันมาสบตาพอดี“คุณชานมเราหันโต๊ะให้ใหม่นะ แบบนี้ดูน่ารักกว่า”“ก็ทำไปแล้วนี่ มาบอกทำไม ทำไมไม่พูดก่อนทำล่ะ”“งั้น เอากลับที่เดิมให้ก็ได้”ไข่มุกทำหน้างอนเมื่อได้ยินคำพูดที่ดูเหมือนเป็นการตำหนิจากต้นน้ำ“ไม่ต้องย้ายแล้ว วันนี้จะกินอะไร”“ฮ๊ะ.. เราจะได้กินแล้วเหรอ”ไข่มุกลืมเรื่องงอนเมื่อครู่นี้ไปสนิทเลย แล้วรีบพุ่งตัวมาเกาะหน้าร้านทันที“สรุปจะกินอะไร”“เอาเหมือนเมื่อวานก็ได้”“ชานมไต้หว

วันนี้ไข่มุกตื่นแต่เช้าเหมือนทุกวัน แต่คลาสเรียนเช้าถูกอาจารย์ผู้สอนยกเลิกคลาส เนื่องจากอาจารย์ติดภาระกิจ ทำให้เช้านี้เขาว่าง ตอนแรกไข่มุกคิดว่าจะชวนเพื่อนสาวทั้งสองไปเดินเล่น ไปนั่งเม้าส์มอย แต่ดูแล้วก็คาดว่าทั้งสองจะยังไม่ตื่น เพราะพอรู้ว่าอาจารย์ยกเลิกสอนคาบเช้า ทั้งใบเฟิร์นกับหว่าหวาก็นัดแนะชวนกันดูซีรี่ย์โต้รุ่งกัน ไข่มุกคิดไปคิดมาพลางเลื่อนนิ้วมือไถลงบนสมาร์ทโฟนท่องดูโลกโซเชียล แล้วก็เห็นเพจร้านชานมไข่มุกอัพสเตตัสว่า“ชานมแก้วนี้ พร้อมเสิร์ฟ 10.00 น. เวลาเดิม แล้วเจอกันนะครับ”ไข่มุกดีดนิ้วแล้วยิ้มหวาน แล้วพิมพ์ตอบไปในคอมเม้นต์ว่า“แก้วแรกของวันนี้ขอเป็นเราได้มั้ย”“ก็ต้องมาที่หน้าร้านแล้วนะครับ”“จองตอนนี้ที่หน้าเพจไม่ได้เหรอ”“จองที่เพจไม่ได้ครับ เดี๋ยวลูกค้าที่หน้าร้านจะงอนเอาครับ มาเจอกันที่ร้านนะครับ”“ได้เลยเดี๋ยวเจอกันนะ คุณชานม”“ครับ”ไข่มุกวางสมาร์ทโฟนแล้วเข้าไปดูแลความเรียบร้อยของตัวเอง คว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องไปยังป้ายรถเมล์หน้าหอพัก เขาดูเวลาตอนนี้พึ่งจะ 09.00 น. เขาน่าจะไปถึงร้านชานมภายในครึ่งชั่วโมง ก่อนร้านเปิดอยู่แล้ว ยังงัยก็ทันแก้วแรกแน่นอนที่ร้านชานมต้นน้ำก

ทั้งสามคนกินอาหารไปคุยกันไปอย่างออกรสชาติ แล้วใบเฟิร์นก็เหลียวหลังไปดูที่ร้านชานมไข่มุก“นี่นี่ ที่ร้านชานมคนน้อยลงแล้ว พวกเราไปกันเถอะ ฉันหิวพ่อค้าแซบจะแย่อยู่แล้ว”“นี่ตกลงเราจะไปทำอะไรกันแน่จ๊ะ จะไปกินชานม หรือไปกินพ่อค้าคะคุณหนูใบเฟิร์น”“แหมคุณไข่ ถ้าคุณพ่อค้าแซบจริง ฉันจองนะ อย่ามาแย่งฉันละกัน” “ไม่อ่ะ ฉันมีคนในใจอยู่แล้ว” “ห๊ะ อะไรนะ คุณไข่มีคนในใจแล้วงั้นหรือ ไปมีตอนไหน วันก่อนคุยกันยังไม่เห็นมีเลย”ใบเฟิร์นทำหน้าตกใจ เมื่อเพื่อนรักบอกว่ามีคนชอบอยู่ในใจ“ก็คนปากร้ายคนนั้นไง”“คุณไข่เธอจริงจังหรือนี่ แล้วพวกเราจะไปตามหาคุณปากร้ายสุดเซอร์คนนั้นให้คุณไข่ได้ที่ไหนล่ะ”“นั่นสิ คุณไข่ ถ้าวันนั้นเรารู้ว่าคนคนนั้นจะทำให้เพื่อนเราจะลงจากคานได้นะ เราจะได้ไปดักขอไลน์ ขอเบอร์โทรไว้ให้เลย คุณไข่ นะคุณไข่ทำไมมาพูดเอาตอนนี้”“แหม พวกเธอก็ ฉันก็พูดเล่นน่ะ ไปกันเถอะ จะไปดูพ่อค้าแซบกันไม่ใช่เหรอ”“ฉันว่าคนนี้เธอต้องจริงจังแน่แน่คุณไข่ เพราะไม่เช่นนั้น อยู่อยู่เธอคงไม่เก็บเอามาพูดถึงอีกครั้งหรอก ถามจริง ชอบเขาจริงๆ ใช่มั้ย แล้วถ้าเจอเขาอีกครั้งจะทำอย่างไง”“ก็เคยบอกไปแล้วไง ว่าถ้าได้เจออีกที จ

