MasukShare
ตอนที่122
Terakhir Diperbarui:
2025-07-11 18:55:56
Bab terbaru
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่122
เมืองโจวที่กำลังกลับมามีชีวิตอีกคราและที่โรงเตี๊ยมบ้านโจว อาคารสองชั้นที่ผสานสถาปัตยกรรมโบราณและความอบอุ่นของบ้านไม้ ยืนตระหง่านด้วยป้ายไม้แกะสลักอย่างวิจิตรเหม่ยซูยืนอยู่ตรงนั้น มองโรงเตี๊ยมเบื้องหน้าด้วยสายตาเต็มไปด้วยความทึ่งและอิ่มใจ โครงสร้างแข็งแรงเรียบหรู โถงหน้ากว้างเปิดโล่งรับลม สวนหย่อมหน้าทางเข้าเต็มไปด้วยพันธุ์ไม้หอม พ่อค้าแม่ค้ากำลังส่งของ สาวใช้หลายคนช่วยกันเรียงโถผงปรุงรสโจวรสเด็ดอย่างคล่องแคล่ว“สวยงามและทรงพลัง…เหมาะกับนางจริงๆ” เหม่ยซูเอ่ยแผ่วๆ ในลำคอ สายตาอ่อนโยนสอดแทรกความภูมิใจ“นายหญิงเหม่ยซู”เสียงใสราวระฆังเงินดังขึ้น พร้อมร่างเล็กวิ่งพรวดออกมาจากด้านใน เสี่ยวหนี่วิ่งเข้าใส่เต็มแรง สวมกอดเหม่ยซูแน่นจนอีกฝ่ายตั้งหลักแทบไม่ทัน ใบหน้าน้อยๆ ซุกลงกับอกเหม่ยซูด้วยความคิดถึง น้ำเสียงสั่นด้วยความตื้นตัน“ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน ท่านพ่อพูดถึงท่านทุกวันเลย! บอกข้าให้เร่งตอบแทนบุญคุณท่าน อย่าให้ท่านลำบากอีก”เหม่ยซูหัวเราะเบาๆ ใช้มือข้างหนึ่งลูบผมนาง อีกข้างลูบหลังเบาๆ อย่างอ่อนโยน“เด็กโง่เอ๋ย ข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้าตอบแทนอะไรเลย…”แต่เสี่ยวหนี่เงยหน้าขึ้นยืนยันดวงตาแน่ว
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่121เฉียบ
เสียงแตรแหลมสูงดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมเสียงฝีเท้าทหารเกราะเงินเรียงแถวเป็นแนวยาว ทั้งสนามพิธีสงบนิ่งขณะร่างสูงในชุดไท่จือสีน้ำเงินเข้ม โจวชัวสหายสนิทของอวี่หรงและเจ้าชายหนุ่มผู้ได้รับการกล่าวขานว่ามีสติปัญญาเฉียบคม เดินขึ้นบันไดเบื้องหน้าแท่นพิธีด้วยท่วงท่ามั่นคงขณะเขาโค้งคำนับต่อหน้าชิงโยว่ฮ่องเต้ซีเป่ยผู้เป็นพระบิดาเลี้ยง บรรยากาศก็ขึงขังและสง่างามเกินบรรยาย“จากนี้ไป เจ้าคือผู้อารักขาแห่งแคว้น ผู้จะสืบทอดเจตจำนงและบัลลังก์ ข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นดั่งเหยี่ยวที่ทะยานบนผืนฟ้า ไม่หวั่นพายุ ไม่กลัวศัตรู” เสียงของชิงโยว่ฮ่องเต้ซีเป่ยก้องกังวานโจวชัวรับตราสัญลักษณ์ด้วยสองมือ ประคองขึ้นเหนือศีรษะ เสียงโห่ร้องแสดงความยินดีดังกึกก้องตามมาไม่ขาดสาย อวี่หรงมองภาพนั้นด้วยแววตาชื่นชม “ต่อไปเจ้าจะได้เห็นแล้วว่า การเป็นรัชทายาทนั้นไม่ได้มีแค่ความสง่างาม”อันหรูพยักหน้าเบาๆ สายตาเต็มไปด้วยความภูมิใจและห่วงใย ณเวลานี้ ณพิธีแห่งศักดิ์ศรี ทุกผู้ที่มองเห็นล้วนรู้ว่าแคว้นซีเป่ยกำลังต้อนรับทายาทผู้กล้าผู้จะนำแผ่นดินนี้สู่รุ่งอรุณใหม่ปึ้งงง ปึ้งงงง ปึ้งงงง ปึ้งเสียงพลุถูกจุดเพื่อการเฉลิมฉลอง“เฮๆๆๆๆๆๆ” เสี
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่120โรงเตี๊ยมบ้านโจว
