“นี่ ฉันตัดสินใจแล้วนะ”
อลิสาพูดพร้อมกับที่เธอกำลังเคี้ยวข้าวเหนียวตุ้ยๆ “ตัดสินใจอะไร” “ฉันจะโทรไปบอกคุณแม่ว่าฉันพร้อมที่จะแต่งงานกับนายโดยเร็วที่สุด” “!” ตอนที่ 8 พามานอนที่ห้องส่วนตัว (พรึ่บ) หมอพีรพัฒน์แย่งโทรศัพท์จากมืออลิสาทันที “เอาคืนมานะ นายจะเอาโทรศัพท์ของฉันไปทำไม ฉันจะโทรหาคุณแม่” “ฉันไม่ให้เธอโทรไปไหนทั้งนั้น” “นั่นมันโทรศัพท์ของฉัน นายมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งไม่ให้ฉันโทรออก” “เธอจะบ้าหรือยังไง ถึงคิดจะโทรไปบอกแม่ของเธอว่าเธอจะแต่งงานกับฉัน เราคุยกันแล้วไม่ใช่หรือไง” “ก็นายอยากแกล้งฉันก่อนทำไมล่ะ” “ฉันไปแกล้งอะไรเธอ” “ก็นายสั่งลาบเลือด ต้มเปรตปลาไหลมาให้ฉันกิน” “แต่เธอก็ไม่ได้กินมันนี่ เธอกินอาหารพวกนี้ต่างหาก” “ฉันว่าจะลองกินลาบเลือด ลองสักหน่อย มันจะอร่อยขนาดไหน” (พรึ่บ) มือหนารีบคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตักลาบเลือดขึ้นมา “ทำไมอีกล่ะ นายมาห้ามฉันทำไมเนี่ย” อลิสาแสดงท่าทางหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด “เธอกล้ากินเหรอ นั่นมันเลือดสดๆนะ” “ก็นายสั่งมาแล้ว ฉันก็ต้องกินไง นายอยากให้ฉันกินนี่” “ไม่ต้องกินแล้ว ถ้าเธอท้องเสียขึ้นมา ฉันกลัวคุณน้าชมจันทร์จะตำหนิฉันได้” “อืม ไม่กินก็ได้ เรื่องมากจริงๆ” (ครืดครืดครืด) เสียงโทรศัพท์มือถือของหมอพีรพัฒน์ดังขึ้น มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำแล้วกดรับสายทันที “ว่าไง” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยคนที่โทรเข้ามา “ไอ้หมอพัฒน์ รีบมาที่โรงพยาบาลเลยนะ” เสียงปลายสายพูดผ่านโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างกังวล “มีอะไรวะ ไอ้หมอวิน” หมอพีรพัฒน์ถามหมอมาวินด้วยความงุนงงสงสัย “ผู้ป่วยที่ประสบอุบัติเหตุรถชนกันเมื่อช่วงเช้ากำลังเจ็บท้องคลอด อายุครรภ์แค่สามสิบสองสัปดาห์น่ะ” “แล้วมึงไม่ได้ฉีดยายับยั้งการคลอดก่อนกำหนดหรอวะ” “ไม่ทันแล้วว่ะ ปากมดลูกเปิดแปดเซนแล้ว แต่เด็กไม่ได้อยู่ในท่ากลับหัว” “ย้ายคนป่วยเข้าไปที่ห้องผ่าคลอดเลย กูจะรีบไป ไม่เกินสี่สิบนาทีถึงโรงพยาบาล” หมอพีรพัฒน์รีบจ่ายเงินค่าอาหาร ก่อนจะคว้าข้อมือเล็กให้เดินตามไปที่รถ เขาขับรถด้วยความเร่งรีบ ภายในรถสปอร์ตหรูถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ มีแค่เสียงแอร์ดังเบาๆ “ทำไมถึงขับรถเร็วขนาดนั้น” น้ำเสียงหวานเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ “คนท้องประสบอุบัติเหตุ รถยนต์ชนกันบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ตอนนี้กำลังจะคลอดก่อนกำหนด ฉันต้องรีบไปผ่าคลอด เด็กไม่ได้อยู่ในท่ากลับหัว แต่ปากมดลูกเปิดกว้าง ถ้าคลอดธรรมชาติ เด็กอาจจะเสียชีวิต ฉันต้องรีบไป” “อ๋อ เข้าใจแล้ว” เมื่อได้ฟังคำตอบจากปากสูตินารีแพทย์ อลิสาถึงกับนั่งนิ่ง เพื่อไม่เป็นการรบกวนสมาธิในขณะที่เขาขับรถ รถสปอร์ตหรู ขับมาจอดยังลานจอดรถวีไอพีภายในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง “ตามมาสิ” ขายาวรีบก้าวเข้าไปในลิฟต์ โดยมีอลิสาตามหลังมาติดๆ “เธอรอฉันอยู่ในห้องนี้นะ ไม่ต้องออกไปไหนจนกว่าฉันจะกลับมา” เขาออกคำสั่งก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เพียงไม่กี่นาที หมอพีรพัฒน์ก็เดินออกจากห้องน้ำ เขาใส่ชุดใหม่หลังจากอาบน้ำเสร็จ “นี่ห้องนายเหรอ” อริสาเอ่ยถามพร้อมกับมองไปรอบๆห้อง “ใช่ นี่ห้องส่วนตัวของฉัน เวลามีเคสผ่าคลอดติดกัน ฉันจะนอนพักที่นี่ บางวันเหนื่อย ขับรถกลับบ้านไม่ไหวน่ะ ฉันไปล่ะ ถ้าเบื่อก็เปิดทีวีดูแล้วกัน ถ้าง่วงก็นอนรอ” อลิสาไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด เธอเอาแต่สำรวจภายในห้องส่วนตัวของเขา มันเป็นห้องกว้างพอสมควร ภายในห้องมีเตียงนอนใหญ่ มีห้องน้ำรวมไปถึงห้องแต่งตัว และห้องเล็กๆสำหรับนั่งทานอาหาร ฝ่ามือเล็กยื่นไปเปิดผ้าม่านที่ติดกับขอบเตียงนอน มันเป็นกระจกใส ทำให้เธอมองเห็นทุกอย่างภายในห้องที่อยู่ติดกัน หมอพีรพัฒน์กำลังนำชุดกราวน์มาสวมใส่ ใบหน้าหล่อเหลาดูจริงจัง ก่อนจะมีหมอหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาคุยกับเขา ทั้งสองรีบเดินออกจากห้องนั้นไป อลิสาปิดผ้าม่านลงทันที “นายนี่มันหล่อไม่แพ้พระเอกซีรีย์จีนเลยจริงๆ ยิ่งใส่ชุดกราวน์ของหมอยิ่งดูหล่อ ไม่น่าสำส่อนเลย ช่างมันเถอะ ถึงยังไงฉันก็ต้องเป็นฝ่ายที่ถือไพ่เหนือกว่านาย คิดว่าฉันอยากจะแต่งงานกับนายหรือไง ชิ” อลิสาพูดพึมพำคนเดียวก่อนที่เธอจะนำโทรศัพท์มือถือมาเปิดดูซีรีย์เกาหลีที่เธอชื่นชอบ การผ่าคลอดผ่านไปด้วยดี แต่เด็กทารกยังต้องอยู่ในความดูแลของหมอ เนื่องจากทารกน้อยคลอดก่อนกำหนด เด็กทารกเพศชายถูกนำเข้าไปอยู่ในตู้อบ ภายในห้องเด็กแรกเกิด ที่ต้องอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิด พีรพัฒน์กำลังเดินมุ่งหน้ามายังห้องที่อยู่ติดกับห้องส่วนตัวของเขา “หมอพัฒน์คะ มีเคสผ่าคลอดด่วน เป็นเด็กแฝดค่ะ” พยาบาลวัยกลางคนเดินเข้ามาบอกหมอพีรพัฒน์ที่กำลังจะยื่นมือไปเปิดประตูห้อง “เตรียมห้องผ่าคลอดเลยนะครับ” “ค่ะ” นายแพทย์พีรพัฒน์ ณัฐวัฒน์จินดา ขึ้นชื่อว่าเป็นหมอที่เก่งในเรื่องผ่าคลอด