หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
วันนี้เป็นวันเกิดของลูกแก้ว ตอนนี้ชนสวัสดิ์ดีขึ้นมากแล้วเขาไปมหาวิทยาลัยได้แล้ว เขาได้โอกาสหาทางเซอร์ไพรลูกแก้วโดยให้เพื่อนที่ห้องเรียนช่วยเหลือโดยมีข้อแลกเปลี่ยนว่าเมื่อเขาหายดีแล้วจะพาเพื่อนๆ ไปเลี้ยงตามที่เพื่อนต้องการเลย และแน่นอนว่าเพื่อนๆ ของเขานั้นพร้อมใจช่วยเหลือชนสวัสดิ์อย่างเต็มที่ ชนสวัสดิ์นัดลูกแก้วมาที่คอนโดเพราะให้เพื่อนๆ ช่วยเซอร์ไพรจัดสถานที่อย่างสวยงามและเตรียมอาหารการกินพร้อมสำหรับปาร์ตี้เล็กๆ ที่ขาดไม่ได้ในงานวันเกิดก็คือเค้กวันเกิด แน่นอนว่าต้องมีมาให้พร้อมสำหรับเจ้าของวันเกิดได้เป่าเทียนอธิษฐาน มีเพื่อนอยู่ร่วมปาร์ตี้อยู่5-6คน หนึ่งในนั้นคือไหมเธอเสนอตัวมาช่วยงานและอยู่ปาร์ตี้ต่อทั้งที่ชนสวัสดิ์ขอร้องเธอไปแล้วว่างานนี้ไม่อยากให้เธอร่วมด้วย เขาเห็นเธอเงียบไม่ตอบอะไร แต่พอถึงเวลางานเธอก็เสนอหน้ามา เพราะมีเพื่อนอีกหลายคนอยู่ด้วยในตอนนี้ทำให้ชนสวัสดิ์ไม่สามารถพูดอะไรมากได้ ต้องปล่อยเลยตามเลย แต่ในใจของเขานั้นร้อนรนมาก เพราะกลัวว่าลูกแก้วจะโกรธเคืองและพาลทะเลาะกันกับเขา เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงเสียใจมาก ยิ่งวันนี้เป็นวันเกิดของเธอด้วย เขาอยากเห็นแค่รอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราะของเธอเท่านั้น ปาร์ตี้มีอยู่แค่สองชั่วโมง เพื่อนๆ ก็พากันแยกย้ายกลับแต่มีหนึ่งคนที่เมามากจนหมดสติและหลับฟุบคาโซฟาในห้องนั่งเล่น เดือดร้อนชนสวัสดิ์ต้องหามเข้าไปนอนพักที่ห้องนอนที่ว่างอยู่ เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยชนสวัสดิ์จึงชวนลูกแก้วเข้าห้องนอน เขาบอกเธอว่ามีของขวัญจะให้ ชนสวัสดิ์หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงเข้มออกมาจากลิ้นชักโต๊ะเขียนงาน แล้วเดินไปหาลูกแก้วที่นั่งรออยู่ที่ปลายเตียง เขานั่งลงที่ข้างกันกับลูกแก้วเปิดกล่องกำมะหยี่ขึ้น เป็นเครื่องประดับสีทองเป็นสิ่งที่เขาสั่งทำไว้สำหรับงานนี้โดยเฉพาะเพราะมีชื่อแก้ว-ชลคู่กันอยู่กับกำไลทองคำแท้หนักหนึ่งบาท "ซื้อทองให้แก้วเลยเหรอชล" "สำหรับแก้วแล้วอย่าว่าแต่ทองเลยชีวิตชลแก้วก็เอาไปได้เลย " ชนสวัสดิ์หยิบกำไลทองคำแท้มาออกมาจากกล่องกำมะหยี่ แปะๆ " แก้ว มานั่งนี้เร็ว" ลูกแก้วที่กำลังยื่นแขนเรียวหวังจะให้ชนสวัสดิ์ใส่กำไลให้ต้องยกมือขึ้นลูบผมแก้เขิน