ณ เมืองโจวทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปอย่างช้าๆ แต่มั่นคง ต้นไม้ริมถนนผลิดอกเบาๆ ตามฤดูกาล กลิ่นหอมของชาแห้งและเครื่องเทศโชยอ่อนๆ ตามลมสายเย็นในยามเช้า บ้านเรือนที่เคยเงียบเหงากลับค่อยๆ กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งและใจกลางความเปลี่ยนแปลงนั้นคือ โรงเตี๊ยมบ้านโจวโถงโรงเตี๊ยมกว้างใหญ่กำลังเป็นรูปเป็นร่าง เสาหลักที่เคยเก่าคร่ำครึถูกขัดและทาสีใหม่ด้วยมือช่างฝีมือดี หลังคาถูกปูด้วยกระเบื้องเงางาม สีแดงอมทองตัดกับผนังไม้ธรรมชาติ ทุกซอกมุมถูกจัดวางอย่างมีศิลปะโดยการควบคุมของอินเฉาที่ยืนอยู่ไม่ไกล สั่งการช่างงานละเอียดทุกขั้นตอน ใบหน้าเขานิ่งขรึม แต่แววตากลับอบอุ่นเสี่ยวหนี่ยืนอยู่กลางห้อง บรรยากาศรอบตัววุ่นวายเต็มไปด้วยสาวใช้กำลังช่วยกันบรรจุขวดกระเบื้องเคลือบเล็กๆ ภายในคือผงปรุงรสโจวรสเด็ด ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เสี่ยวหนี่ทดลองผสมและพัฒนาขึ้น ผสานกลิ่นเครื่องเทศประจำท้องถิ่นกับสมุนไพรบำรุงสุขภาพ กลิ่นหอมของมันลอยตลบอบอวลจนแม้แต่ช่างที่ทาสีอยู่มุมตึกยังหันมาสูดกลิ่นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม“อย่าลืมติดป้ายชื่อให้ชัดเจนล่ะ ต้องเห็นชัดตั้งแต่ยังไม่เปิดฝากล่อง” เสี่ยวหนี่ตะโกนสั่งสาวใช้อย่างกระตือรือร้น ขณะกวา
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่119ในใจท่านมีเพียงนาง
ในอีกฝากหนึ่งของแคว้น ภายในจวนพักขุนนางรับรองที่ทางแคว้นซีเป่ยจัดถวายแด่แขกจากแคว้นเหนือ องค์ชายรองอวี่หรงและองค์หญิงอันหรูกำลังสนทนากันอย่างเคร่งเครียดบนศาลาท่ามกลางสวนไผ่"ข่าวเรื่ององค์ชายใหญ่เหยียนเฉิงซ่องสุมกำลัง...คงไม่ใช่ข่าวลือธรรมดาใช่ไหม" อันหรูเอ่ยถามเบาๆ ใบหน้าเคร่งเครียดผิดจากนิสัยร่าเริงตามเคยอวี่หรงพยักหน้า ดวงตาทอแสงเฉียบคม “ไม่ใช่ข่าวลือแน่ ข้าเองก็ได้ข่าวมาว่ามีการรวบรวมคนจากหลายตระกูลในหุบเขาชายแดน เขาเตรียมจะใช้พิธีแต่งตั้งไท่จือเป็นการตัดสินเรื่องทุกอย่างที่เรื้อรังมานาน เจ้าควรระวังตัวในวันงานแต่งตั้งไท่จือไม่ควรอยู่ห่างพี่รองเข้าใจไหม”อันหรูเม้มปาก พยักหน้ารัวเร็ว“เร่องนั้นไม่น่าห่วงที่น่าห่วงคือทำอย่างไรให้ องค์ชายรองโจวชัวปลอดภัยมีเราแค่สองคน...เราควรจะทำอย่างไรดี งานพิธีใกล้ถึงแล้วด้วย”อวี่หรงกลับยิ้มบางอย่างใจเย็น “ไม่ต้องห่วงน่า...พี่ใหญ่ของเราได้จัดการล่วงหน้าไว้แล้ว”“ท่านพี่หมายถึง…ฝ่าบาท”“ใช่” อวี่หรงพยักหน้าอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงส่งราชสาส์นลับไปถึงท่านลุงลู่กังที่ตั้งทัพชายแดนซีเป่ย ท่านลุงคุมกำลังทหารไว้หลายแสนคนและชำนาญพื้นที่ยิ่งกว่าใคร พวกเขาจ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่118ลำบากท่านแล้วเหม่ยซู
