ВойтиShare
บทที่ 580
Related chapter
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 581
ท่านปู่เฉินพูด “ทั้งสองท่านรีบไปจากหมู่บ้านชิงสุ่ยเสียเถอะ อย่าได้มาปรากฏตัวในหมู่บ้านชิงสุ่ยอีก”เจียงหว่านเอ๋อร์คิดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่หัวหน้าหมู่บ้านก็ยังไล่พวกนางแม่ลูกจากไปนางจูงมือน้อยของเสิ่นคังแล้วถลึงตามองทุกคนบริเวณนั้น“คังเอ๋อร์ พวกเราไปกันเถอะ” เจียงหว่านเอ๋อร์ว่าแล้วก็ก้าวยาวๆ จากไป จนกระทั่งถึงหน้าประตูเรือน นางค่อยหันกลับมามองเจี่ยนอันอัน “ระหว่างเจ้ากับข้าไม่จบแค่นี้แน่ เจ้ารอดูไปเถอะ!”เจียงหว่านเอ๋อร์พูดจบก็จูงมือเสิ่นคังก้าวยาวๆ จากไปเสียงเสิ่นคังดังมาจากนอกเรือน “ท่านแม่ ต่อไปพวกเราจะไปไหนขอรับ?”“พวกเราไปที่ไหนก็เอาตัวรอดได้ทั้งนั้น ข้าไม่เชื่อหรอกว่าไปจากที่นี่แล้วพวกเราจะใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้”“แต่ว่านะท่านแม่ พวกเราไปแล้ว ท่านพ่อก็จะอยู่กับนางปีศาจจิ้งจอกนั่นน่ะสิ ข้าไม่อยากให้นางปีศาจจิ้งจอกนั่นอยู่กับท่านพ่อ”เสิ่นคังคำก็นางปีศาจจิ้งจอกสองคำก็นางปีศาจจิ้งจอก ทำเอาเจี่ยนอันอันโมโหจนอยากเดินออกไปอัดเสิ่นคังสักยกเลยทีเดียวแต่นางไม่ได้ทำเช่นนั้น นางก้าวยาวๆ ออกจากเรือนมาจนถึงตรงหน้าเสิ่นคังรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้านาง ในมือมีขวดยาขนาดเล็กหนึ่งขวดเพิ่มมา
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 582
ยามนี้ขับไล่เจียงหว่านเอ๋อร์และเสิ่นคังไปแล้ว ก็ทำให้เซียงเสวี่ยสามารถสงบใจปรนนิบัติเสิ่นจือเจิ้งได้เสียทีเจี่ยนอันอันเรียกเสิ่นจือเจิ้งมากินขนมไหว้พระจันทร์“พี่ใหญ่ วันนี้ถึงวันที่สิบห้าเดือนแปดตามปฏิทินการเกษตรแล้ว ข้ากับสาวใช้ในบ้านทำขนมไหว้พระจันทร์จำนวนหนึ่ง พวกท่านรีบมากินเร็วเข้า”เจี่ยนอันอันกล่าวพลางให้เซียงเสวี่ยยกขนมไหว้พระจันทร์ขึ้นโต๊ะเสิ่นจือเจิ้งเพิ่งทะลุมิติมาได้ไม่นานจึงไม่รู้ว่าเป็นวันใดเวลาใดแล้วได้ยินเจี่ยนอันอันกล่าวเช่นนี้ถึงรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่สิบห้าเดือนแปดตามปฏิทินจันทรคติเขาเห็นว่าขนมไหว้พระจันทร์จานนั้นเจี่ยนอันอันเป็นคนทำ จึงตรงเข้าไปหยิบหนึ่งชิ้นขึ้นมาเข้าปากเคี้ยวทันทีขนมไหว้พระจันทร์เพิ่งเข้าปากก็ส่งกลิ่นหอมหวานนุ่มละมุน ไส้ที่อยู่ในนั้นคืองาและถั่วลิสงเขาชูนิ้วโป้งให้เจี่ยนอันอัน “ฝีมือพัฒนาขึ้นนี่”ได้ยินพี่ใหญ่ชมตัวเองแล้ว เจี่ยนอันอันรู้สึกสุขใจมากจริงๆเสิ่นจืออวี้ก็เดินเข้ามาหยิบขนมไหว้พระจันทร์ชิ้นหนึ่งไปกินและชมเชยไม่ขาดปากเช่นกันเซียงเสวี่ยมองดูจนน้ำลายไหล นางอยากกินสักชิ้นเหมือนกัน แต่ก็กลัวว่าจะถูกเจี่ยนอันอันตำหนิเจี่ยนอ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 583
