เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (1) (3/5)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-18 19:50:20
บทที่เกี่ยวข้อง
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 7 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (1) (4/5)
‘จะแกะให้ข้าด้วยเหตุใด ข้าแกะกุ้งเองได้’ นางคิดก่อนทำท่าจะคีบกุ้งที่เขาแกะให้ไปใส่ชามของสหาย “เจ้าไม่ชอบกุ้งหรือ” วาจาของคุณชายรองเจียงทำให้นางชะงักมือ “ชอบเจ้าค่ะ แต่ว่าข้าคิดว่าท่านเอื้อมไม่ถึงชามข้าวของเล่อเล่อ” “พี่ตั้งใจแกะให้เจ้า เจ้าก็รีบกินเถิด ส่วนเซียวเล่อ หากนางอยากกินประเดี๋ยวก็มีคนแกะให้เอง” ‘ที่พี่หลี่จุนพยายามเข้าใกล้ข้าคงไม่ใช่เป็นเพราะแผนการของพี่รองหรอกนะ’ คิดจะให้สหายมาช่วยกีดกันนางให้ออกห่างจากเหอซือซือหรือ ฝันไปเถิดนางจะเกาะติดสหายให้แน่น “เจ้าอยากกินกุ้งน้ำเหลือหรือเซียวเล่อ ข้าจะแกะให้” “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าแกะเองได้” เจียงเซียวเล่อเอ่ย แต่สายตาจ้องมองพี่ชายที่มองมาด้วยสายตาของผู้ชนะ ทว่าคนที่ร้อนรนเห็นจะเป็นคุณหนูเหอที่กลัวว่าสหายจะเข้าใจผิดคิดว่านางพยายามล่อลวงพี่ชายคนรอง นางจึงพยายามเขี่ยอาหารที่เขาคีบให้แล้วกินแต่ข้าวเปล่า จนอีกฝ่ายสังเกตเห็น “คีบอาหารใส่ปากด้วย อย่ากินแต่ข้าวเปล่า หรือว่าอาหารไม่ถูกปากพี่จะสั่งมาให้ใหม่” “เอ่อ...ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 7 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (1) (5/5)
แต่เมื่อนางทามันลงบนแขนตนเองแล้วกำลังจะยกขึ้นดม กลับพบว่าบุรุษที่ไม่รู้มายืนอยู่ข้าง ๆ นางเมื่อใดกดจมูกลงบนแขนของนางทำให้ใจดวงน้อยที่เพิ่งกลับมาสงบเต้นระรัวกว่าเดิม “อืม กลิ่นจวี่จื่อใช่หรือไม่ ทำได้ดีไม่น้อย ได้กลิ่นแล้วสดชื่น” เหมือนยามที่เขาอยู่ข้างนาง “พี่เซวียน ท่านทำเช่นนี้ไม่เหมาะสมนะเจ้าคะ” ต่อให้เป็นพี่ชายร่วมสายเลือด ก็ไม่สามารถมาดอมดมข้อมือ หรือแขนนางเช่นนี้ได้ “พี่ทำเช่นใดไม่เหมาะสมหรือ” “ก็ที่ท่าน...ช่างเถิดเจ้าค่ะ หากท่านอยากลองน้ำมันหอม ท่านควรลองเอง” และไปให้ห่างจากนาง แม้อยากจะเอ่ยไปแต่ยามอยู่ต่างเมืองเช่นนี้ต้องพึ่งพาเขา นางจึงไม่อาจเอ่ยวาจาตัดรอนได้ “พี่ไม่อยากให้ในกายพี่มีกลิ่นหอม มิเช่นนั้นอาจจะโดนเข้าใจผิดได้” “เพียงแค่ท่านซื้อน้ำมันหอมไปฝากนางสักสองสามขวด นางคงเข้าใจได้เองเจ้าค่ะ” “เช่นนั้นหรือ อืม...พี่เข้าใจแล้ว” เขายิ้มรับก่อนจะแสร้งกวาดสายตาดูน้ำมันหอมรอบตัว ‘หึ! มีสตรีที่พึงใจแล้วก็รีบไปอยู่ห่าง ๆ จากข้าเลย’ เจียงเซียวเล่อจะได้ไม่เข้าใจผิดพานทำให้ต้องผิดใจกับนาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 8 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (2) (1/5)
