เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่86ใกล้เข้ามาแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-12 22:09:57
บทล่าสุด
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่88สอดแนมอะไรอีกองค์ชายรอง
ภายในตำหนักกลางของฮ่องเต้ยามสายแสงอ่อนสาดลอดผ้าม่าน องค์ชายรองอวี่หรงเดินเข้ามาในห้องบรรทมของฮ่องเต้หยางลี่ อย่างไม่รีบร้อน ปากฮัมเพลงแผ่วเบาราวกับอยู่ในตำหนักของตนเอง มือไขว้หลังย่างเท้าสบายๆ พอเข้ามาก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวยาวอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่รอให้ใครเชิญหยางลี่ที่กำลังอ่านฎีกาด้วยสีหน้านิ่ง อยู่ถอนหายใจเงียบๆ ตั้งท่าจะพูด แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วดังมาจากทางเดินนอกห้อง ขันทีกวงซุนฉีกยิ้ม“ท่านพ่อ รอข้าด้วยยยย”เสียงเล็กๆ นั้นวิ่งแว่วมาพร้อมกับร่างของอ๋องน้อยเฟยเทียนที่ปราดเข้ามาในห้องเหมือนลูกลิงน้อย พอเห็นหยางลี่ฮ่องเต้ก็ตั้งท่าหยุดกะทันหัน ยกมือขึ้นประสานทำความเคารพทันที“ขอถวายพระพรฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”หยางลี่ที่มองอยู่แล้วก็ยิ้มละไมลุกขึ้นจากบัลลังก์เล็กเดินมาหาอ๋องน้อย ก่อนจะก้มตัวอุ้มขึ้นมาแนบอกอย่างอ่อนโยน“พ่อเจ้าปล่อยให้เจ้าวิ่งเล่นอีกแล้วรึ เจ้าอ๋องน้อยของลุง”“ข้าน่ะเร็วจะตาย ใครก็จับไม่ทันหรอก” หัวเราะเสียงใส พิงอกลุงหยางลี่อย่างสนิทสนม ดวงตาเป็นประกายหยางลี่อุ้มหลานมาวางบนตัก ก่อนจะหันไปทางขันทีกวงซุน“กวงซุน ไปเอาขนมที่อ๋องน้อยเฟยเทียนชอบมาที่นี่ให้ที”“พ่ะย่ะค
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่87ทางแยก
ในเช้าขณะทุกคนกำลังทำความสะอาดห้องเครื่องตามหน้าที่ เสียงฝีเท้าของเหม่ยซู ดังขึ้นอย่างมั่นคง ทุกคนหยุดมือพร้อมกันโดยไม่ต้องมีใครสั่ง เหม่ยซูเดินตรงเข้ามาในห้องเครื่อง มือถือม้วนกระดาษอยู่หนึ่งชิ้น ใบหน้านิ่งขรึมแต่แฝงความยินดี“ข้ามีข่าวดีจะมาแจ้งให้พวกเจ้าทุกคนทราบ”เสียงของเหม่ยซูทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นในชั่วพริบตา “เมนูอาหารที่พวกเจ้าร่วมกันเสนอไปก่อนหน้านี้ ถูกเลือกให้ใช้เลี้ยงต้อนรับแขกเมืองในงานเลี้ยงครั้งนี้ทั้งหมด ไม่มีของใครตกหล่น ทุกเมนูได้รับการอนุมัติ”เสียงฮือฮาเบาๆ ดังขึ้นทันที หลายคนหันมองหน้ากันด้วยแววตาไม่เชื่อหูตนเอง เหม่ยซูคลี่กระดาษในมือ อ่านรายชื่อด้วยเสียงที่ชัดเจน“เฟิงหราน เป็ดย่างซอสเหม่ยกุ้ยน้ำผึ้ง เสิร์ฟพร้อมข้าวอบเกาลัดทองคำ”เฟิงหรานยืดอกเล็กน้อยด้วยความภูมิใจ คนที่เหลือต่างทำตาโตกับชื่อเมนูสุดล้ำและยิ่งใหญ่อลังการ“หลิงเชียว กุ้งลอยเมฆหิมะ ซุปไข่มุกสาหร่ายขาว”หลิงเชียวเบิกตาโพลง ไม่คิดว่าเมนูของตนจะได้รับเลือกจริงๆ นี่ก็ไม่แพ้กัน“เซี่ยหยา พิซซ่าเตาถ่าน”เสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆ “หยางซินอวี้ เนื้อวัวย่างหวังฉู่รมควัน เสิร์ฟพร้อมน้ำซุปจากแดนหนือ”หยาง