นำหม้อต้มยาออกมา ใส่ฟืนไว้ใต้หม้อแล้วจุดไฟเริ่มต้มยาขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังตั้งใจปรุงยาพิษอยู่ กลิ่นหอมประหลาดระลอกหนึ่งก็โชยมาเข้าจมูกเมื่อเจี่ยนอันอันได้กลิ่นหอมนี้ก็ลอบอุทานในใจว่า “แย่แล้ว!”นางรู้สึกเพียงว่าทั่วร่างชาวาบไร้กำลังจึงรีบปิดจมูกเอาไว้ มือสั่นเทิ้มหยิบยาถอนพิษจากในมิติออกมากินหนึ่งเม็ดความรู้สึกชาวาบไร้กำลังพลันสลายไปเจี่ยนอันอันมองไปรอบๆ ด้วยแววตาขุ่นขึ้งก็เห็นฉู่จวินสิงก้าวยาวๆ เข้ามาหานางนางรีบร้องว่า “รีบกลั้นหายใจ!”ฉู่จวินสิงหัวใจหนักอึ้ง ทราบว่าเจี่ยนอันอันคงค้นพบอะไรบางอย่างเป็นแน่เขารีบกลั้นหายใจแล้วเดินมาถึงข้างกายเจี่ยนอันอันหลังจากเจี่ยนอันอันให้ฉู่จวินสิงกินยาถอนพิษไปหนึ่งเม็ด ฉู่จวินสิงค่อยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”เจี่ยนอันอันมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าตื่นตัว แต่ก็ยังคงไม่เห็นเงาร่างของกู้มั่วหลีนางจำได้ว่าเคยได้กลิ่นหอมประหลาดนี้ในห้องลับแห่งนั้นครั้นกลิ่นหอมนี้เข้าไปในร่างกายก็จะทำให้เป็นอัมพาตทั้งตัว สมองยังไม่ฟังคำสั่งโชคดีที่ตอนนั้นนางสังเกตพบจึงแอบกินยาถอนพิษ ทำให้ตนเองไม่ตกอยู่ในเงื้อมมืออีกฝ่ายในไม่ช้ากลิ่นหอมนั้นก็ถูกลมพัดกระจายห
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 584
ฉู่จวินสิงมองเจี่ยนอันอันอย่างรักใคร่เอ็นดูเจี่ยนอันอันทำยาพิษอยู่หนึ่งชั่วยามกว่า ในที่สุดก็ทำยาพิษที่จำเป็นทั้งหมดเสร็จสิ้นนางเก็บหม้อต้มยาแล้วจัดการกับกองไฟนางหยัดร่างขึ้นปัดไม้ปัดมือ“ยาพิษทำเสร็จแล้ว ต่อไปถ้าคนบ้าผู้นั้นปรากฏตัวอีก ข้าจะต้องลองใช้กับเขาให้ได้เลย”เมื่อคนทั้งสองไปจากท้ายเรือนก็เห็นพวกจ้าวอู่สามคนมาเรียนวรยุทธ์อวี๋ว่านก็มากับพวกเขาด้วยเช่นกันอวี๋ว่านเห็นซ่างชิวมาที่เรือนตระกูลฉู่บ่อยๆ ไม่รู้ว่าเขามาทำอะไรอยู่ได้ทุกวันวันนี้เมื่อเขาเห็นซ่างชิวมาที่เรือนตระกูลฉู่อีกครั้งก็รีบร้องบอกให้อีกฝ่ายหยุดเมื่อได้รู้จากปากซ่างชิวว่าอีกฝ่ายมาเรียนวรยุทธ์ อวี๋ว่านก็รู้สึกสนใจเป็นอย่างมากหนนี้เขาจึงตามคนทั้งสามมาด้วยเพราะอยากเรียนวรยุทธ์ด้วยเหมือนกันเมื่ออวี๋ว่านเห็นซ่างชิวกับจ้าวอู่ซ้อมเตะอยู่ในลานเรือนขาของคนทั้งสองเตะได้สูงยิ่งนัก ลูกเตะแต่ละครั้งล้วนมีเสียงลมขวับเขวียวส่วนจ้าวลิ่วก็ยิ่งเรียนรู้ได้เร็วยิ่งกว่า เขากำลังซ้อมวรยุทธ์ระดับพื้นฐานอยู่อวี๋ว่านยิ่งอยากเรียนรู้ใจแทบขาดเขาเดินมาถึงตรงหน้าเจี่ยนอันอันกับฉู่จวินสิง ประสานมือกล่าวกับทั้งสองว่า “ข
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 585