8 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (2) เมื่อผู้ดูแลร้านห่อน้ำมันหอมที่นางเลือกเรียบร้อยแล้วก็นำมามอบให้พร้อมทั้งแจ้งยอดเพื่อเก็บเงิน “ทั้งหมดยี่สิบห้าตำลึงทองเจ้าค่ะ” ‘หา! ยี่สิบห้าตำลึงทองหรือ’ เหอซือซือคล้ายมือไม้จะอ่อนจนเกือบทำน้ำมันหอมสองขวดในมือร่วงหล่น น้ำมันหอมแค่สองขวด เหตุใดถึงแพงเช่นนั้น “ได้! นี่เป็นตั๋วเงินสามสิบตำลึงทอง อีกห้าตำลึงทองเอาน้ำมันหอมกลิ่นที่คุณหนูผู้นี้เลือกมาเพิ่มอีกอย่างละขวดก็แล้วกัน” เผยหลี่จุนตอบรับก่อนจะหยิบตั๋วเงินจำนวนสามสิบตำลึงออกมาแล้วยื่นให้ผู้ดูแลตรงหน้าแล้วชี้นิ้วไปที่เจียงเซียวเล่อ “เอ่อ คุณชายเผย ข้าไม่เอา...” นางตั้งใจจะปฏิเสธน้ำมันหอมที่อีกฝ่ายซื้อให้เนื่องจากมันแพงเกินไป แต่เจียงเซวียนก็กระตุกชายอาภรณ์ของนางไว้เป็นเชิงห้าม “ปราสาทเมฆาร่ำรวยมาก น้ำมันหอมแค่สองขวดไม่ทำให้คลังของเขาร่อยหรอหรอก” “แต่ว่ามันแพงมาก” “ในมือเจ้ารวมแล้วก็แค่สองตำลึงทอง ไม่ได้แพงอันใดมาก” “จริงหรือเจ้าคะ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 8 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (2) (2/5)
‘หึ! เด็กน้อย’ เจียงเซวียนแค่นเสียงในลำคอ ดูออกง่ายเกินไปแล้วคนพวกนี้ ด้านคุณหนูเหอที่ยืนรออยู่ด้านนอก ก็ได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าสนทนาอันใดกับเผยหลี่จุนมากนัก “คุณหนูเหอ ขออภัยที่ก่อนหน้านี้ข้าเสียมารยาทกับเจ้าไปหลายเรื่อง” “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าว่าเราเรียกขานกันเช่นนี้ย่อมเหมาะสมแล้วเจ้าค่ะ” “ในเมื่อเจ้ากล่าวอย่างรู้ความเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นข้าคงต้องขอกล่าวกับเจ้าตามตรงว่า ได้โปรดเปิดโอกาสให้ข้าได้อยู่ใกล้ชิดกับเซียวเล่อได้หรือไม่” ‘เขาอยากใกล้ชิดกับเล่อเล่อ เหตุใดต้องมาขอนาง’ “ที่ข้าเดินทางมาเมืองไห่หยางกับพวกเจ้าก็หวังอยากเที่ยวเล่นกับนาง แต่จนใจที่เซียวเล่อเกาะติดเจ้าเหลือเกิน อย่างไรเจ้าช่วยส่งเสริมข้าได้หรือไม่” “ได้เจ้าค่ะ หากท่านเสนอข้าก็พร้อมที่จะตอบรับเจ้าค่ะ” เพราะไม่อยากขัดขวางยวนยาง นางจึงตอบรับไปโดยไม่รู้ว่าแท้จริงมันกลับมาผูกมัดตัวนางเองด้วย “ขอบคุณคุณหนูเหอ ที่เข้าใจข้า” เผยหลี่จุนกล่าวด้วยท่าทางดีใจ “ขอเพียงท่านจริงใจกับเซียวเล่อ ข้าก็ไม่มีเหตุใดจะต้องขัดขวางท่าน”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 8 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (2) (3/5)
