เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 20 ปากแข็ง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-09 15:56:56ตอนที่ 20 ปากแข็ง
หลังจากที่นั่งรอประมาณ 20 นาทีอาหารที่สั่งไปก็มาเสิร์ฟ เมื่อพนักงานยกอาหารจานแรกมาวางก็สร้างความแปลกใจให้เด็กสาวไม่น้อยเพราะเธอคิดว่าร้านอาหารหรูขนาดนี้น่าจะเป็นร้านสไตล์อิตาเลี่ยน แต่อาหารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะกลับเป็นอาหารไทยที่อิงดาวคุ้นเคยเป็นอย่างดี
"นั่งมองไม่ได้ทำให้อิ่มท้องหรอกนะ" มือหนาตักแกงเขียวหวานหน้าตาน่ารับประทานใส่จานเด็กสาวพร้อมกับอาหารอีกสามสี่อย่างจนเต็มจานสร้างความแปลกใจให้พายัพที่ยืนมองอยู่ไม่น้อยเพราะปกติเจ้านายตนไม่เคยดูแลใครแบบนี้มาก่อน
"คุณทานอาหารแบบนี้เป็นด้วยเหรอคะ" เด็กสาวหันหน้าไปถามชายหนุ่มที่เอาแต่ตักอาหารโน่นนี่นั่นใส่จานให้เธอจนเต็มไปหมด
"แม่ฉันเป็นคนไทย" เป็นคำตอบที่ไม่ตรงคำถามแต่อย่างใด ถึงอย่างนั้นคนฟังก็พอจะเข้าใจว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร
"อย่ามัวแต่สงสัยรีบกินเข้าไปตัวยิ่งเตี้ยๆ อยู่" อาหารคำโตถูกยื่นไปตรงหน้าเด็กสาว ดวงตากลมโตจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ
"หนูทานเองได้ค่ะ ไม่ใช่เด็กสักหน่อย" ใบหน้าเล็กก้มหลบสายตาคมเข้มเล็กน้อยด้วยความเขินอายเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะปฏิบัติแบบนี้กับเธอ
"นึกว่าทานเองไม่เป็นต้องให้ป้อน เห็นเอาแต่นั่งมองไม่ทานสักที" มาเฟียหนุ่มเสียอาการเล็กน้อยที่โดนเด็กสาวปฏิเสธแต่ก็ยังคอยตักโน่นนี่นั่นให้ตลอด
"ตักแกงส้มให้ฉันหน่อย" อิงดาวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเป็นคำถามว่าชายหนุ่มคุยกับเธอใช่ไหม
"คุณบอกหนูเหรอคะ" ริมฝีปากหยักเอ่ยถามซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"นั่งกันอยู่สองคนคิดว่าฉันสั่งไอ้พายัพหรือไง" คำตอบปนน้อยใจถูกแสดงออกมาให้เห็นเป็นครั้งแรก
"หนูก็นึกว่าคุณสั่งพี่พายัพ ทีหลังก็เอ่ยชื่อด้วยสิคะ" มือเรียวเล็กยื่นไปตักแกงส้มในถ้วยที่วางอยู่ตรงหน้าเธอใส่จานให้ชายหนุ่มโดยเลือกตักกุ้งตัวโตที่ลอยเด่นอยู่ในชาม
"อาหารอยู่ใกล้แค่นี้จะใช้พายัพมันทำไม" ยังไม่วายบ่นเด็กสาวก่อนจะตักแกงส้มเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
"แล้วคุณใช้หนูตักทำไมถ้าใกล้แค่นี้ทำไมไม่ตักเอง"
