เดทแรกฟันแล้วทิ้ง

ตอนที่ 7 เดทแรก ฟันแล้วทิ้ง

ร่างบางในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเลือดหมู ดูสวยสง่าปนเซ็กซี่เล็กน้อย ผมยาวม้วนลอนปล่อยสยาย ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางดูสวยงาม ความสวยของอลิสาในตอนนี้ ดั่งมนต์สะกดให้หมอพีรพัฒน์ถึงกับตกตะลึงจ้องมองอย่างไม่ลดละ

“จะไปเลยไหมคะ หรือจะนั่งมองอยู่แบบนี้”

อลิสาเอ่ยถามพร้อมกับใช้สายตายั่วเย้าเล็กน้อย หมอพีรพัฒน์ถึงกับสะดุ้งจากภวังค์

“ผมขออนุญาตพาลูกสาวคุณน้าไปทานอาหารนอกบ้านนะครับ”

เขาเอ่ยขออนุญาตด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ

“ตามสบายจ้ะ ชมพู่อย่าดื้อกับพี่เขานะลูก”

คุณนายชมจันทร์บอกลูกสาว นางรู้ดีว่าอลิสา มีนิสัยซุกซนดื้อรั้นในเวลาที่ลับตาผู้ใหญ่

“ค่ะคุณแม่ เดทแรกของพู่และพี่พัฒน์ พู่จะทำให้พี่เขาประทับใจที่สุดเลยค่ะ”

อลิสาเหยียดยิ้มให้คนที่กำลังลุกขึ้นยืน เขายังคงทำหน้าท่าทางสุขุมนุ่มลึก ไม่แสดงท่าทีร้ายกาจออกมา

ทั้งสองเดินมายังรถสปอร์ต Ferrari Roma คันสีน้ำเงิน

“ฉันนึกว่านายจะเอารถBMWคันนั้นมารับฉันเสียอีก”

อลิสาพูดออกมาในขณะที่หมอพีรพัฒน์กำลังขับรถไปตามท้องถนน

“ทำไม หรือเธออยากจะลองขึ้นรถคันนั้นสักครั้ง”

“แล้วทำไมฉันต้องอยากขึ้นรถคันนั้นด้วย พูดอะไรของนาย”

“แล้วเธอพูดขึ้นมาก่อนทำไมล่ะ”

“เปล่า”

อลิสาตอบกลับพร้อมกับมองค้อน

“เธออย่าลืมที่ตกลงไว้ก็แล้วกัน รีบไปบอกพ่อกับแม่ของเธอว่าเธอจะไม่แต่งงานกับฉัน”

“นายจะย้ำทำไมนักหนา พูดมาก เดี๋ยวฉันก็เปลี่ยนใจซะหรอก”

(เอี๊ยดดดด)

“ว้าย! นายเหยียบเบรคอะไรขนาดนี้ หัวทิ่มเลยเห็นไหม”

อลิสาเอะอะโวยวายเมื่อหมอพีรพัฒน์เหยียบเบรคกะทันหันหยุดรถริมทาง

“เมื่อกี้พูดว่าอะไร จะเปลี่ยนใจงั้นเหรอ เธออย่าคิดมาลองดีกับฉันนะ ฉันจับเธอปล้ำ จะฟันแล้วทิ้ง ถ้าเธอยังคิดจะแต่งงานกับฉัน”

เขาพูดพร้อมกับใช้สายตาดุดันจ้องมองที่เธอ คนอย่างอลิสาน่ะเหรอจะกลัวคำขู่ใคร

“ฉันพูดเล่นไม่ได้หรือไง นายคิดว่าฉันอยากจะแต่งงานกับนายมากเหรอ ถามจริงเถอะ นายก็มีผู้หญิงของนายอยู่แล้ว ทำไมไม่แต่งงานให้มันจบๆ นายจะยอมทำตามคำสั่งป้าพิมพ์ทำไม อันที่จริงนายปฏิเสธไม่ต้องมาที่บ้านฉันอีกก็ได้”

“ก็ฉันบอกเธอไปแล้วไง ฉันไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณแม่ เธอไม่รู้หรอกว่าเวลาคุณแม่ของฉันโมโห มันน่ากลัวขนาดไหน และผู้หญิงที่เธอเห็น ไม่ใช่แฟนของฉัน ฉันไม่เคยมีแฟน มีแต่คู่นอน คู่ซ้อม เข้าใจหรือยัง”

“งั้นก็แปลว่านายเอาแบบไม่เลือกล่ะสิ”

“ใช่ ฉันจะเอาเธอตอนนี้ยังได้เลย ลองดูไหม”

(พรึ่บ)

“ว้าย!”

ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมา ปลายจมูกทั้งสองชนกัน อลิสาอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“หึ ฉันรู้ว่าเธอกลัว ถ้าเธอยังคิดจะเล่นเกมกับฉัน ฉันจะไม่ทำแค่ขู่อย่างเดียว เพราะฉันจะจับเธอมากระแทกอย่างป่าเถื่อน แล้วจะได้รู้ว่าเล่นกับฉัน มันก็เหมือนเล่นกับไฟ ลองดูไหม”

“มะ...ไม่...ถะ...ถอยออกไปนะ”

ฝ่ามือเล็กดันไหล่หนาสองข้างให้ออกห่าง หมอพีรพัฒน์กระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะขับรถออกไปตามท้องถนน อลิสานั่งเงียบ ภายในรถมีเสียงเพลงสากลดังเบาๆ

“เธออายุเท่าไหร่แล้ว”

“ปลายปีนี้ก็ครบยี่สิบสี่ปี แล้วนายล่ะ”

“เดือนหน้าครบยี่สิบแปด”

“...”

“เธออายุแค่นี้ ฉันไม่เข้าใจเลยทำไมพ่อกับแม่ของเธอถึงอยากให้แต่งงาน หรือว่า...จะย้อมแมวขาย”

“ย้อมแมวอะไร”

อลิสาหันหน้ามามองหมอพีรพัฒน์ทันที

“ก็...ประมาณว่าเธอเป็นเด็กใจแตก แล้วพ่อแม่ของเธอต้องหาคนมากำราบลูกสาวไง”

“นี่นายจะว่าฉันร่านงั้นเหรอ”

“ฉันพูดหรือยัง มีแต่เธอพูดขึ้นมาเองนะ ฉันแค่อยากรู้ ทำไมผู้ใหญ่ถึงรีบอยากให้เธอมีผัวขนาดนั้น”

“เอาตรงๆเลยไหม”

“อืม”

“ฉันเป็นคนขี้เกียจ ไม่อยากทำงาน ฉันอยากอยู่แต่ในห้องนอน ไม่ชอบยุ่งกับใคร ฉันชอบนอนชอบออกกำลังกาย แล้วก็ชอบทำอาหาร คุณแม่ก็เลยบอกฉันว่า จะจับฉันแต่งงานกับนาย ฉันจะได้ไปเป็นแม่ศรีเรือนดูแลนาย”

“หึ หน้าอย่างเธอน่ะเหรอ จะทำอาหารเป็น ฉันไม่อยากจะเชื่อ”

“นายจะดูถูกฉันมากไปแล้วนะ ให้ฉันลองทำตอนนี้เลยไหมล่ะ จะได้รู้ว่าฉันทำอาหารเก่งจริงไหม”

“ไม่อ่ะ ฉันกลัวกินแล้วจะท้องเสียปวดท้องหรือว่าอ้วกออกมา”

“งั้นก็ไม่ต้องพูด ถ้าไม่เชื่อก็หุบปาก แล้วขับรถต่อไป”

“ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนปากร้ายเท่าเธอเลย”

“ฉันก็ไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนปากจัดเท่านายเหมือนกันนั่นแหละ ฉันขอถามอะไรได้ไหม ทำไมป้าพิมพ์ถึงอยากให้นายแต่งงานกับฉันนักหนา นายเองหรือเปล่าที่ถูกจับย้อมแมวน่ะ”

“เธอจะคิดแบบนั้นก็ได้ คุณแม่จับได้ว่าฉันแอบไปควงผู้หญิงเข้าผับ คงอยากให้ฉันเลิกนิสัยนี้ และคิดว่าการมีเมียเป็นตัวเป็นตนจะหยุดฉันได้”

“หึ ถามจริงๆ นายเป็นถึงหมอ ทำไมไม่ให้เกียรติอาชีพตัวเองบ้าง ทำตัวมั่วมากเลยสินะ”

“แล้วทำไม เวลางานก็ส่วนงาน ฉันทำงานเต็มที่ ส่วนวันหยุดฉันก็เที่ยวดื่มควงผู้หญิงเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ฉันไม่ได้มาทำในโรงพยาบาลสักหน่อย เธอมันจะไปเข้าใจอะไรล่ะ”

“เออๆ ช่างมันเถอะ มันเรื่องของนาย แล้วนี่นายจะพาฉันไปไหน”

“พาเธอไปกินอาหารจานเด็ดไงล่ะ รับรองว่าเดทแรก เธอต้องประทับใจจนลืมไม่ลงเลยล่ะ”

