บทที่ 410

หัวใจเจ็บแปลบเล็กน้อย เซียวเหิงเอนกายพิงพนักเก้าอี้ แล้วจึงเอ่ยปากเสียงเรียบ "เชิญ"

เฉียวเนี่ยนพยักหน้า จากนั้นหยิบเข็มเงินเล่มหนึ่งออกมา แทงเข้าไปในจุดฝังเข็มแรก

นางสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่า กล้ามเนื้อที่ขาของเซียวเหิงพองขึ้นอย่างฉับพลันเพราะเข็มเงินที่ฝังเข้าไป นี่เป็นปฏิกิริยาปกติของมนุษย์เมื่อต้องรับมือกับความเจ็บปวด

นางเงยหน้าขึ้นมองเขาโดยไม่รู้ตัว แต่กลับเห็นสีหน้าของเขาเป็นปกติ ราวกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแม้แต่น้อย

ดีกว่าพวกเด็กรับใช้พวกนั้นเยอะเลย

เฉียวเนี่ยนพอใจกับสิ่งนี้มาก จึงตีเหล็กตอนที่ยังร้อนอยู่ และเริ่มฝังเข็มที่สอง

สีหน้าของเซียวเหิงยังคงเป็นปกติ

นั่นทําให้พ่อเซียวแม่เซียวรู้สึกว่าคําพูดของพวกเด็กรับใช้เกินจริงเกินไป

จนกระทั่ง เข็มที่ห้า

มันเป็นเข็มที่แม้แต่จี้เยว่ก็ยังทนไม่ไหวและเป็นลมจากความเจ็บปวด

แต่เซียวเหิงก็ยังคงไม่พูดอะไรสักคํา มีเพียงเหงื่อเย็นบนหน้าผากเท่านั้นที่พิสูจน์ได้ว่าเขาเจ็บจริงๆ

เฉียวเนี่ยนย่อมเห็นอยู่แล้ว แต่นางไม่เข้าใจว่าทําไมเซียวเหิงไม่ตะโกน ทําไมไม่แสดงออกมา เพราะกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อนางเหรอ?

ในใจจึงรู้สึกรําคาญเล็กน้อย น้ำ