"ตักให้ฉันแค่นี้ทำไมต้องบ่น" สีหน้ากลับมาบึ้งตึงอีกครั้งหลังจากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุม
"แล้วพี่พายัพไม่มาทานด้วยกันละคะ ทำไมต้องไปยืนอยู่ตรงนั้น" เมื่อบรรยากาศเริ่มอึดอัดอิงดาวจึงจำเป็นต้องหาตัวช่วย ซึ่งคงหนีไม่พ้นบอดี้การ์ดหนุ่มที่ยืนนิ่งราวหุ่นยนต์
"พายัพมันไม่ชอบอาหารไทย" ยังไม่ทันที่บอดี้การ์ดหนุ่มจะเอ่ยอะไรออกมาคนเป็นเจ้านายก็ชิงพูดขึ้นก่อน
"ครับ ผมไม่ชอบอาหารไทย" จำเป็นต้องตอบตามน้ำไปเพราะขืนตอบเป็นอย่างอื่นมีหวังต้องตกงาน
"แปลกนะคะทั้งๆ ที่พี่พายัพเป็นคนไทยแท้ๆ กลับไม่ชอบทานอาหารไทย" เด็กสาวยังทำหน้าสงสัยเหมือนไม่เชื่อที่ชายหนุ่มบอก
"อาหารไทยรสชาติมันเผ็ดครับ ผมไม่ทานเผ็ดเลยไม่ชอบอาหารไทย" คำตอบของพายัพสร้างความพอใจให้เจ้านายได้ไม่น้อยที่สามารถทำให้เด็กสาวหายสงสัยลงได้
"อ้อ อย่างนั้นเองเหรอคะ" เมื่อได้รับคำตอบที่พอใจเด็กสาวจึงหันมาสนใจอาหารตรงหน้าต่อ แต่ก็ต้องแปลกใจที่กุ้งตัวโตวางเรียงรายอยู่บนจานในลักษณะที่แกะเรียบร้อยพร้อมทานด้วยฝีมือของมาเฟียหนุ่ม
"คุณแกะให้หนูเหรอคะ" รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าเมื่อกุ้งตัวโตวางอยู่ตรงหน้า ไม่รอช้าอิงดาวรีบตักกุ้งในจานขึ้นมาทานทันทีด้วยสีหน้ามีความสุข
"ช้า มัวแต่คุยถ้ารอเธอแกะเองคืนนี้จะทานเสร็จไหม"
"ก็คุณสั่งมาเยอะหนูเสียดายก็ต้องทานให้หมดสิคะ"
"เงินแค่นี้ฉันหาไม่ถึงนาทีก็ได้แล้ว"
"ถ้ารวยนักก็แบ่งมาให้คนจนๆ อย่างหนูใช้บ้างสิคะ" คำพูดประชดประชันไม่จริงจังนักจากเด็กสาวเอ่ยออกมาทั้งที่กำลังเคี้ยวกุ้งอยู่เต็มปาก
"มาเป็นเมียฉันสิ แล้วจะยกสมบัติให้ทั้งหมด" เด็กสาวถึงกับแทบสำลักอาหารที่พึ่งกลืนลงคอ รวมทั้งพายัพที่อดขำไม่ได้ที่ได้ยินมุขจีบสาวของเจ้านายโดยการเอาเงินมาล่อเหมือนเอาขนมมาล่อเด็กให้หลงรัก
"เชอะ! หนูขออยู่แบบจนๆ แบบนี้ต่อไปดีกว่าค่ะ" ไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ของวันที่มาเฟียหนุ่มโดนปฏิเสธแบบไม่ไยดีจากเด็กสาวราวกับว่าเขาไม่มีอะไรดีให้เธอหลงใหลชอบพอ แม้แต่หน้าตาที่จัดว่าหล่อเพอร์เฟคก็ยังไม่อยู่ในสายตาของเด็กสาวแม้แต่น้อย
"ฉันมันไม่ได้เรื่องในสายตาเธอขนาดนั้นเลยหรือไง" ความขุ่นข้องหมองใจทำให้มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามออกมา
"เปล่าค่ะ เพราะหนูคิดว่าคนอย่างคุณไม่มีทางมาชอบเด็กอย่างหนูหรอกค่ะ" ดวงตากลมโตเงยหน้าขึ้นมองสบตากับชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยวาจาเสียงเรียบจนชายหนุ่มที่ได้ฟังถึงกับคิ้วขมวด