ท่านปู่เฉินไม่รู้จริงๆ ว่าโรคนี้สามารถติดต่อกันได้แต่ครั้นคิดว่าสองวันนี้ตนเองมักไอบ่อยๆ ประกอบกับเมื่อครู่เจี่ยนอันอันยังมอบยาหนึ่งเม็ดให้เขากินหรือเขาจะติดวัณโรคมาเสียแล้ว?คิดถึงตรงนี้ สีหน้าท่านปู่เฉินก็พลันเปลี่ยนเป็นปั้นยากขึ้นมาลูกชายหญิงของเขาตายไปด้วยน้ำมือทหารตั้งแต่ตอนที่มีการฆ่าล้างเมืองในปีนั้นยามนี้ในบ้านเหลือเพียงเขากับภรรยาสองคนสองวันมานี้ไม่ได้มีแค่เขาที่ไอบ่อยๆ แม้แต่ภรรยาที่บ้านก็มักไอบ่อยๆ เช่นกันหรือเขานำวัณโรคกลับมาที่บ้านแล้วทำให้ภรรยาติดต่อไปด้วยเสียแล้ว?เจี่ยนอันอันถาม “ท่านปู่เฉิน สองวันนี้ท่านได้ไปมาหาสู่กับคนอื่นบ้างหรือไม่?”ท่านปู่เฉินส่ายหน้า “นอกจากบ้านคุณชายเสิ่น ข้าก็ไม่ได้ไปบ้านใครอีก”เจี่ยนอันอันระบายลมหายใจออกมาเบาๆ เคราะห์ดีที่ท่านปู่เฉินเพิ่งติดวัณโรค ยังไม่หนักหนามากนักแค่ต้องกินยาต้มไม่กี่ชุดก็สามารถหายดีได้แล้วส่วนทางด้านเสิ่นจือเจิ้ง นางย่อมมียาเฉพาะทางไปรักษาท่านปู่เฉินไอติดต่อกันหลายทีอีกรอบก่อนจะกล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจ “แม่นางเจี่ยน ที่บ้านข้ายังมีภรรยาคนหนึ่ง สองวันนี้นางก็ไอบ่อยๆ เหมือนข้า นางคงไม่ได้ติดโรคเข้าแล้วห
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 586
เจี่ยนอันอันวางยาเม็ดหนึ่งลงในมือเสิ่นจือเจิ้งเสิ่นจือเจิ้งได้ยินคำว่าวัณโรคก็ขมวดคิ้วเบาๆเขาไม่ได้พูดอะไร ใส่ยาเข้าปากและกลืนทันทีเสิ่นจืออวี้ได้ยินคำของเจี่ยนอันอันเช่นกัน ขณะที่กำลังถามว่าอะไรคือวัณโรค ก็เห็นเจี่ยนอันอันยื่นยาเม็ดให้ตัวเองเขามองยาเม็ดในมือ ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเจี่ยนอันอันจึงต้องให้เขากินด้วยเจี่ยนอันอันบอกเสิ่นจืออวี้เสียงเบา “หัวหน้าหมู่บ้านติดวัณโรค ก่อนหน้านี้เขาเคยมาที่นี่ ข้าจึงกลัวว่าพวกท่านจะติดไปด้วย ท่านเองก็รีบกินเสีย”เสียงของเจี่ยนอันอันเบามาก เซียงเสวี่ยไม่ได้ยินแต่อย่างใดเสิ่นจืออวี้รู้ว่าโรคนี้สามารถติดต่อกันได้ เขารีบกินยาเม็ดในมือโดยพลันเซียงเสวี่ยเห็นคุณชายทั้งสองของสกุลเสิ่นกินยาเม็ดก็คิดในใจว่า ฮูหยินน้อยรองคงไม่หลอกว่าเป็นลูกกวาดกระมังเจี่ยนอันอันเห็นทั้งสามคนกินยาเม็ดรักษาเฉพาะทางก็วางใจลงในที่สุดเคราะห์ดีที่นางยังเหลือยาเม็ดรักษาเฉพาะทางอยู่จำนวนหนึ่ง เพียงพอให้คนเหล่านี้กินหากท่านปู่เฉินไปที่บ้านนาง เช่นนั้นคงแพร่กระจายโรคให้กับทุกคนในตระกูลฉู่รวมไปถึงพวกจ้าวอู่กับจ้าวลิ่วที่มาเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ถึงเวลานั้น ยาเม็ดรัก
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 587