ตอนพิเศษ 2 บทเรียนรัก เจย์เดนเอามือไล้ไปตามเรียวขาขาว แล้วพรมจูบตั้งแต่ปลายเท้า ปลีน่อง ต้นขา แล้วเน้นสัมผัสไปที่โคนขาด้านใน ส่วนเนินสามเหลี่ยมที่อวบอูมมีไรขนบางๆ ถูกตัดแต่งไว้ดูสะอาดตา เขาใช้มือทั้งสองข้างประคองเนินนุ่มแล้วค่อยๆ รั้งให้แยกทำให้กลีบกุหลาบด้านในค่อยผลิบานออกมายั่วยวนสายตา เจย์เดนบรรจงจูบที่กลีบกุหลาบสวยอย่างแผ่วเบาละเลียดชิมความหวานทุกซอกทุกมุม มีหลายครั้งที่เรียวลิ้นอุ่นชื้นเร่งดูดดึง แหย่ล้วงลึก ส่งผลให้คุณแม่มือใหม่เสียวสะท้านไปทั้งครางเสียงหวานไม่ได้หยุดพัก มือน้อยทั้งหยุมไปที่หัวคนพ่อ เอวบางก็เด้งรับความเสียวซ่านโดยไม่รู้ตัว “อ๊ะ.. ผัวขา เมียเสียวจังเลยค่ะ อ่าห์” ไม่บ่อยนักที่ปวริศาจะหลุดคำแบบนี้ออกมา ยิ่งฟัง ก็ยิ่งกระตุ้นให้คนทำได้ใจเร่งรัวปลายลิ้นเบิร์นไม่ได้หยุด สักพักร่างขาวก็กระตุกเล็กน้อยพร้อมปลดปล่อยน้ำรักออกมา คนตัวโตก็เลียเช็ดกลืนกินจนหมดโดยไม่รังเกียจ ปรวิศามองภาพที่ชายคนรักก้มเลียน้ำรักของตนอยู่ตรงหว่างขาก็เกิดความเขินอาย เลือดสาวในกายสูบฉีดพุ่งขึ้นมาเต็มใบหน้า ทำให้ทั้งใบหน้าลำคอเปลี่ยนเป็นสีแดงระเร

ตอนพิเศษ 1 ลูกชายพ่อมันดื้อ มันฟังแม่คนเดียวที่คอนโด เจย์เดนเปิดประตูเข้ามาเขาก็กวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปที่โซนที่ถูกจัดเป็นห้องครัวที่ตอนนี้ดูมีชีวิตชีวาไม่ปล่อยว่างเหมือนแต่ก่อน เขายืนมองดูหญิงสาวคนรักที่ตอนนี้กำลังตั้งใจทำอาหารตรงหน้าเลยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนมาลอบมอง ปวริศามาอยู่คอนโดกับเขาตามที่เขาร้องขอและก็จะมีบางวันที่ปวริศากลับไปอยู่กับแม่ที่บ้าน วันนี้ปวริศาอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงผ้าใส่สบาย เนื่องจากอายุครรภ์ยังน้อยถ้าไม่บอกก็จะไม่รู้เลยว่าเธอกำลังท้องอยู่ ผมยาวสวยวันนี้ถูกรวบไว้หลวมๆ เผยให้เห็นต้นคอขาว นี่สินะคือภาพความสุขที่เจย์เดนวาดฝันมาตลอดคือการกลับจากทำงานแล้วมีคนรักรออยู่ที่บ้าน ยิ่งมองก็ยิ่งหลงรัก เขาไม่รู้เลยว่าเขาตกหลุมรักคนรักของตัวเองไปรอบที่เท่าไหร่แล้ว ภาพของปวริศาที่หยิบจับโน่นนี่นั่น ผัดอาหารในกะทะดูคล่องแคล่วชวนมองไปหมด เขายืนกอดอกหลังพิงกำลังแพงแล้วยิ้มอย่างมีความสุข ปวริศาวันนี้เธอวางแผนทำอาหารง่ายๆ มีต้มข่าไก่ของโปรดของเด็กดื้อตัวโต ผัดผักรวมมิตรกุ้ง และยำไข่ต้ม อาหารธรรมดารสไ