"นี่ฉันยังไม่ชัดเจนพอหรือไง" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถามกลับทันทีเพราะต้องการอยากรู้ว่าเขาทำตรงไหนพลาดไป
"ที่คุณเข้าหาหนูเพราะคุณแค่ต้องการเอาชนะเฮียเมกะเฉยๆ ไม่ใช่เหรอคะ" ใบหน้าคมเข้มเรียบตึงขึ้นอีกครั้ง นี่ใครเอาความคิดพวกนี้มาใส่หัวเธอ
"ฉันชนะไอ้เมกะแล้วจะได้อะไร ไร้สาระสิ้นดี" น้ำเสียงราบเรียบแววตาแข็งกร้าวขึ้นด้วยความโมโหเล็กน้อย
"หรือคุณจะบอกหนูว่าคุณชอบหนูจริงๆ"
"รีบกินจะได้รีบกลับบ้าน" ชายหนุ่มรีบพูดตัดบททันทียังคงปากแข็งเช่นเดิม
"หนูอิ่มแล้วค่ะ อาหารที่เหลือห่อกลับบ้านได้ไหมคะ" อิงดาวทำตาละห้อยมองอาหารตรงหน้าอย่างเสียดายเพราะบางอย่างที่สั่งมายังไม่ได้ทานด้วยซ้ำ
"พายัพจัดการด้วย ฉันจะไปรอที่รถ" ร่างหนาลุกพรวดขึ้นเต็มความสูงสาวเท้ายาวออกจากห้องอาหารเดินตรงไปที่รถคันหรูและเปิดประตูขึ้นนั่งประจำตำแหน่ง มือหนาหยิบไอแพดขึ้นมาเปิดทำงานเพื่อไม่ให้สติฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้
"เจ้านายพี่เขาเป็นอะไรเหรอคะ" อิงดาวเอ่ยถามพายัพขณะที่รออาหารที่สั่งให้พนักงานห่อกลับบ้าน
"ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่คนปากแข็งน้องอิงอย่าใส่ใจเลย" เรื่องความรักของเจ้านายบางทีเขาก็ไม่อยากยุ่งเพราะลำพังตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าความรักหน้าตาเป็นยังไงตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยแอบรักผู้หญิงคนไหนเลยสักคน
"แล้วเจ้านายพี่เขามีแฟนยังคะ" ไม่รู้อะไรดลใจให้เด็กสาวเอ่ยถามอะไรแบบนี้ออกมา
"ไม่มีหรอกครับ นายทำแต่งานทุกวันถึงจะมีผู้หญิงเข้าหามากมายแต่นายก็ปฏิเสธผู้หญิงพวกนั้นทุกคนเหมือนกัน" คำตอบของพายัพเริ่มรบกวนจิตใจของอิงดาวอีกครั้งเริ่มมีคำถามขึ้นในหัว
"จริงเหรอคะ หน้าตา ฐานะแบบเขาจะไม่มีแฟนจริงๆ เหรอคะ"
"ความจริงแล้วตอนนี้นายน่าจะชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง แต่ยังปากแข็งไม่กล้าบอกเธอตรงๆ"
"ถ้าไม่บอกแล้วผู้หญิงคนนั้นเขาจะรู้ได้ยังไงว่าเจ้านายพี่ชอบเธออยู่ ถ้ารักใครชอบใครก็ต้องบอกเธอออกไปตรงๆ สิคะ" ชายหนุ่มที่นั่งรออยู่ในรถถึงกลับวางไอแพดในมือลงและตั้งใจฟังเสียงที่ดังจากอุปกรณ์สื่อสารซึ่งเสียงนั้นเป็นเสียงของเด็กสาวที่กำลังพูดคุยเรื่องของตนกับลูกน้องคนสนิท