ทั้งแปดคนตามหาทั่วหมู่บ้านชิงสุ่ยแต่ก็ไม่พบร่องรอยของเจี่ยนอันอันแต่อย่างใดท่าทีเคร่งเครียดของพวกเขาทำให้คนในหมู่บ้านชิงสุ่ยรู้สึกสงสัยตามไปด้วยหลินเซิงเดินเข้ามาหาอวี๋ว่านกับซ่างชิวและขวางทางพวกเขาไว้“เกิดอะไรขึ้น พวกเจ้ากำลังหาอะไรอยู่?”อวี๋ว่านบอกเล่าเรื่องที่เจี่ยนอันอันหายตัวไปให้ฟังหลินเซิงได้ฟังดังนี้ก็ร้อนใจเช่นกันเจี่ยนอันอันดีต่อครอบครัวของเขาไม่น้อยเลย นางไม่เพียงรักษาภรรยาของเขา แต่ยังช่วยขจัดพิษให้ทุกคนในครอบครัวเขาน้ำพุใสที่บ้านมีรสชาติดีกว่าน้ำบ่อเมื่อก่อนเป็นร้อยเท่าเขาไม่มีวันลืมบุญคุณนี้ไปตลอดชีวิตเมื่อตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นกับเจี่ยนอันอัน ตัวเขาย่อมมีหน้าที่ช่วยตามหาอีกแรง“ข้าจะไปช่วยตามหาด้วย” หลินเซิงว่าจบก็เดินไปตามหาที่อื่นร่วมกับอวี๋ว่านและซ่างชิวฉู่จวินสิงรู้สึกกังวลใจมากขึ้นเรื่อยๆ เขาแค่กลับห้องไปหยิบร่มเท่านั้นเวลาเพียงชั่วประเดี๋ยวเดียว เจี่ยนอันอันก็หายไปแล้วนอกจากกู้มั่วหลีแล้ว เขานึกไม่ออกว่าจะมีผู้ใดมีความสามารถมากพอที่จะจับตัวเจี่ยนอันอันไปได้อีกฉู่จวินสิงไปที่บ้านของเสิ่นจือเจิ้งเป็นที่แรก บอกเล่าเรื่องที่เจี่ยนอันอันหายตัวไป
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 588
เมื่อก่อนนี้ ไม่ว่าเจี่ยนหลิงเยว่จะปฏิบัติต่อร่างเดิมอย่างไรก็จะได้รับการให้อภัยจากร่างเดิมเสมอร่างเดิมมองว่าพวกนางเป็นพี่น้องแท้ๆ ที่ต่างกันแค่มารดาน้องสาวคนนี้เพียงแต่ถูกฮูหยินรองตามใจจนเสียนิสัยเท่านั้น โดยเนื้อแท้แล้วไม่ได้เลวร้ายเลยด้วยเหตุนี้ เจี่ยนหลิงเยว่จึงมักจะรังแกร่างเดิมหนักขึ้นเรื่อยๆแต่แล้วท่าทีเย็นชาของเจี่ยนอันอันตอนนี้กลับทำให้เจี่ยนหลิงเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยนี่ยังใช่พี่หญิงที่ถูกก่นด่าทุบตีโดยไม่ตอบโต้ผู้นั้นอยู่อีกหรือเหตุใดนางจึงดูเปลี่ยนเป็นคนละคนตั้งแต่ที่ถูกเนรเทศ?เจี่ยนหลิงเยว่ด่าเจี่ยนอันอันในใจว่าไม่รู้จักเห็นคุณค่า การได้รับอ้อมกอดจากนางถือเป็นพระคุณต่อเจี่ยนอันอันด้วยซ้ำใบหน้าของเจี่ยนหลิงเยว่ยังคงประดับด้วยรอยยิ้มบางๆ“ท่านพี่ ข้าคือหลิงเยว่อย่างไรเล่า ท่านคงไม่ได้ลืมข้าแล้วกระมัง”เจี่ยนอันอันแค่นเสียงเย็น ต่อให้กลายเป็นเถ้าถ่าน นางก็ไม่มีทางลืมเจี่ยนหลิงเยว่แต่ไม่รู้ว่าเจี่ยนหลิงเยว่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร หรือว่านางจะแอบหนีออกจาจวนกั๋วกง?ความคิดนี้เพิ่งจะผุดขึ้นในหัวก็ถูกเจี่ยนอันอันสลัดทิ้งทันทีจอมหลงทางที่ไร้สมองแบบเจี่ยนหล
Latest chapter
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 827
และไม่นานเขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ร่างกายเริ่มมีอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาว กระดูกและข้อต่อค่อยทวีความเจ็บปวดรุนแรงขึ้นเสียงร้องของเขาดังยิ่งกว่าเมื่อครู่หลายเท่าตัว แต่หัวหน้าผู้คุมและลูกน้องต่างไม่เห็นยาพิษที่เจี่ยนอันอันโยนออกไป จึงเห็นการกู่ร้องของเฝิงซานกวงเป็นเพียงการขัดขืนครั้งสุดท้ายเท่านั้นแม้พวกเราจะรู้ดีว่า เฝิงซานกวงเป็นญาติกับเจ้าเมืองตานแต่เมื่อท่านเจ้าเมืองออกคำสั่งมาแล้ว พวกเขาก็ย่อมต้องปฏิบัติตามพวกเขาคุมตัวเฝิงซานกวงไปยังห้องลงทัณฑ์ พร้อมจับมัดไว้กับม้านั่งตัวหนึ่งผู้คุมสองคนยกไม้พลองขึ้น พร้อมฟาดลงที่สะโพกเฝิงซานกวงอย่างแรง“อ๊าก โอ๊ย โอ๊ย!”