Novels by Coffee Lemonade / Gemini Leo

วันนี้เอ็มมี่มาถึงออฟฟิศเกือบสาย มาถึงแปดโมงเช้าพอดี แล้วเธอถือถุงแซนด์วิชกับกาแฟมุ่งตรงไปที่โต๊ะทำงานของนาวิน“เอ็มมี่ วันนี้มาสายนะครับ"กอล์ฟพูดทักทาย“เอ็มมี่ไปร้านกาแฟมาค่ะ คนเยอะมาก รอคิวนานมากเลย นี่เอ็มมี่เอามาฝากพี่วินนะคะ”พูดจบเอ็มมี่ก็วางแก้วกาแฟกับถุงขนมไว้บนโต๊ะนาวินโดยไม่ทันได้สังเกตว่าบนโต๊ะนั้นมีแก้วกาแฟอีกใบตั้งอยู่“บอกแล้วงัยว่าไม่ต้อง”นาวินตอบเสียงเรียบ“ก็เอ็มมี่ซื้อมาแล้วนี่คะพี่วิน พี่วินรับไว้เถอะนะเอ็มมี่ก็กินกาแฟมาแล้วด้วย ถ้าเอ็มมี่กินอีกแก้ว ต้องใจสั่น แน่แน่เลยค่ะ”“ไม่เป็นไรน้องเอ็มมี่ เดี๋ยวพี่กอล์ฟดูแลกาแฟและขนมของน้องเอ็มมี่เองครับ เช้านี้พี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย”กอล์ฟยื่นมือไปหยิบแก้วกาแฟที่พึ่งถูกวางลงบนโต๊ะของนาวินออกมา“เอ็มมี่ซื้อมาฝากพี่วินนะคะ พี่กอล์ฟจะมาแย่งได้งัยคะ”"ก็พี่วินเค้ามีกาแฟอยู่แล้ว จะกินอีกแก้วคงไม่ไหวล่ะมั้ง มาพี่จัดการให้ ดีเลยเช้านี้ยังไม่ได้ชงกาแฟเลย น้องเอ็มมี่มาได้จังหวะพอดี

“เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันเอ็มมี่”แก้วตาชวนเอ็มมี่“เดี๋ยวเอ็มมี่เคลียร์ตรงนี้อีกแป๊บค่ะ เดี๋ยวเอ็มมี่ตามไปนะคะ”เอ็มมี่ตอบแก้วตาไปแบบนั้น ทั้งที่ความจริงนั้นคือ เธอรู้ว่าทีมออกแบบ จะออกไปกินข้าวกันช้า นั่นไงเขาเริ่มลุกกันแล้ว“น้องเอ็มมี่ยังไม่ไปกินข้าวหรือครับ พี่แก้วใช้งานเด็กฝึกงานหนักไปหรือเปล่าเนี่ย”กอล์ฟเดินมาทักเอ็มมี่เมื่อเห็นว่าเอ็มมี่ยังไม่ไปเบรคกินข้าว“เปล่าค่ะ พี่แก้วชวนเอ็มมี่แล้ว พอดีมันติดพัน เอ็มมี่ก็เลยอยากรีบเคลียร์ให้เสร็จค่ะ”“งั้นเสร็จหรือยัง ถ้ายังเดี๋ยวพี่รอไปกินข้าวพร้อมกัน”“เสร็จพอดีค่ะพี่กอล์ฟ”เอ็มมี่เดินตามกอล์ฟไปโรงอาหารอย่างว่าง่าย ส่วนแม็กซ์กับนาวินนั้นเดินนำหน้าไปแล้ว“น้องเอ็มมี่ชอบกินอะไรครับ มื้อนี้พี่กอล์ฟเลี้ยงเองครับ”เอ็มมี่เดินถือจานข้าวแล้วมาวางข้างข้างนาวิน โดยมีกอล์ฟนั่งฝั่งตรงข้าม ขณะที่กินข้าวกัน ก็คุยกันไปบนโต๊ะอาหารเอ็มมี่พยายามนั่งเบียดมาทางนาวิน พูดไป หัวเราะไป ทำเผลอเอียงตัวมาแตะ มาสัมผัสนาวินบ้าง ซึ่งนาวินก

