EP 4/1 รักเราสอง (สาม) คน

[4]

รักเราสอง (สาม) คน

___________

 เวลา 10:35 นาฬิกา ณ บ้านแสนรัก

เด็กหญิงเด็กชายวัยไม่เกินสิบเอ็ดขวบ มากกว่ายี่สิบชีวิต กำลังช่วยกันขนกล่องขนมลงจากรถพี่วีนัสคนสวย ทุกครั้งที่มาที่นี่ เวนิสามักนำเค้กอร่อยๆ มาให้เด็กๆ เสมอ วันนี้พิเศษหน่อย เพราะคนที่ขับรถมาให้คือคุณลุงผู้ใจดี

“ไม่นึกว่าสาวๆ อย่างหนูวีจะชอบทำอะไรแบบนี้ด้วย”

วศินเอ่ยอย่างทึ่งๆ จัดการแกะกล่องเค้กแล้วตักแบ่งใส่จานให้เด็กๆ ที่ยืนต่อคิวรออยู่ วันนี้ท่านว่าง เลยอาสาขับรถมาให้เวนิสา

“วีมาบ่อยค่ะท่าน มาทีก็เอาขนมมาแจก เอาเงินมาให้ จนเด็กๆ จะเรียกว่าแม่อีกคนแล้ว” แม่ครูแสนรัก ผู้ดูแลและผู้ก่อตั้งสถานที่นี้ เอ่ยกับผู้มาเยือนอย่างเป็นกันเอง นางเป็นสตรีวัยห้าสิบปลายๆ ที่ทุ่มเทเพื่อเด็กที่ไร้ที่พึ่ง

วศินพยักหน้าน้อยๆ รับคำ ท่านกวาดตามองไปรอบบริเวณ บ้านแสนรักตั้งอยู่หลังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งแถวสามแยกไฟฟ้า สมุทรปราการ สถานที่กว้างขวางพอสมควร กำลังสร้างตึกอะไรสักอย่างทางด้านตะวันออกด้วย

“แหม...ยอกันขนาดนี้เดี๋ยวคุณลุงก็อยากได้หนูเป็นสะใภ้หรอกค่ะแม่ครู” เอ่ยเย้าแม่ครูที่คุ้นเคยกันดี

“ถ้ามีลูกชายก็จับแต่งเลยค่า หนูวีของเราเป็นคนดี รักเด็ก แถมรวยด้วยนะคะท่าน” แม่ครูสำทับ

“ฮ่าๆๆ ผมทราบครับ สงสัยจะได้จับลูกชายคลุมถุงชนก็คราวนี้”

“ถ้าเขาอยู่ให้จับนะคะ พี่ศศินเจ้าเล่ห์จะตาย คุณลุงตามไม่ทันหรอกค่า” เวนิสาท้วง ความตั้งใจที่จะให้พวกเธอนอนห้องเดียวกันเพื่อปั๊มลูก อย่างที่คุณลุงบอกน่ะ ถูกซ้อนแผนเข้าให้แล้ว เขาแค่ให้เธอนอนด้วย แต่ไม่ปั๊มลูก เขาจะอยู่ไปแบบนั้นจนกว่าจะครบสามเดือนแล้วค่อยเฉดหัวเธอทิ้ง แน่นอนว่าไข่แดงของเธอจะยังอยู่ดีมิมีรอยจิ้มแต่อย่างใด

“นั่นน่ะสิ เฮ้อ...อย่าไปพูดถึงมันเลย เจ้าลูกดื้อ มาๆ ตักขนมให้เด็กๆ ดีกว่า”

วศินเสไปทำอย่างอื่น ไม่อยากให้วันดีๆ ขุ่นมัวขึ้นมายามเอ่ยถึงบุตรชาย

เวนิสากับบิดาของศศินช่วยกันตักแบ่งขนมเค้กแจกเด็กๆ ที่บ้านแสนรัก รอยยิ้มไร้เดียงสาของเด็กๆ พลอยทำให้คนทั้งสองหัวใจพองโต ท่านเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเวนิสาถึงได้มาที่นี่

พอแจกขนมเด็กๆ เสร็จ เวนิสาก็อาสาพาคุณลุงทัวร์รอบๆ บ้านแสนรัก ที่นี่มีอาคารอเนกประสงค์หนึ่งหลัง เรือนนอนสองชั้นของเด็กๆ อีกหลัง และที่กำลังก่อสร้างคือเรือนพักแบบง่ายๆ มันเป็นเรือนสองชั้น ชั้นละสามห้อง ไม่ใหญ่ไม่โต ไม่ได้สวยงามแค่พออยู่ได้ กันลมกันฝน