“เจ้าชอบหรือ พี่จะซื้อให้” “ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะ มันเก็บรักษายาก หากทำมันแตกข้าคงเสียดายมาก” “หากแตก พี่จะมาซื้อให้ใหม่” “อย่าเลยเจ้าค่ะ ข้าเกรงใจ” “เมื่อครู่เสียดายพี่ไม่ได้ซื้อน้ำมันหอมให้ เช่นนั้นพี่จะซื้อของพวกนี้ให้” “ไม่เป็นไรจริง ๆ เจ้าค่ะ ข้าแค่อยากมาดูไม่ได้อยากซื้อสิ่งใด” “ระวัง!” เขาส่งเสียงเตือนก่อนจะรั้งตัวนางเข้าสู่อ้อมกอดเพื่อหลบคนที่กำลังจะเดินชน “ขออภัยขอรับ” พ่อค้าที่ตัวอ้วนท้วมกล่าวก่อนจะเดินจากไป “เป็นไรหรือไม่” เขาถามสตรีในอ้อมกอด “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ” นางกล่าวก่อนจะผละออกห่างซึ่งเขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี “หากอยากซื้อสิ่งใดก็บอกพี่ อย่าได้เกรงใจ” เขากล่าวก่อนจะลูบผมนางอย่างแผ่วเบา “เจ้าค่ะ” นางตอบรับอย่างส่ง ๆ ก่อนจะเดินดูไปเรื่อย ๆ จนไปสะดุดตาเจ้ากับสร้อยข้อมือไข่มุก ‘งดงามยิ่งนัก’ เหอซือซือได้แต่เอ่ยชมในใจเพราะกลัวว่าพี่ชายของสหายผู้นี้จะเอ่ยปากซื้อให้ นางหยิบมันมาทาบแขนตนเองแล้วมองอย่างพึงพอใจ “แม่นางตาถึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 8 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (2) (4/5)
“ขออภัยคุณชายรองเจียงที่เสียมารยาท แต่ข้าขอสนทนากับซือซือได้หรือไม่” โหวซื่อจื่อกล่าวพลางปรายตามองมือของทั้งสองที่จับกันแน่นทั้งคุณหนูเหอก็ยืนแนบชิดกับอีกฝ่าย ประกายโทสะผ่านพาดในนัยน์ตาคมก่อนจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว แต่คนที่จับจ้องอยู่แล้วเช่นเจียงเซวียนมีหรือจะไม่ทันเห็น “หากท่านผู้ตรวจการมีเรื่องใดอยากสนทนากับนางก็สามารถเอ่ยตรงนี้ได้เลย” “ข้าขอสนทนากับนางเป็นการส่วนตัวได้หรือไม่” “ยามอยู่เมืองไห่หยางข้าคือผู้ดูแลนาง” “พี่เซวียนเจ้าคะ ข้าขอสนทนากับท่านผู้ตรวจการหลวนสักสองสามประโยคได้หรือไม่เจ้าคะ” นางก็อยากรู้เช่นกันว่าเขามีเรื่องใดอยากสนทนากับนางอีก ห่างเหินกันไปตั้งห้าปี ความสนิทสนมในวันวานล้วนเจือจาง “...” เจียงเซวียนหันมามองสตรีที่ยังคงจับมือเขาด้วยสายตาแฝงโทสะเล็กน้อย “ท่านแค่ยืนห่างออกไปสักสามก้าวก็พอเจ้าค่ะ ไม่ต้องไปยืนที่ไหนไกล” หลังจากนางเขย่งปลายเท้าเพื่อกระซิบที่ข้างหู ก็ทำให้สีหน้าของเขากลับมาแต่งแต้มรอยยิ้มอ่อนโยนเช่นยามที่สนทนากับนางอีกครั้ง “พี่เข้าใจแล้ว” คุณชายรองเจียงตอบร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 8 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (2) (5/5)
‘อยู่เมืองไห่หยางต่ออีกสักเดือนดีหรือไม่นะ’ หากไม่ติดว่าที่เมืองนี้มีโหวซื่อจื่อผู้ดูจะมีความหลังกับสตรีที่เขาพึงใจ นี่คงเป็นความคิดที่ดีไม่น้อย เพราะจะได้ใช้เวลาดี ๆ ร่วมกับสตรีที่พึงใจ ไม่ต้องปวดหัวกับความวุ่นวายที่เพิ่งเดินทางถึงเมืองหลวง คิ้วของเจียงเซวียนขมวดเข้าหากันเล็กน้อยด้วยความแปลกใจหลังจากเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วพบว่าเหอซือซือนั่งก้มหน้านิ่ง “ซือซือ รอพี่อยู่หรือ เหตุใดไม่กินก่อน” เขาเอ่ยถามก่อนจะทรุดกายนั่งลง “มาแล้วหรือเจ้าคะพี่เซวียน” นางเอ่ยเรียกเขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองแล้วส่งยิ้มหวานให้ ดวงตาที่ฉ่ำวาวบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าสตรีผู้นี้ ‘กำลังเมา’ “เจ้าดื่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 9 จดจำฝังลึกในใจ (1/5)