“เอ... ทุกคนมีเรื่องสงสัยอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีผมมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องจะแจ้งคนะรับ พร้อมรับฟังเรื่องสำคัญของผมแล้วหรือยัง”ทุกคนหันหน้าไปมองหน้าเจฟฟ์ด้วยความสงสัย และปนกับความหวาดระแวงเล็กน้อย เจฟฟ์เดินมายืนหลังเก้าอี้ที่ปวริศานั่ง แล้วเอื้อมไปจับมือปวริศาพร้อมประคองให้ลุกยืนขึ้นข้างๆ เขา“บอสจะทำอะไรคะ”ปวริศาร้องทัก เจฟฟ์ยิ้มหวานแล้วโอบกระชับที่ไหล่ของปวริศาดึงเข้ามาให้แนบชิดกับไหล่ของเขา ทุกคนในห้องประชุมต่างมองมาที่คนทั้งคู่ด้วยสายตาที่สงสัยและแปลกประหลาดใจ“ผมก็จะประกาศข่าวดีของเราให้ทุกคนได้ทราบอย่างไรล่ะครับพี่แป้ง”ปวีณาทำตาโตอ้าปากค้าง ส่วนศศิวิมลเห็นแล้วยิ้มกว้างออกมาเพราะเป็นไปอย่างที่เธอคาดการณ์ไว้ ส่วนปรียาพรก็งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ยิ้มตามไปทั้งที่คราบน้ำตาบนใบหน้าเธอยังไม่แห้งดี“อีกไม่นานเราสองคนจะมีข่าวดีนะครับ ผมเลยอยากมาบอกทุกคนไว้ก่อน จะได้เตรียมตัวกันอย่างเนิ่นๆ เผื่อใครอยากจะปั้นหุ่นไว้ใส่ชุดสวยๆ เรื่องธีมของงานต้องรอเจ้าสาวของผมบอกอีกทีนะครับ” “ฮะ.. อะไรนะคะ เจ้าสาวเหรอ บอสกับยายแป้ง ..... อุ๊ยตายว้ายกรี๊ดดดดดดดดดด” ปวีณากรี๊ดดีใจดังลั่น

“ลูกจ๋า.. บอกพ่อสิครับว่าอยากเที่ยงหนูอยากกินอะไรครับ”เจฟฟ์เอื้อมมือไปวางแปะบนพุงน้อยๆ ของปวริศา“อย่ามาเวอร์นักเลยน่ะ เอามือออกไปไม่ต้องมาจับ”ปวริศาพยายามจะดึงมือเจฟฟ์ออกจากหน้าท้องของตนแต่กลับถูกเจฟฟ์กอบกุมไว้แน่นกว่าเดิม“ลูกจ๋าดูแม่ของหนูสิ หงุดหงิดใส่พ่ออีกแล้ว”เจฟฟ์เอามือของปวริศามาแนบที่แก้มของตนเอง และเอียงคอมองปวริศาด้วยสีหน้าและแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก“พี่แป้งรู้ไหมครับว่าคุณย่าผมท่านตื่นเต้นมากเลยนะที่รู้ว่าผมจะมีหลานสะใภ้ให้ท่าน วันก่อนคุณย่าบอกว่าจะบินมาไทยเพราะอยากมาเจอหน้าหลานสะใภ้ เนี่ยเดี๋ยวผมต้องกลับไปอัปเดตมูลใหม่ว่า กลับมาครั้งนี้จะเจอทั้งหลานสะใภ้พร้อมกับเจ้าตัวเล็ก รับรองว่าท่านต้องดีใจมากแน่เลย” เจฟฟ์จบก็หันไปทางปิ่นมณี“คุณแม่ครับคุณแม่หาฤกษ์แต่งงานให้เราหน่อยสิครับ”“จะมาหาฤกษ์แต่งงานอะไร ใครเขาจะแต่งด้วย”“เลิกงอนได้แล้วนะครับคุณแม่คนสวย ตอนนี้เรามีเจ้าก้อนน้อยที่ผมตั้งใจปั้นขึ้นมาอยู่ในนี้แล้วนะ”เจฟฟ์เอามือจิ้มจิ้มไปที่หน้าท้องของปวริศา“งอนนานไป เดี๋ยวเจ้าก้อนน้อยตัวโตขึ้น คุณแม่จะใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวยนะครับ เอ.. หรือว่าจะรอให้เจ้าก้อน

เช้าวันอาทิตย์ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เจฟฟ์ก็ยังคงมาที่บ้านปวริศาแต่เช้า มาใส่บาตรด้วย ทั้งที่เมื่อวานกว่าเขาจะกลับบ้านก็เล่นเอาเสียมืด พอใส่บาตรเสร็จหลวงพ่อให้พร ทุกคนก็กรวดน้ำแล้วรับพร“อิทัง เม ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า ขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าจงมีความสุข สาธุ”“ไปก่อนนะโยม พรุ่งนี้อาตมามีกิจนิมนต์ไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่ จะไม่ได้มารับบาตรนะ” “เจ้าค่ะหลวงพ่อ”แล้วหลวงพ่อก็เดินออกไป ทั้งสามค่อยลุกขึ้น แล้วปวริศาก็เซไปนิดเจฟฟ์ที่อยู่ข้างๆ รีบเข้าไปประคอง“พี่แป้งเป็นอะไรไปครับ”“ไม่ได้เป็นอะไร ปล่อยได้แล้ว”ปวริศาพยายามจะเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดนั้น แต่เจฟฟ์ก็ยังแข็งขืนดื้อดึงประคองไว้อยู่“เห็นไหมละครับ พี่ยังเซอยู่เลย ให้ผมประคองแหละดีแล้ว”เจฟฟ์ประคองปวริศามานั่งที่โต๊ะ“เดี๋ยวพี่นั่งเฉยๆ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้”เจฟฟ์เดินไปกดน้ำเย็นจากเครื่องกรองน้ำในห้องครัว ส่วนปิ่นมณีมองลูกสาวด้วยความเป็นห่วง“พักผ่อนน้อยหรือเปล่าลูก”“เมื่อคืนแป้งก็ไม่ได้นอนดึกนะคะแม่ แค่สี่ทุ่มครึ่งเอง” “นี่น้ำเย็นครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมจัด

ภายในห้องเช่าขนาดไม่ได้ใหญ่มาก ปรียาพรกำลังนั่งร้องไห้ฟูมฟาย และพร่ำกล่าวคำว่าขอโทษเจฟฟ์ ขอโทษปวริศา สาเหตุทั้งหมดเกิดความโง่ของตนเอง ปวริศาเข้าไปโอบกอดใช้ฝ่ามือลูบหลังปลอบโยนเพื่อน“ฉันขอโทษเธอนะแป้ง เป็นเพราะฉันโง่เอง ฉันคิดว่าถ้าทำสำเร็จแล้วเขาจะรักฉัน ฉันมันโง่เอง แป้ง ฉันขอโทษ ฮือ ฮือ”“โอเค ฉันเข้าใจเธอนะ แต่เธอก็ใจร้ายไปหน่อยนะ เธอก็น่าจะรู้ว่าถ้าทำแบบนี้คนที่จะมารับเคราะห์ก็จะเป็นฉัน เธอไม่คิดห่วงฉันบ้างเลยหรือไง”“ตอนนั้นฉันยอมรับนะ ว่าฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย ฉันคิดว่าถ้าทำสำเร็จเขาจะรักฉันจะขอฉันเป็นแฟน แต่ความจริงแล้วมันกลับเฉดหัวฉันทิ้ง ฮือ ฮือ”ปวริศาหันไปสบตากับเจฟฟ์ ปรียาพรก็เงยหน้ามองเจฟฟ์เช่นกัน“บอสคะ หม่อนขอโทษ หม่อนผิดไปแล้ว บอสอย่าไล่หม่อนออกเลยนะคะ”ปรียาพรพนมมือไหว้ขอให้เจฟฟ์ยกโทษให้ทั้งน้ำตา“ครั้งก่อนตอนที่คุณปวริศาตกเป็นผู้ต้องสงสัย เขาไม่เคยมาขอให้ผมไม่ไล่ออก แต่เป็นตัวเขาเองต่างหากที่แสดงความรับผิดชอบโดยการลาออกเอง ซึ่งผมก็ยังไม่อนุมัติเอกสารนั้น เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าปวริศาไม่มีทางทำหักหลังผมแน่นอน คุณมาขอแบบนี้มันจะไม่ดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือ ความจริงเ

ณัฏฐ์ยังคงเล่นบทเมดยั่วสวาทอยู่ นาวินนึกสนุกตาม“ของเธอมันก็เริ่มแข็งแล้วเหมือนกัน”“งั้นต่อเสิร์ฟจานต่อไปแล้วสิ นายท่านอยากกินที่ไหน พากระผมไปหน่อย”ณัฏฐ์อ้อนเพราะถ้าจะให้เขาทำบนเก้าอี้เขาดูแล้วมันจะไม่ถนัด พอเขาพูดจบ นาวินก็ลุกขึ้น ณัฏฐ์ใช้ขาทั้งคู่เกี่ยวเอวนาวินไว้ แขนทั้งคู่คล้องคอนาวินไว้ นาวินพาเขาเข้าไปนั่งบนเตียง“เสิร์ฟต่อสิคะที่รัก”นาวินนอนราบกับเตียงโดยที่มีตัวของณัฏฐ์ยังคงคร่อมเขาอยู่ ณัฏฐ์ค่อยๆ บดสะโพกลงถูกับส่วนกลางของนาวิน ที่ตอนนี้ตุงดันเป้ากางเกงขึ้นมาพร้อมที่จะออกมาชมโลกภายนอกแล้ว นาวินจับที่สะโพกของณัฏฐ์และลูบไล้เข้าไปในกระโปรง เขาสัมผัสได้ว่ามีความชื้นเกิดขึ้นภายใต้ชั้นในนั้น“อืมมม..”นาวินครางต่ำในลำคอกับเสียวซ่านที่ได้รับ จากการบดสะโพกลงมาของณัฏฐ์ ที่เรียกร้องให้เจ้าลูกชายของเขาที่ตอนนี้ยังดุนดันอยู่ในกางเกง ซึ่งเขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว ณัฏฐ์เห็นอาการนั้น ก็ยิ้มร้ายออกมา“อะไรกัน ปกตินายท่านอึดจะตาย แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วหรือขอรับ”“พี่ณัฏฐ์พี่จะยั่วผมให้ผมขาดใจหรือไง ทำสักที ถ้าไม่ทำผมจ

“แฮปปี้เบิร์ธเดย์ครับคุณแฟน”นาวินตกใจทั้งพลุกระดาษที่พุ่งมาหาตนและเสียงหวานๆ ที่เขาคิดว่าอีกคนน่าจะอยู่ต่างจังหวัด ไหงมาอยู่ตรงนี้ได้“เฮ้ย.. พี่ณัฏฐ์ไหนพี่บอกว่าไปพบลูกค้า แล้ววันนี้มาหาผมไม่ได้ไงครับ”“ก็เดี๋ยวคุณแฟนงอนไงครับ ก็เลยต้องมาฉลองกับคุณแฟนก่อน เพราะลูกค้าหน่ะ ไปหาเมื่อไหร่ ก็ไปหาได้ แต่คุณแฟนมีคนเดียว จะหาใหม่น่ารักน่ารักแบบนี้ที่ไหนได้อีกหล่ะ”“พี่ณัฏฐ์ของผมน่ารักที่สุดเลย ผมไม่ยอมให้พี่ณัฏฐ์หาแฟนใหม่แน่นอนครับ”ณัฏฐ์พูดจบก็อ้าแขนออกนาวินวางกระเป๋าลงแล้วเข้าไปสวมกอดคนพี่แล้วดึงคนพี่เข้ามาจูบ เรียวลิ้นอุ่นสัมผัสและหยอกล้อกันชวนสร้างความหวาบหวามเกิดขึ้น จนณัฏฐ์ต้องรีบหยุดไว้ก่อน“ใจเย็นยังมีเวลาอีกเยอะ ไม่ต้องรีบพี่ไม่หนีไปไหน ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวก่อนนะครับ”“พี่มาอาบน้ำกับผมมั้ย”“ไม่ล่ะ เราอาบแล้ว รีบอาบน้ำสิ นี่แค่เริ่มต้น ยังมีเซอร์ไพรส์ต่ออีกทั้งคืนเลย”“ทั้งคืนเลยหรือ” “อืม.. ใช่ แต่ถ้ามัวลีลาชักช้าเดี๋ยวพลาดของเด็ดนะ”ณัฏฐ์เข้าไปกระซิบที่ข้างหูนาวิน ก

