Se connecterShare
บทที่ 50 งอแง
Dernière mise à jour:
2025-02-18 11:22:47
Related chapter
ผู้ชายสารเลว บทที่ 51 ออดอ้อน
บทที่ 51 ออดอ้อน"แค่กินยา หรือจะกินอย่างอื่น?""..." คนตัวเล็กเบะปากร้องไห้อย่างน้อยใจ แล้วแบมือขอยาลดไข้จากชายหนุ่ม ภารันปัดมือเรียวออกแล้วหยิบเม็ดยาป้อนใส่ปากเธอแทน ตามด้วยยื่นแก้วน้ำให้ดื่ม"ก็แค่นี้ จำเป็นต้องร้องไห้เหมือนผัวตายไหม""อ่า!!" เธอล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปงร้องไห้ราวกับเด็กน้อยที่กำลังงอแงกับผู้ปกครอง ภารันส่ายหน้าไปมาอย่างระอาแต่ก็ยอมให้เธองอแงใส่ตามอำเภอใจ เพราะคิดว่าคงไม่สบายตัวเพราะป่วย"อีกสิบนาทีเช็ดตัว ถอดเสื้อผ้าด้วย""อึก..ใจร้าย ชอบด่าพายชอบสั่ง!""เลิกงอแงแล้วทำตามที่สั่งเถอะน่า อย่าให้ฉันหงุดหงิด""จะฟ้องแม่น้ำ""..." มาเฟียหนุ่มถอนหายใจเบาๆ อย่างข่มอารมณ์ก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศถ่ายเทแล้วเดินกลับมาหาพะพายอีกครั้ง เขาเลิกผ้าห่มออกแล้วยื่นมือไปอังหน้าผากเด็กสาว "เดี๋ยวเช็ดตัว นอนพักก็น่าจะดีขึ้น""ไปไหนคะ" เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นภารันจะเดินออกไป ชายหนุ่มเอี้ยวหน้ามาจิปากให้แล้วเดินออกไปทันที และไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับชามใส่น้ำอุ่นและผ้าขนหนูผืนเล็ก"ถอดเสื้อผ้าออก รึจะให้ฉันถอดให้?""จะเช็ดตัวให้เหรอคะ""เช็ดให้แมวมั้งถือเข้ามา
Dernière mise à jour : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 52 ตามใจ
บทที่ 52 ตามใจ@กลางดึก"พี่พี~" น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นใกล้ๆหูภารันทำเอาคนรู้สึกตัวเร็วลืมตาขึ้นเต็มตาแล้วหันมามองพะพายที่เอาหน้าซบคอเขาอยู่ รับรู้ได้ถึงไอความร้อนจากเธอ "พายปวดหัว พายอยากอ้วกด้วย" เธอกำมือเข้าหากันแน่นแล้วค่อยๆดันตัวลุกขึ้น"เดินไปห้องน้ำไหวไหม""ไหว.." เมื่อพูดจบพะพายก็เดินเข้ามาในห้องน้ำโดยมีภารันเดินประกบหลังอย่างใกล้ชิด "อยากอ้วก หิวด้วย" ภารันถอนหายใจพรืดใหญ่แล้วรวบผมเด็กสาวขึ้น เธออ้วกออกมาจนหมดเรี่ยวแรง"ไปโรงพยาบาลเถอะ ฉันว่าเธอไม่ไหวแล้ว""หิว~ พายหิวข้าว" เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มตาแป๋ว และเสียงท้องเธอก็ร้องโครมครามขึ้น เด็กสาวที่ได้สติแล้วคลี่ยิ้มให้บางๆ ก่อนจะถูกภารันอุ้มออกมาจากห้องน้ำ"นั่งรอ เดี๋ยวไปเอาข้าวมาให้" ภารันดันตัวพะพายนั่งลงบนโซฟาแล้วรีบเดินไปที่ห้องครัว ตักข้าวต้มที่ป้าชุ่มทำไว้มาให้เธอ เด็กสาวมองตามร่างหนาด้วยความแปลกใจ"พายนึกว่ากลับไปแล้วซะอีก""นอนกอดฉันแน่นขนาดนั้นคงดิ้นไปไหนได้มั้ง" เขาตอบแบบขอไปทีแล้วตักข้าวต้มมาจ่อปากพะพาย เด็กสาวอมยิ้แล้วอ้าปากกินข้าว"ขอบคุณค่ะ...""หึ!" ภารันแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วตักข้าวป้อนเธอจนเกือบหม