9 จดจำฝังลึกในใจ ห้องส่วนตัวด้านบนจะมีราคาสูงกว่าการนั่งที่โต๊ะด้านล่าง เมื่อเสี่ยวเอ้อที่ยกอาหารและสุราตามมาจัดวางเรียงบนโต๊ะเรียบร้อย คุณชายรองเจียงที่โอบอุ้มสตรีไว้จึงวางนางลงบนเก้าอี้ “ประเดี๋ยวยกหวนคำนึงมาอีกหนึ่งกา”&n
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
บทล่าสุด
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (4/4)
‘ข้าว่าแล้วแท้จริงสองคนนี้ไม่ถูกกัน มิเช่นนั้นคุณหนูเหอคงไม่แสร้งตกใจจนผลักคุณหนูเหรินล้มเช่นนี้’ คุณหนูผู้หนึ่งกล่าว ‘ข้าว่าเรื่องนี้ต้องเป็นคุณหนูเหอที่ผิด สตรีดีงามเช่นคุณหนูเหรินหรือจะทำร้ายผู้อื่น วันนั้นข้ายังเห็นนางเอาตัวเข้าบังคุณหนูเติ้งเพื่อช่วยเหลือจากการโดนแส้ฟาด’ เป็นสตรีคนหนึ่งป้องปากสนทนากับสหาย ‘ข้าเห็นด้วยกันเจ้า คุณเหอต้องริษยาที่คุณหนูเหรินงดงามและมีชื่อเสียงดีงามเป็นที่หมายปองของบุรุษมากกว่าตนเป็นแน่’ “นี่พวกเจ้า!” จูเฉ่าเหมยตั้งใจจะหันไปตวาดใส่พวกที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางก็ตัดสินผู้อื่นแล้ว แต่สหายเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะแตะมือเป็นเชิงห้าม “ช่างเถิดอย่าได้สนใจเลย เราไปกันเถิด” นางหมดอารมณ์จะชมสวนแล้ว แต่ในขณะที่นางกำลังหมุนตัวจะพาสหายเดินจากไป
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (3/4)
“คุณหนูเจียงหรือ ใช่บุตรสาวแม่ทัพเจียงหรือไม่” มิใช่ว่ามีคุณหนูอยากเข้าหามากมายหรือ เพื่อใช้เป็นสะพานทอดไปหาพี่ชายคนรองที่มีแต่สตรีหมายปอง “ถูกแล้ว เล่อเล่อนางน่ารักและเป็นสหายที่ดีมาก” “หากคุณหนูเจียงไม่รังเกียจข้าที่เป็นบุตรสาวพ่อค้า ข้าย่อมยินดีที่จะเป็นสหายกับนาง” “ดียิ่ง” นางยิ้มก่อนจะรีบวางจอกชาลงทันที เพราะสนทนากันอย่างเพลิดเพลินจึงลืมตัวหยิบจอกชาขึ้นมาและเกือบจะจิบมันเข้าไปแล้ว “ซือซือ ข้ามองหาเจ้าตั้งนานแท้จริงเจ้ามาหลบอยู่ที่นี่เอง” สตรีดีงามผู้มีรอยยิ้มอ่อนหวานเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอ่ยปากทักทายนาง ‘ตามหาข้าเช่นนี้ คงไม่ใช่เรื่องดีเป็นแน่’ นางคิดก่อนจะปรายตามองฝั่งบุร
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (2/4)