วันนี้วันศุกร์ที่ 5 สิงหาคม วันเกิดใครบางคนที่ผมแกล้งลืมทำเป็นจำไม่ได้ และบอกเขาว่าวันนี้ทั้งวันผมมีนัดลูกค้าที่ระยองทั้งวัน และถ้าเหนื่อยมากอาจจะเปิดห้องนอนแล้วค่อยกลับมาวันเสาร์ทีเดียวเลย ทำคนคนนั้นงอนจนผมต้องง้อ ที่ตอนแรกจะแกล้งยั่วเล็กๆ ผ่านวิดีโอคอลแต่ไหน ทำไปทำมาดันเครื่องติดไปซะอย่างนั้น เป็นประสบการณ์ใหม่ของผมเลย แต่ดูเขาก็ตื่นเต้นและน่าจะชอบอยู่นะ น่าจะหายงอนได้ความจริงแล้วทำไมผมจะจำวันเกิดเขาไม่ได้ล่ะ ผมแค่อยากจะเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ผมมีนัดกับลูกค้าใกล้ๆ แค่ช่วงเช้า แล้วตอนบ่ายผมจะเข้าไปเตรียมเซอร์ไพรส์เขาที่ห้อง นี่ผมก็คุยกับลูกค้าเสร็จแล้วกำลังไปเตรียมจัดการที่ห้องเขา บอกเลยว่าผมจัดเต็ม ถ้าคืนนี้นาวินไม่ร้องไม่ต้องมาเรียกผมว่าณัฏฐ์ ฮ่าฮ่าฮ่าฝั่งทางด้านนาวินที่ทำงานปกติ แต่ละคนก็เข้ามาทักทาย อวยพรวันเกิดอีกครั้งหลังจากที่จัดปาร์ตี้เซอร์ไพรส์วันเกิดล่วงหน้าไปแล้ว กอล์ฟถามนาวินว่า“พี่วินครับ วันนี้พี่จะไปฉลองวันเกิดกับพี่ณัฏฐ์ที่ไหนหรือครับ”นาวินตอบเสียงเรียบกลับไปว่า“ไม่ได้ไปไหนหรอก พี่ณัฏฐ์ติดลูกค้าระยองทั้งวัน”กอล์ฟทำหน้างง

“ผมขอเร่งมือทำให้พี่นะ” เสียงนาวินเริ่มหอบถี่ มือของเขาชักเร่งความเร็วขึ้น“เร็วขึ้นอีกนิดนะนาวิน”ณัฏฐ์เร่งความเร็วให้กับข้อมือของตัวเอง แล้วพูดเสียงสั่นที่ความเสียวซ่านเริ่มคืบคลานเข้ามา เขาใกล้จะถึงฝั่งแล้ว เขาเคยช่วยตัวเองหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาจะรู้สึกดีเท่ากับครั้งนี้“ได้สิคะ ผมเร่งมือให้แล้วนะ แล้วผมก็กำลังจูบที่ซอกคอพี่ด้วย ขอผมทำรอยนะ”ณัฏฐ์ยืดอก เชิดหน้าขึ้นราวกับว่ากำลังได้รับการระดมจูบที่ซอกคอจากนาวิน ส่วนมือของเขาก็เร่งความเร็วจนสุดท้ายเขาก็ปลดปล่อยออกมา“อ๊ะ.. เราจะเสร็จแล้วนาวิน เร็วอีกนิด อ่าห์... นาวินนนนนน”ณัฏฐ์หายใจหอบแล้วคว้าทิชชูเปียกมาทำความสะอาดแล้วเขินหน้าแดง“พี่ณัฏฐ์ช่วยนาวินหน่อยค่ะ ตอนนี้ของผมเองแข็งมากแล้ว อยากเข้าไปอยู่ในตัวพี่แล้ว”นาวินอ้อน ในเมื่อณัฏฐ์เสร็จก่อน สบายตัวก่อน เขามองเห็นอีกคนในโทรศัพท์ส่งสายตาเว้าวอนมา“ทำต่อเองซิ ไปอาบน้ำดีกว่า”“พี่ณัฏฐ์ได้โปรดอย่าแกล้งผม อย่าทิ้งผมไว้แบบนี้”นาวินทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เขารู้ว่าคนพี่กำลังแกล้งเขาอยู

