ตอนที่ 8 คิดหนัก
คำพูดของลีออนที่พูดทิ้งท้ายก่อนเดินจากไปวันนั้นมีอิทธิพลต่อเมกะและอิงดาวเป็นอย่างมาก รู้สึกกระวนกระวายอยู่ในใจอย่างบอกไม่ถูก เมกะยังคิดหาทางรับมือกับเพื่อนไม่ออกเพราะครั้งนี้ตนเดาไม่ออกจริงๆ ว่าลีออนจะทำอะไรต่อหรือสิ่งที่แสดงออกให้เห็นวันนี้เพียงแค่ต้องการปั่นประสาทตนเพียงแค่นั้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมองไม่เห็นเหตุผลว่าเพื่อนเขาจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
"ภัทร" เสียงเรียกคนสนิทผ่านเครื่องมือสื่อสารที่ตอนนี้กำลังตรวจดูแลความเรียบร้อยอยู่ด้านล่างเนื่องจากใกล้ได้เวลาปิดผับแล้ว
"ครับนาย จะไปเดี๋ยวนี้ครับ" ได้ยินเพียงเสียงเรียกจากคนเป็นนายก็พอจะรู้ว่าตอนนี้คนเป็นนายกำลังคิดหนักเรื่องอะไรบางอย่างอยู่เพราะสังเกตเห็นเจ้านายมีอาการวิตกกังวลมาหลายวัน เรื่องนี้น่าจะหนักหนาเอาการถึงแก้ไขไม่ได้สักที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"นายมีอะไรหรือเปล่าครับ" ภัทรเปิดประตูเข้ามาก็เจอกับเจ้านายตัวเองที่นั่งเอนหลังพิงเก้าอี้พร้อมกับเปลือกตาที่ปิดลงอย่างคนใช้ความคิด จึงเอ่ยถามขึ้นเบาๆ เพราะกลัวจะเป็นการรบกวน
"วันนี้ลีออนมาที่ผับ" เสียงเรียบเอ่ยออกมาราวประโยคบอกเล่าดูเหมือนไม่มีนัยสำคัญอะไร แต่สำหรับภัทรมือขวาคนสนิทย่อมรู้ความหมายของคำพูดเหล่านี้เป็นอย่างดี
"ครับผมทราบครับคุณลีออนมาหานาย"
"มันไม่ได้มาหากู มันมาหาอิงดาว" เมกะพูดออกมาเสียงเรียบสีหน้าบึ้งตึงคิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย นี่สินะเรื่องที่กวนใจเจ้านายเขาตลอดหลายวันที่ผ่านมา
"คุณลีออนมาหาน้องอิงทำไมครับ" ภัทรถามออกไปอย่างสงสัยเพราะพวกเขาสองคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนและพึ่งเจอกันครั้งแรกเมื่อวันก่อนนี่เอง ปกติเพื่อนเจ้านายคนนี้ไม่ชอบยุ่งกับใครแม้จะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาพยายามเข้าหาก็ถูกปฏิเสธกลับอย่างป่าเถื่อนทุกครั้ง
"กูไม่รู้ว่ามันกำลังจะทำอะไร กูแค่รู้สึกเป็นห่วงอิง เธอยังเด็กไม่สมควรเข้ามาข้องเกี่ยวกับคนอย่างพวกเรา" นี่คงเป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำว่าเป็นห่วงคนอื่นจากปากเจ้านายตั้งแต่ทำงานด้วยกันมา10ปี
"ผมคิดว่าคุณลีออนคงแค่แกล้งนายเล่นหรือเปล่าครับ" ตอนนี้คงมีแต่เหตุผลนี้ที่พอมองเห็นถึงความเป็นไปได้ ถึงแม้ว่าความเป็นไปได้จะไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นต์หรืออาจจะเท่ากับศูนย์ก็ว่าได้
