5 - ZINN | แต่งๆไปเถอะ!

ฉันกินคอกเทลหมดไปหกเจ็ดแก้ว น้ำปั่นก็ยังไม่ตอบ สงสัยเรียนอยู่มั้ง

ตอนนี้คนทยอยเข้ามาจองโต๊ะแล้ว เพลงก็เริ่มเปิดคลอเบาๆ มีแต่ฉันที่นั่งอยู่ที่เดิม ทั้งเหม่อ ทั้งร้องไห้ เหมือนคนอกหัก..แต่ไม่ใช่ แค่พ่อแม่หาแฟนให้!

คุณแม่ยังโทรหาฉัน ส่วนคุณพ่อก็ยังเป็นคุณพ่อ ไม่สนใจฉันหรอก นิ่ง เย็นชาเหมือนเดิม เฮ้อ... ชีวิต ใครก็ได้มาจีบฉันหน่อย ฉันอยากมีแฟนเป็นของตัวเอง คุณพ่อกับคุณแม่จะได้ไม่คลุมถุงชนฉันแบบนี้!

ตึง~ Mom พอฉันไม่รับโทรศัพท์ก็ไลน์มาแทน

Mom : ซินน์ ทำแบบนี้ไม่ถูกนะ ลูกชักจะเอาแต่ใจเกินไปแล้ว เข้าบ้านเดดไลน์ 22:00 / ช้ากว่านี้แม่จะเปลี่ยนรหัสคีย์การ์ด กลับบ้านได้แล้ว กลับมาคุยกัน !

ไม่กลับ เรื่องอะไรฉันจะกลับ กลับไปนอนแช่ในห้อง เครียดคนเดียว ขออยู่แบบนี้ดีกว่า

ฉันอ่านไลน์คุณแม่..แต่ไม่ได้ตอบอะไรไป จนคุณแม่ไลน์มาอีกรอบ

Mom : แม่จะให้ยามเป่าแอลกอฮอล์ซินน์ก่อนขึ้นตึก แม่ไม่ว่านะ ถ้าลูกจะเที่ยว แต่นี่มันทุกวัน! พอได้แล้ว ทำตัวให้สมกับเป็นสะใภ้ลุงนายหน่อยสิ

สะใภ้!!! ฉันไม่แต่ง! และฉันก็ไม่ได้ไปไหนไกล นี่ก็ผับลุงเอส ผับไออุ่น เฮ้อ คุณแม่จู้จี้จุกจิกชะมัดเลย

ฉันยกคอกเทลรัวๆ ไม่สนใจ และไม่ตอบคุณแม่เหมือนเดิม

"ไง หนูซินน์ ทะเลาะกับณีเวียมาล่ะสิ" ป้าแตงเดินมากอดคอฉัน ณีเวียชื่อคุณแม่ฉันเอง เฮ้อ ป้าแตงมองแวบเดียวคงรู้ เพราะฉันกับคุณแม่ทะเลาะกันบ่อย

"สวัสดีค่ะป้าแตง นิดหน่อยค่ะซินน์เครียด ป้าแตงกลับจากเกาหลีแล้วเหรอคะ ไอดินล่ะคะ" ไอดินเป็นน้องชายไออุ่น ที่ถูกส่งไปดูโรงงานเครื่องสำอางที่เกาหลีนานๆจะกลับไทยที

"อ๋อ ไอดินกลับมาแล้วลูก ไปหาลุงเอสข้างบนน่ะ แล้วหนูซินน์แต่งงานกับนาวินเมื่อไหร่ล่ะลูก ^^"

ทำไมป้าแตงรู้ล่ะ เหอะ คงจะเป็นไลน์กลุ่มคุณแม่!

"ไม่แต่งค่ะป้าแตง ซินน์ไม่ได้รักเขา"

"อ้าว ป้าหวานดูฤกษ์ให้แล้วนี่น่า แปปนะป้าดูก่อน" ป้าแตงเปิดโทรศัพท์เลื่อนหาข้อความไลน์

ฤกษ์?!