วันนี้ก่อนขึ้นห้องผมแวะไปรับของที่สั่งออนไลน์มาที่นิติ พอมาถึงห้องผมก็นั่งมองกล่องพัสดุที่ส่งมาสามกล่อง ชั่งใจอยู่นานกว่าจะตัดสินใจเปิดกล่องได้ ผมว่าผมต้องบ้าไปแล้วแน่แน่ที่ไปสั่งของแบบนี้มา เพราะคำพูดสนุกสนานของเขาคนเดียวเลย แต่คนที่บ้ามากกว่าก็คือผมนั่นแหละ ที่บ้าจี้ไปหา ไปสั่งมา แต่ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทำให้เขาชอบหรือไม่Rrrrrrเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อายุยืนจริงๆ ผมอมยิ้มแล้วก็กดรับโทรศัพท์“คิดถึงจัง” รับปุ๊บปลายสายก็อ้อนมาทันที“วันนี้ก็เจอกันทั้งวันแล้ว”“เปิดกล้องหน่อยสิพี่ณัฏฐ์”“พึ่งกลับถึงห้อง ยังไม่ได้อาบน้ำ หน้ายังมันอยู่เลย”“ไม่เป็นไร ยังไงผมก็รักพี่ อยากเห็นหน้าพี่ทุกนาทีเลย ทำไมคืนนี้พี่ไม่มานอนกับผมหล่ะ”“ก็บอกแล้วไง พรุ่งนี้นัดลูกค้าที่ระยองแต่เช้า ถ้าอยู่คอนโดนายต้องออกเร็วขึ้นตั้งหนึ่งชั่วโมงเลย”“ผมไม่เห็นมีในตารางนัดพี่เลย”“เอ๊ะ..นี่นายมาแอบดูตารางเราเหรอ”“อ้าวดูตารางของแฟนผิดตรงไหนละครับ”“ก็ลูกค้าพึ่งโทรมานัดตอนเย็นก็เลยยังไม่ได้ลงในต

กอล์ฟรีบเอาข้อศอกกระทุ้งเอวแม็กซ์ไปทีแล้วรีบเดินออกไป“เดี๋ยวผมไปหาสถานที่ก่อนแล้วผมมาคุยกับพี่ณัฏฐ์นะครับ”“กอล์ฟก็ไปคุยกับนาวินเลย”“ไม่อ่ะ ไม่อยากทำงานซ้ำซ้อน พอไปคุยกับพี่วิน พี่วินก็ต้องบอกว่าให้มาถามพี่ณัฏฐ์ งั้นผมมาคุยกับพี่ณัฏฐ์เลยดีกว่า สรุปจบได้เลย”... เย็นวันศุกร์..วันนี้ทีมงานออกแบบยกทีมปิดแผนกไม่มีโอที เพราะทุกคนมีนัดไปกินเลี้ยงแผนก ซึ่งร้านที่เลือกก็เป็นร้านสไตล์กินดื่ม มีดนตรีสดเล่นให้ฟัง แต่ทางทีมก็เลือกที่จะเปิดห้องวีไอพี เพื่อความเป็นส่วนตัวเป็นสัดส่วน โดยห้องที่จองนั้นจุคนได้ยี่สิบกว่าคน บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความคึกคัก ในช่วงแรกที่นักดนตรียังไม่มา ทางร้านก็เปิดดนตรีเบาเบา อาหารและเครื่องดื่มต่างถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ แต่ละคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน“วันนี้พี่จะดื่มไหม”นาวินกระชิบถาม“ทำไม จะคุมความประพฤติเราเหรอ”“เปล่านะ แต่ถ้าพี่ดื่ม แล้วพี่รั่วขึ้นมา พี่ไม่อายพี่โชคหรือครับ”“ไม่... ไม่อาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“ไม่รู้ล่ะ ถ้าพี่เมาขึ้นมา ผมอุ้มพี่กลับห้องด้วย”“เข้าใจแล้

Chapter 27ลืมให้หมดเพื่อเตรียมเริ่มชีวิตใหม่ [END]สักพักพี่แป้งก็ใช้สองมือทำการปลุกลูกชายผมที่กึ่งหลับกึ่งตื่นให้ตื่นมามองโลก ซึ่งเจ้าลูกชายผมก็ใจง่ายโดยเล้าโลมด้วยมือนุ่มๆ ไม่นานก็ลืมตาแข็งตัวตื่นขึ้นชมโลกทันที พี่แป้งนั่งบนเตียงอยู่ตรงหว่างขาของผม สองมือน้อยสาวแท่งเอ็นที่ตั้งขึ้น สายตาหวานเชื่อมก็ส่งมาหาผม ผมมองภาพสีหน้าที่เซ็กซี่ขยี้ใจ กับมือน้อยสาวแท่งเอ็นของผม ทำให้ผมอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปจับขยำนมที่เด้งไปมาตรงหน้า ปลายนิ้วก็จงใจเขี่ยเล่นที่หัวนม ซึ่งตอนนี้ก็แข็งขันสู้กับนิ้วมือผมขึ้นมาทันทีแล้วพี่แป้งก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าพี่ปากจะทำ ผมเคยเห็นแต่ในหนังเอวีที่ผมแอบดูอยู่บ่อย พี่แป้งก้มตัวลงแล้วใช้มือจับสองเต้าของตัวเองประกบท่อนของผมไว้แล้วขยับตัวขึ้น แม่เจ้า.. ผมโคตรเสียวเลย“ดีไหมเจย์เดน”เสียงหวานทักถามผม“ดีครับพี่แป้ง ดีมากเลย”ผมเองก็ขยับเอวเด้งขึ้นลงให้ท่อนเอ็นของผมถูและเสียดสีกับหน้าอกอันนุ่มนิ่มของพี่แป้ง แล้วก็ครางออกมาในลำคอ พอพี่แป้งได้ยินเสียงครางผมเท่านั้นแหละ พี่แป้งก็เปลี่ยนท่ามาใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของผมที่ตอนนี้มีน้ำเยิ้มปริ่ม พอปลายลิ้นอุ่นแตะที่ส่วนปลายของผม ผม