โรงงานย่านชานเมือง“พี่วินครับ เห็นทางฝ่ายบุคคลแจ้งว่าจะมีน้องมาฝึกงานที่แผนกเราหรือครับ”“มิน่าล่ะ เมื่อเช้าผมเห็นมีนักศึกษาอยู่หลายคนกำลังปฐมนิเทศที่ฝ่ายบุคคล”“ผมก็ได้รับแจ้งมาแบบนั้น”ผมตอบกอล์ฟกับแม็กซ์ไปตามที่ได้รับแจ้งจากฝ่ายบุคคลมา“แล้วเป็นผู้หญิงผู้ชายอ่ะครับ”เสียงกอล์ฟดูตื่นเต้นขึ้นมา“นายอยากได้แบบไหนล่ะ”แม็กซ์แทรกขึ้นมา“เราอ่ะ หญิงก็ได้ ชายก็ได้ ขอให้ตรงสเปค”กอล์ฟตอบด้วยความชัดเจนแล้วยิ้มอย่างกรุ้มกริ่ม คุยกันไปได้สักพักหนึ่ง เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลก็พานักศึกษาเข้ามาสองคน ผู้ชายคน ผู้หญิงคนหนึ่ง“สวัสดีค่ะน้องนาวิน พี่พาน้องนักศึกษาฝึกงานมาส่งนะคะ”พี่เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลบอกผม“สองคนหรือครับ ผมจำได้ว่า ผมขอไว้คนเดียวนี่ครับ”“ใช่ค่ะ นี่น้องภูมิใจวิศวะเครื่องกลมาฝึกงานออกแบบ และพอดีพี่เห็นว่าช่วงนี้แผนกออกแบบงานเยอะ ก็เลยให้น้องเอ็มมี่มาช่วยเรื่องงานเอก

ตอนนี้ความสัมพันธ์ของผมกับนาวินเราสองคนตัวติดกันมากขึ้น แต่ในที่ทำงานเราเองก็ยังไม่ได้เปิดเผยสถานะความสัมพันธ์ ซึ่งทุกคนจะมองว่าเราเป็นเพียงเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันมากก็แค่นั้น แต่จะมีก็เฉพาะคนในแผนกออกแบบที่จะรับรู้ว่าเราสองคนมีความรู้สึกต่อกันมากกว่าเพื่อนร่วมงาน เอ๊ะแต่จะว่าไป ผมก็ยังไม่ได้ตอบรับความสัมพันธ์ของเขาเลยนี่นา ช่วงนี้ผมเองต้องมีภารกิจเข้าไปประชุมทีมเซลส์ที่สำนักงานใหญ่เพื่อเตรียมวางแผนกลยุทธในปีหน้าหนึ่งสัปดาห์ ยอมรับเลยว่า แอบมีคิดถึงบ้าง ทุกเช้านาวินก็ยังคงโทรมาปลุกผมเหมือนเดิม ทั้งทั้งที่ผมบอกว่าไม่ต้องโทรมาแล้วผมตื่นเองได้ เช้านี้ก็เช่นกันRrrr rrr“มอร์นิ่งครับ ตื่นได้แล้วคนขี้เซา”“ก็ตื่นอยู่นี่งัย บอกแล้วว่าไม่ต้องโทรมา วันนี้เราไม่ได้เข้าโรงงาน ยังมีเวลานอนได้อีกตั้งเยอะ รีบโทรมาทำไม”“ก็เพราะพี่ไม่ได้เข้าโรงงาน ผมก็เลยต้องโทรหา ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน ผมคิดถึงพี่จะแย่อยู่แล้ว พี่เปิดกล้องหน่อยสิ ผมอยากเห็นหน้าพี่อ่ะ”“ม่ายยยย”“ทำไม พี่นอนน้ำลายยืดเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“บ้าน่า ใครเค้านอนน้ำลายยืดกัน”“งั้นก็เปิดกล้องคุยกันหน่อยสิ”“ไม่เอา สภาพตอนนี้มันน่าดูที่ไหนล่

“มา เดี๋ยวผมช่วยพี่อาบน้ำ จะได้ช่วยทำความสะอาดตรงนั้นให้ด้วย”คนตรงหน้าผม หน้าแดงขึ้นมาทันที“พูดอะไรของนาย”“พี่จะไม่ให้ผมอาบให้จริงๆ เหรอ พี่ทำเองไม่ถนัดหรอก”“ไม่เอาอ่ะ ขืนให้นายมาทำให้ พี่ก็ไม่ได้อาบน้ำกันพอดี”“ฮ่าฮ่าฮ่า พี่คิดอะไรอยู่เนี่ย คิดลามกกับผมหรือเปล่า”“บ้าหน่ะ นายนั่นแหละรู้ดีที่สุด เห็นหน้าตาเรียบร้อยอุตส่าห์ไว้วางใจ ที่ไหนได้ หื่น ชะมัด”พูดจบคุณเขาก็ค้อนใส่ผม แล้วดันร่างผมให้ออกจากห้องน้ำ“ถ้าไม่ถนัด หรืออยากให้ผมช่วยถูหลัง ขัดนวดตรงไหนเป็นพิเศษเรียกผมนะ”“คนบ้า ทะลึ่งนะ”ผมเดินอมยิ้มออกไป แล้วตรงไปชงกาแฟในห้องครัวต่อทางด้านณัฏฐ์เองก็เปิดน้ำแล้วปล่อยให้สายน้ำเย็นจากฝักบัวค่อยๆ ไหลผ่านร่างกายตั้งแต่เส้นผม ใบหน้า ลำคอ ลำตัวแล้วค่อยค่อยไหลรินผ่านส่วนกลางของร่างกายจนถึงปลายเท้า เขายืนทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันเร็วมากจนผมแทบไม่ทันได้ตั้งตัว ความจริงนาวินก็แสดงออกค่อนข้างชั