พร้อมอมยิ้มไปด้วย มองหน้าคนจะให้ของขวัญเธอที่กำลังทำท่าจริงจังกับการให้เธอลุกไปนั่งบนตักของเขาให้ได้ เธอจึงจำใจทำตามอย่างว่าง่าย "ที่จริงใส่เสร็จค่อยนั่งตักก็ได้นะ" "ไม่เอาชล อยากกอดเมียจะแย่แล้ว " ปากก็พูดไปมือก็ใส่กำไลทองที่ข้อมือเรียวให้เธอด้วยความเต็มใจ สำหรับคนรักของเขาแล้วเขาให้ได้ทุกอย่าง "เสร็จแล้วครับ" พรึ่บ! " ทำอะไรแก้ว" "แก้วจะให้รางวัลชลไง" พูดจบลูกแก้วเธอก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจากร่างจนหมดไม่เหลือสักชิ้น ร่างเปลือยเปล่าที่เย้ายวนใจของชนสวัสดิ์ยิ่งนัก เขาเสพติดร่างกายเธอเหลือเกินตั้งแต่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งครั้งแรก เขายอมรับว่าเสพติด อยากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งและนึกถึงเธอตลอดเวลา รางวัลที่เธอจะมอบให้เขา เขายินดีเป็นอย่างมาก การคบหากันมานานแค่มองตาก็เข้าใจ ใช่ว่าชนสวัสดิ์จะรู้ใจลูกแก้วแค่ฝ่ายเดียว ลูกแก้วเองก็รู้ใจเขาไปเสียทุกอย่างเช่นกัน ลูกแก้วนั่งอยู่ตรงหว่างขาของคนตัวโต มือเรียวแกะกระดุมกางเกงยีนผ้ายืดยี่ห้อดังออก เกาะขอบกางเกงแล้วดึงออกจากขาแกร่งทันที โดยมีเจ้าของกางเกงช่วยยกขาแกร่งให้เธอถอดได้ง่ายขึ้น เพียงแค่นั้นก็ทำให้ส่วนลำยักษ์ผงาดขึ้นชี้หน้าของลูกแก้วทันที "กล้าดียังไงมาชี้หน้าฉัน " เสียงหวานเอ่ยออกมาเบาๆ ยื่นมือเรียวเขากุมแท่งรักพร้อมพวงสวรรค์ เพียงมือเธอสัมผัสและชักลำขึ้นลงเบาๆ ก็ทำคนตัวโตร้องครางครวญไม่เป็นศัพท์แล้ว " เมียจ๋าเข้ามาเถอะผัวไม่ไหวแล้ว" คนตัวโตเริ่มเรียกร้องหาเธอ อย่างคนบ้า ความต้องการของร่างกายสูงลิ่ว เลือดในกายไหลเวียนพลุกพล่าน หัวใจแกร่งเต้นรัวเร็ว ลมหายใจเริ่มติดขัด สายตาเว้าวอนจ้องมองร่างสาวสวยตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย ในที่สุดลูกแก้วก็ต้านความเย้ายวนของชนสวัสดิ์ไม่ไหว ลุกขึ้นจับลำยักษ์จดจ่อเข้าใส่ร่องสาวในทันที ค่อยกดสะโพกกลมดึงเข้าหาลำจนสุดปลาย "ขยับเลยคนดี ผัวอยากได้รางวัลแล้ว อ้าส" ความเสียวซ่านทำคนต้องการอยู่แล้วยิ่งต้องการเพิ่มมากขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อเขาร้องขอเธอก็พร้อมสนองความต้องการในกันและกัน ใช่ว่ามีเพียงเขาเธอก็ต้องการเขาเช่นกัน เมื่อความต้องการตรงกันก็ไม่สามารถมีสิ่งใดมาขวางกันได้ บทรักเริ่มขึ้นอย่างเร่าร้อนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องแข่งกับเสียงครวญครางไม่เป็นศัพท์ของคนทั้งคู่ที่ต่างพากันออกเสียงประสานกันดังลั่นห้อง ในที่สุดบทรักอันเร่าร้อนก็ได้จบลงเมื่อทั้งสองถึงฝั่งฝันไปพร้อมๆ กัน สองร่างกอดกันกลมต่างคนต่างรักและหวงแหนกันและกัน "ชลแก้วขออะไรหน่อยสิ" "ได้เลยแก้วอยากได้อะไรชลให้แก้วได้ทุกอย่าง " "ขอหัวใจชลได้ไหม" "ใจฉันไม่มีแล้วแก้ว " ได้ยินแบบนั้นจากที่กำลังกอดเขาอยู่ลูกแก้วถึงกับลุกขึ้นมองหน้าชนสวัสดิ์งอย่างหาเรื่อง ผิดกันกับชนสวัสดิ์ที่นอนยิ้มแฉ่ง "ทำไมมองชลแบบนั้น" คนขี้เล่นไม่รู้ตัวว่าเล่นผิดเวลา "ทำไมถึงบอกว่าไม่มีใจแล้ว " ยิ่งรู้ว่าคำพูดกำกวมของตัวเองนั้นทำแฟนสวยหึงหวงยิ่งรู้สึกชอบใจ เขายังยิ้มเห็นฟันขาวใส่คนโมโหที่กำลังกำหมัดขวาเตรียมพร้อมแล้ว ถ้าไม่ได้คำตอบที่ฟังแล้วเข้าหูได้เจ็บตัวแน่ๆ "ก็ใจชลให้แก้วหมดแล้วจะมีได้ไง โอ้ ๆ มานี่ มะ ชลขอโทษนะครับ" เมื่อเห็นอาการควันออกหูของลูกแก้วเขารีบง้อเธอทันทีก่อนเรื่องจะไปกันใหญ่ "อย่าเล่นแบบนี้อีกนะใจไม่ดีเลย " ลูกแก้วเอ่ยเสียงเศร้าที่กำหมัดเมื่อครู่ไม่ได้จะต่อยเขาแต่น้ำตาเธอจะไหลต่างหาก " มาเดี๋ยวชลจะทำให้แก้วเชื่อเอง" พูดจบเขาก็เริ่มพรมจูบหน้าสวยและซอกไซร้ไปทั่วทั้งตัวเป็นสัญญาณว่าบทรักครั้งใหม่กำลังเริ่มขึ้นอีกครั้ง เสียงครวญครางที่ดังลั่นจนห้องข้างๆ ได้ยินทำให้หญิงสาวอีกคนที่หมายปองชายหนุ่มยิ่งต้องการเขามากขึ้นกว่าเดิม ความเป็นสุภาพบุรุษที่เขามี ความหล่อ ความร่ำรวยทั้งยังแสนดี ยิ่งเป็นข้อสำคัญให้เธออยากได้เขามาครอบครอง ถึงแม้จะรู้ดีว่าเขารักคู่หมั้นคู่หมายของเขามากเพียงใด เพราะนั้นไม่ใช่ปัญหาของเธอ 👉อ่านจบแล้วฝากกดใจ+คอมเมนต์ เพิ่มเข้าชั้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ❤️ชนสวัสดิ์รีบแจ้งข่าวดีให้พ่อกับแม่ของเขาได้รับรู้ทันทีมือหนาของเขากุมมือเรียวของลูกแก้วไว้แน่น หัวใจแกร่งเต้นรัวดีใจจนพูดไม่ออก ความตื้นตันรวมตัวกันอยู่ในความรู้สึกของผู้ชายคนนี้นับตั้งแต่ยอมถอยออกมา เขาไม่เคยกล้าแม้แต่จะคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่ได้จับมือของเธอ ได้กอดได้หอมเธอเหมือนก่อนที่เขาเคยได้ทำ"พ่อจ๋าลูกตาลร้องเรียกหาชนสวัสดิ์ทันที ที่เจ้าตัวน้อยเห็นหน้าของเขาลงจากรถ ลูกแก้วที่ลงจากรถก่อนได้แต่มองตามและยิ้มออกมาภาพพ่อลูกได้พบกันในวันนี้ เรียกรอยยิ้มจากทุกคนที่พบเห็น"พ่อจ๋าไปไหนมา หนูคิดถึง"ลูกตาลวิ่งเข้าไปหาพ่อชลสุดที่รักที่หายไปเป็นปี มีแค่ปู่กับย่าที่วนเวียนมาหาเธอคอยบอกเจ้าตัวเล็กว่าพ่อนั้นรักลูกตาลมากชนสวัสดิ์เองก็ดีใจไม่น้อยไปกว่าลูกสาว เมื่อเห็นลูกตาลวิ่งเข้าหาก็รีบนั่งลงอ้าแขนต้อนรับการวิ่งเข้าหาเขาของลูกน้อยอย่างเต็มใจตุบ!