Dernière mise à jour : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 53 ความกลัว
บทที่ 53 ความกลัวภารันถือปืนเดินออกมาจากลิฟต์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาคมกริบจ้องมองไปที่ประตูห้องพักพะพาย ก่อนจะยกปืนขึ้นมาเล็งไปที่ขมับชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังกดออดอยู่"มึงเป็นใคร!""ผมไม่มีอาวุธครับ" ชายคนดังกล่าวรีบนั่งคุกเข่าแล้วยกมือขึ้นมาผสานกันไว้ท้ายทอย "ผมแค่มาส่งดอกไม้เท่านั้น" มาเฟียหนุ่มมองเลยชายหนุ่มไปก็เห็นแจกันดอกกุหลาบสีขาว"ใครใช้ให้มึงมาที่นี่""ไม่รู้ครับ เจ้าของร้านให้ผมมาส่ง""ใสหัวมึงไป ก่อนที่กูจะพลั้งมือลั่นไกใส่หัวมึง" สิ้นคำพูดของภารันชายหนุ่มก็รีบวิ่งออกไปด้วยความกลัว เขาเห็นกระดาษโน้ตสีฟ้าที่แปะไว้บนแจกันพร้อมกับข้อความสั้นๆ 'รัก..' ภารันกำหมัดแน่นแล้วจึงใช้คีย์การ์ดเปิดประตูห้อง"พี่พี" พะพายวิ่งเข้ามากอดชายหนุ่มไว้แน่นด้วยความกลัว "เป็นอะไรไหมคะ แล้วเห็นคนที่มากดออดหน้าห้องไหม" พะพายเอ่ยถามพลางสำรวจร่างกายชายหนุ่มด้วย"แค่คนมาส่งดอกไม้" เขาวางแจกันดอกไม้ลงบนโต๊ะข้างๆ แล้วขยำกระดาษโน้ตทิ้งลงถังขยะ พาเธอไปนั่ง พะพายกอดเอวสอบไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"มันน่ากลัวมากเลยค่ะ""พรุ่งนี้เธอย้ายไปอยู่กับฉันสักระยะก่อน ฉันไม่อยากให้เธอคลาดสายตา หรือไปวันนี้""ย้ายไปอยู่
Dernière mise à jour : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 54 ลอบฆ่า
บทที่ 54 ลอบฆ่าภารันแค่นหัวเราะในลำคอราวกับคนเสียสติ เขาเพิ่งได้สัมผัสกับความกลัวในใจตัวเองเป็นครั้งแรกและแน่นอนว่าสาเหตุที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้คงจะมีเพียงพะพายคนเดียวเท่านั้น"น่าขำฉิบหาย" เขาแสยะยิ้มมุมปากอย่างคาดเดาอะไรไม่ได้ก่อนจะหันไปมองเดวิดที่เดินถือขวดไวน์เข้ามาอย่างรู้งาน"ผมคิดว่านายน่าจะต้องการมัน""รู้ใจกูไปทุกอย่าง""นายคงเครียดเลยถือติดมือมาด้วย" ลูกน้องหนุ่มวางขวดไวน์ลงแล้วเปิดรินให้ผู้เป็นนาย ภารันปัดแก้วไวน์ออกแล้วยกขวดขึ้นมากระดกไวน์รสชาติดีเข้าปากอึกใหญ่"มึงทำงานกับกูมากี่ปีแล้ว""สิบปีแล้วครับนาย""กูไว้ใจมึง มึงตามพะพายไปทุกที่ ดูแลเธอเหมือนดูแลกู""ครับ""อย่าให้ใครทำอะไรเธอได้""ครับ แล้วผมเรียกเธอว่านายหญิงได้หรือยัง""แล้วแต่มึงจะเรียก" มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากอย่างพอใจแล้วกระดกไวน์เข้าปากเรื่อยๆจนกระทั่งหมดขวด "ไปเอามาอีก กูซ้อมยิงปืนอยู่ในนี้ ใครมีธุระเข้ามาหาได้" เขาหันไปสั่งเดวิดก่อนที่จะลุกขึ้นมายิงปืน เสียงปืนดังก้องทั่วห้องซ้อม แต่มันก็กลบเกลื่อนความกลัวในใจเขาไม่ได้@เช้าวันต่อมาภารันนั่งถอนหายใจอยู่ในห้องรับประทานอาหาร รอคนตัวเล็กลงมากินข้าวด้วยกันแ
Dernière mise à jour : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 55 สูญเสีย(ปลอบใจ)