"ก่อนมันกลับไปมันบอกกูว่าฝากคนของมันไว้ก่อนเมื่อไหร่มันกลับมาจากอังกฤษมันจะมารับไปดูแลเอง" เมกะลืมตาขึ้นพร้อมกับจ้องมองหน้าลูกน้องคนสนิทเพื่อดูปฏิกิริยาว่าจะรู้สึกยังไงเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดบอกออกไป เพราะลางสังหรณ์ของตนบอกว่าคำพูดพวกนั้นไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดาที่จะหลุดออกจากปากลีออนเพราะเพื่อนเขาค่อนข้างจริงจังกับทุกอย่างบนโลกใบนี้
"ฮ่ะ! นายไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหมครับ" ภัทรถึงกับถามย้ำเสียงดังอีกรอบเพื่อความแน่ใจ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเจ้านายเขาไม่มีทางล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้แน่นอน
"มึงคิดว่าไง" เมกะถามความคิดเห็นจากลูกน้องคนสนิทว่าคิดเหมือนที่ตนคิดไหม
"ชีวิตอิงดาวไม่ปลอดภัยอีกต่อไป" ภัทรพูดออกไปสีหน้าวิตกกังวลคิ้วหนาสองข้างขมวดเข้าหากันอย่างคนใช้ความคิด
"กูคิดไม่ออกว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไง บอกตามตรงกูห่วงอิงดาวเพราะถ้าลีออนมันต้องการแบบนั้นจริงๆ ลำพังกูคนเดียวคงรับมือไม่ไหว" เมกะตอนนี้มืดแปดด้านไม่รู้จะหาทางออกกับเรื่องนี้ยังไงเพราะรู้นิสัยเพื่อนดีว่าถ้าต้องการอะไรแล้วต้องได้สิ่งนั้น
"อาทิตย์หน้าอิงดาวจะเปิดเทอมมึงจัดคนของเราดูแลเธอด้วย ไอ้ลีออนคงสืบประวัติเธอมาหมดแล้วว่าอิงดาวเรียนที่มหาลัยมัน ถ้าจะให้ย้ายมหาลัยคงไม่มีประโยชน์เพราะคนอย่างลีออนถ้าต้องการอะไรก็ต้องเอามาจนได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม" เมกะบอกภัทรลูกน้องคนสนิทออกไปเพราะตอนนี้คงทำได้เพียงเท่านี้จริงๆ
"ครับนาย ให้เรียกเจกลับมาไหมครับ" ถ้าจะให้เขาไปตามเฝ้าอิงดาวตลอดเวลาคงเป็นไปไม่ได้เพราะมีงานหลายอย่างที่ต้องทำและที่สำคัญเขาต้องดูแลความปลอดภัยให้คนเป็นนาย
"งานที่โกดังท่าเรือเรียบร้อยหรือยัง"
"เรียบร้อยครับ ของถูกส่งขึ้นเรือเรียบร้อยทั้งหมดตั้งแต่เมื่อคืน"
"อือ..เรียกเจกลับมา" วันนี้เจ้านายเขาคงเหนื่อยมากจริงๆ กับการจัดการปัญหาต่างๆ ลำพังปัญหาเรื่องธุรกิจที่ต้องจัดการทุกวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว ยังมีปัญหาเรื่องอิงดาวเพิ่มเข้ามาอีกและดูจะเป็นปัญหาที่หนักเอาการ
"เธอสำคัญกับนายมากใช่ไหมครับ" ภัทรเอ่ยถามขึ้นเพื่อความแน่ใจอีกครั้งแต่ก็มิอาจเซ้าซี้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับเด็กสาวที่พึ่งเจอได้ไม่นาน
"เธอสำคัญกับหัวใจฉัน ฉันรักอิงดาวเหมือนน้องสาว" ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเรียบแต่คนฟังรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงของเจ้านายที่มีต่อเด็กสาว
"รับทราบครับนาย" พรุ่งนี้เขาคงต้องรับบทเป็นบอดี้การ์ดจำเป็นระหว่างรอเจกลับมาจากต่างจังหวัด