เดิมทีร่างกายก็เจ็บปวดอยู่แล้ว ยังมาถูกโบยซ้ำอีกเฝิงซานกวงเจ็บเสียจนเสียงร้องโหยหวนราวกับหมูโดนเชือดไม่นานก็โบยครบยี่สิบไม้ พร้อมกับสะโพกเฝินซานกวงซึ่งยับเยินไม่เป็นชิ้นดีเลือดไหลซึมออกมาจนเปื้อนเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นเจี่ยนอันอันตามมายังห้องลงทัณฑ์ มองลอดหน้าต่างเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตาและบัดนี้เฝิงซานกวงได้หมดสติไปแล้ว เสื้อผ้ายังเปื้อนด้วยเหงื่อเย็นที่โซมกายนางพอใจเป็นอย่างมากที่ผลออกมาเช่นนี้ จึงได้กล่าวต่อเจ้
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 826
เฝิงซานกวงถลึงตาใส่เจี่ยนอันอัน พลางกล่าวแก้ตัว “ท่านอารอง ข้าไม่เห็นว่าแร่หินจะมีปัญหาอันใด”“หากแร่เหล่านี้มีพิษจริง แล้วข้าจะอยู่รอดปลอดภัยมาได้อย่างไร?”คำกล่าวนี้ย่อมทำให้เจ้าเมืองตานเกิดความกังขาเช่นกัน จึงมองไปยังฉู่จวินสิงและเจี่ยนอันอัน รู้สึกว่าคำพูดของสองคนนี้ ดูจะไม่ชอบมาพากลนักเจี่ยนอันอันยิ้มหยันพลางกล่าว “ท่านย่อมจะปลอดภัยแน่นอน เพราะรู้แต่แรกแล้วว่าแร่หินมีพิษ จึงกินยาป้องกันไว้ก่อนล่วงหน้า”เฝินซานกวงแอบสะดุ้งในใจ แต่ยังไม่คิดยอมรับว่าแร่หินมีพิษจริงจึงได้กล่าวแก้ตัวอีกครั้ง “เจ้าอย่าได้กล่าวเหลวไหล ข้าเคยกินยาถอนพิษเมื่อไหร่กัน”นี่ล้วนเป็นสิ่งที่เจ้าคิดเองเออเองทั้งเพ หวังนำมาซ้ำเติมให้ข้ามีโทษหนักมากขึ้น”เจี่ยนอันอันพอดูออกว่า เจ้าเมืองตานเริ่มคล้อยตามคำพูดเฝิงซานกวงบ้างแล้วนางจึงกล่าวต่อเจ้าเมืองตานว่า “หากท่านเจ้าเมืองไม่เชื่อคำพูดของข้า ก็ให้ส่งคนไปตรวจสอบที่เหมืองแร่ได้ เพื่อดูว่าข้าพูดถูก หรือเฝิงซานกวงพูดถูกกันแน่”เจ้าเมืองตานจึงรีบเรียกทหารในจวนมา พร้อมสั่งให้ไปตรวจสอบที่เหมืองแร่ไม่นานทหารผู้นั้นก็ได้กลับมา พร้อมรายงานว่าคนงานที่อยู่ในเหมือง ล
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 825
ครั้นเจ้าเมืองตานได้ยินว่าฉู่จวินสิงมา หัวใจก็พลันหนักอึ้งเขาสาวเท้าออกไปจากคุกในทันที “รีบเชิญพวกเขาเข้ามา”องครักษ์ได้ยินเจ้าเมืองตานใช้คำว่าเชิญ ในใจก็คิดว่าฉู่จวินสิงจะต้องเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งเป็นแน่เขาไม่กล้าชักช้าจึงย้อนกลับไปโดยพลันเขากล่าวกับฉู่จวินสิงและเจี่ยนอันอันอย่างนอบน้อม “ใต้เท้าของข้าเชิญพวกท่านเข้าไปข้างใน”ฉู่จวินสิงและเจี่ยนอันอันสาวเท้าเข้าไปในจวน โดยมีองครักษ์นำทางไปยังโถงใหญ่คนทั้งสองมาถึงบริเวณนอกโถงใหญ่ก็เห็นว่าเจ้าเมืองตานรออยู่ข้างในแล้วเจ้าเมืองตานรีบออกมาต้อนรับ เขาประสานมือกล่าว “ทั้งสองท่านมาที่จวนข้าได้อย่างไร เหมืองนั่นเกิดเรื่องอันใดขึ้นอีกอย่างนั้นรึ?”