EP 12/3 ร้าวราน

ในตอนนี้ แม้ยังไม่รู้ว่าเวนิสาคิดกับเขาอย่างไร แต่หัวใจของเขา เหมือนจะกลายเป็นของหล่อนไปแล้ว มันไม่ค่อยคิดถึงตัวเองเลย คอยแต่จะคิดถึงเวนิสา คิดถึงใบหน้างามกับดวงตาแสนเศร้าคู่นั้น

ที่พยายามถามไถ่ความรู้สึกของหล่อนในเรื่องเขากับรวีกานต์ นั่นเพราะอยากมั่นใจว่าเวนิสามีใจให้เขาบ้าง มิใช่เห็นเขาเป็นเพียงพ่อพันธ์ที่มีไว้ปั๊มลูก แต่จนแล้วจนรอด แม่ตัวแสบก็บ่ายเบี่ยงเลี่ยงหลบ ไม่ยอมบอกให้เขารู้สักที

“ถ้าเธอไม่พูดออกมา แล้วฉันจะรู้ได้ยังไง ฉันคงเป็นผู้ชายโง่ๆ ที่อยากได้ยินคำว่ารักจากคนที่ฉันรัก เธอ...พูดมันออกมาได้ไหมเวนิสา เพราะฉัน...ก็อยากพูดคำนั้นเหมือนกัน” พูดเองเออเองกับของสองสิ่งในกล่องสวย ก่อนจะดันมันลงในลิ้นชักเล่นเดิม “อยู่ในนี้ไปก่อนแล้วกันนะ” เอ่ยแล้วยิ้มบางๆ ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องแต่งตัวออกมา เขารีบล็อกลิ้นชักนั้นด้วยกุญแจที่มี

เวนิสามองศศินแปลกๆ เหมือนว่ามีแววอ่อนหวานรายล้อมรอบกายเขา ดวงตาคู่นั้นดูอ่อนโยนน่าจดจ้อง และมันยิ่งน่ามอง ยามเมื่อเขาชี้ไปยังกล่องกระดาษใบใหญ่ที่วางอยู่ปลายเตียง เธอเดินไปหามัน เปิดฝากล่องขึ้น แล้วดวงตา