"ส่งคนของเราไปเฝ้าที่บ้านอิงดาวด้วยกูไม่ไว้ใจไอ้ลีออน" ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่ภัทรกำลังจะหันหลังเดินออกไปเพื่อทำงานที่ค้างอยู่ด้านล่าง
ทางด้านของอิงดาวที่กลับจากผับเวลานี้ยังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอน ซึ่งตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบตีสามยังมิอาจข่มตาให้หลับลงได้ มัวแต่นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาและคำพูดของชายหนุ่มที่ยังคงดังก้องอยู่ในหัวราวกับว่ามีเสียงกระซิบอยู่ข้างๆ หูตลอดเวลา
"คุณหมายความว่ายังไงกันแน่คุณลีออน" คำถามเดียวที่ดังวนอยู่ในหัวและไม่สามารถหาคำตอบได้และอยู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ครืด ครืด ครืด
หญิงสาวเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่หัวเตียง แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อปรากฏว่าเบอร์ที่โทรมาหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นโชว์ว่าเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักสร้างความแปลกใจให้อิงดาวอย่างมากเพราะปกติแล้วหญิงสาวไม่เคยให้เบอร์เธอกับคนแปลกหน้าหรือแม้แต่เพื่อนร่วมห้องที่ไม่ค่อยสนิท อิงดาวครุ่นคิดอยู่นานจนสายถูกตัดไปและดังขึ้นใหม่อีกครั้งเพียงเวลาไม่กี่วินาทีและดังต่อเนื่องอยู่สักพักเธอจึงตัดสินใจกดรับสาย
"ดึกป่านนี้ทำไมยังไม่นอน" เสียงคุ้นหูดังจากปลายสายทันทีที่กดรับแม้จะไม่เคยคุยกันเป็นกิจจะลักษณะแต่อิงดาวก็จำได้ดีว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร
Special episode 3“ทำไมคุณบอกท่านไปแบบนั้นคะ”“แล้วจะให้บอกว่ายังไง บอกว่าเอาเมียอยู่อย่างนั้นเหรอ แอ่นมาอีกหน่อยเราต้องเร่งทำเวลาแล้ว” ใบหน้าเหยเกแดงระเรื่อพยักหงึกตามจังหวะกระแทกกระทั้น สะโพกสอบรัวใส่ไม่ยั้งจนไม่แน่ใจว่าหลังจบศึกรักครั้งนี้อิงดาวต้องไปพบหมอเพื่อตรวจดูว่ากระดูกตรงส่วนไหนของเธอนั้นแตกร้าวหรือหักหรือเปล่า“อ้ะ!..อื้อ..” อิงดาวเกร็งหน้าท้องกำมือแน่นราวกับร่างกายกำลังระเบิด ร้อนรุ่ม วูบวาบที่ท้องน้อยด้านใน เพียงเสี้ยววิต่อมาความต้องการก็ได้พวยพุ่งเลือดลมไหลไปทั่วร่างกาย ขาสองข้างที่ยืนประคองน้ำหนักมาสักระยะตอนนี้อ่อนยวบลงทิ้งตัวพาดกับโต๊ะโดยมีมือหนาประคองอยู่ที่เอวไม่ให้ร่างกายกระแทก“อึก..อ๊า” ฮึดสุดท้ายก่อนที่บทรักจะจบลง สะโพกสอบของมาเฟียหนุ่มเร่งจังหวะแรงและเร็ว เน้นเข้าสุดออกสุด ก่อนที่น้ำรักจะกระจายเต็มบั้นท้ายเนียน“อ่าส์….”หลังจากบทรักจบลงลีออนก็จัดการอุ้มร่างบางที่ตอนนี้หมดแรงพิงกับโต๊ะเข้าไปล้างชำระคราบน้ำรักและอุ้มออกมาจัดการแต่งตัวให้เสร็จสับ“น้องเป็นอะไร” ทันทีที่ทั้งสองมาถึงห้องรับแขกที่มีดารินและลาครอสนั่งรออยู่ก่อนและพายัพและนักรบยืนดูแลอยู่มุมห้อง“ปวดท