“เจ้าเมืองตานกล่าวไม่ผิด เหมืองนั่นเกิดเรื่องขึ้นแล้วจริงๆ”คำพูดของเจี่ยนอันอันทำให้สองมือของเจ้าเมืองตานกำแน่นเขานึกแล้วเชียวว่าจะต้องเป็นเรื่องดีๆ ที่เฝิงซานกวงทำอีกแล้วเป็นแน่เจี่ยนอันอันบอกเรื่องที่แร่ในเหมืองมีพิษออกมาเจ้าเมืองตานได้ยินแล้วก็ยิ่งโมโหอย่างหนักเขามีหลานแบบนี้ได้อย่างไรกันนะ ถึงกับให้คนเหล่านั้นขุดแร่มีพิษเลยหรือนี่ถ้าไม่ใช่เพราะเฝิงซานกวงเป็นหลานของเขา เขาคงส
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 824
พวกลูกน้องต่างมองหน้ากัน ความงุนงงฉายเกลื่อนใบหน้าพวกเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดตนเองจึงไม่ถูกพิษหากไม่ใช่เพราะเจี่ยนอันอันเพิ่งพูดออกมาว่าแร่ของที่นี่มีพิษ พวกเขาก็คงยังไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำลูกน้องคนหนึ่งในจำนวนนั้นเอ่ยขึ้น “พวกข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ แต่ตอนแรกที่พวกข้ามาที่นี่เคยได้กินน้ำแกงปลาจี้ที่เจ้าเหมืองเฝิงทำ”“หรือจะเป็นเพราะน้ำแกงนั่น พวกข้าถึงได้ไม่ถูกพิษ?”ลูกน้องคนอื่นๆ ก็รีบร้อนพยักหน้าด้วยเช่นกัน“ใช่แล้ว วันแรกที่พวกข้ามาที่นี่ล้วนแต่ได้ดื่มน้ำแกงปลาจี้ไปหนึ่งถ้วย”“ข้าคิดออกแล้วเหมือนกัน ตอนที่ข้าซดน้ำแกงปลาจี้นั่นยังคิดอยู่เลยว่าเจ้าเหมืองเฝิงช่างใจกว้างนัก เพิ่งมาถึงก็ให้พวกข้าดื่มน้ำแกงปลาจี้ที่สดใหม่เช่นนี้ อาศัยน้ำแกงปลาจี้นี้ ข้าก็จะตั้งใจทำงานให้เขา”เจี่ยนอันอันมุ่นคิ้ว เมื่อครู่นางดมดูแล้ว พิษในแร่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถถอนพิษได้ด้วยน้ำแกงปลาจี้ถ้วยเดียวเห็นทีเรื่องนี้คงต้องไปถามเฝิงซานกวงถึงจะรู้เรื่องในเมื่อแร่มีพิษ แต่เฝิงซานกวงและพวกลูกน้องล้วนแต่ปลอดภัยไม่ได้รับผลกระทบ แสดงว่าเขาจะต้องมีวิธีแก้พิษอยู่อย่างแน่นอนนา
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 823
เจี่ยนอันอันขมวดคิ้วมุ่น นางมองไปทางซ่งไหล “ท่านเล่า จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหนด้วยเหมือนกันรึ?”ซ่งไหลส่ายหน้าเบาๆ “จำไม่ได้”เจี่ยนอันอันคว้าข้อมือซ่งไหลขึ้นมาจับชีพจรให้เขาในไม่ช้านางก็ได้ข้อสรุปคนเหล่านี้ทุกคนล้วนถูกพิษ ขณะที่พิษประเภทนี้จะทำให้คนที่ถูกพิษสูญเสียความทรงจำไปในชั่วพริบตาหลังจากที่นางปล่อยมือซ่งไหลก็สุ่มหยิบแร่ก้อนหนึ่งบนพื้นขึ้นมานางนำมาจ่อใต้จมูกดมดูก็ได้กลิ่นสกปรกจางๆ ที่แผ่ซ่านออกมาจากก้อนแร่ได้ในทันทีนางกล่าวกับฉู่จวินสิง “ถ้าข้าเดาไม่ผิด แร่ในเหมืองนี้ล้วนแต่มีพิษ”คำพูดของเจี่ยนอันอันทำให้ทุกคนบริเวณนั้นล้วนสัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวจากก้นบึ้งหัวใจที่พวกเขาจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร เป็นเพราะต้องพิษจากแร่พวกนี้อย่างนั้นหรือ?“พวกข้าควรทำอย่างไรดี ข้าไม่อยากตาย!”“ข้าก็ไม่อยากตายเหมือนกัน ข้าอยากไปจากที่นี่”“แม่นางได้โปรดปล่อยพวกข้าไปเถอะ ให้พวกข้าไปจากที่นี่เถอะนะ”คนงานเหมืองเหล่านั้นขอร้องเจี่ยนอันอันเสียงระงม หวังว่านางจะสามารถปล่อยพวกเขาไปซ่งไหลก็หวาดกลัวมากเช่นกัน เขาอยากไปจากที่นี่ ไม่อยากตายอยู่ในสถานที่แห่งนี้เจี่ยนอันอัน