บทที่ 55 สูญเสีย(ปลอบใจ)"นายว่าอะไรนะ" มือน้อยๆกำคอเสื้อเดวิดแน่นอย่างไม่เกรงกลัว ไม่อยากเชื่อกับหูตัวเองเท่าไหร่ ลูกน้องหนุ่มก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะพาพะพายไปดูอะไรสักอย่าง ทันทีที่เดินตามหลังเดวิดมาถึงหน้าห้องชันสูตรสองเท้าต้องหยุดชะงักกะทันหันเมื่อหางตาเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงโดยมีผ้าสีขาวคลุมไว้"อย่าเข้าไปเลยครับ เดี๋ยวทางเราจะจัดการให้ทุกอย่าง" พะพายปัดมือเดวิดออกอย่างไม่ยอมแล้วเดินเข้าไป เธอเปิดผ้าคลุมศพออก"..!!" หัวใจดวงน้อยแตกสลายไปทันทีเมื่อได้เห็นหน้าของชายคนดังกล่าว เรี่ยวแรงจะยืนยังไม่มี เธอล้มพับลงไปกับพื้นราวกับคนเสียสติ ไม่รู้จะร้องไห้หรือต้องรู้สึกยังไงก่อนดี "พะ..พ่อ หึหึ..พ่อ.." พะพายร้องไห้ออกมาพลางสะอึกในอก"..." เดวิดย่อเข่านั่งลงข้างๆพะพายแล้วพยุงตัวเธออกมาด้านนอก เด็กสาวร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ความเสียใจถาโถมเข้าใส่อย่างหนัก และไม่สามารถหยุดความรู้สึกนี้ได้"อึก..ฮือ~ พ่อ" เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วง ทุกอย่างตื้อตันไปหมดแม้ความคิดตอนนี้ยังไม่รู้จะหันไปหาใครทางไหน"พาย..""..อึก...ฮือ~" พะพายตะเกียกตะกายลุกขึ้นไปหาภารันที่กำลังเดิน
Dernière mise à jour : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 56 ตกหลุมรัก
บทที่ 56 ตกหลุมรักพะพายกัดปากแน่นกับประโยคคำถามที่ยากจะตอบกลับไป เธอไม่กล้าสบตากับเขาตอนนี้ จู่ๆก็เกิดความกลัวภายในใจขึ้นมากมาย เหตุการณ์มากมายในอดีตที่ภารันทำไว้ฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง"เธออาจจะยังกลัวฉัน ไม่เป็นไร ให้เธอพร้อมกว่านี้ก็ได้ ขอให้เธอเดินเข้ามาบอกฉันสักคำ" ภารันค่อยๆ แสยะยิ้มมุมปากให้เพื่อไม่ให้เด็กสาวเกิดอาการเกร็งจนเกินไป มือหนาค่อยๆยกขึ้นมาลูบผมออกจากใบหน้าสวยเบาๆ ก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนของเธอ พะพายหลับตาพริ้มอย่างเต็มใจ ตอนนี้ภายในใจเธอมันว้าวุ่นไปหมด และรับรู้ว่าอีกฝ่ายก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน‘ฉันจะไม่หลงกลความดีของนาย อย่าทำให้ฉันสับสนไปมากกว่านี้ และได้โปรดอย่าทำให้ฉันเข้าใจผิดและคิดอยู่ฝ่ายเดียวว่ารักนาย อย่าเอ่ยคำนั้นเพราะนายแค่สงสารฉัน’"นอนเถอะ เมื่อคืนเธอเองก็คงไม่ได้นอน" ภารันดึงผ้าห่มมาห่มให้พะพาย ก่อนจะหันหลังให้ ตั้งท่าจะก้าวลงจากเตียงแต่กลับถูกมือเรียวจับแขนไว้"อย่าไปไหนได้ไหมคะ พายต้องการพี่พี" พะพายขอร้องชายหนุ่มเสียงอ่อน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องการเขาขนาดนี้ "พายอยากนอนบนอกพี่พี" ภารันหันกลับมาสบตากับเด็กสาว แต่เขาไม่ได้นอนลงหรือ
Dernière mise à jour : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 57 สองตำแหน่ง