Special episode 2“คุณอย่ามาขู่หนูนะ ปล่อยหนู หนูจะลงเอาของไปให้เฮียเมกะ”“จะลองดูก็ได้นะว่าผัวเธอจะกล้าทำจริงไหม ทั้งคืนเธอก็เคยลองมาแล้ว แค่สามเธอคงรับได้สบาย” เสียงเรียบบอกออกไปพร้อมคลายมือออกและปล่อยให้อิงดาวเป็นอิสระอิงดาวลุกจากตักแกร่งยืนชั่งใจอยู่นานว่าเธอจะลงไปดีหรือไม่ ดวงตากลมเหลือบมองใบหน้าคมอีกครั้ง“คนบ้าอำนาจ ชอบสั่ง ๆๆๆ”“ผัวนั่งอยู่นี่ไม่เคยคิดจะซื้ออะไรมาฝาก เห็นคนอื่นดีกว่าผัวตัวเอง หึ..น่าโมโหสิ้นดี” ลีออนกระชากตัวลุกจากเตียงนอนเดินดุ่ม ๆ ไปยังโต๊ะทำงานที่อยู่ด้านนอกติดกับห้องรับแขกด้านล่างครืด..เมกะลุกจากเก้าพร้อมกับภัทรที่ลุกตามหลังจากที่ทานข้าวเสร็จ“คุณเมกะจะกลับแล้วเหรอครับ ไม่รอเอาของกับคุณอิงดาวก่อนเหรอครับ” นักรบถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนเจ้านายนั้นลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ“มึงคิดว่านายหญิงของมึงจะได้กลับลงมาไหม เจ้านายมึงบึ่งตามขึ้นไปขนาดนั้น นี่ถ้ากูไม่ใช่เพื่อนมัน มันยิงกูตายห่าตั้งแต่อิงบอกว่าซื้อของมาฝากกูแล้ว” เมกะพูดจบก็เดินออกไปทันที“เจ้านายก็เป็นเยอะเหมือนกันนะพี่ หวงน้องอิงขนาดนี้ต่อไปจะไม่ต้องตามไปเฝ้ากันถึงมหาลัยเลยเหรอ” นักรบหันไปพูดกับพายัพ“คนไ
Special episode 1ร่างบางนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาหลังจากผ่านบทรักอันเร่าร้อนที่กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง ลำคอระหงที่โผล่พ้นผ้าห่มโชว์รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ จากการเสียดสีของไรหนวดและรอยขบเม้ม“ของขวัญที่ผมเอามาฝาก..ถูกใจนายไหมครับ” พายัพเอ่ยถามคนเป็นนายเมื่อลีออนเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข“กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงนะพายัพที่รวมหัวกันกับพ่อกู” นิ้วเรียวชี้หน้าลูกน้องพร้อมพูดขู่เสียงลอดไรฟัน“ผมไม่ได้ร่วมมือกับใครทั้งนั้นแหละครับ ผมไปทำงานและนายใหญ่ก็ฝากผมดูแลคุณอิงดาวให้ ผมก็แค่ทำตามคำสั่ง” คำปฏิเสธที่ฟังดูไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวคนเป็นนายแม้แต่น้อย“แล้วทำไมมึงเจออิงดาวถึงไม่รีบโทรบอกกู” ลีออนตะโกนถามเสียงดังใบหน้าเริ่มแดงก่ำ“นายสั่งไอ้นักรบไว้ไม่ใช่เหรอครับ ว่าให้โทรหาได้เฉพาะเรื่องงาน แล้วอีกอย่างคุณอิงดาวเธอสั่งห้ามโทรบอกนายด้วยครับ” พายัพยอกย้อนคนเป็นนายกลับเสียงเรียบ“ไอ้พายัพสรุปใครเป็นนายมึง”“ตอนนี้ยังเป็นนายครับ แต่ต่อไปน่าจะเปลี่ยนคนใหม่”“ปากมึงเนี่ยนะไอ้พายัพ กูไล่มึงออกดีไหม” ลีออนสบถออกไปอย่างหัวเสียสาวเท้าเดินไปกระแทกนั่งลงบนโต๊ะ“นายแน่ใจนะค