‘เขาดูหลงใหลข้าเช่นนี้ดีไม่น้อย’ แค่นางกอดขาเขาให้แน่น เพียงเท่านี้ทางรอดของนางก็สว่างไสวแล้ว หลังจากคืนนั้นคุณชายรองเจียงก็ไม่ว่างมาปีนเข้าเรือนคุณหนูเหออีก มีเพียงจดหมายถามไถ่และเล่าเรื่องราวที่กำลังทำอยู่ให้นางทราบพร้อมทั้งส่งของปลอมประโลมที่ทำให้นางต้องคิดถึงเขาเป็นเครื่องประดับล้ำค่าและน้ำมันหอมสลับกันไปจนถึงวันที่มีการจัดงานเลี้ยงในวังหลวง ว่าด้วยงานเลี้ยงจิบชาชมดอกไม้ของฮองเฮา ไม่ต่างจากงานเลือกคู่ดูตัวเท่าใดนัก เพราะมีคุณชายคุณหนูวัยออกเรือนเข้าร่วมมากมาย แต่ละคนนั้นแต่ตัวงดงามจนเรียกได้ว่าแย่งชิงความโดดเด่นจากดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่ในสวน ‘งานเลี้ยงที่ไม่มีเล่อเล่อช่างน่าเบื่อหน่าย’ เหอซือซือลอบถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เห็นสหายว่าติดพ
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (1/4)
17 พบเจอสหายคนใหม่ แม้จะมีเวลาเพียงหนึ่งเค่อก่อนจะถึงเวลาที่นัดหมายไว้กับองค์รัชทายาท เจียงเซวียนก็ยังแวะเวียนมาจวนตระกูลเหอและปีนหน้าต่างเข้าเรือนคุณหนูของจวนหวังจะได้สนทนากันสักสองสามประโยคให้ชื่นใจก็ยังดี “ซือซือ เจ้ามานั่งรอพี่หรือ” วันนี้เขาอารมณ์ดี
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (4/4)
ก็อย่างที่เคยบอก มารยาดอกบัวขาวมีแต่บุรุษที่โง่เขลาเท่านั้นแหละที่มองไม่ออก จะมาเทียบมารยาชั้นครูเช่นนางได้อย่างไร ด้านคุณหนูเหรินที่วันนี้ได้รับคำเชิญจากหลวนโหวซื่อจื่อ ให้มาพบที่จวนโหว ได้แต่สะกดกลั้นความไม่พอใจในท่าทางของสตรีที่ตนเคยมองว่าเป็นเบี้ยล่างมาตลอด ก่อนจะยิ้มให้ดูอ่อนหวานที่สุดแล้วเดินเข้าจวนโหว “พี่จิ้นฝานรอข้านานหรือไม่เจ้าคะ” นางเอ่ยถามพลางมองอีกฝ่ายอย่างเพ่งพิศ แม้จะรูปงามน้อยกว่าคุณชายรองเจียง แต่ทว่าฮูหยินโหวซื่อจื่อนั้นมีศักดิ์สูงกว่า หรือนางจะเปลี่ยนใจมาล่อลวงบุรุษผู้นี้ดี ในอดีตความสัมพันธ์ก็ดีงาม หากนางต้องการสานสัมพันธ์ใหม่อีกครั้งย่อมไม่ใช่เรื่องยาก “เจ้ามาแล้วหรือ” โหวซื่อจื่อถามด้วยน้ำเสียงอ่อ
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (3/4)
“คุณชายฮุ่ย ข้าเข้าใจนะเจ้าคะ ว่าตัวข้านั้นน่ารักน่าเอ็นดูและน่าทะนุถนอมไม่แปลกที่ท่านจะหวั่นไหวและอยากตอบแทนบุญคุณด้วยร่างกาย แต่ข้าอยากให้ท่านเข้าใจว่ายามนี้ตัวข้านั้นมีบุรุษที่พึงใจแล้ว และเขาก็พึงใจข้า อีกไม่นานเราสองตระกูลก็คงจะได้เกี่ยวดองกัน ดังนั้นข้าไม่อาจตอบรับการตอบแทนบุญคุณของท่านได้จริง ๆ เจ้าค่ะ” คำพูดของนางคล้ายของหนักที่กดศีรษะของอีกฝ่ายให้ก้มหัวลงเรื่อย ๆ ในขณะที่นางกอดอกกล่าววาจาด้วยท่าทางมั่นใจ แม้เขาจะมีมัดกล้ามที่แน่นน่าสัมผัสไม่น้อย แต่ก็ชะตาชีวิตเขาก็สู้ลูกรักของสวรรค์อย่างเจียงเซวียนไม่ได้ และต่อให้นางมีโอกาสได้เลือกใหม่อีกครั้งนางก็ยินดีจะเลือกพ่อค้าเช่นพี่ชายของสหายมากกว่าหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรอย่างเขาที่มีหน้าที่จะต้องปกป้องผู้สูงศักดิ์ก่อนปกป้องตนเองและครอบครัว เหตุใดนางถึงรู้น่ะหรือ ว่าฮุ่ยหลานซีคนนี้เป็นหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร ก็นางเห็นหยกพกประจำตำแหน่งของเขาอย่างไรเล่า