"เอาไว้ผมจะไปบอกนายให้ครับ รีบเดินเถอะครับนายรออยู่ที่รถนานแล้ว" สิ้นประโยคพายัพก็กดปิดเครื่องมือสื่อสารพร้อมสาวเท้ายาวมายังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล เปิดประตูรอเด็กสาวที่ยังเดินมาไม่ถึงทั้งที่เธอรีบแล้วก็ตาม
บทล่าสุด
ผู้หญิงของมาเฟีย Special episode 3 (End)
Special episode 3“ทำไมคุณบอกท่านไปแบบนั้นคะ”“แล้วจะให้บอกว่ายังไง บอกว่าเอาเมียอยู่อย่างนั้นเหรอ แอ่นมาอีกหน่อยเราต้องเร่งทำเวลาแล้ว” ใบหน้าเหยเกแดงระเรื่อพยักหงึกตามจังหวะกระแทกกระทั้น สะโพกสอบรัวใส่ไม่ยั้งจนไม่แน่ใจว่าหลังจบศึกรักครั้งนี้อิงดาวต้องไปพบหมอเพื่อตรวจดูว่ากระดูกตรงส่วนไหนของเธอนั้นแตกร้าวหรือหักหรือเปล่า“อ้ะ!..อื้อ..” อิงดาวเกร็งหน้าท้องกำมือแน่นราวกับร่างกายกำลังระเบิด ร้อนรุ่ม วูบวาบที่ท้องน้อยด้านใน เพียงเสี้ยววิต่อมาความต้องการก็ได้พวยพุ่งเลือดลมไหลไปทั่วร่างกาย ขาสองข้างที่ยืนประคองน้ำหนักมาสักระยะตอนนี้อ่อนยวบลงทิ้งตัวพาดกับโต๊ะโดยมีมือหนาประคองอยู่ที่เอวไม่ให้ร่างกายกระแทก“อึก..อ๊า” ฮึดสุดท้ายก่อนที่บทรักจะจบลง สะโพกสอบของมาเฟียหนุ่มเร่งจังหวะแรงและเร็ว เน้นเข้าสุดออกสุด ก่อนที่น้ำรักจะกระจายเต็มบั้นท้ายเนียน“อ่าส์….”หลังจากบทรักจบลงลีออนก็จัดการอุ้มร่างบางที่ตอนนี้หมดแรงพิงกับโต๊ะเข้าไปล้างชำระคราบน้ำรักและอุ้มออกมาจัดการแต่งตัวให้เสร็จสับ“น้องเป็นอะไร” ทันทีที่ทั้งสองมาถึงห้องรับแขกที่มีดารินและลาครอสนั่งรออยู่ก่อนและพายัพและนักรบยืนดูแลอยู่มุมห้อง“ปวดท
ผู้หญิงของมาเฟีย Special episode 2
Special episode 2“คุณอย่ามาขู่หนูนะ ปล่อยหนู หนูจะลงเอาของไปให้เฮียเมกะ”“จะลองดูก็ได้นะว่าผัวเธอจะกล้าทำจริงไหม ทั้งคืนเธอก็เคยลองมาแล้ว แค่สามเธอคงรับได้สบาย” เสียงเรียบบอกออกไปพร้อมคลายมือออกและปล่อยให้อิงดาวเป็นอิสระอิงดาวลุกจากตักแกร่งยืนชั่งใจอยู่นานว่าเธอจะลงไปดีหรือไม่ ดวงตากลมเหลือบมองใบหน้าคมอีกครั้ง“คนบ้าอำนาจ ชอบสั่ง ๆๆๆ”“ผัวนั่งอยู่นี่ไม่เคยคิดจะซื้ออะไรมาฝาก เห็นคนอื่นดีกว่าผัวตัวเอง หึ..น่าโมโหสิ้นดี” ลีออนกระชากตัวลุกจากเตียงนอนเดินดุ่ม ๆ ไปยังโต๊ะทำงานที่อยู่ด้านนอกติดกับห้องรับแขกด้านล่างครืด..เมกะลุกจากเก้าพร้อมกับภัทรที่ลุกตามหลังจากที่ทานข้าวเสร็จ“คุณเมกะจะกลับแล้วเหรอครับ ไม่รอเอาของกับคุณอิงดาวก่อนเหรอครับ” นักรบถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนเจ้านายนั้นลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ“มึงคิดว่านายหญิงของมึงจะได้กลับลงมาไหม เจ้านายมึงบึ่งตามขึ้นไปขนาดนั้น นี่ถ้ากูไม่ใช่เพื่อนมัน มันยิงกูตายห่าตั้งแต่อิงบอกว่าซื้อของมาฝากกูแล้ว” เมกะพูดจบก็เดินออกไปทันที“เจ้านายก็เป็นเยอะเหมือนกันนะพี่ หวงน้องอิงขนาดนี้ต่อไปจะไม่ต้องตามไปเฝ้ากันถึงมหาลัยเลยเหรอ” นักรบหันไปพูดกับพายัพ“คนไ