“อ๊า ...” ผมร้องครางเสียงดังอีกครั้ง สะโพกเด้งรับกับสัมผัสจากนิ้วมือเขา ภายในผมตอดรัดนิ้วมือทั้งสามของเขา“ส่วนนี้ของพี่ เริ่มชอบผมแล้ว ดูสิรัดผมแน่นเลย”นาวินใช้นิ้วสะกิดจุดนั้นของผม ความเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้นทำให้ผมลืมความเจ็บเมื่อครู่ไป และนิ้วมือที่กำลังสรรสร้างความสุขสมให้กับผมก็ถูกดึงออกมา มันทำให้ผมค้างคาอีกรอบ อะไรของเขาเนี่ย แต่ยังไม่ทันที่ผมจะไปกระเง้ากระงอดใส่เขา นาวินก็จับขาของผมให้ตั้งขึ้น แล้วอ้าออก จัดท่าทางสะโพกผมให้พร้อมรับกับการใส่สิ่งที่ใหญ่โตของเขา แล้วดันมันเข้าไป“โอ๊ยยย เจ็บ”ผมร้องออกมาเสียงดัง ถืงแม้ว่าช่องทางหลังของผม จะถูกเปิดทางมาบ้างแล้วจากนิ้วมือของเขาเมื่อครู่นี้ แต่พอสิ่งที่ใหญ่โตถูกดันเข้าไป มันเจ็บ แน่นและอึดอัดมากจริงๆ มือของผมจิกผ้าปูที่นอนแน่น“พอก่อนนาวิน”ผมเอ่ยพร้อมหายใจหอบแรง แต่นาวินหาได้ฟังเสียงผมไม่ เขาทำในสิ่งที่ตรงข้ามกันกับที่ผมบอกอีกแล้ว เขากดเข้าไปทีเดียวจนสุด ทำให้ผมร้องออกมาไม่เป็นเสียง แล้วเขาก็เริ่มขยับ เสียงเนื้อของเรากระทบกัน เร็วขึ้น แรงขึ้น“อืมมมม พี่ณัฏฐ์ พี่ฟิตมากเลย รัดผมแน่นมาก ผมจะไม่ไหวแล้วนะ”ปากเขาบอกว่าจะไม่ไหว แต่ก็ไ

Chapter 27ลืมให้หมดเพื่อเตรียมเริ่มชีวิตใหม่ [END]สักพักพี่แป้งก็ใช้สองมือทำการปลุกลูกชายผมที่กึ่งหลับกึ่งตื่นให้ตื่นมามองโลก ซึ่งเจ้าลูกชายผมก็ใจง่ายโดยเล้าโลมด้วยมือนุ่มๆ ไม่นานก็ลืมตาแข็งตัวตื่นขึ้นชมโลกทันที พี่แป้งนั่งบนเตียงอยู่ตรงหว่างขาของผม สองมือน้อยสาวแท่งเอ็นที่ตั้งขึ้น สายตาหวานเชื่อมก็ส่งมาหาผม ผมมองภาพสีหน้าที่เซ็กซี่ขยี้ใจ กับมือน้อยสาวแท่งเอ็นของผม ทำให้ผมอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปจับขยำนมที่เด้งไปมาตรงหน้า ปลายนิ้วก็จงใจเขี่ยเล่นที่หัวนม ซึ่งตอนนี้ก็แข็งขันสู้กับนิ้วมือผมขึ้นมาทันทีแล้วพี่แป้งก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าพี่ปากจะทำ ผมเคยเห็นแต่ในหนังเอวีที่ผมแอบดูอยู่บ่อย พี่แป้งก้มตัวลงแล้วใช้มือจับสองเต้าของตัวเองประกบท่อนของผมไว้แล้วขยับตัวขึ้น แม่เจ้า.. ผมโคตรเสียวเลย“ดีไหมเจย์เดน”เสียงหวานทักถามผม“ดีครับพี่แป้ง ดีมากเลย”ผมเองก็ขยับเอวเด้งขึ้นลงให้ท่อนเอ็นของผมถูและเสียดสีกับหน้าอกอันนุ่มนิ่มของพี่แป้ง แล้วก็ครางออกมาในลำคอ พอพี่แป้งได้ยินเสียงครางผมเท่านั้นแหละ พี่แป้งก็เปลี่ยนท่ามาใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของผมที่ตอนนี้มีน้ำเยิ้มปริ่ม พอปลายลิ้นอุ่นแตะที่ส่วนปลายของผม ผม