"16 พฤษภาคม.. วันนี้วันอะไร? อ้าวอีกสองอาทิตย์เอง " หะ?! สองอาทิตย์ ฉันไม่แต่งนะ ทำไมมันเร็วขนาดนี้ คุณพ่อกับคุณแม่จะบังคับฉันเกินไปแล้วนะ!

ฉันนั่งตกใจ ยกคอกเทลที่ถูกเสริฟมาต่อเนื่องรัวๆ จนป้าแตงบีบไหล่ฉัน และมองมาด้วยความเป็นห่วง

"หนูซินน์ แต่งงานกับนาวินก็ดีนะลูก บ้านนั้นเขาสอนลูกดี อีกอย่างไม่เจ้าชู้ด้วย ฐานะดี เจ้าของโรงพยาบาลใหญ่อีกต่างหาก ให้ป้าเดานะ ลูกหนูซินน์กับนาวิน คงเป็นหมออีก ครอบครัวหมอไง อิอิ^^"

ลูก.. มันไม่มีวันนั้นหรอก เพราะฉันจะทำทุกอย่าง เพื่อไม่ให้งานแต่งมันเกิดขึ้น!!

"คุณแม่บอกป้าแตงให้ช่วยพูดใช่ไหมคะ .." ป้าแตงรีบโบกมือปฏิเสธฉันทันที

"ไม่จ้ะ แหะๆ ป้าไปก่อนนะ นั่นไงปลายฟ้ามาแล้ว " ฉันยกมือไหว้ลาป้าแตง ก่อนจะรีบกวักมือเรียกปลายฟ้าที่เดินยิ้มเข้ามา

ทำไมคนอื่นมีความสุขกันจัง ฉันเครียดคนเดียว!

"ไงวะ ดราม่าอะไรอีก น่าสงสารจัง^^" ฉันนั่งหน้างอ เริ่มเปลี่ยนจากคอกเทลเป็นเหล้าสีเข้มกับปลายฟ้า เมื่อเพลงกำลังครึกครื้นขึ้น

ฉันจะนั่งจนผับปิดเลยคอยดู ฉันค่อยๆเล่าให้ปลายฟ้าฟัง จนมันช็อคไปด้วย ปลายฟ้าได้แต่ปลอบใจฉัน จับมือ บีบไหล่ จนไออุ่นแต่งตัวลงมานั่งด้วยอีกคน

พวกมันสองคนนั่งฟังฉันร้องไห้ บ่น ฟูมฟาย ถึงเรื่องที่คุณพ่อคุณแม่ใจร้าย และมีเดดไลน์ไม่ให้ฉันขึ้นตึก อยู่นานสองนาน จนไออุ่นเริ่มพูดขึ้นมา..

"มึงก็แต่งๆไปเถอะ ไม่รักเดี๋ยวก็เลิกกันเอง ทำให้พ่อแม่มึงเห็นไปเลย ว่าคนไม่ได้รักกัน แต่งงานกันไม่ได้" ไออุ่นเสนอ พร้อมกับยกแก้วขึ้นมาชน

จริงของไออุ่น ถ้าแต่งไปเขาจะไม่ทำอะไรฉันใช่ไหม! ฉันจะไม่เสียตัวใช่ไหม โอ้ย! ฉันก็อยากให้ครัั้งแรกกับผู้ชายที่ฉันรักนะ!

"กลัวเขาทำอะไรกูน่ะสิ เฮ้อ"

"โอ้ย บอกตัวเองเถอะ! บางทีเขาอาจจะชอบผู้ชายเหมือนเราก็ได้ เขาไม่ทำอะไรหรอกมั้ง นี่..แต่งๆให้พ่อกับแม่มึงสบายใจ อีกอย่างได้ทั้งธุรกิจมาบริหาร ได้ทั้งใจพ่อแม่ ซินน์เอ้ย.. ไม่ใช่สิ มาดามซินน์^^"

เหอะ มาดามซินน์... ตลกดี

ตึ้ง~ NAMPUN เฮ้ยน้ำปั่นตอบมาแล้ว!

"น้ำปั่นตอบมาแล้วว่ะ!" ฉันรีบเปิดไลน์ อ่านข้อความน้ำปั่นทันที

NAMPUN : อะไรพี่สะใภ้ ฮ่าๆโทษทีสอบผ่าหมาอยู่

พี่สะใภ้!!