“ตึกนี้วีออกงบค่ะ เอาไว้ต้อนรับผู้บริจาคที่ไม่มีที่พัก พวกจิตอาสาที่มาเป็นหมู่คณะ บางห้องก็กันไว้ให้เจ้าหน้าที่ของบ้านด้วย”

“หมดหลายสตางค์แล้วสิเราน่ะ”

“ไม่หรอกค่า นิดหน่อยๆ เงินของวีเองนะคะ กำไรจากร้านเบเกอรี่น่ะ สร้างเสร็จเมื่อไหร่ วีจะให้แม่ครูกันห้องไว้ให้วีห้องหนึ่ง เผื่อมาทำอะไรสนุกๆ กับพวกเด็กๆ แล้วขี้เกียจตีรถกลับก็จะนอนที่นี่ซะเลย”

วศินยิ้มเอ็นดูสตรีรุ่นลูก จิตใจของเวนิสาน่าชื่นชม คงมีแต่ศศินเท่านั้นที่มองไม่เห็น

“หนูวี”

“คะ”

“จากนี้ไปสามเดือน ไม่ว่าอะไรจะเกิดหรือไม่เกิด สำหรับลุงน่ะ หนูวีคือลูกสะใภ้นะ อย่าไปสนใจผู้ชายเย็นชาแต่ปากร้ายคนนั้นเลย ตั้งแต่เสียแม่ไปศศินก็เป็นแบบนั้นแหละ เขาไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้างนักหรอก”

ท่านอธิบาย ทว่าเวนิสาเข้าใจทุกอย่างดีแล้ว

“วีทราบค่ะ วีเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น ถ้าวีเป็นเขาวีก็คงลำบากใจ คุณลุงไม่ต้องคิดมากเรื่องลูกๆ หรอกนะคะ วีเอาตัวรอดได้ พี่ศศินไม่ใช่คนใจร้ายนักหรอกค่ะ” พูดแล้วยิ้มกว้าง นึกถึงตอนที่เขาทายาบนรอยยุงกัดแล้วอุ่นใจขึ้นมา ศศินมีโหมดอ่อนโยนน่ารักนะ เพียงแต่เขามักซ่อนมันไว้มิให้ใครเห็นเท่านั้นเอง

“งั้นลุงจะดูอยู่ห่างๆ บอกลุงนะถ้ามีเรื่องอะไรให้ลุงช่วย”

“ได้เลยค่ะคุณลุง”

_________

วันเสาร์

ศศินยืนมองเสื้อเชิ้ตที่แขวนไว้เป็นตับ ชั่งใจว่าจะเลือกตัวไหนดีกับการออกเดตที่ไม่ได้เกิดกับเขามาหลายปีแล้ว ก็ไม่ได้อยากให้ความสำคัญ แต่ว่าการใส่ใจเลือกก็เป็นการให้เกียรติคู่เดตไม่ใช่หรือ แล้วเขาก็เลือกเชิ้ตออกมาตัวหนึ่ง สีม่วงอ่อนๆ กับสูทสีแดงเข้มจนเกือบจะเป็นสีดำ คิดว่าจะไม่ผูกเนกไท มันคงดูเป็นงานเป็นการเกินไปถ้าผูกละนะ

“สีม่วงไม่ได้ค่ะ เปลี่ยนเลย”

เวนิสาที่ยืนพิงกรอบประตูมองเขาอยู่นาน เอ่ยขัดขึ้น

“สีม่วงอ่อนกับสีแดงเข้มทำให้ฉันขาวขึ้น” เขาว่า

“แต่คู่เดตของพี่เกลียดสีม่วงค่ะ แม่ของตะวันเสียตอนใส่เสื้อที่ตะวันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด เสื้อสีม่วงน่ะ เพราะอย่างนี้ ไม่ว่าจะม่วงอ่อนหรือม่วงเข้ม แค่มองออกว่าเป็นสีม่วงก็สะเทือนใจตะวันค่ะ” อธิบายแล้วดึงเสื้อเชิ้ตในมือไปแขวนไว้ที่เดิม ก่อนจะหยิบเชิ้ตสีเหลืองอ่อนออกมาทาบทับตัวเขา “สีนี้ก็เข้ากันนะคะ ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น น่ากอดดี”

“งั้นไม่เอาตัวนี้” คนน่ากอดรีบปฏิเสธทันควัน

“โธ่...พี่ ล้อหน่อยก็ไม่ได้ ใส่ตัวนี้แหละ ใส่แล้วหล่อ รับรองตะวันมองแล้วตาค้าง” บอกแล้วยิ้ม จะมีสตรีคนไหนยิ้มหน้าบานในยามช่วยคนที่แอบรักแต่งตัวไปเดตบ้างล่ะ ไม่มีหรอก นอกจากแม่ดาววีนัสดวงนี้