หยางลี่ในชุดฉลองพระองค์สีเข้ม เดินนำหน้าขันทีและองครักษ์กลุ่มหนึ่งที่แบกทั้งกล่องเงินและหีบไม้งามวิจิตรหลากหลายใบ สายตาของขันทีและนางกำนัลแถวนั้นต่างเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ไม่เคยเห็นฮ่องเต้เสด็จมาถึงที่พักของแม่ครัวด้วยพระองค์เองเช่นนี้“ฝ่าบาทเสด็จจจจ” ขันทีกวงซุนประกาศเสียงเรียบ เหม่ยซูโค้งคำนับสงบเสงี่ยม ไม่ได้มีท่าทีตระหนกใดๆ นางเดาไว้แล้วตั้งแต่แรก…“ฝ่าบาทเสด็จมาเอง...หม่อมฉันขอถวายพระพรเพคะ...”หยางลี่ก้าวตรงมาหา พอเห็นแววตาเยือกเย็นของเหม่ยซู เขาก็ยิ้มบางๆ อย่างผู้ที่รู้ว่าตนมาถูกคน ถูกเวลา “เหม่ยซู เจ้าทำงานให้ตำหนักมานาน รับใช้วังหลวงมาหลายปี ทั้งซื่อสัตย์ ทำหน้าที่โดยไม่เคยผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ขาดตกบกพร่อง ยิ่งการดูแลห้องเครื่องและฝึกหัดนางในยิ่งเป็นที่ประจักษ์ ทั้งยังทำอาหารได้ดีเสมอมาจนเป็นที่โปรดของไทเฮา ข้าเองก็ประทับใจ…วันนี้แม้เจ้าจะลาออกก่อนกำหนด ข้าก็ไม่อาจปล่อยให้เจ้าจากไปโดยไม่มีอะไรเลย ข้าจึงขอมอบรางวัลตอบแทน”จากนั้นก็หันไปทางขันทีกวงซุน “นำของทั้งหมดไปตั้งไว้”ขันทีทั้งหลายก็ทยอยยกหีบของรางวัลมาวางตรงลาน ทีละหีบ ทีละกล่อง เครื่องเงิน ผ้าไหมเนื้อดี หยก
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่117มีคนจะไปเมืองโจว
เสียงฝีเท้าของหยางลี่ก้าวมาเงียบงัน สายตาเรียบนิ่งแต่ในดวงตาแฝงความเหนื่อยล้าและหม่นหมองอย่างที่มีเพียงมารดาผู้เป็นไทเฮาเท่านั้นที่มองออก“วันนี้ลมอะไรหอบมา” หยางลี่ยังยิ้มบางๆหยางลี่ส่ายหน้าแทนคำตอบหยางลี่นั่งลงข้างๆ ไทเฮาประทับลงเบื้องหน้าราชบัลลังก์เล็กที่ไทเฮานั่งรออยู่ก่อนแล้ว พอหยางลี่ยังไม่ทันเอ่ยสิ่งใด ไทเฮาก็ทรงวางถ้วยชาลงก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเนิบ“เหม่ยซูขอลาออกจากตำแหน่งแม่ครัวหลวงแล้ว อีกไม่กี่วันจะเดินทางกลับบ้านเกิดที่เมืองโจว”หยางลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในใจนั้นพลันเข้าใจทันที เมืองโจว…ที่นั่นมีเสี่ยวหนี่ความเงียบปกคลุมในชั่วขณะ แต่ไม่อาจซ่อนความคิดที่ไหลเวียนในหัวใจได้ ไทเฮาที่มองบุตรชายตลอดก็ยิ้มอย่างรู้ทัน ยกถ้วยชาขึ้นก่อนจะกล่าวต่ออย่างไม่เร่งรีบ“จดหมายที่เจ้าเขียนถึงหนี่ฮวา...ไม่ได้ถึงมือนางหรอก คนของจางโยว่เซียนเป็นผู้ขโมยมันไปทุกฉบับป่านนี้คงถึงมือชวีหยาแล้วล่ะ”หยางลี่เงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาพลันวาววาบ ไม่ได้กล่าวคำใดแต่รัศมีเย็นเยียบก็พลันแผ่ออกมาทั่วห้อง ไทเฮากล่าวต่อพลางวางถ้วยชาลงอย่างสงบ “จางโยว่เซียนไม่ได้พยายามปกปิดด้วยซ้ำ คงแค่อยากดูว่าเจ้า
Anda juga akan menyukai
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว59.2K Dibacaเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง42.6K Dibacaท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่128.4K Dibacaแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.9K Dibacaชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้
องค์หญิงโนเนม4.3K Dibacaท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา
ซีไซต์3.1K Dibacaในวันที่ใจของข้าถ่องแท้
28พิจิกาเฉิน115 Dibacaกลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ
เทียนสื่อ721 Dibaca