Chapter 26สั่งลาตอนนี้เวลาของผมก็ถูกนับถอยหลังลงเรื่อยๆ ผมเหลือเวลาเพียงสัปดาห์กว่าที่ได้อยู่ จะได้เห็นหน้าพี่แป้ง ผมแทบไม่ไปไหนเลย นี่ถ้าไม่เกรงใจน้าปิ่นแม่พี่แป้ง ผมคงขอนอนค้างกับพี่แป้งไปแล้ว วันนี้ผมไปเข้าไปหาพี่แป้งช้ากว่าปกติ เพราะผมมีนัดไปรับของที่สั่งทำไว้ ใช่แล้วครับผมไปสั่งทำของแทนใจสำหรับเราสองคน แล้วจะเอาไปให้พี่แป้ง ผมเดินเข้ามาในบ้านพี่แป้งก็เห็นพี่แป้งนั่งเล่นชมสวนดอกไม้เล็กๆ ข้างบ้าน ผมย่องเข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลัง แล้วหอมแก้มพี่แป้งไปหนึ่งฟอด “อุ๊ย..เจย์เดน อย่ามาทำประเจิดประเจ้อแบบนี้สิ เดี๋ยวแม่กับน้าเดือนหรือแด๊ดเจย์เดนมาเห็นเข้านะ” “ทำไมต้องกลัวใครมาเห็นด้วยละ เขาก็รู้หมดแล้วว่าผมรักพี่แป้งแค่ไหน” ผมยังคงกอดพี่แป้งแล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่พี่แป้ง ดวงตาเหม่อลอยไปข้าง ไม่อยากคิดถึงวันที่จะไม่ได้กอดร่างนุ่มนิ่มนี้เลย “พี่แป้ง พี่แป้งเรียนที่อเมริกากับผมไหม เดี๋ยวผมไปขอคุณย่าให้ เราไปอยู่ด้วยกันที่โน่นเลย ... เนอะเป็นความคิดที่ดี ทำไมผมถึงคิดไม่ได้นะ นะ นะ ไปเรียนกับผมนะ” “ไม่ได้หรอกเจย์เดน แล้วแ

Chapter 25แจ้งข่าวคนรัก“สวัสดีครับน้าปิ่น สวัสดีครับพี่แป้ง” ผมยกมือไหว้น้าปิ่นแล้ว แล้วส่งยิ้มหวานไปให้แฟนผม “มาได้เวลาพอดีเลย มาช่วยพี่หยอดหน้าตะโก้หน่อย” “ยายแป้งน้องมาถึงก็ใช้เลยนะ” “แหมแม่ก็ เจย์เดนกินเก่งจะตาย ก็ต้องมาช่วยกันทำสิคะ มาเร็วเจย์เดน” ผมเดินเข้าไปหาพี่แป้ง ช่วยพี่แป้งตักหน้ากะทิที่กวนไว้หยอดลงกระทงที่หยอดเผือกกวนไว้แล้ว ผมทำของผมไปเรื่อยๆ ไม่พูดไม่จา ผิดวิสัยของผมจนพี่แป้งเริ่มสงสัยว่าผมเป็นอะไร พี่แป้งเอามือมาแตะที่หน้าผากผม “เจย์เดนเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” “ผมรักพี่แป้งนะ” ผมพูดเสียงแผ่วเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน พี่แป้งเอียงคอยิ้มหวาน พยักหน้าเล็กน้อย “ยังไงเนี่ย ไปแอบทำความผิดอะไรไว้หรือเปล่า ถึงมาอ้อนแบบนี้” “พี่แป้งสัญญากับผมได้ไหม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่แป้งห้ามทิ้งผมนะ ห้ามมีคนอื่นด้วย” พี่แป้งมองหน้าผมด้วยความสงสัย แล้วก็วางมือกับขนมที่ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว จูงมือผมมานั่งโซฟากลางบ้าน “ไหน เกิดอะไรขึ้น มีอะไรจะเล

Chapter 24เรื่องเศร้าของผม“อะไรนะ ลูกกับหนูแป้งเป็นแฟนกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” “ก็สักพักแล้วครับ แต่ผมก็รักพี่แป้งแบบที่ไม่ใช่พี่สาวกับน้องชายมาโดยตลอดนะครับ” พ่อกับแม่ผมมองหน้ากันเชิงหารือ แล้วก็เป็นพ่อที่พูดขึ้นมาว่า “พอลูกไปที่โน่น แด๊ดเชื่อว่าลูกจะคนใหม่ๆ ที่ทำให้ใจลูกสั่นได้ไม่แพ้น้องแป้งเลย” “ทำไมแด๊ดกับแม่ไม่เข้าใจผมล่ะครับ คือ ผมรักพี่แป้ง ผมอยากแต่งงานกับพี่แป้ง แล้วทำไมผมจะต้องไปเจอคนใหม่ที่อเมริกาด้วยล่ะ” ผมตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิด นี่ทุกคนมองเห็นความรักของผมเป็นอะไร นี่แค่จะไปอยู่ที่ใหม่แล้วผมจะมีใหม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรือ มันไม่ง่ายขนาดนั้นนะ ผมรักของผมมาตั้งกี่ปี่ จะให้ผมมาลืมได้อย่างไร “เจย์เดนใจเย็นก่อนลูก พ่อกับแม่ไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกความสัมพันธ์ของลูกกับหนูแป้งนะ ถ้าลูกสองคนรักกัน แม่เชื่อว่าหนูแป้งก็ต้องเข้าใจและเขาต้องยินดีที่จะเห็นลูกมีอนาคตที่ดี ลูกไม่อยากสร้างอนาคตที่ดีกับคนรักหรือ” แม่ผมเริ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แล้วมันก็ได้ผล เพราะผมคิดตาม ถึงผมจะเอาแต่ใจบ้างแต่สุดท้ายผมก็ต้องท

Chapter 23จุดเปลี่ยน“ผมจะขยับแล้วนะ” พี่แป้งพยักหน้า ผมขยับเร็วขึ้นและแรงขึ้นเสียงกระทบกันของร่างเราสองคนดังลั่นผมไม่สามารถจะทำเบาได้ ถึงแม้จะกลัวว่าน้าปิ่นจะตื่นมาได้ยินก็ตาม “น้องเจย์เดนขา...ขอแรงอีกนิดพี่แป้งเสร็จแล้ว” “ตอนนี้ไม่เป็นน้องแล้ว ตอนนี้เป็นผัว เมียจ๋าอยากได้อะไรบอกผัวอีกทีสิคะ” “ผัวขา เมียจะเสร็จ ขอแรงๆ หน่อย อ่าห์...” “เมียผมนี่น่ารักจริงๆ” แค่ได้ยินแค่นี้ผมก็หึกเหิม แทงไม่ยั้ง กลีบเนื้อที่ปลิ้นเข้าออกตามแรงส่งของผมมันโคตรสวยเลย ร่างบางสั่นสะท้าน เสียงครวญครางแห่งความสุขของเราสองคนสอดรับกับเสียงร่างกายที่กระทบกัน เป็นเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้งมาก ไม่นานพี่แป้งก็แตกเสร็จนำไปก่อน แล้วผมก็รัวกดเน้นย้ำไปอีกพักก็เสร็จตามพี่แป้งไป แต่ในเมื่อถุงยางที่ผมเตรียมมันยังเหลืออีกตั้งสองชิ้น ผมก็ไม่ยอมให้เสียโอกาสนานๆ จะได้มีเอาพี่แป้งสักที ผมเลยจัดเสริมแบบไม่ต้องพักไปให้อีกสองยก จนพี่แป้งสั่นเทิ้มหมดแรง แล้วเราก็หลับไปด้วยกันยันเช้าเลยดีนะที่ตอนเช้าน้าปิ่นไปเดินออกกำลังกายตอนเช้า ผมเลยอาศัยช่วงเวลาน

