แชร์

บทที่13

ผู้เขียน: มู​๋​สะเต๊ะ​
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-04 21:09:06

แล้วเธอก็จำทางมาคอนโด​ของผมได้ซะด้วย ตีไฟท้ายถอยหลังจอดเทียบบันไดทางเข้าให้เสร็จสรรพพร้อมกดปลดล็อคประตูรถให้ผมพร้อมลง คิดว่าผมจะยอมแพ้หรอ 'หึ' แค่กลับมาตั้งหลักสักหน่อยเท่านั้นแหละ แต่ก่อนจะลงผมขอบอกในสิ่งที่ตัวเองต้องการอย่างเอาแต่ใจหน่อยแล้วกัน 

"พีช อ่านข้อความกายด้วยนะ"

"ถ้าว่างจะอ่าน"

"ถ้าไม่อ่าน..." 

"รู้แล้วเดี๋ยวอ่าน"

"ถึงแล้ววีดิโอคอลมาด้วยนะ"

"ไม่อย่างงั้น รู้เรื่องแน่"

"จิ๊"

จุ๊บ

เห็นปากสีชมพูพีชทำเสียงจิ๊จ๊ะแบบที่ชอบทำเวลาไม่พอใจผม ผมก็อดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บให้หายหมันไส้ซะหน่อย ก่อนจะปลดล็อคเข็มขัดแล้วชิ่งหนีลงจากรถอย่างรวดเร็ว

"ฮัลโหลลูกพีชตื่นยัง"

"ตื่นแล้วๆ"

"กำลังลง รอแป๊บนะแก"

"โอเค"

"ลีเปิดท้ายให้ลูกพีชสิ"

"อืม"

สองแฝดทำหน้าที่ขับรถมารับฉันที่คอนโดตั้งแต่ตีห้า เพื่อไปถึงจุดนัดพบก่อนเวลาที่น้องๆ และเพื่อนๆ ชมรมค่ายอาสาจะมาพร้อมกันในช่วงหกโมงเช้า เพราะอาลีตั้งใจจะไปดูความเรียบร้อยก่อนอีกครั้ง ส่วนของต่างๆ ที่เตรียมไว้อาลีก็ให้ลูกน้องส่วนน้องมาช่วยกันขนขึ้นรถตั้งแต่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เพื่อที่ทุกคนจะได้ไม่เหนื่อยขึ้นไปนอนรอบนรถกันอย่างสบายๆ

my devil 👿 : ออกมายัง

ลูกพีชเองค่ะ : ออกแล้ว

my devil 👿 : ช้า

ลูกพีชเองค่ะ : รีบก็ไปก่อนสิ

my devil 👿 : 😏

พอรถของอาลีเลี้ยวเข้ามาลานจอดรถ สายตาของฉันก็เห็นรถของเขากำลังดับเครื่องพอดีแต่คนที่ลงมาจากฝั่งคนขับเป็นน้องนาย ส่วนเขาก็พาร่างสูงลงมาจากฝั่งตรงข้าม มิน่าละ! ถึงได้แชทมากวนฉันได้ ทันทีที่เขาหันมาเห็นฉันก็ยักคิ้วให้ส่งมาพร้อมกับสายตากรุ่มกริ่มดูเจ้าชู้ ฉันละอยากจะเดินไปจิ้มตาเข้าให้สักที 

รอจนทุกคนมาครบ เราก็ทยอยกันขึ้นรถบัสปรับอากาศที่จอดรอพร้อมเดินทาง มีฉันคอยดูแลผังที่นั่งให้แต่ละคนจับคู่เป็นบัดดี้กันเพื่อที่จะได้ดูแลกันระหว่างเดินทาง ส่วนฉันก็นั่งกับเพื่อนรักไอติมนั่นเอง แต่จังหวะที่เขากำลังเดินผ่านฉันไปขึ้นรถตามเพื่อนๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนมีแรงถ่วงลงมาในกระเป๋าผ้าที่ฉันสะพายอยู่ พอเหลือบตาไปมองเขาก็ทำท่าทางให้ฉันดูข้อความ เป็นเขาที่แชทมาบอกว่าเอาขนมปังใส่กระเป๋าให้เมื่อครู่

"ลูกพีชแกนั่งคนเดียวได้มั้ย"

"ฉันขอไปดูน้องที่เมารถก่อน"

"ได้ๆ แกไปดูแลน้องเถอะ"

