공유

บทที่ 184

작가: โม่เสียวชี่
“เรื่องอะไร?”เฉียวเนี่ยนถามกลับ “เรื่องที่ให้โจรภูเขาลักพาตัวข้า หรือวางยาปลุกกำหนัดข้า และพาข้าไปนอนบนเตียงผู้ชายคนอื่น?“

เฉียวเนี่ยนคิดว่า แค่เรื่องคาดไม่ถึงสองเรื่องนี้ ก็เพียงพอให้หลินเย่ว์หุบปากแล้ว

แต่ไม่คิดเลยว่า อกเขากระเพื่อมอย่างรุนแรง และยังแก้ตัวให้ตัวเองอีก “เรื่องยาปลุกกำหนัดเป็นอุบัติเหตุ ข้าคิดว่ามันเป็นแค่ยาสลบธรรมดา…”

“มีอะไรแตกต่างหรือ?” เฉียวเนี่ยนจ้องหลินเย่ว์เขม็ง “ท่านโหวน้อยถึงขั้นทำร้ายคู่หมั้นข้าทางอ้อม ท่านทำเรื่องร้ายแรงขัดต่อฟ้าดินมากมาย บัดนี้กลับมาว่าข้ามีเจตนาร้ายแอบแฝง ท่านรู้สึกว่ามันน่าขันไหม?”

เรื่องไม่ดีเหล่านั้น หลินเย่ว์ยอมรับ

ดังนั้นตอนนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าควรจดโต้กลับอย่างไรดี หลังสูดหายใจลึกสองหน สุดท้ายก็เบาเสียงลง“ข้ารู้ว่าเจ้าเกลียดข้า แต่พวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับยวนเอ๋อร์ เจ้าอยากแก้แค้น ก็มาลงแค่ที่ข้า”

เฉียวเนี่ยนพ่นเสียงเย็นออกมา “แต่ที่ข้าเดินมาถึงวันนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะหลินยวนสร้างขึ้นมา”

หลินเย่ว์กดเสียงต่ำ เหมือนจะโน้มน้าวด้วยความจริงจัง “นั่นเพราะสาวใช้ของนางไม่รู้ความ ยวนเอ๋อร์นางไม่เคยทำร้ายเจ้า”

เฉียวเนี่ยนพยักหน้าอย่างเห็นด้
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (1)
goodnovel comment avatar
Mai Monsicha
เปิดไม่ได้
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 952

    เขารู้สึกตกใจวูบหนึ่ง คล้ายจะตระหนักได้ถึงเรื่องไม่ดีบางอย่าง หัวใจก็พลันเต้นระส่ำขึ้นมาจากนั้นรีบร้อนมุ่งหน้าไปยังกระโจมข้างๆในกระโจมไม่มีแสงไฟ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วจึงเรียกขึ้นว่า “เนี่ยนเนี่ยน?”ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ?เขาเปล่งเสียงดังขึ้น เรียกอีกครั้ง “เนี่ยนเนี่ยน?”ในที่สุด แสงไฟในกระโจมก็สว่างขึ้นหลินเย่ว์เพิ่งจะถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่คนที่เปิดม่านกระโจมออกมากลับเป็นหนิงซวง“คุณชายใหญ่? เหตุใดจึงได้กลับมาแล้วหรือเจ้าคะ? แล้วคุณหนูเล่า?”หนิงซวงเอามือขยี้ตาที่งัวเงียพลางถามขึ้นหัวใจของหลินเย่ว์จมดิ่งลงทันที รีบหมุนตัวพุ่งออกไปนอกค่ายทหารนอกค่าย ทหารองครักษ์ที่เฝ้าอยู่เห็นหลินเย่ว์ ยังไม่ทันรอเขาเอ่ยปากถามก็กล่าวขึ้นว่า “เมื่อครู่ท่านหญิงเฉียวรีบร้อนควบม้าออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปที่ไหนขอรับ”“แย่แล้ว!”หัวใจของหลินเย่ว์จมดิ่งลงอีกครั้ง หมุนตัวกลับมาที่กระโจมของเจ้าเก้าอย่างรวดเร็วเห็นคนในกระโจมยังคงร้องไห้กันอยู่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตวาดขึ้นมา “เลิกร้องกันได้แล้ว! เนี่ยนเนี่ยนหายไปแล้ว!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนต่างตกใจแม้แต่เจ้าเก้าก็เงยหน้าขึ้นฉับพลัน “อะไร