Chapter 26สั่งลาตอนนี้เวลาของผมก็ถูกนับถอยหลังลงเรื่อยๆ ผมเหลือเวลาเพียงสัปดาห์กว่าที่ได้อยู่ จะได้เห็นหน้าพี่แป้ง ผมแทบไม่ไปไหนเลย นี่ถ้าไม่เกรงใจน้าปิ่นแม่พี่แป้ง ผมคงขอนอนค้างกับพี่แป้งไปแล้ว วันนี้ผมไปเข้าไปหาพี่แป้งช้ากว่าปกติ เพราะผมมีนัดไปรับของที่สั่งทำไว้ ใช่แล้วครับผมไปสั่งทำของแทนใจสำหรับเราสองคน แล้วจะเอาไปให้พี่แป้ง ผมเดินเข้ามาในบ้านพี่แป้งก็เห็นพี่แป้งนั่งเล่นชมสวนดอกไม้เล็กๆ ข้างบ้าน ผมย่องเข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลัง แล้วหอมแก้มพี่แป้งไปหนึ่งฟอด “อุ๊ย..เจย์เดน อย่ามาทำประเจิดประเจ้อแบบนี้สิ เดี๋ยวแม่กับน้าเดือนหรือแด๊ดเจย์เดนมาเห็นเข้านะ” “ทำไมต้องกลัวใครมาเห็นด้วยละ เขาก็รู้หมดแล้วว่าผมรักพี่แป้งแค่ไหน” ผมยังคงกอดพี่แป้งแล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่พี่แป้ง ดวงตาเหม่อลอยไปข้าง ไม่อยากคิดถึงวันที่จะไม่ได้กอดร่างนุ่มนิ่มนี้เลย “พี่แป้ง พี่แป้งเรียนที่อเมริกากับผมไหม เดี๋ยวผมไปขอคุณย่าให้ เราไปอยู่ด้วยกันที่โน่นเลย ... เนอะเป็นความคิดที่ดี ทำไมผมถึงคิดไม่ได้นะ นะ นะ ไปเรียนกับผมนะ” “ไม่ได้หรอกเจย์เดน แล้วแ

Chapter 25แจ้งข่าวคนรัก“สวัสดีครับน้าปิ่น สวัสดีครับพี่แป้ง” ผมยกมือไหว้น้าปิ่นแล้ว แล้วส่งยิ้มหวานไปให้แฟนผม “มาได้เวลาพอดีเลย มาช่วยพี่หยอดหน้าตะโก้หน่อย” “ยายแป้งน้องมาถึงก็ใช้เลยนะ” “แหมแม่ก็ เจย์เดนกินเก่งจะตาย ก็ต้องมาช่วยกันทำสิคะ มาเร็วเจย์เดน” ผมเดินเข้าไปหาพี่แป้ง ช่วยพี่แป้งตักหน้ากะทิที่กวนไว้หยอดลงกระทงที่หยอดเผือกกวนไว้แล้ว ผมทำของผมไปเรื่อยๆ ไม่พูดไม่จา ผิดวิสัยของผมจนพี่แป้งเริ่มสงสัยว่าผมเป็นอะไร พี่แป้งเอามือมาแตะที่หน้าผากผม “เจย์เดนเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” “ผมรักพี่แป้งนะ” ผมพูดเสียงแผ่วเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน พี่แป้งเอียงคอยิ้มหวาน พยักหน้าเล็กน้อย “ยังไงเนี่ย ไปแอบทำความผิดอะไรไว้หรือเปล่า ถึงมาอ้อนแบบนี้” “พี่แป้งสัญญากับผมได้ไหม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่แป้งห้ามทิ้งผมนะ ห้ามมีคนอื่นด้วย” พี่แป้งมองหน้าผมด้วยความสงสัย แล้วก็วางมือกับขนมที่ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว จูงมือผมมานั่งโซฟากลางบ้าน “ไหน เกิดอะไรขึ้น มีอะไรจะเล