ผู้หญิงของมาเฟีย Special episode 1
Special episode 1ร่างบางนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาหลังจากผ่านบทรักอันเร่าร้อนที่กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง ลำคอระหงที่โผล่พ้นผ้าห่มโชว์รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ จากการเสียดสีของไรหนวดและรอยขบเม้ม“ของขวัญที่ผมเอามาฝาก..ถูกใจนายไหมครับ” พายัพเอ่ยถามคนเป็นนายเมื่อลีออนเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข“กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงนะพายัพที่รวมหัวกันกับพ่อกู” นิ้วเรียวชี้หน้าลูกน้องพร้อมพูดขู่เสียงลอดไรฟัน“ผมไม่ได้ร่วมมือกับใครทั้งนั้นแหละครับ ผมไปทำงานและนายใหญ่ก็ฝากผมดูแลคุณอิงดาวให้ ผมก็แค่ทำตามคำสั่ง” คำปฏิเสธที่ฟังดูไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวคนเป็นนายแม้แต่น้อย“แล้วทำไมมึงเจออิงดาวถึงไม่รีบโทรบอกกู” ลีออนตะโกนถามเสียงดังใบหน้าเริ่มแดงก่ำ“นายสั่งไอ้นักรบไว้ไม่ใช่เหรอครับ ว่าให้โทรหาได้เฉพาะเรื่องงาน แล้วอีกอย่างคุณอิงดาวเธอสั่งห้ามโทรบอกนายด้วยครับ” พายัพยอกย้อนคนเป็นนายกลับเสียงเรียบ“ไอ้พายัพสรุปใครเป็นนายมึง”“ตอนนี้ยังเป็นนายครับ แต่ต่อไปน่าจะเปลี่ยนคนใหม่”“ปากมึงเนี่ยนะไอ้พายัพ กูไล่มึงออกดีไหม” ลีออนสบถออกไปอย่างหัวเสียสาวเท้าเดินไปกระแทกนั่งลงบนโต๊ะ“นายแน่ใจนะค
ผู้หญิงของมาเฟีย ตอนที่59 ขอแต่งงานด้วยน้ำรัก
ตอนที่59 ขอแต่งงานด้วยน้ำรักร่างสูงเดินคอตกกลับเข้าบ้านสีหน้าผิดหวัง บรรยากาศภายในห้องที่เคยมีเด็กสาวอยู่ด้วย ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างยังวางอยู่ที่เดิมรวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ยังติดอยู่หมอนใบใหญ่ที่เธอเคยหนุน1สัปดาห์ผ่านไปก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนเช้าของทุกวันโดยมีพายัพและนักรบสลับหมุนเวียนเอาอาหารและเครื่องดื่มเข้ามาวางไว้ในห้องเพราะลีออนไม่ยอมออกจากห้องไปไหนขังตัวเองอยู่ด้านในตั้งแต่กลับมาจากคฤหาสน์โรเลนโซวันนั้นนักรบวางชามข้าวต้มไว้โต๊ะหน้าโซฟาก่อนจะเปิดประตูห้องนอนเรียกคนเป็นนายให้ออกมาทานข้าว