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 951

    พี่ห้ากลับพุ่งเข้ามาคว้าคอเสื้อพี่สามไว้แน่น น้ำเสียงสั่นเทาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ที่ว่ามีแค่เจ้าเก้าคนเดียวกลับมาหมายความว่าอย่างไร? แล้วเจ้าเก้าอยู่ไหน?”พี่สามสูดลมหายใจลึกก่อนเอ่ย “เจ้าเก้าบอกว่า พวกเขาเจอทะเลทรายดูดกะทันหัน กองทัพทั้งขบวนจมหายลงไป เป็นพี่ใหญ่กับพี่รองที่ช่วยกันผลักเขาออกมาได้ แต่พี่ใหญ่กับพี่รองกลับ...”“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!” พี่ห้าร้องลั่น “เจ้าเก้าอยู่ไหน! ข้าจะไปหาเจ้าเก้า!”พูดจบก็รีบร้อนมุ่งไปยังกระโจมของเจ้าเก้าราวกับกลัวว่าเขาจะทำอะไรผิดพลาดเพราะความใจร้อน พี่สามจึงรีบตามไป หลินเย่ว์เองก็อยากรู้ความจริง จึงตามทั้งสองคนไปด้วยชั่วขณะนั้น ในกระโจมของฉู่จืออี้ก็เหลือเพียงเฉียวเนี่ยนคนเดียวเงียบสงัดนัก...กระโจมนี้ ช่างเงียบงันเหลือเกินทะเลทรายดูดหรือ?ตายแล้วอย่างนั้นหรือ?ดวงตาคู่งามของเฉียวเนี่ยนสั่นระริกไม่หยุด หัวใจก็เต้นแรงไม่เป็นส่ำอย่างไรเลยจะตายไปได้ง่ายเช่นนี้?อีกด้านหนึ่ง พี่ห้าได้พุ่งเข้าไปในกระโจมของเจ้าเก้าแล้วซักไซ้ไม่หยุดทว่า ตั้งแต่เจ้าเก้ากลับมาเพียงลำพัง เขาก็ใช้ผ้าคลุมตัวเองทั้งไว้ร่าง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 950

    ได้ยินเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนถึงกับยืนอึ้งอยู่กับที่พี่ห้าพุ่งออกมาจากในห้อง เสียงสั่นเครือ “หมายความว่าอย่างไร? ท่านว่าผู้ใดตายนะ?”มู่คังเซิ่งเงยหน้ามองขึ้นไปยังชั้นสอง “ข้าเองก็เพิ่งได้รับข่าวเมื่อเช้า อ๋องผิงหยางนำทัพหน้าออกไปต่อสู้ กลับพลัดหลงเข้าไปในทะเลทรายดูด ทั้งอ๋องผิงหยางรวมถึงคนอื่นอีกกว่าร้อย ล้วนถูกกลืนหายไปในทะเลทรายดูด”“เป็นไปไม่ได้!” หลินเย่ว์ก็รีบพุ่งมายืนข้างเฉียวเนี่ยน หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงแรง “แม้ท่านอ๋องจะเก็บตัวอยู่ถึงแปดปี แต่ก็ยังรู้เรื่องกลุ่มชนเตอร์กิกดีกว่าใคร เขาไม่มีทางติดกับ!”แม้เขาจะไม่ชอบให้ฉู่จืออี้มาเป็นน้องเขยของตน แต่ก็ชื่นชมในความสามารถของฉู่จืออี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะเหตุนี้เขาจึงไม่เชื่อ!มู่ซ่างเสวี่ยกลับพูดเสียงเรียบ “จุดที่ทะเลทรายดูดปรากฏนั้นไม่แน่นอน แม้แต่คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในทะเลทรายมาตลอดก็ยังตายด้วยความร้ายกาจของทะเลทรายดูดไม่น้อย คราวนี้อ๋องผิงหยางมิใช่ติดกับ แต่เป็นโชคร้ายต่างหาก...”“เป็นไปไม่ได้!” เฉียวเนี่ยนเพิ่งจะตั้งสติได้ ก็ร้องออกมาเสียงดัง “พี่ใหญ่เขาเป็นคนดีฟ้าคุ้ม ไม่มีทางเป็นอะไรแน่!” พูดจบก็เร่งฝีเท้าลงไปชั้นล่าง “เตรียมม

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 949

    มู่คังเซิ่งจ้องมองใบหน้าเฉียวเนี่ยน ดวงตาฉายแววโลภออกมาเล็กน้อยในตอนนี้เอง เฉียวเนี่ยนถึงเข้าใจว่าทำไมนางถึงรู้สึกตั้งแต่แรกว่ามู่คังเซิ่งมองนางเหมือนเป็นสิ่งของเพราะเห็นได้ชัดว่า เขาก็แค่มองนางเป็นสิ่งของจริงๆ!เป็นกุญแจหนึ่งดอก ที่ใช้เปิดขุมทรัพย์!“ไร้สาระสิ้นดี!” ในที่สุดหลินเย่ว์ก็ทนไม่ไหว เข้ามาคว้ามือเฉียวเนี่ยนกระตุกให้นางลุกขึ้น แล้วปกป้องนางไว้ข้างหลัง “ข้าก็ว่าแล้วว่าที่จู่ๆ ตระกูลมู่อยากมาสานสัมพันธ์ก็เพราะมีจุดประสงค์ไม่บริสุทธิ์! อะไรขุมทรัพย์จู่ๆ กุญแจอะไร ข้าไม่เชื่อหรอก! ตระกูลมู่จะล่มจมหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราแม้แต่น้อย! พระพุทธรูปหยกเป็นของที่ท่านย่าทิ้งไว้ให้น้องสาวข้า จะให้หรือไม่ให้ก็เป็นสิทธิ์ของนาง แต่พวกเจ้าคิดจะใช้น้องสาวข้าเป็นกุญแจ ก็ลองถามดูเสียก่อนว่าดาบในมือหลินเย่ว์ผู้นี้จะยอมหรือไม่ยอม!”สายตาเฉียวเนี่ยนหยุดลงที่มือของหลินเย่ว์ที่กำแน่นมือของนางไว้ ความอบอุ่นที่ส่งมาจากข้อมือของอีกฝ่าย ทำให้นางรู้สึกสงบลงเล็กน้อยในยามนี้มู่ซ่างเสวี่ยก้าวมาข้างหน้า กล่าวเกลี้ยกล่อมเสียงนุ่ม “คุณชายหลินจะเดือดดาลไปไย? ท่านอาว่าที่เนี่ยนเนี่ยนเป็นกุญแจก็แค่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 948