ตอนที่59 ขอแต่งงานด้วยน้ำรักร่างสูงเดินคอตกกลับเข้าบ้านสีหน้าผิดหวัง บรรยากาศภายในห้องที่เคยมีเด็กสาวอยู่ด้วย ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างยังวางอยู่ที่เดิมรวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ยังติดอยู่หมอนใบใหญ่ที่เธอเคยหนุน1สัปดาห์ผ่านไปก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนเช้าของทุกวันโดยมีพายัพและนักรบสลับหมุนเวียนเอาอาหารและเครื่องดื่มเข้ามาวางไว้ในห้องเพราะลีออนไม่ยอมออกจากห้องไปไหนขังตัวเองอยู่ด้านในตั้งแต่กลับมาจากคฤหาสน์โรเลนโซวันนั้นนักรบวางชามข้าวต้มไว้โต๊ะหน้าโซฟาก่อนจะเปิดประตูห้องนอนเรียกคนเป็นนายให้ออกมาทานข้าว ภายในห้องมืดสนิทไม่มีแสงเล็ดลอดเข้ามาได้เพราะผ้าม่านทุกบานถูกเลื่อนลงปิดสนิทแยกไม่ออกว่ากลางวันหรือกลางคืน มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ยังทำงานอย่างต่อเนื่องเพราะอุณหภูมิที่ตั้งไว้18องศา ภายในห้องเย็นยะเยือกราวห้องเก็บความเย็นอะไรสักอย่าง มือหนายกขึ้นเปิดสวิตช์ไฟเมื่อแสงสว่างเปิดขึ้นนักรบถึงกับตกใจกับสภาพของลีออนที่ตอนนี้มีหนวดเคราขึ้นรกรุงรังใบหน้าทรุดโทรมราวคนไม่ได้นอนมาหลายวันไม่เหลือเค้าโครงหนุ่มหล่อคมเข้มแม้แต่น้อย ร่างหนานั่งพิงกับขอบเตียงในมือกำเสื้อยืดสีขาวแน่
ตอนที่58 เมียหายเมื่อไม่เจอคนที่กำลังตามหาชายหนุ่มก็เดินหัวเสียออกจากบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เป็นครั้งแรกที่ลาครอสได้เห็นลูกชายเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องผู้หญิง เพราะตั้งแต่โตมาลีออนก็มีแต่เรื่องธุรกิจเท่านั้นที่จะทำให้หัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้"โกหกออกไปแบบนั้นมันจะดีเหรอคะ ถ้าเกิดคุณลีออนหาอิงดาวเจอจะไม่โวยวายเอาเหรอคะ" ดารินได้เห็นเวลาที่ชายหนุ่มโมโหถึงกับนึกกลัวขึ้นมาว่าถ้าเกิดลีออนรู้ความจริงว่าคนที่ซ่อนอิงดาวนั้นคือพ่อของเขาอาจจะมีการทะเลาะกันจนเป็นเรื่องใหญ่"มันไม่มีทางหาเจอ ถ้าผมไม่อยากให้เจอใครก็ไม่มีทางหาเจอ คุณวางใจได้""แล้วเมื่อไหร่คุณถึงจะบอกคุณลีออนละคะ""ปล่อยให้มันดิ้นจนแทบขาดใจ เมื่อนั้นแหละที่ผมจะคืนหนูอิงดาวให้มัน ลีออนมันต้องได้รับบทเรียน"ทั้งชีวิตของลีออนมักจะได้อะไรมาง่ายๆ หรืออยากได้อะไรต้องได้โดยลืมนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น จนบางครั้งทำอะไรลงไปแล้วไม่นึกถึงผลที่จะตามมาว่าฝ่ายที่โดนกระทำนั้นจะรู้สึกหรือเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด ครั้งนี้ก็เหมือนกันแม้แต่หัวใจตัวเองยังไม่รู้วิธีจัดการกับมันเลยด้วยซ้ำ ใช้วิธีป่าเถื่อนเพื่อให้ได้มาครอบครองแต่ไม่รู้วิธีที่จะรักษาหัวใจนั้