วันนี้เป็นวันแรกในรอบสามสี่วันที่ผมได้เห็นหน้าเธอ เพราะต่างคนต่างยุ่งทั้งงานเรียนงานชมรมส่วนผมก็มีเข้าไปประชุมแทนคุณ​พ่อที่บริษัทด้วย แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่ลืมต้องทำทุกวันก็คือการโทรไปหาเธอก่อนนอนขอให้ได้กวนเธอนิดหน่อยและบอกฝันดีกันแค่นี้ผมก็นอนหลับสนิทแล้ว

ผมนั่งอยู่เบาะข้างหลังเยื้องเธอคู่กับไอ้นาย ไอ้เตอร์​นั่งกับมินนี่ ส่วนหนูมายก็นั่งกับลลิล คอยมองดูเธออยู่ห่างๆ เห็นเธอหยิบขนมปังฮอกไกโดที่ผมแอบใส่กระเป๋าให้ตอนเดินผ่าน กินไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปผมก็พลอยยิ้มและหยิบอีกชิ้นขึ้นมากินตามเธอไปด้วย

"ลูกพีช แกจะเฝ้าของหรอลงไปซื้อกาแฟ"

"เฝ้าของก็ได้"

"งั้นแกเอาอะไรมั้ย ฉันซื้อมาให้"

"ไม่ดีกว่า ขี้เกียจเข้าห้องน้ำ"

"โอเค"

รอจนทุกคนลงจากรถผมก็รีบพาตัวเองไปนั่งเบาะที่ว่างข้างเธอ ยื่นมือไปดึงผมยาวๆ ของเธอหนึ่งทีจนเธอตวัดหางตามามองผมอย่างหาเรื่อง นี่แหละความสุขเล็กเล็กของผม เธอจะอ่อนหวานกับทุกคน แต่กับผมมันต่างไปจากวันแรกที่เรากลับมาเจอกัน

"โค้งเยอะ เวียนหัวรึป่าว"

"นิดหน่อย"

"ไม่เห็นหลับ ไม่ง่วง?"

"รู้ได้ไง พีชหลับไปแล้วเหอะ"

"ไม่รู้​ได้ยังไง มองอยู่ตลอดเหอะ"

"..." 

"ไอ้กาย มึงมายุ่งอะไรกับพี่ลูกพีชของกู"

"เรื่องของกู"

"หึ แฮพพิรุธ​สุดสุด"

"พูดมากนะมึงอะ กาแฟกูอะ"

"เอาไป แล้วกลับมานั่งกับกูนี่"

บางทีผมก็อยากจะถีบไอ้นายสักทีเหมือนกัน พอขึ้นรถมาปุ๊บก็ขัดความสุขของผมปั๊บ ถึงทีมันเมื่อไหร่ผมเอาคืนสองเท่าแน่นอน

พอมาถึงโรงเรียนบนดอยที่หมายของพวกเรา ทุกคนก็ช่วยกันขนของลงจากรถและแยกย้ายกันไปกางเต๊นท์​ตามจุดที่ผู้ใหญ่บ้านจัดไว้ให้ กลุ่มของพวกผมใช้เต๊นท์แค่สองหลังใหญ่แบ่งเป็นหลังละสามคนอย่างลงตัว ไอ้เตอร์​ทำหน้าที่ช่วยกางให้สามสาว ส่วนผมกับไอ้นายก็ช่วยกันกางอีกหลังจนเสร็จ หันไปอีกทีก็เห็นเธอกำลังตอกสมอบก เห็นมือเล็กๆ ผิวบอบบางจับค้อนรู้สึกดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ เลยเดินไปแย่งค้อนเล็กในมือเธอมาทำแทนจนเสร็จ และหาฟลายชีทที่ผมเตรียมเผื่อไว้มากางกันน้ำค้างให้อีกหนึ่งชั้น ไม่อย่างนั้นมีหวังเธอได้นอนหนาวจนเป็นไข้หวัดแน่

"น้องกายเตรียมพร้อมมาก"

"ขอบใจนะจ๊ะ หล่อแล้วใจดีขนาดนี้ มีแฟนรึยัง"

"หึ มีแต่คนในใจครับ" 

"โห ลูกพีช ฉันอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยอะ"

"..."