ถ้ามีเคสที่ต้องผ่าคลอดกระทันหัน เขาจะเป็นคนทำหน้าที่นั้นมากกว่าหมอท่านอื่น เวลาเลยผ่านมาถึงเที่ยงคืนกว่า ร่างสูงเดินกลับเข้าไปที่ห้องเปลี่ยนชุด จากนั้นจึงเดินเข้ามาภายในห้องส่วนตัวของเขา สายตาคมเหลือบไปเห็นร่างบางที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาในท่านอนตะแคง มือหนาสะกิดที่ลำแขนเล็กเบาๆ “เธอๆ ตื่นสิ” “...” “คนอะไรขี้เซาจริงๆ เรียกแล้วยังไม่ตื่น ยัยตัวแสบ” (พรึ่บ) ลำแขนแกร่งช้อนอุ้มร่างบางไปวางที่เตียงนอนใหญ่ พีรพัฒน์รู้สึกเหนื่อยล้าพอสมควร เขาเดินเข้าไปอาบน้ำ และนุ่งเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวเดินออกมานั่งที่ขอบเตียงนอน ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่ชั่วโมง และเขาเหนื่อยจนเผลอหลับไปตอนไหน เขารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องดังลั่นห้อง (กรี๊ดดดดด!) “เชี่ย ฉิบหายแล้ว” ----------------------------------- มีอะไรหรือเปล่า ใครเป็นอะไรทำไมถึงร้อง หรือว่าจะเป็นน้องชมพ่ มาลุ้นต่อ ตอนหน้าจะได้คำตอบแล้วนะคะ ว่าน้องจะตกลงแต่งงานหรือจะยกเลิกทุกอย่าง สนุกแน่นอนค่ะ ฝากกดไลค์คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ🥰ตอนที่ 20 ก็แค่ผู้หญิงที่เขาจ้างมาร่างสูงเดินตรงเข้ามาในห้องนั่งเล่น ภายในคฤหาสน์ชาญชัยณรงค์พร้อมกับพนมมือไหว้สวัสดีแม่ยาย อลิสาเพียงแค่ปรายตามองสามีแสนชัง เขายังคงแสดงสีหน้านอบน้อม สุขุม และดูอ่อนโยน เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ แตกต่างจากตอนที่อยู่กับเธอโดยสิ้นเชิง“พู่จะนอนที่บ้านค่ะคุณแม่”อลิสาพูดพร้อมกับมองหน้ามารดาของเธอ“เอ่อ...น้องบอกว่าอยากมานอนกับแม่สักคืนน่ะ”คุณนายชมจันทร์บอกลูกเขย“ชมพู่มาที่นี่ ก็ไม่เห็นบอกผมนี่ครับ อันที่จริงน่าจะบอกบ้างนะ ว่าอยากมานอนที่บ้านคุณแม่ ผมจะได้พามา”“กลับไปเถอะ คืนนี้พู่จะนอนที่บ้าน”“งั้นผมขออนุญาตนอนที่นี่นะครับคุณแม่ พรุ่งนี้ผมหยุดงาน”อลิสามองหน้าสามีแสนชังอย่างคาดโทษ “นายจะตามฉันมาทำไม ไปนอนกับพวกผู้หญิงของนายสิ จะมายุ่งกับฉันทำไม”เธอยืนเท้าเอวมองดูคนหน้าด้าน ที่กำลังล้มตัวลงนอนบนเตียง ภายในห้องของเธอ(แปะแปะ)ฝ่ามือหนาตบลงที่เตียงนอนสองครั้ง“อย่าพูดมาก รีบขึ้นมาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว ฉันกำลังอยาก”เขาพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าอย่างคนเจ้าเล่ห์“ถ้าอยากก็ไปเอากับผู้หญิงของนาย ไม่ต้องหน้าด้านมาเอากับฉัน”เธอมองเขาด้วยอารมณ์โกรธ(พรึ่บ)“ว้าย!