ภายในห้องมืดสนิทไม่มีแสงเล็ดลอดเข้ามาได้เพราะผ้าม่านทุกบานถูกเลื่อนลงปิดสนิทแยกไม่ออกว่ากลางวันหรือกลางคืน มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ยังทำงานอย่างต่อเนื่องเพราะอุณหภูมิที่ตั้งไว้18องศา ภายในห้องเย็นยะเยือกราวห้องเก็บความเย็นอะไรสักอย่าง มือหนายกขึ้นเปิดสวิตช์ไฟเมื่อแสงสว่างเปิดขึ้นนักรบถึงกับตกใจกับสภาพของลีออนที่ตอนนี้มีหนวดเคราขึ้นรกรุงรังใบหน้าทรุดโทรมราวคนไม่ได้นอนมาหลายวันไม่เหลือเค้าโครงหนุ่มหล่อคมเข้มแม้แต่น้อย ร่างหนานั่งพิงกับขอบเตียงในมือกำเสื้อยืดสีขาวแน่
ผู้หญิงของมาเฟีย ตอนที่58 เมียหาย
ตอนที่58 เมียหายเมื่อไม่เจอคนที่กำลังตามหาชายหนุ่มก็เดินหัวเสียออกจากบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เป็นครั้งแรกที่ลาครอสได้เห็นลูกชายเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องผู้หญิง เพราะตั้งแต่โตมาลีออนก็มีแต่เรื่องธุรกิจเท่านั้นที่จะทำให้หัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้"โกหกออกไปแบบนั้นมันจะดีเหรอคะ ถ้าเกิดคุณลีออนหาอิงดาวเจอจะไม่โวยวายเอาเหรอคะ" ดารินได้เห็นเวลาที่ชายหนุ่มโมโหถึงกับนึกกลัวขึ้นมาว่าถ้าเกิดลีออนรู้ความจริงว่าคนที่ซ่อนอิงดาวนั้นคือพ่อของเขาอาจจะมีการทะเลาะกันจนเป็นเรื่องใหญ่"มันไม่มีทางหาเจอ ถ้าผมไม่อยากให้เจอใครก็ไม่มีทางหาเจอ คุณวางใจได้""แล้วเมื่อไหร่คุณถึงจะบอกคุณลีออนละคะ""ปล่อยให้มันดิ้นจนแทบขาดใจ เมื่อนั้นแหละที่ผมจะคืนหนูอิงดาวให้มัน ลีออนมันต้องได้รับบทเรียน"ทั้งชีวิตของลีออนมักจะได้อะไรมาง่ายๆ หรืออยากได้อะไรต้องได้โดยลืมนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น จนบางครั้งทำอะไรลงไปแล้วไม่นึกถึงผลที่จะตามมาว่าฝ่ายที่โดนกระทำนั้นจะรู้สึกหรือเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด ครั้งนี้ก็เหมือนกันแม้แต่หัวใจตัวเองยังไม่รู้วิธีจัดการกับมันเลยด้วยซ้ำ ใช้วิธีป่าเถื่อนเพื่อให้ได้มาครอบครองแต่ไม่รู้วิธีที่จะรักษาหัวใจนั้
ผู้หญิงของมาเฟีย ตอนที่ 57 เมียหาย
