บทที่ 1020

ฮ่องเต้รู้สึกว่า เมิ่งซ่างซูก็ชอบยกเรื่องที่ไม่ควรพูดขึ้นมาพูด

เป็นการจงใจสร้างความขุ่นเคืองใจให้ฉู่จืออี้

เขาเข้าเฝ้าทุกวัน จะไม่รู้ได้อย่างไร ว่าการแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีกับกลุ่มชนเตอร์กิกนั้นเป็นเรื่องที่ทำให้ปวดหัวอยู่พอดี?

ยังจะต้องมาถามตอนนี้อีก ช่างอัปมงคลยิ่ง!

"เราย่อมมีแผนการของเรา! พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว!"

ฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ เหล่าขุนนางทั้งหลายจึงค่อยทำความเคารพแล้วถอยออกไป

เพียงรอจนพ้นออกจากห้องทรงอักษร เมิ่งซ่างซูก็มองไปยังฉู่จืออี้แล้วอดหัวเราะเยาะไม่ได้ "ท่านอ๋องควรยินดีจริงๆ ที่มีพี่ชายอย่างฮ่องเต้"

มิฉะนั้น วันนี้เฉียวเนี่ยนคงต้องถูกถลกหนังไปแล้วแน่!

ฉู่จืออี้หาได้ใส่ใจต่อคำเสียดสีของเมิ่งซ่างซูไม่

เพียงแต่แววตาล้ำลึกคู่นั้นเหลือบมองเขา แล้วจึงเอ่ยว่า "อ๋องผู้นี้มีของขวัญชิ้นหนึ่งจะมอบให้ใต้เท้าเมิ่ง"

เมื่อได้ยิน เมิ่งซ่างซูก็ชะงักไปทันที สัญชาตญาณบอกว่าไม่ใช่เรื่องดี ใบหน้าก็พลันเคร่งเครียด

เขามิได้ถาม

ก็เพียงได้ยินฉู่จืออี้กล่าวต่อ "คืนนี้ยามจื่อ จะส่งไปถึงจวนของใต้เท้าเมิ่งอย่างตรงเวลา"

ครั้นล่วงเลยยามจื่อ ก็จะขึ้นปีใหม่พอดี ถือเป็นของขวัญขึ้นปีใหม่ที่เ