Chapter 22แมวขโมยผมดีใจเป็นลิงโลดรีบจัดการทำความสะอาดเจ้าลูกชายของผมแล้วจัดให้เข้าที่เข้าทาง ผมย่องออกจากบ้านเบาๆ ผ่านห้องนอนพ่อกับแม่มีเสียงกำลังกิจกรรมเข้าจังหวะกัน ดีเลย พวกเขาจะได้ไม่สนใจผม ผมเดินลัดเลาะเข้ามาในเขตบ้านพี่แป้ง แล้วก็มายืนอยู่หน้าประตูบ้าน เอื้อมมือไปหยิบกุญแจในกระถางต้นไม้แล้วไขอย่างเบามือ นี่ผมกำลังจะเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากับลูกสาวเจ้าของบ้านในขณะที่คุณแม่ก็ยังอยู่ในบ้านนี่อะนะ จะกล้าเกินไปไหมเจย์เดน ผมจะโดนน้าปิ่นเข้าไม้หน้าสามมาตีหัวผมไหมนะ คงไม่โดนหรอก เพราะที่บ้านพี่แป้งไม่มีไม้หน้าสามผมสำรวจมาแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่อาจจะโดนสากกระเบือหรือไม้ตีพริกมาแพ่นกบาลอันนี้มีความเป็นไปได้สูงหน่อย ผมค่อยๆ หมุนลูกบิดแล้วดันเข้าไปอย่างเบามือแล้วค่อยปิดประตู จากนั้นก็ค่อยๆ ย่องผ่านหน้าห้องนอนน้าปิ่นแล้วเดินขึ้นบันไดอย่างแผ่วเบาไปหยุดยืนที่หน้าห้องพี่แป้ง ก่อนที่จะบิดลูกบิดแล้วเบี่ยงตัวเข้าไป พอเข้าไปถึงผมก็แทบจะกระโจนเข้าใส่พี่แป้งราวกับหมาป่าที่เจอเหยื่อที่ถูกใจ ผมเข้าไปจูบพี่แป้งเราสองคนแลกจูบกันอย่างหวานฉ่ำเสียงน้ำลายดังเฉอะแฉะ สายตาเราทั้งคู่ประสานกัน ด้วยความ

ตอนพิเศษ 2 บทเรียนรัก เจย์เดนเอามือไล้ไปตามเรียวขาขาว แล้วพรมจูบตั้งแต่ปลายเท้า ปลีน่อง ต้นขา แล้วเน้นสัมผัสไปที่โคนขาด้านใน ส่วนเนินสามเหลี่ยมที่อวบอูมมีไรขนบางๆ ถูกตัดแต่งไว้ดูสะอาดตา เขาใช้มือทั้งสองข้างประคองเนินนุ่มแล้วค่อยๆ รั้งให้แยกทำให้กลีบกุหลาบด้านในค่อยผลิบานออกมายั่วยวนสายตา เจย์เดนบรรจงจูบที่กลีบกุหลาบสวยอย่างแผ่วเบาละเลียดชิมความหวานทุกซอกทุกมุม มีหลายครั้งที่เรียวลิ้นอุ่นชื้นเร่งดูดดึง แหย่ล้วงลึก ส่งผลให้คุณแม่มือใหม่เสียวสะท้านไปทั้งครางเสียงหวานไม่ได้หยุดพัก มือน้อยทั้งหยุมไปที่หัวคนพ่อ เอวบางก็เด้งรับความเสียวซ่านโดยไม่รู้ตัว “อ๊ะ.. ผัวขา เมียเสียวจังเลยค่ะ อ่าห์” ไม่บ่อยนักที่ปวริศาจะหลุดคำแบบนี้ออกมา ยิ่งฟัง ก็ยิ่งกระตุ้นให้คนทำได้ใจเร่งรัวปลายลิ้นเบิร์นไม่ได้หยุด สักพักร่างขาวก็กระตุกเล็กน้อยพร้อมปลดปล่อยน้ำรักออกมา คนตัวโตก็เลียเช็ดกลืนกินจนหมดโดยไม่รังเกียจ ปรวิศามองภาพที่ชายคนรักก้มเลียน้ำรักของตนอยู่ตรงหว่างขาก็เกิดความเขินอาย เลือดสาวในกายสูบฉีดพุ่งขึ้นมาเต็มใบหน้า ทำให้ทั้งใบหน้าลำคอเปลี่ยนเป็นสีแดงระเร

ตอนพิเศษ 1 ลูกชายพ่อมันดื้อ มันฟังแม่คนเดียวที่คอนโด เจย์เดนเปิดประตูเข้ามาเขาก็กวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปที่โซนที่ถูกจัดเป็นห้องครัวที่ตอนนี้ดูมีชีวิตชีวาไม่ปล่อยว่างเหมือนแต่ก่อน เขายืนมองดูหญิงสาวคนรักที่ตอนนี้กำลังตั้งใจทำอาหารตรงหน้าเลยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนมาลอบมอง ปวริศามาอยู่คอนโดกับเขาตามที่เขาร้องขอและก็จะมีบางวันที่ปวริศากลับไปอยู่กับแม่ที่บ้าน วันนี้ปวริศาอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงผ้าใส่สบาย เนื่องจากอายุครรภ์ยังน้อยถ้าไม่บอกก็จะไม่รู้เลยว่าเธอกำลังท้องอยู่ ผมยาวสวยวันนี้ถูกรวบไว้หลวมๆ เผยให้เห็นต้นคอขาว นี่สินะคือภาพความสุขที่เจย์เดนวาดฝันมาตลอดคือการกลับจากทำงานแล้วมีคนรักรออยู่ที่บ้าน ยิ่งมองก็ยิ่งหลงรัก เขาไม่รู้เลยว่าเขาตกหลุมรักคนรักของตัวเองไปรอบที่เท่าไหร่แล้ว ภาพของปวริศาที่หยิบจับโน่นนี่นั่น ผัดอาหารในกะทะดูคล่องแคล่วชวนมองไปหมด เขายืนกอดอกหลังพิงกำลังแพงแล้วยิ้มอย่างมีความสุข ปวริศาวันนี้เธอวางแผนทำอาหารง่ายๆ มีต้มข่าไก่ของโปรดของเด็กดื้อตัวโต ผัดผักรวมมิตรกุ้ง และยำไข่ต้ม อาหารธรรมดารสไ