ร่างเล็กถือตระกร้าผ้าเตรียมจะนำไปซัก เธอต้องคัดแยกเสื้อผ้า ระหว่างชุดทำงานและชุดใส่อยู่บ้าน “!”ดวงตากลมโตถึงกับเบิกกว้าง เมื่อเธอเห็นรอยลิปสติกของผู้หญิง ติดอยู่ตรงปกเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา และที่เธอโกรธหนักไปกว่านั้น ก็เพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน เธอเข้าใจว่าเขาติดเคสผ่าคลอดช่วงดึก และกลับมาที่บ้านตอนเช้ามืดตอนที่ 19 อยู่ในฐานะนางบำเรอ(พรึ่บ)“!”อลิสาปาเสื้อเชิ้ตสีขาวใส่หน้าหมอพีรพัฒน์ที่กำลังนั่งดูทีวี ภายในห้องนั่งเล่น“นี่มันอะไร เธอทำอะไรของเธอ”เขาทำสีหน้ามึนงง พร้อมกับรู้สึกไม่พอใจที่อลิสาทำแบบนั้น“ฉันต่างหาก ที่ต้องถามนายว่านี่มันอะไร นายเอากับฉันแล้วยังไปมั่วกับผู้หญิงอื่นอีกเหรอ มันจะมากไปแล้วนะ!”อลิสาต่อว่าหมอพีรพัฒน์ด้วยอารมณ์โกรธจัด “ตอบฉันมาสิ นายไปมั่วกับผู้หญิงมากี่คน รอยลิปสติกถึงได้เต็มคอเสื้อขนาดนั้น”เธอจ้องหน้าเขาราวกับจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้นๆ“แล้วเธอจะใส่ใจทำไมไอ้เรื่องแค่นี้”เขาตอบกลับพร้อมกับหันไปดูทีวีอย่างไม่แยแส“เรื่องแค่นี้งั้นเหรอ นายแต่งงานกับฉันแล้วนะ ทำไมยังทำตัวสำส่อนอีก”“แต่งงานแล้วยังไง แต่งทั้งๆที่เกลียดกันเนี่ยนะ เธอลืมไปแล้วเ
ตอนที่ 18 ชมพู่เอวเด้งNC20+ร่างเล็กถูกดึงรั้งเข้ามาทาบทับบนลำตัวหนา สองแขนแกร่งโอบกอดคนตัวบางไว้ไม่ให้เธอดีดดิ้น ริมฝีปากหนาดูดจูบที่ข้างซอกคอขาวเบาๆ เขาไม่ต้องการให้มีรอยช้ำบนร่างกายของอลิสา เพราะมีผู้ใหญ่เดินทางมาด้วย(จ๊วบจ๊วบ)“อื๊อ อ๊ะ”เสียงหวานครางออกมาเบาๆ เธอพยายามไม่มองหน้าเขา เพราะเธอกำลังเขินอาย มือหนาสองข้างประคองศรีษะเล็กโน้มลงมา จนริมฝีปากทั้งคู่ประกบกัน(จ๊วบจ๊วบจ๊วบ)(แผล็บ แผล็บ)ริมฝีปากทั้งสองดูดจูบกันอย่างดูดดื่ม ยัยตัวแสบซุกซน สอดแทรกลิ้นเรียวเข้าไปในโพรงปากร้อน หมอพีรพัฒน์ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เขารู้สึกติดใจกับการกระทำที่ดูเงอะงะและซุกซนของคนบนร่าง เสียงลิ้นทั้งสองตวัดเกี่ยวกันอย่างดูดดื่ม ริมฝีปากอวบอิ่มถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะขยับลงมาแล้วใช้ริมฝีปากเม้มดูดตรงข้างซอกคอแกร่งเบาๆ(จ๊วบ)“ซี๊ดดด