เด็กน้อยดีใจกระโจนเข้าหาอ้อมอกของพ่อเต็มแรงจนเขาเซไปด้านหลังเล็กน้อยฟอด ๆคนตัวโตเห็นลูกสาวตัวน้อยของเขาวิ่งเข้าหา ก็รีบอุ้มขึ้นมากอดมาหอมอย่างชื่นใจหัวใจของเขาพองโตเมื่อเห็นลูกสาวเรียกเขาด้วยท่าทางดีใจ น้ำตาของผู้เป็นพ่อซึมตามขอบตา ด้วยความตื
ลูกแก้วรู้สึกเหงาและเศร้ามากเธอถามหาชนสวัสดิ์กับใครก็ไม่มีใครบอกเธอได้ว่าเขาหายไปไหนวันหนึ่งหลังเลิกงานเธอจึงขับรถไปที่แห่งหนึ่ง เธอนั่งอยู่ตรงนั้นนานหลายชั่วโมง เพื่อรอดูพระอาทิตย์ตกดินความทรงจำที่เธอพอจะจำได้ ชนสวัสดิ์พาเธอมาที่นี่ เขาขอเธอเป็นแฟน ความอ่อนโยนที่เขามอบให้เธอยังคงจำได้เสมอ แต่ตอนนี้เธออยากเจอเขาแต่หาเท่าไรก็ไม่เจอเธอจำได้ถึงแค่ช่วงที่เธอไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในช่วงปีหนึ่งเท่านั้น หลังจากนั้นเธอจำไม่ได้อีกเลยเธอมีลูกกับชนสวัสดิ์ตอนไหนเธอก็จำไม่ได้ เธอแต่งงานกับเขาหรือยังเธอก็ไม่รู้ จำไม่ได้เลยลูกแก้วนั่งมองพระอาทิตย์ตกดินที่ค่อยๆ คล้อยลงไป ความมืดเริ่มคืบคลานมาแทนที่ บรรยากาศดีๆ แบบนี้ทำเธอหวนคิดถึงเขาผู้ชายที่เธอรัก เขาแสนดีและอบอุ่นแต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว การรอคอยมันเหนื่อยแบบนี้นี่เอง การมาที่นี่ในวันนี้ทำให้เธอคิดอะไรได้หลายอย่างตอนนี้เธอเป็นแม่คนแล้ว บางครั้งการที่ชนสวัสดิ์ไม่อยู่กับเธอ อาจเป็นเพราะเขาเปลี่ยนไปแล้วเหมือนตะวันที่ถึงเวลาก็หายไป เพื่อให้ดวงจันทร์หรือดวงดาวได้ออกมาให้ผู้คนได้ยลโฉมทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาถ้าเธอจะยังยืนอยู่ที่เดิมโด
หนึ่งปีผ่านไปลูกแก้วมีหนุ่มเข้าหามากมาย ถึงจะมีลูกแล้วแต่เธอก็ยังอายุน้อยอยู่ หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เรียงคิวเข้าหาเธอหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง ถึงแม้ว่าจะมีพ่อของลูกอย่างชนสวัสดิ์ไปมาหาสู่ก็ตามลูกแก้วตัดสินใจตกลงหมั้นกับโยธินเมื่อเขาให้ผู้ใหญ่มาพูดคุย เธออยากหลุดพ้นจากชนสวัสดิ์ จึงตัดสินใจเลือกผู้ชายคนใหม่โยธินปลัดหนุ่มประจำอำเภอ ไปมาหาสู่ที่บ้านของลูกแก้วตลอด เขาไม่เคยห่างหายไปไหนอยู่แล้วตั้งแต่ไหนแต่ไรความดีของโยธินความเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายตลอดทำให้ลูกแก้วค่อยๆ เปิดใจนอกจากความรักที่มีให้ลูกแก้วแล้ว เขาก็เอ็นดูลูกตาลลูกสาวของลูกแก้วไปด้วย ลูกแก้วเธอจึงตกลงปลงใจจะรับหมั้นปลัดโยธิน"ลุงโยอุ้มๆ "วันนี้โยธินพาลูกตาลไปเที่ยวห้าง เด็กน้อยร้องเรียกให้โยธินอุ้ม นั่นแสดงให้เห็นถึงความสนิทสนมของพวกเขา"ให้ลุงกลมอุ้มด้วยได้ไหม"กลมพี่ชายลูกแก้วก็มาด้วย เขาอยากพาหลานสาวมาเปิดหูเปิดตา เพราะแม่มัวแต่เรียน ส่วนพ่อของลูกตาลนั้นช่วงนี้นานๆ จะมาครั้ง เด็กน้อยเติบโตมาเป็นที่รักของทุกคนชนสวัสดิ์รู้ข่าวมาว่าลูกแก้วรับหมั้นปลัดโยธินจึงนัดลูกแก้วมาคุย เขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญมากจะคุยกับเธอ" ได้ข่าวว่าเธอจะ
"สวัสดีครับแม่ " เมื่อออกมาจากห้องก็ต้องเจอเข้ากับแม่ของลูกแก้ว ชนสวัสดิ์รีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ดวงตาแดงก่ำเพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้มา มองหน้าหญิงผู้เป็นแม่ของคนรักด้วยแววตาสำนึกผิด "ทำไมเพิ่งมา " คำถามแรกที่ได้ยินคือคำนี้ ทุกคนรอคอยการกลับมาของเขาแต่วันนี้เหมือนว่าจะสายไปแล้ว "ผมขอโทษครับ" เขากล่าวเสียงสั่นกัดฟันไม่ให้ตัวเองสะอื้นไปมากกว่านี้ "ให้เวลาแก้วมันหน่อยแล้วกันนะ เฮ้อ แม่ก็ไม่ได้อยากให้หลานกำพร้าถ้ามีอะไรที่พอยอมๆ กันได้ก็ต้องยอม " ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนกำลังสอนสั่งคนที่เพิ่งเริ่มต้นชีวิตของการเป็นพ่อคน และมองออกว่าลูกสาวตนเองนั้นรักชนสวัสดิ์มากเพียงใด แต่ก็ไม่รู้ว่าระยะเวลาที่ชนสวัสดิ์หายไปนั้นจะทำให้ลูกแก้วทำใจได้มากเท่าใดแล้ว เธอหวังว่ามันจะไม่สายเกินไปเช่นกัน แต่ก็ขอให้เขากลับมาแบบจริงใจเหมือนที่แม่ของชนสวัสดิ์ได้บอกกล่าวไว้ก็พอ ผู้ใหญ่ได้คุยกันแล้วที่เหลือก็คงต้องแล้วแต่การตัดสินใจของลูกแก้ว ถ้าหมดเวรหมดกรรมต่อกันแล้วก็คงต้องแยกย้าย หลานคนเดียวยายก็เลี้ยงได้เหมือนกัน ที่จริงถ้าครอบครัวของชนสวัสดิ์จะไม่รับผิดชอบก็ได้ แม่ของลูกแก้วก็คิดว่าจะเลี้ยง