“เอ... ทุกคนมีเรื่องสงสัยอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีผมมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องจะแจ้งคนะรับ พร้อมรับฟังเรื่องสำคัญของผมแล้วหรือยัง”ทุกคนหันหน้าไปมองหน้าเจฟฟ์ด้วยความสงสัย และปนกับความหวาดระแวงเล็กน้อย เจฟฟ์เดินมายืนหลังเก้าอี้ที่ปวริศานั่ง แล้วเอื้อมไปจับมือปวริศาพร้อมประคองให้ลุกยืนขึ้นข้างๆ เขา“บอสจะทำอะไรคะ”ปวริศาร้องทัก เจฟฟ์ยิ้มหวานแล้วโอบกระชับที่ไหล่ของปวริศาดึงเข้ามาให้แนบชิดกับไหล่ของเขา ทุกคนในห้องประชุมต่างมองมาที่คนทั้งคู่ด้วยสายตาที่สงสัยและแปลกประหลาดใจ“ผมก็จะประกาศข่าวดีของเราให้ทุกคนได้ทราบอย่างไรล่ะครับพี่แป้ง”ปวีณาทำตาโตอ้าปากค้าง ส่วนศศิวิมลเห็นแล้วยิ้มกว้างออกมาเพราะเป็นไปอย่างที่เธอคาดการณ์ไว้ ส่วนปรียาพรก็งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ยิ้มตามไปทั้งที่คราบน้ำตาบนใบหน้าเธอยังไม่แห้งดี“อีกไม่นานเราสองคนจะมีข่าวดีนะครับ ผมเลยอยากมาบอกทุกคนไว้ก่อน จะได้เตรียมตัวกันอย่างเนิ่นๆ เผื่อใครอยากจะปั้นหุ่นไว้ใส่ชุดสวยๆ เรื่องธีมของงานต้องรอเจ้าสาวของผมบอกอีกทีนะครับ” “ฮะ.. อะไรนะคะ เจ้าสาวเหรอ บอสกับยายแป้ง ..... อุ๊ยตายว้ายกรี๊ดดดดดดดดดด” ปวีณากรี๊ดดีใจดังลั่น

“ลูกจ๋า.. บอกพ่อสิครับว่าอยากเที่ยงหนูอยากกินอะไรครับ”เจฟฟ์เอื้อมมือไปวางแปะบนพุงน้อยๆ ของปวริศา“อย่ามาเวอร์นักเลยน่ะ เอามือออกไปไม่ต้องมาจับ”ปวริศาพยายามจะดึงมือเจฟฟ์ออกจากหน้าท้องของตนแต่กลับถูกเจฟฟ์กอบกุมไว้แน่นกว่าเดิม“ลูกจ๋าดูแม่ของหนูสิ หงุดหงิดใส่พ่ออีกแล้ว”เจฟฟ์เอามือของปวริศามาแนบที่แก้มของตนเอง และเอียงคอมองปวริศาด้วยสีหน้าและแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก“พี่แป้งรู้ไหมครับว่าคุณย่าผมท่านตื่นเต้นมากเลยนะที่รู้ว่าผมจะมีหลานสะใภ้ให้ท่าน วันก่อนคุณย่าบอกว่าจะบินมาไทยเพราะอยากมาเจอหน้าหลานสะใภ้ เนี่ยเดี๋ยวผมต้องกลับไปอัปเดตมูลใหม่ว่า กลับมาครั้งนี้จะเจอทั้งหลานสะใภ้พร้อมกับเจ้าตัวเล็ก รับรองว่าท่านต้องดีใจมากแน่เลย” เจฟฟ์จบก็หันไปทางปิ่นมณี“คุณแม่ครับคุณแม่หาฤกษ์แต่งงานให้เราหน่อยสิครับ”“จะมาหาฤกษ์แต่งงานอะไร ใครเขาจะแต่งด้วย”“เลิกงอนได้แล้วนะครับคุณแม่คนสวย ตอนนี้เรามีเจ้าก้อนน้อยที่ผมตั้งใจปั้นขึ้นมาอยู่ในนี้แล้วนะ”เจฟฟ์เอามือจิ้มจิ้มไปที่หน้าท้องของปวริศา“งอนนานไป เดี๋ยวเจ้าก้อนน้อยตัวโตขึ้น คุณแม่จะใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวยนะครับ เอ.. หรือว่าจะรอให้เจ้าก้อน