ตอนที่ 57 เมียหายเช้าวันรุ่งขึ้นอิงดาวแต่งตัวไปเรียนในตอนเช้าด้วยสภาพหน้าตาที่ไม่ค่อยสดใสตาบวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างหนักมาทั้งคืน ร่างบางหันหลังกลับมามองก่อนจะเดินออกจากห้องไปในตอนเช้า กวาดสายตามองรอบๆ บริเวณห้องราวกับต้องการเก็บความทรงจำทุกอย่างภายในห้องนี้ไว้ น้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยก่อนจะหันหลังกลับมาอีกครั้งและสาวเท้าเดินลงไปยังชั้นล่างที่นักรบยืนรออยู่โต๊ะอาหารตัวใหญ่ไร้เงาของชายหนุ่มและลูกน้องคนสนิท มีเพียงข้าวต้มชามโตที่ส่งกลิ่นหอมโชยมาแต่ไกลและนมหนึ่งแก้ววางตรงตำแหน่งที่อิงดาวนั่งประจำทุกเช้า ตั้งแต่เมื่อคืนลีออนก็ไม่กลับเข้าไปภายในห้องอีกเลยมีเพียงแสงไฟเล็ดลอดออกมาใต้ช่องประตูห้องทำงานให้ได้เห็นเมื่ออิงดาวเดินลงไปด้านล่างเพื่อหานมอุ่นๆ ทานรองท้องตอนดึกเพราะตั้งแต่บ่ายก็ยังไม่ได้ทานอะไร"นายออกไปกับพี่พายัพตั้งแต่เช้ามืดแล้วครับ" นักรบที่สังเกตเห็นอิงดาวมองหาอะไรบางอย่างจึงพอเดาได้ว่าน่าจะมองหาเจ้าของบ้านที่ไม่ได้มานั่งทานข้าวในเช้าวันนี้"งั้นเราไปเลยก็ได้ค่ะอิงไม่ค่อยหิว ทานแค่นมกล่องเดียวก็น่าจะพอ" ร่างบางลุกจากเก้าอี้เดินไปยังรถลัมโบร์กินีสีแดงคันหรูที่นักรบใช้ขับไปรั
ตอนที่ 56 สุดท้ายเป็นได้แค่พี่น้อง"น้องอิงโอเคนะครับ" อิงดาวนั่งเก้าอี้ติดขอบหน้าต่างสายตาทอดยาวมองก้อนเมฆสีขาวไหล่บางสั่นไหวเป็นระยะเพราะแรงสะอื้น"อิงไม่เป็นไรค่ะ อิงขออยู่เงียบๆ สักพักนะคะพี่นักรบอย่าทิ้งอิงไปนะ" ดวงตาแดงก่ำแพขนตางอนเปียกชื้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้มบัดนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาไหลเปรอะเปื้อนใบหน้า"พี่จะนั่งอยู่ข้างๆ ตรงนี้ครับ"เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พึ่งใช้ชีวิตในโลกกว้างได้ไม่นาน ประสบการณ์เสียใจผิดหวังย่อมเจอมาบ้าง แต่ประสบการณ์เรื่องความรักยังไม่รู้วิธีรับมือหรือจัดการกับความเสียใจนี้ยังไง นักรบได้แต่นั่งมองด้วยแววตาเป็นห่วง มือสองข้างอยากโอบกอดเพื่อปลอบโยนให้คลายความเสียใจลง แต่ย่อมรู้ดีว่าคงทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเธอคือผู้หญิงของเจ้านายและอนาคตข้างหน้าคงได้มาเป็นนายหญิงของตนเช่นกันเมืองไทยรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ประตูรถถูกเปิดออกทั้งสองข้างเมื่อรถจอดสนิท ร่างบางสาวเท้าลงจากรถเดินตรงดิ่งเข้าห้องทันทีส่วนชายหนุ่มเดินแยกไปอีกห้องซึ่งเป็นห้องทำงานที่อยู่ติดกัน เพราะอยากให้เวลาอิงดาวอยู่คนเดียวสักพักรอให้เธออารมณ์เย็นลงกว