ตอนที่ 57 เมียหายเช้าวันรุ่งขึ้นอิงดาวแต่งตัวไปเรียนในตอนเช้าด้วยสภาพหน้าตาที่ไม่ค่อยสดใสตาบวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างหนักมาทั้งคืน ร่างบางหันหลังกลับมามองก่อนจะเดินออกจากห้องไปในตอนเช้า กวาดสายตามองรอบๆ บริเวณห้องราวกับต้องการเก็บความทรงจำทุกอย่างภายในห้องนี้ไว้ น้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยก่อนจะหันหลังกลับมาอีกครั้งและสาวเท้าเดินลงไปยังชั้นล่างที่นักรบยืนรออยู่โต๊ะอาหารตัวใหญ่ไร้เงาของชายหนุ่มและลูกน้องคนสนิท มีเพียงข้าวต้มชามโตที่ส่งกลิ่นหอมโชยมาแต่ไกลและนมหนึ่งแก้ววางตรงตำแหน่งที่อิงดาวนั่งประจำทุกเช้า ตั้งแต่เมื่อคืนลีออนก็ไม่กลับเข้าไปภายในห้องอีกเลยมีเพียงแสงไฟเล็ดลอดออกมาใต้ช่องประตูห้องทำงานให้ได้เห็นเมื่ออิงดาวเดินลงไปด้านล่างเพื่อหานมอุ่นๆ ทานรองท้องตอนดึกเพราะตั้งแต่บ่ายก็ยังไม่ได้ทานอะไร"นายออกไปกับพี่พายัพตั้งแต่เช้ามืดแล้วครับ" นักรบที่สังเกตเห็นอิงดาวมองหาอะไรบางอย่างจึงพอเดาได้ว่าน่าจะมองหาเจ้าของบ้านที่ไม่ได้มานั่งทานข้าวในเช้าวันนี้"งั้นเราไปเลยก็ได้ค่ะอิงไม่ค่อยหิว ทานแค่นมกล่องเดียวก็น่าจะพอ" ร่างบางลุกจากเก้าอี้เดินไปยังรถลัมโบร์กินีสีแดงคันหรูที่นักรบใช้ขับไปรั
ผู้หญิงของมาเฟีย ตอนที่ 56 สุดท้ายเป็นได้แค่พี่น้อง
ตอนที่ 56 สุดท้ายเป็นได้แค่พี่น้อง"น้องอิงโอเคนะครับ" อิงดาวนั่งเก้าอี้ติดขอบหน้าต่างสายตาทอดยาวมองก้อนเมฆสีขาวไหล่บางสั่นไหวเป็นระยะเพราะแรงสะอื้น"อิงไม่เป็นไรค่ะ อิงขออยู่เงียบๆ สักพักนะคะพี่นักรบอย่าทิ้งอิงไปนะ" ดวงตาแดงก่ำแพขนตางอนเปียกชื้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้มบัดนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาไหลเปรอะเปื้อนใบหน้า"พี่จะนั่งอยู่ข้างๆ ตรงนี้ครับ"เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พึ่งใช้ชีวิตในโลกกว้างได้ไม่นาน ประสบการณ์เสียใจผิดหวังย่อมเจอมาบ้าง แต่ประสบการณ์เรื่องความรักยังไม่รู้วิธีรับมือหรือจัดการกับความเสียใจนี้ยังไง นักรบได้แต่นั่งมองด้วยแววตาเป็นห่วง มือสองข้างอยากโอบกอดเพื่อปลอบโยนให้คลายความเสียใจลง แต่ย่อมรู้ดีว่าคงทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเธอคือผู้หญิงของเจ้านายและอนาคตข้างหน้าคงได้มาเป็นนายหญิงของตนเช่นกันเมืองไทยรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ประตูรถถูกเปิดออกทั้งสองข้างเมื่อรถจอดสนิท ร่างบางสาวเท้าลงจากรถเดินตรงดิ่งเข้าห้องทันทีส่วนชายหนุ่มเดินแยกไปอีกห้องซึ่งเป็นห้องทำงานที่อยู่ติดกัน เพราะอยากให้เวลาอิงดาวอยู่คนเดียวสักพักรอให้เธออารมณ์เย็นลงกว
ผู้หญิงของมาเฟีย ตอนที่ 55 แค่เด็กใหม่