เขาพูดพร้อมกับยิ้มร้าย อลิสาถึงกับขนหัวลุก

“ฉันก็อยากจะลองแล้วล่ะ อยากจะรู้นัก อาหารจานเด็ดมันเด็ดจริงไหม”

รถสปอร์ตหรูขับมาจอดยังร้านอาหารริมทาง มันเป็นร้านธรรมดา มีกระท่อมแคร่ไม้ไผ่สำหรับให้ลูกค้านั่ง

“ร้านลาบร้อยเอ็ด”

อลิสาอ่านป้ายหน้าร้านพร้อมกับทำหน้างุนงงสงสัย

“ลงรถสิ มัวนั่งทำอะไรอยู่”

“แล้วนายพาฉันมาที่นี่ทำไม”

“ก็พาเธอมากินอาหารจานเด็ดไงล่ะ ลงรถได้แล้ว”

“เออๆ”

ขณะที่หมอพีรพัฒน์กำลังจดรายการอาหาร อลิสาเอาแต่มองไปรอบๆร้านลาบดังกล่าว

“นายเคยมากินบ่อยหรือยังไง ดูในคล่องแคล่วในการสั่งอาหารมากเลยนะ”

“ไม่เคย”

เขาพูดพร้อมกับกลั้นยิ้ม

“นายอมยิ้มทำไม แล้วอาหารที่นายสั่งน่ะ ฉันกินได้ใช่ไหม”

“ได้สิ ถ้าเธอตักมันเข้าปากมันก็กินได้ทุกอย่างนั่นแหละ”

หลังจากที่ทั้งสองนั่งรออาหาร อลิสาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือ หมอพีรพัฒน์นั่งกอดอกอมยิ้ม มองมาที่เธอด้วยอารมณ์ขัน

“นายเป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย ประสาทหรือเปล่า เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเดี๋ยวโมโห ตอนนี้ก็ยังนั่งยิ้มอยู่ได้ บ้า”

เธอพูดพร้อมมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัย

“อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะลูกค้า”

อลิสาถึงกับสะดุ้ง เมื่อเห็นอาหารหลายอย่าง ที่พนักงานเสริฟนำมาวางบนโต๊ะ

“นี่มันอะไรกัน”

อลิสาถามพร้อมกับแสดงสีหน้างุนงงตกใจเล็กน้อย

“ตำป่า ลาบเป็ด แกงเห็ด ข้าวเหนียว ส่วนจานนี้ ผัดเผ็ดหนูนา ต้มเปรตปลาไหล ส่วนจานนี้ฉันสั่งมาให้เธอเป็นพิเศษเลย”

เขาชี้ไปที่จานอาหารจานสุดท้าย

“มันคืออะไร”

“ลาบเลือด”

“อี๋...นายจะบ้าหรือเปล่า สั่งอะไรมาให้ฉันกินเนี่ย”

“นี่เธอคงไม่รู้ของอร่อยสินะ เดี๋ยวฉันป้อนเธอเอง ถ้าเธอมาเป็นเมียฉัน รับรองว่าฉันจะสั่งอาหารพวกนี้มาให้เธอกินทุกวันเลย ดีไหม”

“เอ่อ...ก็ดีนะ ฉันมองๆดูแล้ว อาหารพวกนี้น่าลอง มันดูแปลกใหม่สำหรับฉัน  ไหนๆ ฉันขอลองกินตำป่าก่อนนะ”

อลิสารู้ว่าเขากำลังแกล้งเธอแน่ๆ เธอจึงหยิบช้อนซ่อมตักส้มตำที่เขาเรียกว่าตำป่าเข้าปาก

“อื๊อ อร่อยมาก ฉันไม่เคยทานอะไรอร่อยขนาดนี้ ไหนลองชิมลาบเป็ดก่อน อื๊อ สุดยอดอร่อยมาก ฉันชักอยากจะเป็นเมียนายจริงๆแล้วล่ะสิ ฉันจะได้ทานอาหารที่อร่อยแบบนี้ทุกวัน”

หมอพีรพัฒน์ถึงกับอ้าปากค้าง ทำอะไรไม่ถูก ยัยตัวแสบกำลังเล่นงานเขาเสียแล้ว

“นี่ ฉันตัดสินใจแล้วนะ”

อลิสาพูดพร้อมกับที่เธอกำลังเคี้ยวข้าวเหนียวตุ้ยๆ

“ตัดสินใจอะไร”

“ฉันจะโทรไปบอกคุณแม่ว่าฉันพร้อมที่จะแต่งงานกับนายโดยเร็วที่สุด”

“!”