"ไอ้กาย เสร็จแล้ว มึงเดินกลับมาได้ละ"

"คิกคิก"

ผมไม่รู้จะจัดการใครก่อนดีระหว่างเธอที่ยืนหัวเราะชอบใจจนไหล่สั่นกับไอ้เพื่อนเวรที่คอยเป็นมารผจญของผม ผมได้แต่เหล่มองเธออย่างคาดโทษไว้ก่อนรอกลับไปรวบยอดที่กรุงเทพทีเดียว แต่ไอ้นายนี่ ผมต้องจัดการมันตอนนี้เลยวิ่งไปกระโดดถีบมันให้หายหงุดหงิดที่ชอบมากวนผมสักทีแต่มันก็ยังกระโดดหลบได้ทัน ผมเลยยกมือชี้หน้าทดฝากไว้ก่อน

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก   บทที่45

    "ลูกหลับยัง" "ชู่ววว" "..." ผมนั่งมองลูกชายวัยหกเดือนตัวอ้วนจ่ำม่ำผิวขาวอมชมพูนอนหลับตาพริ้มแต่ปากยังอยู่ที่ยอดอกมามี๊ไม่ยอมปล่อย สงสัยจะอร่อยถูกใจน่าดูถึงได้กินไปยิ้มไป หรือจะกำลังฝันดีอยู่กันนะ นั่งมองนั่งหอมแขนป้อมอยู่สักพักปากจิ้มลิ้มก็ค่อยๆ คลายออกจากก้อนกลมของมามี๊บ่งบอกให้รู้ว่าเบบี๋น้อยหลับสนิทแล้ว ผมจึงค่อยๆ ยื่นแขนไปช้อนหลังเจ้าตัวเล็กอุ้มพาดบ่าแกร่งพร้อมกับตบก้นน้อยเบาเบาเป็นการกล่อมไม่ให้ตื่นมาโยเย เดินไปเดินมาอยู่ห้านาทีถึงพาไปส่งลงเปลนอนข้างๆ เตียงคิงไซต์ของผมกับพีช "จัดกระเป๋าเสร็จแล้วหรอ" "เสร็จแล้วคับผม" "ของเราสองคนหนึ่งใบ ของลูกหนึ่งใบ" "ชุดว่ายน้ำของมี๊ได้ใส่ไปมั้ย" "เรียบร้อยค้าบ แต่ป๊าไม่ให้ใส่" "มี๊อยากใส่" "ไม่รู้แหละ ห้ามเถียง เดี๋ยวลูกตื่น" "..." วันหยุดยาวนี้ผมและเพื่อนๆ จัดทริปไปเที่ยวทะเลหัวหินและแน่นอนว่าที่พักต้องเป็นหนึ่งในรีสอร์ท​ของผมอยู่แล้ว เพื่อความเป็นส่วนตัวของเราสี่ครอบครัวผมเลยสั่งปิดโซนบ้านพักทั้งหมด เปิดให้แขกเข้ามาพักผ่อนได้เฉพาะโซนโรงแรมซึ่งมองเห็นทะเลและลงไปเดินเล่นที่ชายหาดได้เหมือนกัน แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากจะ

  • ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก   บทที่44

    "ไหวมั้ยปะป๊า""ป๊าไหวครับมี๊""ยาดมหน่อยมั้ย มี๊ถือให้""ขอมือมี๊ก็พอครับ"หลังจากคืนเข้าหอของฉันกับเขาหนึ่งเดือน เบเบี๋ก็มานอนอยู่ในพุงกลมกลมของฉันอย่างสบายใจ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ตัวหรอกคิดว่าที่กินจุกกินจิกเป็นเพราะใกล้ช่วงวันนั้นของเดือนเท่านั้น จนทุกคนที่มาเจอต่างพากันทักเป็นเสียงเดียวว่าดูมีน้ำมีนวลขึ้น ให้ลองตรวจๆ ดูหน่อย เท่านั้นแหละ! เขาก็รีบไปซื้อที่ตรวจครรภ์​มาครบทุกยี่ห้อในเวลาไม่ถึงสิบนาที ตื่นเต้นที่สุดก็คุณสาของฉันเองและเหมือนเบบี๋จะรู้ว่าปะป๊ากับมามี๊รับรู้ถึงการมาของเขา เลยทักทายกันโดยการแกล้งให้ปะป๊าสุดหล่อแพ้ท้องทุกวัน บางวันทำเอาปะป๊าแทบจะนอนในห้องน้ำเพราะอาเจียนหนักมาก จนฉันอดสงสารไม่ได้ แต่นิสัยขี้แกล้งแบบนี้ก็มาจากเขานั่นแหละ...อย่างวันนี้ ฉันต้องเข้ามาประชุมสำคัญเป็นเพื่อนเขา เพราะนอกจากอาการแพ้ท้องอาเจียนของเขาแล้วยังติดกลิ่นฉันหนักมากเหมือนกันราวกับเป็นยาดมแก้เวียนหัวอย่างดีอย่างไงอย่างงั้น"โอ้โห หมดสภาพเพื่อนกู""ไงวะ ไหว?" "มันแค่หาเรื่องอ้อนพี่ลูกพีชแค่นั้นแหละ""เหมือนมึงไง"เมื่อก่อนตอนซุ่มคบกันมันก็มีบ้างที่เขาออกไปปาร์ตี้​แฮ้งค์เอาท์กับเพื่อนตามประสาห

  • ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก   บทที่43

    ​ "อุ้ย มีงานแต่งหรอ""ไปดูกันมั้ย""...""ไปนะ""..."วันนี้ตั้งแต่ตื่นนอนขึ้นมาฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกผิดปกติ ท่าทางดู​อารมณ์ดี​มากเป็นพิเศษของเขาที่รีบตื่นแต่เช้ามาอาบน้ำแต่งตัว จัดทรงผมให้ดูหล่อเป็นพิเศษ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบรนด์ดังคู่กับกางเกงสแล็คสีน้ำเงินเข้มราคาแพง ฉีดน้ำหอมกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้อง และพอฉันอาบน้ำเสร็จ​ก็มาจัดแจงเตรียมชุดสวยๆ ให้ จนฉันแปลกใจว่าเขาไปแอบสั่งตัดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็ท่าทางพูดผิดผิดถูกถูก ไม่รู้จะเอามือใหญ่ๆ ไปวางไว้ตรงไหนนั่นอีก ฉันเลยเออออตามน้ำปล่อยให้เขาพามาขับรถเล่นอย่างที่พยายามบอกกันทันทีที่รถ​สปอร์ต​สีดำหรูแล่นเข้ามาในสวนขนาดใหญ่ มีทั้งต้นไม้สีเขียวและดอกไม้หลากสีเสียงเปียโนเล่นคลอเบาเบา มีเขาที่ไม่รู้ว่าไปใส่เสื้อสูทตอนไหนเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้เหมือนเช่นทุกครั้ง ถ้าเซ้นส์ของฉันไม่ผิด ฉันว่าสิ่งที่ฉันคิดเป็นจริง"สวยมั้ย""สวย""ชอบมั้ย""ชอบ""แต่งงานกันมั้ย""แต... ห๊ะ" "แต่งงานกัน งานแต่งของเรา"เพี๊ยะ!"ได้ไง พีชยังไม่ได้ตกลงเลย""วันนี้พีชไม่สวยด้วย"​"สวยแล้ว วันนี้พีชสวยมาก""สรุปแต่งนะ" "สถานที่พร้อม แขกพร้อม เจ้าบ่าวพร้

  • ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก   บทที่42

    K.NAI : @KKAY ใช้กูฉ่ำTutor.T​ : 👍KKAY : แค่นี้บ่นKKAY : กูโดนพวกมึงใช้มาเยอะละKKAY : กูไม่รับขวัญหลานซะดีมั้งK.NAI : กูพิมพ์​นิดเดียว😭Tutor.T : กูไม่เกี่ยว ไอ้นายคนเดียวนั่งอ่านข้อความโอดโอยของไอ้สองคนนั้นด้วยความเบื่อหน่าย ผมแค่ให้ช่วยเตรียมอะไรบางอย่างให้ทันวันที่ผมเดินทางกลับแค่นิดหน่อย ทีตอนพวกมันสองคนแต่งงานผมก็จัดการให้ทุกอย่าง แม้กระทั่งตอนที่มายกับมินนี่คลอดเจ้าแฝดผมก็เป็นธุระจัดการเรื่องห้องพักที่โรงพยาบาลให้ ดีที่ช่วงนั้นผมกลับไปงานเลี้ยงสำคัญของบริษัทพอดี ไม่อย่างนั้นคงพลาดโมเมนต์​น้ำตาซึมของไอ้เตอร์​ไอ้นาย น่าเสียดายแย่...และเพราะทั้งสองคู่มีลูกแฝด ผมก็ต้องรับขวัญหลานคูณสองเท่า เล่นเอาเงินในบัญชีผมสั่น เลยตัดสินใจว่ากลับไปคราวนี้จะยกบ้านพักตากอากาศติดทะเลทางภาคใต้ให้คนละหลังแทน แต่ผมก็ไม่ได้ใจดีถึงขนาดที่จะไม่เอาคืนไอ้เตอร์​ไอ้นายเลย เพราะทุกอย่างที่ผมไหว้วานให้เพื่อนรักทั้งสองช่วยเตรียมการให้ ผมไม่ได้ควักกระเป๋าจ่ายเงินให้พวกมันสักบาท ตีมึนใส่แบบเนียนๆ พวกมันก็ไม่กล้าทวง 'หึ' "ทำไรอะ" "ปะ ป่าว""พิรุธนะ คุยกับสาวหรอ""ไม่ได้คุย" "...""กายไม่ได้คุยกับสาวคับ"

  • ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก   บทที่41

    "พีช""หืม""กายโกรธพีช""พีชทำอะไรให้""ก็ดูสิ ไอ้สองคนนั้นแชทมาอวดว่าสาวๆ ท้อง""แล้วก็ว่ากายไม่มีน้ำยา""ก็จริง""อยากโดน?""..."เป็นไปตามที่ผมคิด หลังจากงานแต่งพวกมันเพียงไปนานผมก็ได้รูปแผ่นฟิล์มอัลตราซาวด์​ ที่มีภาพสีขาวๆ คล้ายกันพร้อมกับข้อความโอ้อวดของไอ้เพื่อนขี้คุยนั่นทุกวัน แล้วก็ขยันส่งกันซะด้วย ไปหาหมอทีก็ส่งมาอวดที จนผมรู้สึกอินตามไปด้วย และถ้าวันไหนที่ผมเบื่อหรือรำคาญไม่อ่านแชทพวกมันก็จะรอผมตื่นแล้ววิดีโอคอลมาหา ถ้าไม่รับก็จะโทรกันมาอยู่อย่างนั้นจนต้องกดรับและด่ากลับไปหนึ่งชุดถึงจะหยุดกวนกัน นี่ผมยังนึกภาพบทปะป๊าของไอ้นายไม่ออกนะ คิดแล้วก็แอบสงสารเด็กเด็กอยู่เหมือนกัน"ทำอะไรอะ""นับวัน""นับวันอะไร""ผลิตลูก""..."แล้วพอมาเล่าให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนพิงอกแกร่งอ่านเทคบุ๊ค​อยู่ เธอก็เห็นดีเห็นงามตามพวกนั้นจนผมหมันไส้ก้มไปงับเข้าที่ต้นแขนขาวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอตาขวาง ถ้าไม่ติดว่าคนท้องไม่ควรนั่งเครื่องบินนะ ผมจะเอาน้องอังกฤษกลับไปฝากทุกคนตอนนี้คงทำได้แค่หยิบปฏิทินมากากบาทนับวันถอยหลังบินกลับและเริ่มขบวนการผลิตแค่นั้น แต่จะว่าไปซ้อมสักยกสองยกซ้อมท่าทางหน่อยท่าจะดีวัน

  • ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก   บทที่40

    "ลูกพีช ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แกไปด้วยกันมั้ย""ไปสิ แต่โต๊ะจะไม่หายใช่มั้ย""ไม่หรอก รีบไปรีบมา""อ้าว หวัดดีคับพี่พี่""น้องนาย มาดื่มเหมือนกันหรอ""คับพี่ติม พี่พี่นั่งตรงไหน ไปนั่งกับพวกผมมั้ย""มะ ไม่ดีกว่าจ๊ะ พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ""ไปเร็วไอติม""..."ฉันลืมไปเลยว่าไม่ได้บอกเด็กยักษ์​ว่าตอนนี้อยู่ร้านเดียวกัน แล้วโลกก็กลมเกินไปดันมาเจอน้องนายเพื่อนสนิทของเขาตรงทางเดินพอดี เฮ้อ... ความลับแตกแน่ๆ ตั้งใจจะมาแอบดูแท้ๆ เลย แต่ไม่เป็นไรโต๊ะฉันหลบมุมอยู่ด้านในไม่มีทางเดินมาเจอกันง่ายๆ หรอก พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็รีบจูงมือไอติมเดินแหวกฝูงชนกลับมาที่โต๊ะทันที ชั่วโมงนี้หลบมุมก่อนดีที่สุด"ไอ้กาย ทายสิกูเจอใคร""ผี""ผิด กูเจอนางฟ้า""กูโทรหามายแป็บ""มึงหยุด เดี๋ยวกูไม่ได้เข้าห้อง""หึ" "แล้วสรุปมึงเจอใคร""พี่คนสวย""ใครวะ""..."พี่คนสวยของไอ้นายมีอยู่ไม่กี่คนหรอก และหนึ่งในนั้นก็คือ 'ลูกพีช'​ อยู่ๆ ก็รู้สึกเท้ากระตุกอยากจะถีบไอ้เพื่อนเวรนี่สักทีมาก็ช้าแล้วยังจะพูดมากอีกลึกลึกก็เริ่มรู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ อยู่เหมือนกัน แต่ผมเห็นเธอขับรถออกไปแล้วนี่หรือถ้าจะมาก็น่าจะบอกกันตั้งแต่แรกหรือแ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status