อ่าส์”หมอพีรพัฒน์เชิดหน้าซู้ดปากด้วยความรู้สึกเสียวกระสัน มือหนาสองข้างสอดเข้าไปลูบไล้บีบคลึงหน้าอกอวบอึ๋มทั้งสองข้าง“อ่าส์เสียวจัง ลากลิ้นลงไปอีกสิ”น้ำเสียงแหบพร่าออกคำสั่ง อลิสาทำตามอย่างง่ายดาย ลิ้นเรียวลากสไลด์ลงมาตามลองอกแกร่ง ปลายลิ้นเล็กเลียวนรอบๆยอดอกเม็ดสีแดงออ
ตอนที่ 17 ขโมยจูบร่างบางเดินกลับเข้ามาที่ห้องส่วนตัวของเขาอีกครั้ง เธอนั่งรอไม่กี่นาที เจ้าของห้องก็เปิดประตูเข้ามา เขาเพียงแค่ปรายตามองมาที่เธอโดยไม่ได้พูดอะไร“ทำไมถึงไม่กลับบ้าน”อลิสาถามเขา ในขณะที่เธอกำลังนั่งกอดอกที่โซฟา“ฉันติดงาน เธอก็เห็นนี่ เมื่อก่อนฉันก็อยู่ที่โรงพยาบาลมากกว่าอยู่บ้าน”“แล้วทำไมต้องปิดเครื่องด้วย ฉันโทรหานายตั้งหลายสาย”“แล้วทำไมฉันต้องโทรด้วย?”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย จนคนฟังรู้สึกอึ้งไปชั่วขณะ“แล้วนี่นายจะกลับบ้านตอนไหน”“ฉันกลับตอนไหนเธอก็เห็นเองนั่นแหละ นอกเสียว่าเธอไม่อยู่ที่บ้านหลังนั้น เธอถึงจะไม่เห็น”“อืม”(พรึ่บ)ร่างเล็กลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เตรียมตัวจะเดินออกจากห้องไป“กลับบ้านไปเตรียมเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวไว้ด้วยแล้วกัน”เขาพูดตามหลัง จนเธอต้องหยุดชะงัก แล้วหันกลับมา“ทำไม มีอะไร”“พรุ่งนี้พ่อกับแม่ฉันจะพาไปเที่ยวที่จังหวัดพังงา เธอก็ควรจะเตรียมตัวให้พร้อม”“งั้นฉันจะโทรไปชวนพ่อกับแม่ของฉันไปด้วย”“อืม โทรสิ”อลิสาเปิดประตูเดินออกจากห้องของเขา และเธอก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นแพทย์หญิงคนดังกล่าวกำลังเดินผ่านหน้าห้องพอดี เธอมองดูอลิสาด้วยท่าทางงุน
ตอนที่16 ความรู้สึกเปลี่ยนไป“อื๊อ”เปลือกตาสีไข่ขยับไปมา ก่อนที่จะลืมตาตื่นในช่วงสายของวันจันทร์ เธอมองไปรอบๆห้องนอนกว้าง กลับไม่เห็นผู้ชายที่รังแกเธอทั้งคืน ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งพิงพนักเตียงนอนอย่างยากลำบาก“ซี๊ด เจ็บจัง”เธอนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกเจ็บตรงกลางกาย ก่อนจะหลุบตามองดูชุดนอนที่เธอสวมใส่อยู่ตอนนี้“ฉันใส่ชุดนอนชุดนี้ตอนไหน”เธอพูดเบาๆพร้อมกับพยายามนึกคิด