เช้าวันอาทิตย์ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เจฟฟ์ก็ยังคงมาที่บ้านปวริศาแต่เช้า มาใส่บาตรด้วย ทั้งที่เมื่อวานกว่าเขาจะกลับบ้านก็เล่นเอาเสียมืด พอใส่บาตรเสร็จหลวงพ่อให้พร ทุกคนก็กรวดน้ำแล้วรับพร“อิทัง เม ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า ขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าจงมีความสุข สาธุ”“ไปก่อนนะโยม พรุ่งนี้อาตมามีกิจนิมนต์ไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่ จะไม่ได้มารับบาตรนะ” “เจ้าค่ะหลวงพ่อ”แล้วหลวงพ่อก็เดินออกไป ทั้งสามค่อยลุกขึ้น แล้วปวริศาก็เซไปนิดเจฟฟ์ที่อยู่ข้างๆ รีบเข้าไปประคอง“พี่แป้งเป็นอะไรไปครับ”“ไม่ได้เป็นอะไร ปล่อยได้แล้ว”ปวริศาพยายามจะเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดนั้น แต่เจฟฟ์ก็ยังแข็งขืนดื้อดึงประคองไว้อยู่“เห็นไหมละครับ พี่ยังเซอยู่เลย ให้ผมประคองแหละดีแล้ว”เจฟฟ์ประคองปวริศามานั่งที่โต๊ะ“เดี๋ยวพี่นั่งเฉยๆ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้”เจฟฟ์เดินไปกดน้ำเย็นจากเครื่องกรองน้ำในห้องครัว ส่วนปิ่นมณีมองลูกสาวด้วยความเป็นห่วง“พักผ่อนน้อยหรือเปล่าลูก”“เมื่อคืนแป้งก็ไม่ได้นอนดึกนะคะแม่ แค่สี่ทุ่มครึ่งเอง” “นี่น้ำเย็นครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมจัด

ภายในห้องเช่าขนาดไม่ได้ใหญ่มาก ปรียาพรกำลังนั่งร้องไห้ฟูมฟาย และพร่ำกล่าวคำว่าขอโทษเจฟฟ์ ขอโทษปวริศา สาเหตุทั้งหมดเกิดความโง่ของตนเอง ปวริศาเข้าไปโอบกอดใช้ฝ่ามือลูบหลังปลอบโยนเพื่อน“ฉันขอโทษเธอนะแป้ง เป็นเพราะฉันโง่เอง ฉันคิดว่าถ้าทำสำเร็จแล้วเขาจะรักฉัน ฉันมันโง่เอง แป้ง ฉันขอโทษ ฮือ ฮือ”“โอเค ฉันเข้าใจเธอนะ แต่เธอก็ใจร้ายไปหน่อยนะ เธอก็น่าจะรู้ว่าถ้าทำแบบนี้คนที่จะมารับเคราะห์ก็จะเป็นฉัน เธอไม่คิดห่วงฉันบ้างเลยหรือไง”“ตอนนั้นฉันยอมรับนะ ว่าฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย ฉันคิดว่าถ้าทำสำเร็จเขาจะรักฉันจะขอฉันเป็นแฟน แต่ความจริงแล้วมันกลับเฉดหัวฉันทิ้ง ฮือ ฮือ”ปวริศาหันไปสบตากับเจฟฟ์ ปรียาพรก็เงยหน้ามองเจฟฟ์เช่นกัน“บอสคะ หม่อนขอโทษ หม่อนผิดไปแล้ว บอสอย่าไล่หม่อนออกเลยนะคะ”ปรียาพรพนมมือไหว้ขอให้เจฟฟ์ยกโทษให้ทั้งน้ำตา“ครั้งก่อนตอนที่คุณปวริศาตกเป็นผู้ต้องสงสัย เขาไม่เคยมาขอให้ผมไม่ไล่ออก แต่เป็นตัวเขาเองต่างหากที่แสดงความรับผิดชอบโดยการลาออกเอง ซึ่งผมก็ยังไม่อนุมัติเอกสารนั้น เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าปวริศาไม่มีทางทำหักหลังผมแน่นอน คุณมาขอแบบนี้มันจะไม่ดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือ ความจริงเ