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 822
ฉู่จวินสิงและซ่งไหลที่รออยู่ด้านนอกล้วนร้อนใจอย่างยิ่งโชคดีที่เจี่ยนอันอันออกมาอย่างรวดเร็ว ทั้งยังพาเด็กชายหนึ่งคนออกมาด้วยซ่งไหลรีบอุ้มเด็กชายออกมาข้างนอกเขากระซิบเรียกชื่อเด็กชายเบาๆ “หวายหมิง เจ้าฟื้นเร็วเข้า”เจี่ยนอันอันเห็นว่าซ่งไหลมีท่าทางเป็นกังวลอย่างมาก นางจึงบอกเสียงเบาว่า “เขาแค่สลบไปเท่านั้น ไม่ได้เป็นอันใดมาก”หลังจากที่นางพูดจบก็มุดเข้าไปในถ้ำอีกครั้งรอจนถึงตอนที่นางพาเด็กชายคนที่สองออกมาก็ถอดแว่นสายตากลางคืนออกแล้วนางกล่าวกับฉู่จวินสิงว่า “พวกเราออกไปจากที่นี่ก่อนค่อยคุยกัน”ฉู่จวินสิงพยักหน้าน้อยๆ แล้วอุ้มเด็กชายอีกคนขึ้นมาซ่งไหลอุ้มหวายหมิงตามเจี่ยนอันอันออกไปจากในเหมืองด้วยเช่นกันคนที่รออยู่ด้านนอกล้วนแต่ร้อนใจเป็นที่ยิ่งไม่รู้ว่าข้างในเป็นอย่างไรบ้างแล้วเมื่อพวกเขาเห็นพวกเจี่ยนอันอันออกมาก็พากันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเจี่ยนอันอันให้พวกเขาวางเด็กชายทั้งสองลงบนพื้นที่ว่าง นางหยิบถุงเข็มเงินออกมาจากในมิติแล้วฝังเข็มให้เด็กชายสองคนนั้นผ่านไปไม่นาน ในที่สุดเด็กชายทั้งสองก็ค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาซ่งไหลเห็นว่าน้องชายทั้งสองของตนเองฟื้นแล้วก็คุกเข่าล
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 821
แต่ไม่ว่าเขาออกแรงมากเท่าไรก็ไม่อาจผลักหินยักษ์ออกไปได้ก่อนหน้านี้ที่นี่ก็เคยเกิดการถล่มมาก่อน แต่ไม่ได้หนักหนาเท่าครั้งนี้หากยังไม่ช่วยคนข้างในออกมา เกรงว่าเด็กสองคนนั้นคงต้องจบชีวิตลงที่นี่จริงๆ แล้วเจี่ยนอันอันขมวดคิ้วมุ่น นางพลันก้าวออกมาบริเวณหน้าถ้ำแล้วออกแรงผลักหินยักษ์ก้อนนั้นแต่หินยักษ์หนักเกินไป นางผลักอยู่หลายทีแต่ก็ไม่สามารถทำให้หินยักษ์นั้นขยับเขยื้อนได้เลยฉู่จวินสิงก็รีบเดินเข้ามาหา เขาให้เจี่ยนอันอันถอยออกไปแล้วรวบรวมกำลังภายในฟาดฝ่ามือใส่หินยักษ์ก้อนนั้นอย่างหนักหน่วงครั้นฝ่ามือนั้นฟาดลงไป หินยักษ์ก้อนนั้นเพียงสั่นคลอนไม่กี่ที แต่ก็ไม่ได้ถูกกำลังภายในทะลวงไปได้ขณะที่ทุกคนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีนั่นเอง เจี่ยนอันอันพลันกวาดตามองคลังอาวุธในมิติครุ่นคิดว่าสามารถหยิบระเบิดออกมาจากในนั้นสักลูกได้หรือไม่โชคดีที่ตอนที่นางช่วยสองแม่ลูกสกุลเฉียวต่อกรกับเฝิงซานกวงก่อนหน้านี้ คลังอาวุธได้เลื่อนขั้นอย่างเงียบๆคำประกาศปรากฏขึ้นในมิติ : [ระดับคลังอาวุธ 50 สามารถหยิบอาวุธได้สองชนิด]เจี่ยนอันอันนึกยินดี นางรีบบอกให้ทุกคนหลบไปนอกเหมือง แม้แต่ฉู่จวินสิงก็ให้ออกไปจากตร