ตอนที่ 55 แค่เด็กใหม่เสียงกรีดร้องดังเล็ดลอดจากห้องฝั่งซ้ายขวาซึ่งเป็นห้องของลีออนและห้องของเมกะ โดยห้องพักของเซนติและเฟมโตอยู่ตรงกลางระหว่างห้องทั้งสอง ส่วนห้องพักด้านล่างสองห้องเป็นของนักรบ พายัพและเจ ถึงแม้วิลล่าหรูแห่งนี้จะถูกออกแบบและตกแต่งมาอย่างดีสามารถเก็บเสียงได้ในระดับหนึ่งแต่ถ้าเป็นเสียงกรีดร้องดังๆ ก็มีเล็ดลอดออกมาให้คนนอกได้ยิน"ทำไมมึงมานอนนี่" เฟมโตที่เดินลงมาจากชั้นบนเอ่ยถามเมกะเมื่อเห็นว่าเพื่อนนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ห้องรับแขก"แล้วมึงละ..ลงมาทำไมไหนบอกกูจะขึ้นไปนอน" เซนติไม่ตอบคำถามเฟมโตแต่ถามกลับเพราะคิดว่าเพื่อนคงตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับตน"ไอ้ห่า! ร้องเสียงดังขนาดนั้นใครมันจะหลับลง" เฟมโตตอบออกไปอย่างหัวเสียกระแทกตัวนอนราบไปกับโซฟาอีกตัวยกเท้าทั้งสองข้างพาดที่พนักพิงด้านข้างเพราะความยาวของโซฟาไม่พอรองรับขนาดตัวที่สูงยาวของเฟมโตและเซนติได้"ตอนแรกกูก็กะว่าไม่น่าเกินชั่วโมงพวกมันน่าจะเงียบ แต่นี่แม่ง! ตีหนึ่งแล้วพวกมันก็ยังไม่หยุด" เฟมโตบ่นอุบอิบขณะที่หลับพักสายตาเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เคลียร์งานเกือบสว่าง วันนี้มีเวลาพักเพื่อนตัวดีสองคนก็เสือกมาเอาเ
ตอนที่ 54 เจ้าที่ก็ช่วยไม่ได้หลังจากลีออนและกลุ่มเพื่อนเจรจาธุรกิจที่รัสเซียเสร็จสิ้น หลังจากนั้นสองชั่วโมงก็บินออกจากรัสเซียทันทีมุ่งหน้าสู่ฝรั่งเศสเมืองแห่งแฟชั่น ใช้เวลาท่องเที่ยวประเทศแถบยุโรปสี่วันเต็มและสถานที่สุดท้ายของทริปครั้งนี้คือหมู่เกาะมัลดีฟส์มัลดีฟส์เดินทางมาถึงมัลดีฟส์ในช่วงสายของวันและมีเวลาอยู่ที่นี่จนถึงช่วงบ่ายของอีกวันก็ต้องเดินทางกลับ ถึงแม้จะใช้เวลาเดินทางจากที่นี่ถึงเมืองไทยไม่นานมากแต่ก็ต้องเผื่อเวลาให้เด็กสาวได้พักผ่อนด้วยเพราะรุ่งเช้าอีกวันอิงดาวและอิงฟ้ามีเรียนตอนเช้าเพราะฉะนั้นจึงไม่อยากกลับถึงเมืองไทยดึกมากนัก"หนูขอไปเล่นน้ำกับพี่ฟ้านะคะ" อิงดาวในชุดกางเกงขาสั้นสีฟ้าและเสื้อยืดสีชมพูถ้ามองผิวเผินชุดที่ใส่อยู่ตอนนี้ก็สามารถลงเล่นน้ำได้เพราะเป็นชุดที่ค่อนข้างกะทัดรัดเหมาะสำหรับเล่นน้ำหรือทำกิจกรรมริมชายหาดสำหรับคนที่ไม่ชอบใส่บิกินี"อือ..ให้นักรบไปเป็นเพื่อน" ลีออนและกลุ่มเพื่อนที่นั่งจิบไวน์อยู่ในวิลล่าหรูเอ่ยอนุญาตเพราะก่อนหน้าที่เขาจะปลีกตัวจากเด็กสาวลงมาข้างล่างก็คุยกับอิงดาวเรียบร้อยแล้วว่า ถ้าจะลงไปเล่นน้ำห้ามแต่งตัวโป๊และเด็กสาวก็รับปากเขาเป็นมั่