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่86ใกล้เข้ามาแล้ว
“ราวกับรู้ใจรู้ว่าข้าชอบแบบใส่เห็ดกับหมูเค้มของเฉสวนสินะ”ตงเจี้ยนหัวเราะเบาๆ “ดูเหมือนคนที่คิดถึง มิใช่มีฝ่าบาทเสียกระมัง”หยางลี่ปรายตามอง ขณะเอื้อมมือหยิบพิซซ่าขึ้นมากัดคำเล็กๆ รสชาติทำให้เขานิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบแต่แผ่วเบากว่าเดิม“รสดีเสียจริงลงตัวยิ่งและกลิ่นหอมนี้ยังอบอวลเวลาที่เคี้ยวช่างเป็นอาหารที่แปลกใหม่และตรึงใจกินแค่ครั้งแรกครั้งเดียวคงไม่พอจริงๆ” ตงเจี้ยนยิ้ม“ใครๆ ก็พูดเป็นเสียงเดียวกันโดยเฉพาะอ๋องน้อยเฟยเทียนกับองค์ชายรออวี่หรง” หยางลี่พยักหน้าขึ้นลง“พวกเขาได้ชิมก่อนข้าสินะอ๋องน้อยต้องชอบแน่ๆ แล้วจดหมายตอบของนางล่ะ”“เอ่อ…เรื่องนั้น…ข้ายังไม่ทันถามขอรับ และอีกกอย่างควรให้เวลาเสี่ยวหนี่ได้มีโอกาสตอบจดหมาย” ตงเจี้ยนเกาหลังคอเล็กน้อย“ข้าหลงดีใจคิดว่าเจ้ามีจดหมายตอบรับจากเสี่ยวหนี่เสียอีก” ตงเจี้ยนยิ้มแหย๋ๆ“ข้าน้อยจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย”“เดี๋ยว” หยางลี่พูดแทรกทันที เสียงไม่ดังแต่เด็ดขาด ดวงตาคมกริบฉายแววห้ามปรามอย่างจริงจัง“…นี่ยามใดแล้ว คิดจะปลุกนางขึ้นมากลางดึกหรือ ห้ามไปหาเสี่ยวหนี่เด็ดขาด”ตงเจี้ยนชะงักกึก ก่อนกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของเจ้
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่85รอ
ภายใต้แสงจันทร์สลัว ลมยามค่ำคืนเย็นจัดพัดต้องเสี้ยวใบหน้าเล็กของ เชียหยา ขณะนางเบี่ยงตัวลอดผ่านประตูไม้หลังคากระเบื้องเก่าใกล้กำแพงตะวันออกของห้องเครื่อง ช่องทางลับแคบๆ นี้เป็นเส้นทางที่ใครๆ ก็ใช้กันหากอยากออกจากวังหลวงอยู่างเร่งด่วนๆ wม่ต้องผ่านการขอตราประทับอนุญาตผ่านเขาออกจากกรมวัง เชียหยาใช้หลบหนีสายตาเพื่อออกไปพบมารดาในวังหลวงด้านนอกตำหนักชั้นในในอ้อมแขนของนางมีกล่องไม้ที่บรรจุพิ=ซ่าที่ยังอุ่นเพราะห่อด้วยผ้าหนากันความร้อนเล็ดลอดออกไปเพิ่งทำเสร็จเมื่อตอนบ่าย กับขนมถั่วแดงไส้เนียนที่น้องชายหญิงของนางชอบที่สุด และเนื้อหมู่ที่มัดเป็นพวง หนึ่งพวงใหญ่ใต้ต้นหลิวริมทางเดินร้าง มารดาของเซียหยายืนรออยู่ในเสื้อคลุมธรรมดาสีหม่น พยายามกำลังกาย กับต้นเหมยใบหน้าอิดโรยลงไปมากจากเมื่อครั้งยังอยู่เรือนเดิม แต่เมื่อเห็นเซียหยาเดินมา ใบหน้าของมารดาก็ปรากฏรอยยิ้มละไมทันที“ข้าเอาขนมมาให้น้องเจ้าค่ะ ท่านแม่” เซียหยายื่นกล่องขนมให้ ดวงตาสว่างขึ้นเล็กน้อย “ยังอุ่นอยู่เลย ทันกินก่อนนอนพอดี”มารดารับกล่องนั้นมากอดไว้แนบอก ดวงตาแดงเรื่อแต่ฝืนยิ้ม “เจ้าช่างไม่ลืมพี่น้องเลยนะหยาเอ๋อร์…” เซียหยาน้ำตาปริ่มข
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่84สหายผู้หนึ่ง