Chapter 24เรื่องเศร้าของผม“อะไรนะ ลูกกับหนูแป้งเป็นแฟนกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” “ก็สักพักแล้วครับ แต่ผมก็รักพี่แป้งแบบที่ไม่ใช่พี่สาวกับน้องชายมาโดยตลอดนะครับ” พ่อกับแม่ผมมองหน้ากันเชิงหารือ แล้วก็เป็นพ่อที่พูดขึ้นมาว่า “พอลูกไปที่โน่น แด๊ดเชื่อว่าลูกจะคนใหม่ๆ ที่ทำให้ใจลูกสั่นได้ไม่แพ้น้องแป้งเลย” “ทำไมแด๊ดกับแม่ไม่เข้าใจผมล่ะครับ คือ ผมรักพี่แป้ง ผมอยากแต่งงานกับพี่แป้ง แล้วทำไมผมจะต้องไปเจอคนใหม่ที่อเมริกาด้วยล่ะ” ผมตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิด นี่ทุกคนมองเห็นความรักของผมเป็นอะไร นี่แค่จะไปอยู่ที่ใหม่แล้วผมจะมีใหม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรือ มันไม่ง่ายขนาดนั้นนะ ผมรักของผมมาตั้งกี่ปี่ จะให้ผมมาลืมได้อย่างไร “เจย์เดนใจเย็นก่อนลูก พ่อกับแม่ไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกความสัมพันธ์ของลูกกับหนูแป้งนะ ถ้าลูกสองคนรักกัน แม่เชื่อว่าหนูแป้งก็ต้องเข้าใจและเขาต้องยินดีที่จะเห็นลูกมีอนาคตที่ดี ลูกไม่อยากสร้างอนาคตที่ดีกับคนรักหรือ” แม่ผมเริ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แล้วมันก็ได้ผล เพราะผมคิดตาม ถึงผมจะเอาแต่ใจบ้างแต่สุดท้ายผมก็ต้องท

Chapter 23จุดเปลี่ยน“ผมจะขยับแล้วนะ” พี่แป้งพยักหน้า ผมขยับเร็วขึ้นและแรงขึ้นเสียงกระทบกันของร่างเราสองคนดังลั่นผมไม่สามารถจะทำเบาได้ ถึงแม้จะกลัวว่าน้าปิ่นจะตื่นมาได้ยินก็ตาม “น้องเจย์เดนขา...ขอแรงอีกนิดพี่แป้งเสร็จแล้ว” “ตอนนี้ไม่เป็นน้องแล้ว ตอนนี้เป็นผัว เมียจ๋าอยากได้อะไรบอกผัวอีกทีสิคะ” “ผัวขา เมียจะเสร็จ ขอแรงๆ หน่อย อ่าห์...” “เมียผมนี่น่ารักจริงๆ” แค่ได้ยินแค่นี้ผมก็หึกเหิม แทงไม่ยั้ง กลีบเนื้อที่ปลิ้นเข้าออกตามแรงส่งของผมมันโคตรสวยเลย ร่างบางสั่นสะท้าน เสียงครวญครางแห่งความสุขของเราสองคนสอดรับกับเสียงร่างกายที่กระทบกัน เป็นเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้งมาก ไม่นานพี่แป้งก็แตกเสร็จนำไปก่อน แล้วผมก็รัวกดเน้นย้ำไปอีกพักก็เสร็จตามพี่แป้งไป แต่ในเมื่อถุงยางที่ผมเตรียมมันยังเหลืออีกตั้งสองชิ้น ผมก็ไม่ยอมให้เสียโอกาสนานๆ จะได้มีเอาพี่แป้งสักที ผมเลยจัดเสริมแบบไม่ต้องพักไปให้อีกสองยก จนพี่แป้งสั่นเทิ้มหมดแรง แล้วเราก็หลับไปด้วยกันยันเช้าเลยดีนะที่ตอนเช้าน้าปิ่นไปเดินออกกำลังกายตอนเช้า ผมเลยอาศัยช่วงเวลาน

Chapter 22แมวขโมยผมดีใจเป็นลิงโลดรีบจัดการทำความสะอาดเจ้าลูกชายของผมแล้วจัดให้เข้าที่เข้าทาง ผมย่องออกจากบ้านเบาๆ ผ่านห้องนอนพ่อกับแม่มีเสียงกำลังกิจกรรมเข้าจังหวะกัน ดีเลย พวกเขาจะได้ไม่สนใจผม ผมเดินลัดเลาะเข้ามาในเขตบ้านพี่แป้ง แล้วก็มายืนอยู่หน้าประตูบ้าน เอื้อมมือไปหยิบกุญแจในกระถางต้นไม้แล้วไขอย่างเบามือ นี่ผมกำลังจะเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากับลูกสาวเจ้าของบ้านในขณะที่คุณแม่ก็ยังอยู่ในบ้านนี่อะนะ จะกล้าเกินไปไหมเจย์เดน ผมจะโดนน้าปิ่นเข้าไม้หน้าสามมาตีหัวผมไหมนะ คงไม่โดนหรอก เพราะที่บ้านพี่แป้งไม่มีไม้หน้าสามผมสำรวจมาแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่อาจจะโดนสากกระเบือหรือไม้ตีพริกมาแพ่นกบาลอันนี้มีความเป็นไปได้สูงหน่อย ผมค่อยๆ หมุนลูกบิดแล้วดันเข้าไปอย่างเบามือแล้วค่อยปิดประตู จากนั้นก็ค่อยๆ ย่องผ่านหน้าห้องนอนน้าปิ่นแล้วเดินขึ้นบันไดอย่างแผ่วเบาไปหยุดยืนที่หน้าห้องพี่แป้ง ก่อนที่จะบิดลูกบิดแล้วเบี่ยงตัวเข้าไป พอเข้าไปถึงผมก็แทบจะกระโจนเข้าใส่พี่แป้งราวกับหมาป่าที่เจอเหยื่อที่ถูกใจ ผมเข้าไปจูบพี่แป้งเราสองคนแลกจูบกันอย่างหวานฉ่ำเสียงน้ำลายดังเฉอะแฉะ สายตาเราทั้งคู่ประสานกัน ด้วยความ