    พระพุทธรูปหยก!เฉียวเนี่ยนรู้จักดีเมื่อคราวนั้นฮูหยินหลินยังเคยมาขอร้องนางเพื่อหลินยวน ขอพระพุทธรูปหยกหนึ่งองค์ไปเป็นสินเดิมให้หลินยวนเมื่อมู่คังเซิ่งพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัยว่า “พระพุทธรูปหยกมีอะไรหรือเจ้าคะ?”มู่คังเซิ่งสูดหายใจลึก สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นโดยไม่รู้ตัว “ในพระพุทธรูปหยกนั้น ซ่อนเศษแผนที่สมบัติไว้สองชิ้น ซึ่งสามารถช่วยพวกเราตามหาขุมสมบัติที่บรรพชนของตระกูลมู่ทิ้งไว้ และช่วยให้ตระกูลมู่รอดพ้นจากวิกฤตในตอนนี้ได้”เมื่อได้ยินคำว่า ‘แผนที่สมบัติ’ หลินเย่ว์ก็โกรธขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ “ข้าว่าพวกเจ้าจะเล่นละครมากเกินไปแล้วล่ะ! แผนที่สมบัติรึ! หากมีแผนที่สมบัติจริง เหตุใดต้องซ่อนอยู่ในพระพุทธรูปหยก? แล้วเหตุใดในปีนั้นถึงกลายเป็นสินสมรสของท่านย่าเราตอนแต่งงานที่แคว้นจิ้ง? หากมีแผนที่สมบัติจริง แต่ละปีที่ผ่านมา ด้วยกำลังของพวกตระกูลมู่ เจ้าก็ต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อตามหาท่านย่าแล้วสิ ไยต้องรอจนกว่าน้องสาวข้าจะเอาเครื่องรางหยกออกมาให้เห็น เจ้าถึงจะรู้ว่าท่านย่าแต่งเข้ามาอยู่ที่แคว้นจิ้ง?”แม้หลินเย่ว์จะมุทะลุไปหน่อย แต่คำถามเหล่านี้ ก็ล้วนเป็นส

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 947

    ความรู้สึกนี้ แปลกประหลาดอยู่บ้างมู่คังเซิ่งถอนหายใจพลางกล่าวว่า “ท่านปู่ของมู่ซ่างเสวี่ยกับมู่หงเสวี่ยตอนยังมีชีวิตอยู่ เคยพยายามอย่างหนักเพื่อจะตามหาท่านย่าของเจ้า ไม่คิดว่ากว่าจะหาเจอ ทั้งสองก็... เฮ้อ!”เฉียวเนี่ยนก้มหน้าลง ไม่กล่าวอะไรภายในใจเกิดคลื่นแห่งความโศกเศร้าอ่อนจางบางคนไม่ว่าจะจากไปนานแค่ไหน เพียงหวนระลึกถึงอีกครั้ง ใจก็ยังคงปวดร้าวอยู่ดีพอเห็นเฉียวเนี่ยนมีปฏิกิริยาเช่นนี้ มู่คังเซิ่งก็กล่าวอีกว่า “แต่ว่าโชคดีที่ตอนนี้หาเจ้าพบแล้ว! สวรรค์ช่างไม่ใจร้ายต่อตระกูลมู่เลยจริงๆ!”พอคำพูดนี้สิ้นสุดลง สีหน้าของเฉียวเนี่ยนกับหลินเย่ว์ก็พลันเปลี่ยนไปหลินเย่ว์ก้าวเข้ามา แววตามีความไม่พอใจปนอยู่ แต่ทว่าน้ำเสียงยังคงรักษาความสุภาพขั้นพื้นฐาน “ขอเรียนถามท่านผู้นำตระกูลตระกูลมู่ ว่าคำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?”มู่คังเซิ่งเงยหน้ามองหลินเย่ว์แวบหนึ่ง แววตาธรรมดาไร้ความรู้สึก แต่กลับให้ความรู้สึกเย้ยหยันอย่างประหลาดเขาไม่ได้หันไปมองหลินเย่ว์ แต่กลับหันไปทางเฉียวเนี่ยนแล้วเอ่ยว่า “เด็กน้อย เจ้าจะกลับไปเยือนตระกูลมู่กับเราสักครั้งเมื่อไรดีล่ะ?”เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว “ท่านผู้นำตร

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status