“ข้าทำงานที่นี่มาเกินกว่าครึ่งชีวิต ไม่มีสิ่งใดให้ต้องหวั่น แต่หากใครสักคนคิดจะใช้ห้องเครื่องเป็นหมากในการเล่นเกมของตนเอง ข้าก็จะไม่ยอมอยู่เฉยอีกต่อไป”หญิงคนสนิทเงยหน้าขึ้น มองแผ่นหลังของนายหญิงด้วยแววตาเกรงขาม...แสงแดดอ่อนส่องผ่านช่องหน้าต่างกระดาษน้ำมันในตำหนักด้านใน แผ่นหยกห้อยชายม่านส่งเสียงกระทบกันเบาๆ ตามแรงลมยามสายหยางลี่นั่งอยู่หลังโต๊ะไม้จันทน์แดง บรรยากาศในห้องเงียบสงบ รอบตัวไร้ผู้คน นอกจากกระดาษเปล่า หมึก และพู่กันที่ตั้งวางอย่างเรียบร้อยตรงหน้าเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้มหน้ามองจดหมายที่เพิ่งเขียนเสร็จ ดวงตาเรียวคมทอดมองอักษรบนแผ่นกระดาษด้วยแววลังเลครู่หนึ่ง ก่อนปลายปากกาจะลากตัวอักษรคำว่า “สหาย” อย่างหนักแน่นจนหมึกเปื้อนกระดาษเลอะเป็นวงเบาๆเขามองรอยเปื้อนนั้นแล้วถอนหายใจ ราวกับไม่สบอารมณ์กับตัวเองเขียนที่ไรก็อยากจะลบคำนี้ทิ้งไป แต่เพียงครู่มุมปากกลับยกขึ้นนิดๆ อย่างไม่รู้ตัว ยิ่งเขานึกถึงใบหน้าใสซื่อแต่เจ้าเล่ห์ของหญิงสาวผู้หนึ่ง ก็ยิ่งหลุดหัวเราะแผ่วเบาออกมา“เฮอะ... สหายรึ...” เขาพึมพำเหมือนกำลังเย้ยตัวเอง รอยยิ้มประหลาดใจและขบขันติดอยู่บนใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมเสมอขณะนั
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่83ม้าล่อ
กุ้ยเฟยหรี่ตาลงทีละน้อย คิ้วเรียวขมวดชิดเล็กน้อยขณะไล้นิ้วไปตามขอบกล่องลวดลายหงส์สลักทอง ความเงียบปกคลุมเรือนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพึมพำด้วยเสียงเบาแฝงความไม่พอใจ“ใครกันที่กล้าเอาเรื่องนี้ไปกราบทูลฝ่าบาท คุณหนูตระกูลหยางผู้นั้น… ไม่แน่ว่าจะกล้าพูดเรื่องนี้ ในเมื่อนางถือดีว่าตระกูลของนางดูแลห้องเครื่องมาตลอดเลยอาจจะคิดว่า ห้องเครื่องเหมือนบ้านของนาง ตั้งใจเก็บกวาดและกอบโกยผลประโยชน์... นี่นางยังไม่ได้เป็นนางในห้องเครื่องด้วยซ้ำ ยังกล้าตรวจสอบตระกูลจางของข้าเลยหรือ”เสียงสุดท้ายที่เอ่ยออกมาแม้เบา หากแต่เยียบเย็นราวกับน้ำแข็งก้อนใหญ่ หรูซินเบี่ยงหน้าลงเล็กน้อย ก่อนกล่าวเสียงแผ่ว“ไม่แน่นะเจ้าค่ะ คุณหนูหยางผู้นั้นท่าทีนิ่งเฉย ท่านน้าของนางเองก็ดูแลห้องเครื่องมาตลอด ยังไม่กล้ากระด้างกระเดื่อง อาจจะเป็นคุณหนูโจวที่ฝ่าบาทพาเข้าวังหลวงด้วยตัวเองก็เป็นได้เพคะ”กุ้ยเฟยชะงัก ค่อยๆ เลิกคิ้วขึ้น ดวงตาสีดำสนิททอประกายเยียบเย็น“คุณหนูโจวผู้น้องหรือคุณหนูโจวผู้พี่”“คุณหนูโจวผู้น้องไม่มีข้อมูลอะไรเลย ไม่อยู่ในสายตาและไม่โดดเด่น เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนางแม้แต่น้อย ไม่แน่ว่า คุณหนูโจวผู้พี่อาจจะแค่ม้
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว289.7K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น12.6K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว337.9K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.0K viewsคุณสามีขา ภรรยาสำนึกผิดแล้ว
ฉู่เฉียว1.1K viewsทระนงแค้นสีเลือด
บุปผาสวรรค์368 viewsพระชายาจำยอม
เหมียวเฟยฉี1.2K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย7.7K views