ชนสวัสดิ์ใช้เวลาอยู่นานกับความคิดของตัวเอง ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาทุกอย่างเริ่มจากตัวเขา เขาหลงรักลูกแก้วตั้งแต่แรกเจอจึงตามดูแลโดยใช้ความเป็นเพื่อนสร้างความใกล้ชิดขอเธอเป็นแฟนเมื่อใจเขารับรู้ได้ว่าเธอเองก็มีใจให้เขา เขามั่นคงกับลูกแก้วมาตลอดแต่พอมีผู้หญิงอีกคนคอยเอาใจกลับทำคนที่คิดว่าไม่สามารถเปลี่ยนใจไปรักใครได้อีกนอกจากคนรักที่อยู่ด้วยกันนั่นคือลูกแก้วความใกล้ชิดนั้น มันน่ากลัวมากจริงๆ ทำใจคนแปรเปลี่ยนได้ทั้งที่ความสัมพันธ์เดิมก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เขาลุ่มหลงกับความรักฉาบฉวย แต่แค่ฉาบฉวยก็อาจพออภัยได้แต่ตัวเขานั้นหลงเข้าไปในวงจรของคนหลายใจได้อย่างน่ารังเกียจ เขาไม่เคยไม่รักลูกแก้ว แต่ผู้หญิงอีกคนรู้จุดอ่อนของเขาตัณหาราคะนั้นมันหอมหวานยิ่งกว่าน้ำตาลอ้อยร้อยเท่าพันเท่า ทำให้ตัวเขาคิดว่าตัวเองคิดถูกที่เลือกทางนั้นแต่พอมารู้ว่าถูกหลอกลวง ก็นึกสมน้ำหน้าตัวเองไม่น้อย บทเรียนชีวิตของผู้ชายอย่างเขาเกิดจากจิตใจที่ไม่มั่นคงแต่ตอนนี้ขออีกแค่ครั้งเดียว ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม แต่อย่างน้อยก็ได้ลงมือทำเขาหวนคิดถึงใบหน้าสวยกับรอยยิ้มหวานๆ ของลูกแก้ว ยังไงเขาก็ต้องเอาลูกแก้วกับลูกกลับมาอยู่กับ
ในที่สุดชนสวัสดิ์ก็ต้องเดินทางกลับบ้านเกิด เขาไม่ได้กลับบ้านนานเกือบปีเหมือนกัน"สวัสดีครับแม่ ""อ้าวชล จะกลับบ้านทำไมไม่โทรมาบอก แม่จะให้คนไปรับ"พูดจบก็ชะเง้อมองไปด้านนอก เพราะคิดว่าลูกชายสุดที่รักจะพาหญิงคนรักใหม่มาด้วย" มาคนเดียวเหรอ""ครับ "คำตอบที่ได้ยินสร้างความประหลาดใจให้แม่เขานัก เพราะก่อนหน้านี้เธอโทรชวนลูกชายกลับบ้านตั้งหลายครั้งแต่เขาไม่ยอมกลับ เพราะว่าแฟนใหม่ไม่ยอมกลับมาด้วย" แม่ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ผมเลิกกับไหมแล้ว "เขาบอกแม่แค่นั้น เขาไม่อยากพูดถึงผู้หญิงคนนี้อีกเลย แม้แต่ชื่อก็ไม่อยากพูดถึงชนสวัสดิ์เดินเข้าบ้านมองซ้ายมองขวา บ้านเขายังเหมือนเดิมทุกอย่างเขารู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่ที่นี่"พ่อเข้าบริษัทเหรอครับ "" จ๊ะ แม่อยากคุยกับชลเรื่องลูกแก้ว"แม่ของชนสวัสดิ์ อยากคุยเรื่องลูกแก้วกับชนสวัสดิ์ตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ไม่สำเร็จสักครั้ง ครั้งนี้เธอจะลองพูดบอกเขาอีกสักครั้งเผื่อว่าจะไม่สายเกินไป"ผมก็อยากคุยกับแม่เรื่องแก้วเหมือนกัน "แน่นอนว่าเรื่องของลูกแก้วเป็นเรื่องแรกที่เขาอยากคุย ตั้งแต่กลับมาถึง แต่ก็ไม่อยากให้แม่ตกใจมากเกินไป จึงค่อยๆ ถาม"คุณผู้หญิงค่ะ ""มี