บทที่ 57 สองตำแหน่ง"หึหึ..อ๊ะ!" ภารันร้องออกไปด้วยความเจ็บเพราะไม่ทันระวังเผลอยืดตัวขึ้นแรงเกินไป ใบหน้าคมคายเหยเกอย่างหนัก"ไหนบอกไม่เป็นไรไงคะ ร้องเสียงดังพายตกใจ""ไม่เป็นไร แค่เผลอ..""เจ็บมากไหม" เธอยื่นมือน้อยๆไปจับเอวสอบแล้วเลิกเสื้อผู้ป่วยขึ้น บาดแผลของภารันยังมีเลือดซึมออกมาเปื้อนผ้าพันแผลอยู่ เธอย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความเป็นห่วง"เจ็บ..เจ็บมากๆ""เจ็บมาก?""อือ""ไม่เชื่อหรอก อย่ามาหลอกพาย" เธอดันตัวชายหนุ่มออกห่าง แต่ภารันกลับก้มหน้าลงมาซบกับหน้าอกเธอ"แฟน...""..." พะพายเบือนหน้าหนีอย่างเขินอายเมื่อมาเฟียหนุ่มตวัดแขนขึ้นมาโอบกอดเธอและยังออกแรงดันตัวพะพายเข้าหาใบหน้าตัวเองอีก "พะ..พอได้แล้ว""แฟนคนแรก""จริงเหรอคะ""จริง" ภารันตอบแล้วก็เดินออกมาแต่พะพายกลับรั้งแขนเขาไว้ทัน "ง่วงนอน อยากพักผ่อน" เขาหันมาตอบเสียงเบา"นอนด้วยกันก็ได้ เตียงพายกว้างมาก""ถ้านอนกับเธอ ฉันกลัวตัวเองจะทำอย่างอื่นสิ""เจ็บอยู่นะ""แล้ว?""หึ!" เด็กสาวตีต้นแขนชายหนุ่มด้วยความมันเขี้ยว เมื่อเห็นแบบนั้นภารันจึงหย่อนสะโพกนั่งลงขอบเตียงแล้วค่อยๆล้มตัวนอนลงข้างๆพะพาย เด็กสาวยกศีรษะขึ้นมาซบอกแกร่งและตวั
Dernière mise à jour : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 58 มาเฟียอ้อนเมีย
บทที่ 58 มาเฟียอ้อนเมีย"พะ..พูดให้เบาๆหน่อยได้ไหมคะ" เธอตวัดสายตาตำหนิชายหนุ่มที่เขาพูดเสียงดังเกินไป แต่คนโดนตำหนิกลับลอยหน้าลอยตาไม่ได้สะทกสะท้าน"ก็มันเป็นเรื่องจริง""แล้วยังไงคะ จะเอาเรื่องส่วนตัวมาพูดในโต๊ะอาหารแบบนี้เหรอ พายงอนแล้วนะ" ใบหน้าสวยงอง้ำเข้าไปใหญ่ที่ชายหนุ่มทำท่าไม่ฟังแถมยังทำหน้าไม่สะทกสะท้านใส่อีก"กินข้าวเถอะ" เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งทำหน้าบึ้งเขาจึงยอมเธอแล้วตักกับข้าวใส่จานให้ด้วย "กินข้าวเยอะๆ จะได้มีแรงสู้""พายไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ""เหรอ.." "นี่อย่ามากวนได้ไหม พายไม่เล่นด้วยหรอกนะ" ริมฝีปากอวบอิ่มเริ่มเบะคว่ำเมื่อไม่ได้ดั่งใจ แต่ภารันกลับหัวเราะขบขันที่สามารถแกล้งอีกฝ่ายได้ เขาตักผัดผักไปจ่อปากพะพายแต่เด็กสาวเบือนหน้าหนี"คำเดียว แล้วจะไม่กวน" "ชอบแกล้ง.." เธออ้าปากกินผัดผักพร้อมกับตักข้าวใส่ปากเคี้ยวจนแก้มทั้งสองข้างป่อง ก็คนเจ้าเล่ห์น่ะสิชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย และยังมาทำให้หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำอีก "พรุ่งนี้เธอไปเรียนไหวใช่ไหม" ภารันเอ่ยถามอย่างจริงจัง"ไหวค่ะ พายจะพยายาม""พรุ่งนี้ฉันต้องบินไปต่างประเทศ...เดวิดจะดูแลเธอทุกอย่าง ห้ามดื้อกับเดย์เข้าใจ
Dernière mise à jour : 2025-02-18
Latest chapter
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