ฉัน : กูไม่ตลกนะน้ำปั่น มึงรู้ได้ไง

NAMPUN : แม่กูพูดให้ฟังนานแล้ว ว่ามึงคือคู่หมั้นพี่นาวินตั้งแต่เด็กๆ แล้วเมื่อกี้แม่กูก็ไลน์มาบอกว่ามึงกับพี่นาวินจะแต่งงานกันแล้ว ยินดีด้วยนะเพื่อน^^

ยินดี?! นี่เหรอคนที่ฉันคิดว่ามันจะช่วยฉันได้!! ดูท่าทางแล้ว มันช่วยอะไรฉันไม่ได้เลย!

ฉันยื่นมือถือให้ปลายฟ้ากับไออุ่นอ่าน จนพวกมันหัวเราะลั่น มีแต่ฉันที่น้ำตาหยดเพาะลงมาอีกรอบ

"โอ๋ๆ ซินน์เอ้ย มึงจะร้องทำไม.. พ่อแม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้นะ"

"ลองพ่อแม่พวกมึงบังคับแบบกูไหมล่ะ แล้วจะรู้สึก!" พวกมันกอดฉันใหญ่ ก่อนจะชนแก้วฉันอีกรอบ

ฉันกระดกเหล้ารัวจนตัวเองเริ่มมึน เริ่มจะไม่มีสติ โอ้ย เวียนหัวชะมัดเลย..

"เฮ้ย ไทม์ กูนั่งนี่ดีกว่า..." ไทม์? ไทม์มาเหรอ และอยู่ๆก็มีคนเดินมานั่งข้างๆฉัน ใครอีก? ทำไมฉันมองอะไรไม่ชัดเลย

"เออ นาวิน นี่ปลายฟ้า ไออุ่น ที่เราเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ..." นาวินเหรอ? ฉันกระพริบตาปริบๆ พยายามปรับสภาพตาตัวเอง เพื่อจ้องหน้าคนที่นั่งข้างๆชัดๆอีกครั้ง

จนไออุ่นเขย่าแขนฉันรัว..

"มึง ไหวไหม สามีมาตาม" สามี?! หรือว่า...

"ไงเด็กนั่งดริ้งค์..." โอ้ยยย อีตานาวินเหรอเนี่ย

"มาทามมาย! " ฉันชี้นิ้ว จิ้มไปที่ไหล่เขา

" มาเที่ยวดิ ถามได้ อะไรวะไทม์..ยัยนี่เป็นแบบนี้เหรอ" ฉันไม่ไหว มึนจนต้องพิงโซฟา เอามือนวดหัวตัวเองรัว

"หมอๆ ช่วยถอดเครื่องเพชรซินน์ก่อน มันเมาแล้วอ่ะ เดี๋ยวหาย" ถอดอะไร โอ้ย ฉันไม่มีแรงเลย เวียนหัว มึน เหล้ากับคอกเทลทำฉันจะล้มพับแล้ว!

"ไม่อ่ะ ทำตัวเอง..." ใครทำตัวเอง ? ฉันพยายามดึงสร้อยในคอกับกำไลออก ทำไมมันดึงไม่ออกเนี่ย รำคาญ!

"เฮ้ยๆ เออๆ ก็ได้ อยู่นิ่งๆได้ไหม.." อยู่ๆก็มีมืออุ่นๆ มาจับแขนฉัน ฉันตกใจสะดุ้ง ก่อนจะพยายามปรือตามองเจ้าของมืออีกรอบ

หืม หล่อชิบหาย จะหล่อไปไหนเนี่ย..

"หล่อจัง....เลย" ฉันพึมพัมคนเดียว เขาไม่ได้ยินหรอก และตอนนี้ฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่โดนตัวฉัน พร้อมกับมือนุ่มๆที่กำลังถอดสร้อยเพชร กำไล ต่างหู และเก็บมันใส่กระเป๋าถือให้

"น่ารักจัง ฮ่าๆ" เสียงแซวดังขึ้นรอบๆโต๊ะ ก่อนที่ฉันจะไมไหว เอนตัวลงไปนอนข้างๆ ล้มพับไปบนตักเขา...