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (2/4)
‘ขอเพียงท่านตอบตกลง ข้าสามารถทำให้ท่านคู่ควรกับข้าได้’ ‘ข้ามิบังอาจ และหากท่านจำไม่ผิดข้าปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับท่านมาโดยตลอด ดังนั้นเลิกป่าวประกาศว่าข้าเป็นคนรักของท่านได้แล้ว และหยุดระรานผู้อื่นด้วย’ ‘เจียงเซวียนแม้ท่านจะใจร้ายกับข้า แต่ข้าก็ยังรักท่าน พวกเจ้าจงจำเอาไว้ นอกจากข้าไม่มีใครคู่ควรกับเขา หากยังมีสตรีใดกล้ามองเขา ข้าจะควักลูกตามันออกมาให้หมด’ กล่าวจบเหลียงจิ่วเม่ยก็ก้มเก็บแส้แล้วรีบเดินฝ่าวงล้อมออกไปทันที ‘คุณหนูเติ้งท่านปลอดภัยดีหรือไม่’ สตรีผู้งดงามเอ่ยด้วยน้ำเสียงเปี่ยมเมตตา ‘ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ขอบคุณคุณหนูเหรินที่ช่วยเหลือ’ เติ้งจูหลี่ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าคุณหนูที่แทบ
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (1/4)
16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ วันนี้ย่านการค้ายังคงคึกคักและมีคนออกมาจับจ่ายซื้อของมากเช่นเดิม อาจเพราะอีกไม่กี่วันข้างหน้าจะมีงานเลี้ยงจิบชาชมดอกไม้ที่ถูกจัดขึ้นโดยฮองเฮา จึงมีคุณชายและคุณหนูที่ถูกเชิญเข้าร่วมต่างออกมาซื้ออาภรณ์และเครื่องประดับใหม่ “สือหลิวเจ้านั่งลงเถิด” “จะดีหรือเจ้าคะคุณหนู” “จะให้ข้านั่งกินคนเดียวโดยมีเจ้ายืนมอง ข้าจะกินลงได้อย่างไร มิสู้เจ้านั่งกินด้วยกัน ข้าจะได้เจริญอาหารขึ้น” “แต่ว่ามันไม่เหมาะสม” “หากเจ้าไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกับข้า เช่นนั้นก็กลับจวนไปก่อน ข้าจะนั่งจิบชากินขนมคนเดียวเงียบ ๆ” “...” “ว่าอย่างไร หากไม่นั่งก็รีบกลับจวนไปซะ” “บ่าวนั่งก็ได้เจ้าค่ะ” สือหลิวบอกเสียงอ่อน “ดีมาก” ต้องให้เอ่ยวาจาร้ายกาจก่อนถึงจะยอมใช่หรือไม่ เมื่อสาวใช้ยอมนั่งร่วมโต๊ะแล้วนางก็หยิบขนมแล
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 15 กลิ่นน้ำส้มช่างรุนแรง (4/4)
“ข้าเจอท่านครั้งแรกที่ใดกันนะ...” นางแสร้งทำท่าทางครุ่นคิด คนผู้นี้ขี้อิจฉาจริง ๆ ไม่ยอมขาดทุนแม้เพียงเล็กน้อย “นั่นสิ! ที่ใดกันนะ” “ข้าจำไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ” “ให้นึกดี ๆ อีกครั้ง หากจำไม่ได้ คืนนี้พี่จะช่วยเจ้าทบทวนความจำทั้งคืนดีหรือไม่” จะต้อนสตรีเจ้าเล่ห์ต้องแฝงคำข่มขู่ที่แสนหวาน “อ๋อ! ข้านึกออกแล้วเจ้าค่ะ ท่านแย่งซื้อเสี่ยวหลงเปากับข้า” นางกล่าวพลางส่งยิ้มออดอ้อนเขา “น่าเสียดายจริง ๆ พี่ก็นึกว่าจะได้ช่วยเจ้าทบทวนความทรงจำแล้ว” “ท่านจัดการเรื่องของเสี้ยนจู่เหลียงจิ่วเม่ยให้แล้วเสร็จก่อนเถิดเจ้าค่