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 820
เจ้าเมืองตานประสานมือต่อเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิง “เรื่องราวได้จบลงแล้ว ข้าน้อยคงต้องขอกลับจวนไปไต่สวนเรื่องนี้ต่อ ขอลาแต่เพียงเท่านี้”เจี่ยนอันอันประสานมือตอบเช่นกัน “ท่านค่อยๆ เดิน ไม่ส่งแล้ว อย่างไรคงต้องรบกวนท่านให้ความเป็นธรรมแก่เรื่องนี้”“ข้าน้อยทราบดี” เจ้าเมืองตานกล่าวพลางขึ้นรถม้าไปพร้อมกับถอนหายใจหนักหน่วงอีกครั้งเหตุใดเขาจึงมีหลานชายที่ชอบก่อเรื่องนี้เช่นนี้หนอ? ช่างไม่ยอมปล่อยให้เขาได้อยู่สบายบ้างเลยรอจนเจ้าเมืองตานจากไปแล้ว เจี่ยนอันอันจึงหันมามองเหล่าบริวารของเฝิงซานกวงอีกครั้งซึ่งทุกคนต่างก็รู้ว่า ยามนี้ในเหมืองได้เปลี่ยนเจ้าของใหม่แล้วพวกเขาจึงไม่กล้าทำส่งเดชอีก ได้แต่ก้มหน้าก้มตายืนนิ่งอยู่เจี่ยนอันอันกล่าวเสียงเย็นชา “พวกเจ้ามัวยืนเซ่อหาอันใดอีก ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของเฝิงซานกวงอีกแล้ว แต่ละคนจงรีบไสหัวไปให้พ้น”“หากวันหน้าข้าได้รู้ว่า พวกเจ้ากลับมาก่อเรื่องที่นี่อีก ข้าจะให้มีจุดจบเช่นเดียวกับเฝิงซานกวง”บรรดาลูกน้องเฝิงซานกวงเห็นว่าบัดนี้คงได้ตกงานเป็นแน่แท้ต่อไปจะรับเงินใต้โต๊ะคงไม่มี ยิ่งอย่าหมายว่าคิดลักขโมยแร่หินในเหมืองออกไปขายบ้างจึงต่างพากัน
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 819
แต่เรื่องนี้หากจะว่าไป ก็ล้วนเป็นความผิดของเฝิงซานกวงหากเขามิได้แอบใช้แรงงานเด็ก เจี่ยนอันอันก็ไม่อาจใช้เพียงหนึ่งร้อยตำลึง มาซื้อเหมืองแร่แห่งนี้ได้ไม่ทันรอให้เจ้าเมืองตานได้กล่าวตอบ เฝิงซานกวงกลับโมโหขึ้นก่อน “นังตัวดี อย่าถือว่าเคยเป็นอดีตชายาเยียนอ๋องมาก่อน ก็จะใช้เงินเพียงหนึ่งร้อยตำลึงมาซื้อเหมืองของข้าได้”“ขอบอกให้รู้ เหมืองแห่งนี้ข้าเป็นคนขุดขึ้นเอง จะไม่มีวันยอมขายให้เจ้าเด็ดขาด”เจี่ยนอันอันมองหน้าเฝิงซานกวงด้วยแววตาดูหมิ่น สีหน้าเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน“ฟังนะเฝิงซานกวง บัดนี้เจ้ากลายเป็นนักโทษแล้ว มีสิทธิ์อันใดมาเพ้อเจ้อไร้สาระกับข้าอีก”เฝิงซานกวงโกรธจนสุดจะทนไหว พลันกระอักโลหิตออกจากปากทันทีพร้อมพาเอาฟันหน้าสองซี่ที่ถูกต่อยร่วงเมื่อครู่นี้ออกมาด้วยเจ้าเมืองตานรู้ดีว่าไม่อาจสู้เจี่ยนอันอันกับฉู่จวินสิงได้ อีกทั้งเรื่องนี้ก็เป็นความผิดของเฝิงซานกวงจริงว่าตามกฎหมายแล้ว เมื่อเฝิงซานกวงทำผิดเช่นนี้ เหมืองของเขาก็ควรจะถูกทางการยึดคืนดังนั้นเจี่ยนอันอันจึงได้มาพูดกับเขา ว่าจะขอซื้อเหมืองแห่งนี้ไว้เองอีกทั้งเฝิงซานกวงก็ไม่มีสิทธิ์ชอบธรรม ที่จะยับยั้งการซื้อขายของ
