พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง EP.16.2 อ่อนไหว

“เชี่ย...ไอ้รามไอ้เพื่อนเวร ไอ้โรมเอาน้องมึงไปเก็บทีดิ” มอสหันมาสั่งโรม แต่นั้นโรมกับทำหน้ายิ่ง

“เกี่ยวไรกับกู”

“ฮือๆ ฉันจืด ไม่สวยงั้นเหรอ ” เสียงสะอื้นที่ดังมาอีกระลอก ทั้งห้าหนุ่มตั้งใจฟังชัดๆ ให้แน่ใจ

“เชี่ยไม่ใช่ผี หน้าจะเป็นคนวะ” มอสที่นั่งกระดกแก้วเอ่ยขึ้นมา แต่นั้นร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสวมกางเกงสามส่วนกับลุกขึ้นจากแคร่ไม้ไผ่ตัวยาวที่หนุ่มๆ นั่งปาร์ตี้กัน

“ไอ้โรมมึงจะไปไหน” รุ่นพี่ถามรุ่นน้องที่เห็นท่าทีของโรมลุกออกจากที่นั่งถึงกับเอ่ยถาม

“เปรี้ยวปากอยากดูดบุหรี่” โรมเอ่ยจบก็เดินแยกกลุ่มเพื่อนไปยังอีกทาง

“กูก็นึกว่าจะไปนอนรอน้องๆ ในเต็นท์” รามเอ่ยตามหลังพี่ชาย

“ยังไม่ถึงเวลาของกู” โรมเอ่ยตอบน้องชายอย่างไม่ปฏิเสธที่เขาไล่รามไปนอนกับมอส นั้นเพราะมีคนโปรดอยากจะมาค้างด้วย

ด้านโรมร่างสูงที่เดินออกมาหวังจะหาที่ดูดบุหรี่ ร่างสูงที่ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เข้าครอบงำ หึ...นี้เขาตาฝาดไปหรือเปล่า ตรงหน้านี้ผีหรือคนกันที่นั่งเป็นเงาฟุบหน้าอยู่ตรงริมขอบสระ

“ฮือๆ ” หญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งชันขากอดเข่าร้องไห้ อยู่ต่อหน้าของเขานั้น เสียงที่ดังขึ้นมาในระยะใกล้ ตาคมจ้องมองอย่างใกล้ชิดปากหนาพ่นควันบุหรี