แต่ก็นึกไม่ออก ดวงตากลมโตมองไปเห็นแผงยาบางอย่างที่วางทับกระดาษแผ่นหนึ่ง ตรงปลายเตียงนอน อลิสาคลานเข่าเข้าไปหยิบขึ้นมาดู“ยาคุมของเธอ กินซะ ถ้าไม่อยากท้อง”หมอพีรพัฒน์เป็นคนเขียนข้อความนั้น เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ก็ยอมทานยาคุมตามคำสั่งของเขาอย่างง่ายดายเลยเวลามาจนถึงเที่ยงคืน พีรพัฒน์ไม่ได้กลับเข้ามาที่บ้าน อลิสาพยายามโทรหาเขา แต่ก็โทรไม่ติด เธอเข้าใจว่าเขาคงจะติดเคสผ่าคลอด ถึงไม่ยอมกลับบ้าน เพราะปกติก็จะเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว เวลาเลยผ่านข้ามคืนข้ามวัน พีรพัฒน์ก็ยังไม่ได้กลับมาที่บ้าน อลิสารู้สึกสับสน ต่างจากครั้งที่เธอยังไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกับเขา “ทำไมถึงยังไม่กลับมาบ้านอีก โทรก็ไม่ติด”ร่างเล็กเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ เธอรีบช
(ตุ๊บ)“โอ๊ย!”ร่างเล็กถูกโยนลงกลางเตียง“ไหนบอกว่าประจำเดือนยังไม่หยุดไง กล้ามากเลยที่โกหกฉัน แถมยังกล้าพาผู้ชายพวกนั้นเข้ามานัวเนียถึงในบ้าน ฉันจะทำให้เธอรู้ว่า คนที่กล้าลองดีกับฉันมันจะต้องโดนแบบไหน”(พรึ่บ)“ว้าย!”(จ๊วบ)“อ๊าย!”“เตรียมตัวเป็นนางบำเรอของฉันซะ”ตอนที่ 15 คุณหมอกระแทกเมียNC20+ใบหน้าหล่อร้ายซุกลงข้างซอกคอขาว เขาจู่โจมเธอราวกับเสือร้ายที่กำลังจะขย้ำเหยื่อให้แหลกเป็นชิ้นๆ ริมฝีปากหนาขบดูดลำคอขาวจนเกิดรอยแดงหลายจุด อลิสาร้องโวยวายด้วยความรู้สึกเจ็บ เขารุนแรงกับเธอเพราะกำลังโกรธ“หยุดนะ! ฉันเจ็บ”ข้อมือเล็กถูกมือหนารวบตึงไว้เหนือศรีษะ ชุดว่ายน้ำสีแดงสดที่ห่อหุ้มหน้าอกอวบใหญ่ ถูกมือหนาอีกข้างกระชากดึงจนเผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่า“อย่า!”เขามองหน้าอกอวบใหญ่ที่กำลังกระเพื่อมไปตามแรงหอบหายใจของคนใต้ร่าง สายตาหื่นกระหายที่เต็มไปด้วยความโกรธจ้องมองหน้าอกอวบใหญ่สลับกับมองใบหน้าสวยกำลังตื่นตระหนก“หึ ฉันเตือนเธอแล้วใช่ไหม ว่าอย่าคิดลองดีกับฉัน วันนี้ฉันจะสั่งสอนให้เธอหลาบจำ อย่าคิดพาไอ้หน้าไหนมาหยามหน้าฉันอีก เข้าใจไหม!”เขาตวาดใส่เธอดังลั่นห้อง“ทำไม เพราะอะไรฉันถึงพาผู้ชายม