ตอนที่ 55 แค่เด็กใหม่เสียงกรีดร้องดังเล็ดลอดจากห้องฝั่งซ้ายขวาซึ่งเป็นห้องของลีออนและห้องของเมกะ โดยห้องพักของเซนติและเฟมโตอยู่ตรงกลางระหว่างห้องทั้งสอง ส่วนห้องพักด้านล่างสองห้องเป็นของนักรบ พายัพและเจ ถึงแม้วิลล่าหรูแห่งนี้จะถูกออกแบบและตกแต่งมาอย่างดีสามารถเก็บเสียงได้ในระดับหนึ่งแต่ถ้าเป็นเสียงกรีดร้องดังๆ ก็มีเล็ดลอดออกมาให้คนนอกได้ยิน"ทำไมมึงมานอนนี่" เฟมโตที่เดินลงมาจากชั้นบนเอ่ยถามเมกะเมื่อเห็นว่าเพื่อนนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ห้องรับแขก"แล้วมึงละ..ลงมาทำไมไหนบอกกูจะขึ้นไปนอน" เซนติไม่ตอบคำถามเฟมโตแต่ถามกลับเพราะคิดว่าเพื่อนคงตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับตน"ไอ้ห่า! ร้องเสียงดังขนาดนั้นใครมันจะหลับลง" เฟมโตตอบออกไปอย่างหัวเสียกระแทกตัวนอนราบไปกับโซฟาอีกตัวยกเท้าทั้งสองข้างพาดที่พนักพิงด้านข้างเพราะความยาวของโซฟาไม่พอรองรับขนาดตัวที่สูงยาวของเฟมโตและเซนติได้"ตอนแรกกูก็กะว่าไม่น่าเกินชั่วโมงพวกมันน่าจะเงียบ แต่นี่แม่ง! ตีหนึ่งแล้วพวกมันก็ยังไม่หยุด" เฟมโตบ่นอุบอิบขณะที่หลับพักสายตาเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เคลียร์งานเกือบสว่าง วันนี้มีเวลาพักเพื่อนตัวดีสองคนก็เสือกมาเอาเ
ผู้หญิงของมาเฟีย ตอนที่ 54 เจ้าที่ก็ช่วยไม่ได้
ตอนที่ 54 เจ้าที่ก็ช่วยไม่ได้หลังจากลีออนและกลุ่มเพื่อนเจรจาธุรกิจที่รัสเซียเสร็จสิ้น หลังจากนั้นสองชั่วโมงก็บินออกจากรัสเซียทันทีมุ่งหน้าสู่ฝรั่งเศสเมืองแห่งแฟชั่น ใช้เวลาท่องเที่ยวประเทศแถบยุโรปสี่วันเต็มและสถานที่สุดท้ายของทริปครั้งนี้คือหมู่เกาะมัลดีฟส์มัลดีฟส์เดินทางมาถึงมัลดีฟส์ในช่วงสายของวันและมีเวลาอยู่ที่นี่จนถึงช่วงบ่ายของอีกวันก็ต้องเดินทางกลับ ถึงแม้จะใช้เวลาเดินทางจากที่นี่ถึงเมืองไทยไม่นานมากแต่ก็ต้องเผื่อเวลาให้เด็กสาวได้พักผ่อนด้วยเพราะรุ่งเช้าอีกวันอิงดาวและอิงฟ้ามีเรียนตอนเช้าเพราะฉะนั้นจึงไม่อยากกลับถึงเมืองไทยดึกมากนัก"หนูขอไปเล่นน้ำกับพี่ฟ้านะคะ" อิงดาวในชุดกางเกงขาสั้นสีฟ้าและเสื้อยืดสีชมพูถ้ามองผิวเผินชุดที่ใส่อยู่ตอนนี้ก็สามารถลงเล่นน้ำได้เพราะเป็นชุดที่ค่อนข้างกะทัดรัดเหมาะสำหรับเล่นน้ำหรือทำกิจกรรมริมชายหาดสำหรับคนที่ไม่ชอบใส่บิกินี"อือ..ให้นักรบไปเป็นเพื่อน" ลีออนและกลุ่มเพื่อนที่นั่งจิบไวน์อยู่ในวิลล่าหรูเอ่ยอนุญาตเพราะก่อนหน้าที่เขาจะปลีกตัวจากเด็กสาวลงมาข้างล่างก็คุยกับอิงดาวเรียบร้อยแล้วว่า ถ้าจะลงไปเล่นน้ำห้ามแต่งตัวโป๊และเด็กสาวก็รับปากเขาเป็นมั่
